After the children scattered, Yi Yu

After the children scattered, Yi Yun surveyed the surroundings to ensure there was no one before heading to his house like a ghost, jumping over the wall.

The courtyard was filled with cow dung, but Yi Yun had already reached the Meridians realm, and was had achieved a Tempered Body, so he was the same as a Kung Fu master. With one breath, he had crossed the entire sea of dung.

Yi Yun crossed the yard without sullying his shoes.

He pushed the void, and a gust of wind blew forward pushing the door open, and Yi Yun stepped into the house.

Right in front of the house was the stove. There was no light, so it was pitch black.

But in the bedroom, the window had been smashed through by cow dung, letting in some moonlight. Yi Yun could clearly see Jiang Xiaorou’s thin figure under the moonlight.

Her face, her shoulders gave people the urge to give her infinite love.

“Who!?” Jiang Xiaorou had descended into grief and anxiety after Yi Yun disappeared. But she was still extremely alert. The moment she heard noises, she would grab the arrow by her side!

Jiang Xiaorou was a unyielding girl, she constantly strived to become stronger, but her living circumstances made her have given her the thoughts that “without a man in the house, life would be sad”.

With her brother around, her life revolved around him. Without her brother, she had lost her spiritual column of support. And a girl living alone in the vast wilderness would be bound to be the subject of bullying.

Also Yi Yun had previously warned Jiang Xiaorou that Lian Chengyu coveted her, so Jiang Xiaorou had never separated from the arrow for the past day.

“Sis, it’s me…Yun-er…” Yi Yun said with a trembling voice as he looked at the house filled with dung. Seeing Jiang Xiaorou in the middle of the mess, he could only feel a lump come up his throat, urging him to cry.

Jiang Xiaorou was stunned. In the darkness, she used the moonlight to see Yi Yun’s face. Although it was blurry, how could she not recognize that familiar outline?

“Yun-er! !” Jiang Xiaorou ran forward with tears in her eyes and embraced Yi Yun tightly!

“Yun-er, you’re fine. As long as you alright, as long as you are alright!” Jiang Xiaorou’s voice was urgent. She used all the strength in her two arms to hug Yi Yun, afraid that the moment she released him, Yi Yun would disappear.

With Jiang Xiaorou hugging him tightly, Yi Yun could feel her shaking body and her rapid heartbeat. Yi Yun could feel a warmth at his neck. It was Jiang Xiaorou’s tears.

“Sis, I’m fine…”

“I know…I knew from the beginning,” cried Jiang Xiaorou as she said. Although she said she knew, she could not rest assured.

She was not bothered by the insult of having the walls plastered with cow dung, nor was she bothered by the curses of that mean woman. The only thing that mattered to her was if her brother will return.

Now, it had finally happened after a long wait!

“Let’s go. Sis, we need to leave this place. We can no longer stay in this village!”

Yi Yun’s sudden words were a bolt in the blue for Jiang Xiaorou who had been going through a roller coaster of emotions. “If we don’t stay here, where can we go? Are you saying to go into the Cloud Wilderness?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

