“He went… went to the east courtyar

“He went… went to the east courtyard. He might… might be going to the kitchen area,” Xiao Yan replied with great care.

Xiao Yulong angled his eyebrows, a dark cloud hanging over his features. He muttered under his breath: “I always thought that Xia Qingyue had an exceptionally gorgeous complexion and talent, and also a dignity and aloofness that other women couldn’t compare to. I didn’t expect that even the most despised of the Xiao Clan members could catch her interest!”

Xiao Yulong let out a cold snort and with a fierce shake of his arms, walked towards the courtyard’s exterior. Just as Xiao Yang was about to catch up, he suddenly realized where he wanted to go and immediately stopped obediently. Afterwards, he slowly wiped the cold sweat off of his forehead.

Xiao Che left Xiao Yulong’s courtyard and walked towards the kitchen at a normal gait to pick up some breakfast. Afterwards, he leisurely walked towards Xiao Lingxi’s courtyard. If anyone got close, they would be able to hear him talking to himself: “Xiao Yulong should be hurrying over to my place right? Oh… I wonder if my wife Qingyue will break his leg? Or both legs… Hmm, or three legs?”
(TL: 3rd leg is his d.)

He reached Xiao Lingxi’s courtyard, but the door was securely closed. Xiao Che knocked on the door: “Little aunt, I brought a light breakfast.”

The door opened and Xiao Che walked in, shutting the door shut with a *bang*.

Xiao Lingxi was sprawled on the table, her hands resting below her chin, and her eyelids drooping; a thoroughly weak and dispirited appearance. Xiao Che placed the light breakfast on the table, then waved his hand in front of her face a few times: “Didn’t sleep well last night?”

“Unnngh…” Upon hearing Xiao Che mention ‘last night’, Xiao Lingxi let out a low whimpering noise and buried her entire face in her palms: “You can still talk about last night… Xia Qingyue came to deliver a blanket. She must’ve seen everything… What to do, what to do… I’m too ashamed to see anyone, *sob sob sob*…”

“It’s not that bad is it?” Xiao Che rubbed his forehead, then sat at her side. He said with a smile: “Rest easy. You’re my little aunt. What’s wrong with us sleeping while snuggling together?”

“It’s exactly because I’m your little aunt…” Xiao Lingxi shook her head as if she was being driven mad. “Also… all of last night, your hand was on my… my… *sob*… she must have seen everything! What should I do if she tells someone… what should I do…”

“Relax, she definitely won’t tell anyone else. Besides, you’re my little aunt. What’s the big deal if, when going to sleep, I accidentally touched your breast?” Xiao Che very calmly stated.

“You, you, you… aren’t allowed to talk anymore!” Xiao Lingxi shook her head even harder, her entire cheek blushing. The reason why she acted that way last night must have been because they were alone, in the dark, and her heart was in a state of confusion. Thinking back now, she even more so believed that she must have been insane at that time.

“I’m one hundred percent sure. Even if she did see, she absolutely won’t tell anyone. To begin with, she wouldn’t think in that… hmm, in the direction that you’re thinking of. Alright, come quickly eat breakfast or it’ll get cold,” Xiao Che comforted her with a light laugh. When thinking about the same thing, a woman’s heart was after all, different from a man’s.

“Oh…” Xiao Lingxi at long last lifted her face from her palms and began to tearily eat the breakfast that Xiao Che brought.

As Xiao Che expected, Xiao Yulong headed straight towards his courtyard as soon as he left. As soon as he entered, he spotted Xia Qingyue currently standing in the center of the courtyard.

Xia Qingyue calmly stood under the pomegranate tree in the center of the courtyard with her arms raised high. Her expression was calm and serious; clearly she was quietly cultivating her profound strength. Her long hair naturally spilled over her shoulders, soft and glossy under the morning light. On her lovely face were two black thin and curvy eyebrows, similar to a pair of crescent moons. Her two tranquil pupils, clear like crystals, were like the radiance of a flowing dream. Her entire body was covered by a red dress, her faintly discernable curves slim and beautiful; a contrast to the creamy, white jade-like skin.

