Fluorescence in diamonds has been s

Fluorescence in diamonds has been studied for nearly a century (e.g., Becquerel, 1868; Mani, 1944; Shipley, 1947; Wild and Biegel, 1947; Cotty, 1956; Dyer and Matthews, 1958; Collins, 1974, 1982; Fritsch and Waychunas, 1994; Eaton-Magaña et al., 2007; Holloway, 2009; Shigley and Breeding, 2013). While much is known and published about diamond defects and fluorescence, most gemologists do not have ready access to this information. This article seeks to clearly outline the defects that cause fluorescence in diamond, and explain how the gemological tools used to evaluate this property may impact observations. For decades, investigations of diamond fluorescence have mainly focused on visual observation (Moses et al., 1997; figure 1), while more recent studies have dealt with individual spectra and the physics of individual defects. The application of 3D fluorescence spectroscopy has been limited. Eaton-Magaña et al. (2007) presented a few spectra for diamond in this format, and Hoover and Theisen (1993) investigated other colored gemstones with this approach.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรืองแสงเพชรได้รับการศึกษามานานเกือบศตวรรษ (เช่น Becquerel, 1868; มณี, 1944; ชิพลีย์, 1947; ป่าและ Biegel 1947; Cotty 1956; ย้อมและแมตทิวส์ 1958; คอลลิน, 1974, 1982; Fritsch และ Waychunas 1994. อีตัน-Magaña et al, 2007; Holloway 2009; Shigley และพันธุ์ 2013) ขณะที่มากเป็นที่รู้จักและเผยแพร่เกี่ยวกับข้อบกพร่องเพชรและเรืองแสง, นักอัญมณีศาสตร์ส่วนใหญ่ไม่ได้พร้อมที่จะเข้าถึงข้อมูลเหล่านี้ บทความนี้พยายามที่จะเห็นได้ชัดว่าร่างข้อบกพร่องที่ทำให้เกิดการเรืองแสงเพชรและอธิบายวิธีการเครื่องมืออัญมณีที่ใช้ในการประเมินคุณสมบัตินี้อาจส่งผลกระทบการสังเกต สำหรับทศวรรษที่ผ่านการตรวจสอบของการเรืองแสงเพชรได้มุ่งเน้นในการสังเกตภาพ (มูซา, et al, 1997;. รูปที่ 1) ในขณะที่การศึกษาเมื่อเร็ว ๆ นี้ได้กระทำกับสเปกตรัมของแต่ละบุคคลและฟิสิกส์ของข้อบกพร่องของแต่ละบุคคล การประยุกต์ใช้สเปกโทรสโกเรืองแสง 3 มิติที่ได้รับการ จำกัด et al, Eaton-Magaña (2007) นำเสนอสเปกตรัมไม่กี่เพชรในรูปแบบนี้และฮูเวอร์และ Theisen (1993) การตรวจสอบอัญมณีสีอื่น ๆ ด้วยวิธีนี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรืองแสงในเพชรได้รับการศึกษามานานเกือบศตวรรษ ( เช่นเห้งเจีย 1868 ; มณี 2487 ; Shipley , 1947 ; ป่าและบีเกิล , 1947 ; cotty 1956 ; Dyer และแมทธิว , 1958 ; คอลลินส์ , 1974 , 1982 ; Fritsch และ waychunas , 1994 ; Eaton เมกา 15 คน et al . , 2007 ; ฮอลโลเวย์ , 2009 ; shigley และการปรับปรุงพันธุ์ , 2013 ) ในขณะที่เป็นที่รู้จักและเผยแพร่เกี่ยวกับข้อบกพร่องเพชรและการเรืองแสงนักอัญมณีศาสตร์ชาวส่วนใหญ่ไม่ได้พร้อมที่จะเข้าถึงข้อมูลนี้ บทความนี้พยายามที่จะชัดเจนร่างข้อบกพร่องที่ก่อให้เกิดการเรืองแสงในเพชร และอธิบายว่า เครื่องมือที่ใช้ในการประเมินคุณสมบัติของอัญมณีนี้อาจส่งผลกระทบต่อการสังเกต สำหรับทศวรรษที่ผ่านมา , การสอบสวนของการเรืองแสงของเพชรจะเน้นหลักในการสังเกต ( โมเสส et al . , 1997 ; รูปที่ 1 )ขณะที่การศึกษาล่าสุดได้รับการตรวจสอบบุคคลและฟิสิกส์ของข้อบกพร่องของแต่ละบุคคล การใช้ 3D fluorescence spectroscopy ได้จำกัด โรงแรมเมกา 15 คน และคณะ ( 2550 ) แสดงโดยสามเพชรในรูปแบบนี้ และ Hoover และไทเซิ่น ( 1993 ) ศึกษาอื่นพลอยสีด้วยวิธีนี้ .