หลังจากที่เด็กกระจัดกระจาย อี ยุน สำรวจสภาพแวดล้อมเพื่อให้แน่ใจว่าไม่มีใครก่อนมุ่งหน้าไปที่บ้านของเขา เหมือนผี กระโดดข้ามกำแพงลานเต็มไปด้วยมูลวัว แต่อียุนมีแล้วถึงเส้นเมอริเดียนอาณาจักรและได้รับเป็นนิสัย ร่างกายเขาจึงเป็นเหมือนต้นแบบกังฟู . กับลมหายใจ เขาข้าม ทะเลทั้งหมดของมูลสัตว์อี ยุน ข้ามสนาม โดยไม่ sullying รองเท้าของเขาเขาผลักเป็นโมฆะ และกระโชกของลม พัดไปข้างหน้าผลักประตูเปิด และอียุนก้าวเข้ามาในบ้านตรงหน้าบ้านมีเตาแก๊ส ไม่มีแสง มันเป็นสีดำแต่ในห้องนอน หน้าต่างแตกผ่านจากมูลโค ให้ในแสงจันทร์ อี ยุน จะเห็นชัดเจนในเจียง xiaorou บางรูปภายใต้แสงจันทร์ใบหน้าของเธอ ไหล่ของเธอให้ผู้คนอยากให้ความรักที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเธอ" ใคร ! " เจียง xiaorou ได้สืบเชื้อสายเป็นโศกและความวิตกกังวลหลังจากยียุนหายไป แต่เธอยังคงตื่นตัวมาก ทันทีที่เธอได้ยินเสียง เธอจะคว้าลูกศรข้างๆเธอเจียง xiaorou เป็นผู้หญิงไม่ยอม เธออย่างต่อเนื่องมุ่งมั่นที่จะกลายเป็นที่แข็งแกร่ง แต่สถานการณ์ชีวิตของเธอ ทำให้เธอมีความคิดว่าเธอ " คนเดียวในบ้าน ชีวิตจะเศร้า "กับน้องชายของเธอรอบ ชีวิตวนเวียนอยู่กับ เขา ไม่มีพี่ชายของเธอ เธอต้องสูญเสียเธอคอลัมน์จิตวิญญาณของการสนับสนุน และผู้หญิงอยู่คนเดียวในป่าอันกว้างใหญ่ จะต้องเป็นเรื่องของการกลั่นแกล้งยังอี ยุนเคยเตือนว่า เหลียนเจียง xiaorou เชินเกียวโลภของเธอ ดังนั้น เจียง xiaorou ไม่เคยแยกจากลูกศรสำหรับวันที่ผ่านมา" พี่ค่ะ ฉัน . . . . . . . ยุน . . . เอ่อ . . . " อี ยุน กล่าวด้วยเสียงสั่นเครือ เขามองดูบ้านที่เต็มไปด้วยมูลสัตว์ เห็นเจียง xiaorou กลางโรงอาหาร เขาอาจจะรู้สึกมีก้อนขึ้น คอเขา เรียกร้องให้เขาร้องไห้เจียง xiaorou ตะลึง ในความมืดเธอใช้แสงจันทร์ ที่จะเห็นหน้าอิยุน แต่มันเบลอ ไม่รู้จักคุ้นเคยร่าง ?" ยุนฮี " เจียง xiaorou วิ่งไปข้างหน้าพร้อมกับน้ำตาในตาของเธอ และกอดอียุนแน่น !" ยุน เอ่อ คุณสบายดี ตราบเท่าที่คุณไม่เป็นไร ตราบเท่าที่คุณไม่เป็นไร " เสียงของเจียง xiaorou ด่วน เธอใช้พลังทั้งหมดในตัวเธอ สองแขนกอดอียุน กลัวว่าเวลาเธอปล่อยเขา อี ยุน จะหายไปกับเจียง xiaorou กอดเขาแน่น ยียุนรู้สึกของเธอสั่น ร่างกายและหัวใจเต้นอย่างรวดเร็วของเธอ อี ยุนจะได้รู้สึกอบอุ่นที่คอของเขา มันคือน้ำตาของเจียง xiaorou ." พี่สาว , ผมสบายดี . . . . . . . "" ฉันรู้ . . . ฉันรู้ตั้งแต่แรกแล้ว " ร้องไห้เจียง xiaorou ตามที่เธอพูด แม้ว่าเธอจะบอกว่าเธอรู้ว่าเธอไม่ควรวางใจเธอไม่ได้ถูกรบกวนโดยการดูถูกของมีผนังฉาบด้วยขี้วัว หรือถูกรบกวนโดยสาปว่า หมายถึงผู้หญิง สิ่งเดียวที่สำคัญในชีวิตของเธอ ถ้าพี่ชายของเธอจะกลับมาตอนนี้ มันก็เกิดขึ้นหลังจากรอคอยมานาน !" ไปกันเถอะ พี่ , เราต้องออกไปจากที่นี่ เราไม่สามารถอยู่ในหมู่บ้านนี้ "คำพูดกะทันหันอียุนมีสายฟ้าในสีฟ้าสำหรับเจียง xiaorou ที่ได้รับจะผ่านรถไฟเหาะของอารมณ์ " ถ้าเราไม่ได้อยู่ที่นี่ พวกเราจะไปที่ไหน คุณจะบอกว่า ไปเป็นเมฆ ป่า "