This was Xiao Yulong’s first time seeing Xia Qingyue’s full peerless magnificence up close and personal like this. In that instant, he was thoroughly stupefied on the spot, all of his attention drawn to this exceedingly beautiful scene in front of his eyes. The rest of the world, in a blink of an eye, lost its color.

Upon noticing Xiao Yulong’s arrival, Xia Qingyue’s posture didn’t change at all. Her eyes continued to gaze ahead while a calm voice left her mouth: “Xiao Che is not here.”

Her voice was cold and indifferent, yet was as sweet and comforting as that of a fairy. Xiao Yulong only then returned to his senses, but there was no way to suppress the stunned and infatuated look in his eyes. He immediately adjusted himself to his best mode and bowed slightly towards Xia Qingyue, saying with a smile: “Hello Lady Xia. I am Xiao Yulong, Xiao Che’s elder brother.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เขาเดิน ... เดินไปที่ลานตะวันออก เขาอาจจะ ... อาจจะไปพื้นที่ห้องครัว, "เสี่ยว Yan ตอบด้วยการดูแลที่ดี. เสี่ยว Yulong มุมคิ้วของเขาแขวนอยู่เหนือก้อนเมฆสีดำคุณสมบัติของเขา เขาพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา: "ฉันมักจะคิดว่าเซี่ย Qingyue มีผิวสวยและความสามารถพิเศษและยังมีศักดิ์ศรีและความเหินห่างที่ผู้หญิงคนอื่น ๆ ไม่สามารถเปรียบเทียบกับ ฉันไม่ได้คาดหวังว่าแม้เกลียดมากที่สุดของสมาชิกเสี่ยวแซ่สามารถจับความสนใจของเธอ! "เสี่ยวYulong ให้ออกเย็นดื่มอย่างรวดเร็วและมีการสั่นที่รุนแรงของอ้อมแขนของเขาเดินไปลานด้านนอกของ เช่นเดียวกับเสี่ยวหยางเป็นเรื่องเกี่ยวกับที่จะจับขึ้นมาเขาก็ตระหนักที่เขาอยากจะไปและหยุดทันทีเชื่อฟัง หลังจากนั้นเขาค่อย ๆ เช็ดเหงื่อเย็นออกจากหน้าผากของเขา. เสี่ยวเจ๊ซ้ายลานเสี่ยว Yulong และเดินไปที่ห้องครัวที่เดินปกติที่จะรับอาหารเช้าบาง หลังจากนั้นเขาสบายเดินไปลานเสี่ยว Lingxi ของ ถ้าใครได้ใกล้ชิดพวกเขาจะสามารถที่จะได้ยินเขาพูดกับตัวเอง "Yulong Xiao ควรจะรีบไปยังสถานที่ที่เหมาะสมได้หรือไม่? โอ้ ... ฉันสงสัยว่าภรรยาของฉัน Qingyue จะทำลายขาของเขา? หรือทั้งสองขา ... อืมหรือสามขา "? (TL. 3 ขาคือ d ของเขา) เขาไปถึงลานเสี่ยว Lingxi แต่ประตูถูกปิดอย่างปลอดภัย เสี่ยวเจ๊เคาะประตู "ป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ผมนำอาหารเช้าแสง." ประตูเปิดออกและเสี่ยวเจ๊เดินเข้ามาในปิดประตูปิดโครมคราม * * * * * * * *. เสี่ยว Lingxi ได้นอนเหยียดยาวบนโต๊ะมือของเธอวางอยู่ด้านล่างของเธอ คางและเปลือกตาหลบตาเธอ ลักษณะอ่อนแออย่างละเอียดและหดหู่ เสี่ยวเจ๊วางอาหารเช้าบนโต๊ะแล้วโบกมือของเขาในด้านหน้าของใบหน้าของเธอไม่กี่ครั้ง: "ไม่ได้นอนหลับได้ดีคืนที่ผ่านมา" "Unnngh ... " เมื่อได้ยินเสี่ยวเจ๊พูดถึง 'คืนที่ผ่านมา' เสี่ยว Lingxi ให้ ออกมาส่งเสียงครวญครางเสียงต่ำและฝังอยู่ทั่วใบหน้าของเธอในฝ่ามือของเธอ: "คุณยังสามารถพูดคุยเกี่ยวกับคืนที่ผ่านมา ... เซี่ย Qingyue มาเพื่อส่งมอบผ้าห่ม เธอคงจะเห็นทุกอย่าง ... สิ่งที่ต้องทำสิ่งที่ต้องทำ ... ฉันละอายใจเกินไปที่จะเห็นใคร * ร้องไห้ร้องไห้ร้องไห้ * ... "" มันไม่ใช่ว่าไม่ดีมันคืออะไร? "เสี่ยวเจ๊ลูบหน้าผากของเขาแล้วนั่งอยู่ที่เธอ ด้าน เขากล่าวด้วยรอยยิ้ม: "ส่วนที่เหลือง่าย คุณป้าน้อยของฉัน มีอะไรผิดปกติกับเราในขณะนอนหลับ snuggling ด้วยกันไหม? "" มันเป็นเรื่องที่ว่าเพราะฉันป้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ของคุณ ... "เสี่ยว Lingxi ส่ายหัวของเธอราวกับว่าเธอกำลังถูกขับเคลื่อนบ้า "นอกจากนี้ ... ทุกคืนที่ผ่านมามือของคุณอยู่ในของฉัน ... ฉัน ... * * * * * * * * ร้องไห้ ... เธอต้องได้เห็นทุกอย่าง! สิ่งที่ฉันควรทำอย่างไรถ้าเธอบอกใครสักคน ... สิ่งที่ฉันควรจะทำอย่างไร ... "" Relax เธอแน่นอนจะไม่บอกคนอื่น นอกจากนี้คุณป้าน้อยของฉัน มีอะไรที่เป็นเรื่องใหญ่ถ้าเมื่อจะไปนอนหลับฉันตั้งใจสัมผัสเต้านมของคุณ? "เสี่ยวเจ๊ระบุใจเย็นมาก." คุณคุณคุณ ... ไม่ได้รับอนุญาตที่จะพูดคุยอีกต่อไป! "เสี่ยว Lingxi ส่ายหัวของเธอแม้จะยากทั้งหมดของเธอ แดงแก้ม เหตุผลว่าทำไมเธอทำหน้าที่วิธีการที่คืนที่ผ่านมาต้องได้รับเพราะพวกเขาเป็นคนเดียวในที่มืดและหัวใจของเธออยู่ในสภาพของความสับสน คิดย้อนกลับไปตอนนี้เธอมากยิ่งขึ้นดังนั้นเชื่อว่าเธอจะต้องได้รับบ้าในเวลานั้น. "ฉันหนึ่งร้อยเปอร์เซ็นต์แน่ใจว่า แม้ว่าเธอไม่เห็นเธออย่างจะไม่บอกใคร เพื่อเริ่มต้นกับเธอจะไม่คิดว่าในการที่ ... อืมในทิศทางที่คุณกำลังคิดของ เอาล่ะมาอย่างรวดเร็วกินอาหารเช้าหรือจะได้รับเย็น "เสี่ยวเจ๊ปลอบโยนเธอพร้อมกับหัวเราะเบา ๆ เมื่อคิดเกี่ยวกับสิ่งเดียวกันหัวใจของผู้หญิงคนหนึ่งเป็นหลังจากทั้งหมดแตกต่างจากผู้ชายคนหนึ่ง. "โอ้ ... " เสี่ยว Lingxi ที่ยกนานใบหน้าของเธอจากฝ่ามือของเธอและเริ่มที่จะ tearily กินอาหารเช้าที่เสี่ยวเจ๊นำ. ในฐานะที่เป็นเสี่ยวเจ๊คาดว่า เสี่ยว Yulong มุ่งหน้าตรงไปยังลานของเขาให้เร็วที่สุดเท่าที่เขาทิ้ง ทันทีที่เขาเข้ามาเขาเห็นเซี่ย Qingyue ขณะยืนอยู่ในใจกลางของลาน. เซี่ย Qingyue ใจเย็นยืนอยู่ใต้ต้นไม้ทับทิมในใจกลางของลานที่มีแขนของเธอยกสูง การแสดงออกของเธอคือความสงบและความรุนแรง เห็นได้ชัดว่าเธอได้รับการปลูกฝังความแข็งแรงอย่างเงียบ ๆ ที่ลึกซึ้งของเธอ ผมยาวของเธอเป็นธรรมชาติทะลักไหล่ของเธอนุ่มและเงางามภายใต้แสงตอนเช้า บนใบหน้าที่น่ารักของเธอทั้งสองสีดำคิ้วบางและโค้งคล้ายกับคู่ของดวงจันทร์เสี้ยว นักเรียนสองคนของเธอที่เงียบสงบที่ชัดเจนเช่นผลึกเป็นเหมือนความกระจ่างใสของความฝันที่ไหล ร่างทั้งร่างของเธอถูกปกคลุมด้วยชุดสีแดงเส้นโค้ง discernable เธอแผ่วเบาบางและสวยงาม ตรงกันข้ามกับครีมสีขาวผิวหยกเหมือน. นี่คือเสี่ยวเวลา Yulong แรกของเซี่ยเห็น Qingyue เต็มรูปแบบของความงดงามหาที่เปรียบขึ้นและบุคคลใกล้ชิดเช่นนี้ ในทันทีที่เขาได้รับการมึนงงอย่างละเอียดในจุดที่ทั้งหมดของความสนใจของเขาดึงไปนี้ฉากสวยงามเหลือเกินในสายตาของเขา ส่วนที่เหลือของโลกในพริบตาหายไปสีของมัน. เมื่อสังเกตเห็นการมาถึงของเสี่ยว Yulong ท่าเซี่ย Qingyue ไม่ได้เปลี่ยนเลย ดวงตาของเธอยังคงจ้องมองไปข้างหน้าในขณะที่เสียงสงบซ้ายปากของเธอ ". เสี่ยวเจ๊ไม่ได้ที่นี่" เสียงของเธอเป็นที่หนาวเย็นและไม่แยแสยังเป็นหวานและปลอบโยนเป็นที่ของนางฟ้า เสี่ยว Yulong เพียงแล้วส่งกลับไปยังความรู้สึกของเขา แต่ไม่มีทางที่จะปราบปรามดูตะลึงและหลงใหลในดวงตาของเขาไม่มี เขาปรับตัวเองให้ทันทีโหมดที่ดีที่สุดของเขาและโค้งคำนับเล็กน้อยต่อเซี่ย Qingyue พูดด้วยรอยยิ้ม: "เลดี้สวัสดีเซี่ย ผมเสี่ยว Yulong พี่ชายเสี่ยวเจ๊. "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เขาไป . . . . . . . ไปสนามทางทิศตะวันออก เขาอาจจะ . . . . . . . อาจจะไปที่ห้องครัว " เสี่ยวเหยียนตอบกลับด้วยการดูแลที่ดี

เสี่ยว Yulong มุมของเขา คิ้ว เมฆดำลอยอยู่เหนือคุณสมบัติของเขา เขาพึมพำภายใต้ลมหายใจของเขา : " ผมคิดเสมอว่า เซี่ย qingyue มีผิวสวยโคตร และความสามารถพิเศษ และเป็นศักดิ์ศรีและโรงเรียนที่หญิงอื่น ๆไม่สามารถเปรียบเทียบกับผมไม่ได้คาดหวังว่า แม้ที่สุดดูหมิ่นของเสี่ยววงศ์สามารถจับความสนใจของเธอ "

เสี่ยว Yulong ให้ออกเย็น Snort และดุร้าย เขย่าแขนของเขาเดินทางด้านนอกของสนามหญ้า แค่เสี่ยวหยางกำลังจะตามทัน เขาก็ตระหนักว่าเขาต้องการไปทันทีและหยุดอย่างเชื่อฟัง หลังจากนั้น เขาก็ค่อยๆ เช็ดเหงื่อจากหน้าผากของเขา . . . . . .

เสี่ยวเช ซ้ายของเสี่ยว Yulong ลานเดินไปที่ครัวในการเดินปกติจะรับอาหารเช้า หลังจากนั้น เขาก็สบาย เดินไปเสียว lingxi ของลาน ถ้าใครได้ใกล้ชิดพวกเขาจะสามารถได้ยินเขาพูดกับตัวเอง : " เสี่ยว Yulong ควรรีบไปวางขวาของฉัน โอ้ . . . . . . . ผมสงสัยว่า ถ้าภรรยา qingyue จะหักขาของเขา หรือทั้งสองขา . . . . . . . อืม หรือ 3 ขา "
( TL : ขาของเขา d )

เขาถึงเสี่ยว lingxi เป็นสนามหญ้า แต่ประตูก็ปลอดภัยแล้ว เสี่ยวเชเคาะประตู " ป้านิด ฉันเอาอาหารเช้าแสง "

ประตูเปิดและเสี่ยวเชเดินเข้ามา ปิดประตู ปิดด้วย * ปัง * .

เสี่ยว lingxi กำลังนั่งอยู่บนโต๊ะ มือพักใต้คางของเธอ และเปลือกตาหลบตา ; อย่างละเอียดอ่อน ท้อใจและลักษณะที่ปรากฏเสี่ยวเช วางแสงอาหารเช้าบนโต๊ะ แล้วโบกมือตรงหน้าเธอ 2-3 ครั้ง " เมื่อคืนนอนไม่หลับหรอ "

" unnngh . . . . . . . " เมื่อได้ยินเสี่ยวเจ๊พูดถึง ' เมื่อคืน เสี่ยว lingxi ให้ออกเสียงต่ำ ร้องครวญครางและฝังใบหน้าของเธอทั้งหมดในฝ่ามือของเธอ : " คุณยังสามารถพูดคุยเรื่องเมื่อคืน . . . . . . . เซีย qingyue มาส่งผ้าห่มเธอคงเห็นทุกอย่าง . . . . . . . ทำไงดี ทำไงดี . . . . . . . ฉันอายที่จะพบใคร ร้องไห้สะอึกสะอื้น * * . . . . . . . "

" มันก็ไม่ได้แย่ขนาดนั้นนี่ " เสี่ยวเชลูบหน้าผากของเขา แล้วนั่งลงที่ข้างๆเธอ เขากล่าวพร้อมรอยยิ้ม : " พักผ่อนอย่างสบาย คุณเป็นป้าของผม เกิดอะไรขึ้นกับเรานอนเบียดกระแซะอยู่ด้วยกัน "

" ก็แน่ละสิ เพราะผมของคุณป้านิด . . . . . . . " เสี่ยว lingxi ส่ายหัวของเธอ ราวกับว่าเธอกำลังถูกขับเคลื่อนบ้า . " . . . . . . . ทั้งหมดของเมื่อคืน มือของเธอกำลัง . . . . . . . . . . . . . . * สะอื้น * . . . . . . . เธอจะได้เห็นทุกอย่าง สิ่งที่ฉันควรทำอย่างไรถ้าเธอจะบอกใคร . . . . . . . ทำไงดี . . . . . . . "

" พักผ่อน เธอจะไม่บอกใคร อีกอย่าง คุณเป็นป้าของผม ไม่ใช่เรื่องใหญ่ถ้าจะไปนอนผมเผลอจับหน้าอกของคุณ ? " เสี่ยวเชอย่างสงบมากว่า

" เธอ เธอ เธอ . . . . . . . ห้ามพูดอีกต่อไปแล้ว " เสี่ยว lingxi ส่ายหน้าอย่างหนัก ทั้ง แก้มเธอแดง เหตุผลที่เธอทำแบบนี้ เมื่อคืนคงเพราะพวกเขาเป็นคนเดียวในที่มืด และหัวใจเธออยู่ในสถานะของความสับสน คิดถึงตอนนี้เธอจึงยิ่งเชื่อว่า เธอคงจะบ้าไปแล้วตอนนั้น

" ผมมั่นใจร้อยเปอร์เซ็นต์ ถ้าเธอเห็น เธอจะไม่บอกใคร เพื่อเริ่มต้นกับ , เธอจะไม่คิดอย่างนั้น . . . . . . . อืม ไปในทิศทางที่คุณกำลังคิด เอาล่ะ มาทานข้าวเร็วเข้า เดี๋ยวจะเย็นหมด " เสี่ยวเจ๊ปลอบเธอพร้อมกับหัวเราะเบาๆ เมื่อคิดถึงเหมือนกันหัวใจของผู้หญิงเป็นหลังจากทั้งหมด แตกต่างจากผู้ชาย

" โอ้ . . . . . . . " เสี่ยว lingxi ในที่สุดใบหน้าของเธอจากเธอยกฝ่ามือและเริ่ม tearily กินอาหารเช้าที่เสี่ยวเช า .

เสี่ยวเช หวัง เสี่ยว Yulong มุ่งหน้าตรงไปที่สนามของเขาทันทีที่เขาซ้าย ทันทีที่เขาเข้ามา เขาเห็นเซี่ย qingyue กำลังยืนอยู่ตรงกลางของลาน .

เซี่ย qingyue อย่างสงบยืนอยู่ใต้ต้นทับทิมตรงกลางลานที่มีแขนยกสูง การแสดงออกของเธอสงบและรุนแรง ชัดเจน เธอเงียบ ๆฝึกฝนกำลังลึกซึ้งของเธอ ผมยาวธรรมชาติไหลบ่าของเธอเบาๆ และเงาใต้แสงเช้า บนใบหน้าน่ารักของเธอสองสีดำบางและโค้งคิ้ว คล้ายกับคู่ของพระจันทร์เสี้ยวลูกศิษย์ทั้งสองของเธอนิ่ง ใสเหมือนผลึก เหมือนรัศมีของวาดฝัน . ร่างกายทั้งหมดของเธอถูกปกคลุมด้วยชุดสีแดง เธอโค้งๆมีบางและสวยงาม แตกต่างจากครีมขาว หยกชอบผิว

นี่เป็นครั้งแรกที่ได้เห็นเสี่ยว Yulong ของเซีย qingyue เต็มเลิศอลังการขึ้นและบุคคลใกล้ชิดแบบนี้ ในวินาทีนั้นเขาอย่างตะลึงงันในจุดทั้งหมดของความสนใจของเขาวาดฉากนี้สวยงามเหลือเกินในสายตาของเขา ส่วนที่เหลือของโลก , ในชั่วพริบตาเดียว แพ้สี

เมื่อสังเกตเห็นเสี่ยว Yulong มาถึงของเซีย qingyue ท่าไม่ได้เปลี่ยนเลย สายตาเธอยังคงจ้องมองไปข้างหน้าในขณะที่สงบเสียงออกจากปากของเธอ : " เซี่ยวแชไม่ได้อยู่ที่นี่ . . . "

เสียงเธอเย็นชาและไม่แยแส แต่เป็นหวานและอบอุ่นเป็นที่ของนางฟ้า เสี่ยว Yulong แล้วกลับมามีสติ แต่ไม่มีทางที่จะหยุดยั้งตะลึงหลงมองเข้าไปในตาของเขา ทันทีที่เขาปรับเปลี่ยนตัวเองเป็นโหมดที่ดีที่สุดของเขาและโค้งเล็กน้อยไปทางเซี่ย qingyue พูดด้วยรอยยิ้ม : " สวัสดีครับเลดี้เซี่ย . ฉันเสี่ยว Yulong , เสี่ยวเช พี่ชาย "