The Director’s Idea• The director’s

The Director’s Idea
• The director’s idea is a deep subtextual interpretation that unifies the production. Using an of the main character and his goal, the director finds an existential, relational, or physical dimension that relates to the main character in the deepest fashion. Using the subtextual idea, the director articulates a complementary approach to the performances and to the camera. It is the quality of the director’s idea that differentiates the competent from the good and great director. The director’s idea drives all the many decisions a director makes in the course of the production.


In this book, I am going to say many things about technique. about directors, and about directing. To persuade the reader that what follows is not simply esoteric, abstract, and academic, I would like to use this chapter to demonstrate that the views the views presented in this book are conceptual in their framing but practical in their goal. The goal is to help readers become better directors by utilizing the concept of the director’s idea. What needs to be said at the outset is that there are all kinds of directors: intuitive directors, self-conscious directors, dictatorial directors, laissez-faire directors, directors whose agendas are political, and directors who are utterly commercial and exploitative in their intentions.
In order to develop our understanding of directing, we must consider three broad areas of decision making that are critical to defining the type of director: (1) text interpretation, (2) attitude toward directing actors, and (3) how the camera is used (e.g., shot selection, camera angle, shape of the shot, point of view of the shot). Beyond those areas is the issue of whether the director’s decisions add value to the project. What I am proposing in this book is that there are three categories of such decision making: competent, good, and great. To understand directing, each level of decision making must also be clearly understood; accordingly, the next three chapters address the concepts of competent, good, and great directing.


In each case, the consciousness of the director’s idea is where progress begins. The competent director conveys a attitude about the script, be it romantic, violent, or victorious. The good director conveys a more complex, layered vision of the narrative. The great director transforms the narrative into something surprising and revelatory. Each of these options exists. Only the ambition of the director can elevate the audience’s experience.
The goal of this book is to illuminate the pathway from basic to great. We can assume that the director consciously chooses a director’s idea, which implies an awareness about the directorial choices that must be made and a sense of what constitutes better directing. This is not a matter of intellect or personality. It is far more about conscious goal setting and moving along a pathway to achieve that goal. The opposite view, which has its proponents, is that art (including directing) is mysterious, subconscious, intuitive, and therefore impossible to articulate. My approach in the book is to embrace what I believe to be the source of art making: consciousness

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความคิดของกรรมการ•ความคิดของผู้กำกับคือ ตีความลึก subtextual ที่ unifies การผลิต ใช้เป็นตัวละครหลักและเป้าหมายของเขา ผู้อำนวยการค้นหาที่ existential เชิง หรือมิติทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับตัวละครหลักในสุด ใช้ความคิด subtextual ผู้อำนวย articulates วิธีการแสดง และกล้อง คุณภาพของความคิดของกรรมการบริษัทที่แตกต่างในอำนาจจากผู้อำนวยการดี และยิ่งใหญ่ ได้ ความคิดของผู้กำกับไดรฟ์ทั้งหมดในการตัดสินใจกรรมการให้ในหลักสูตรการผลิตในหนังสือเล่มนี้ ฉันจะพูดในสิ่งที่เกี่ยวกับเทคนิคการ เกี่ยวกับกรรมการ เกี่ยวกับผู้กำกับการ โน้มน้าวใจผู้อ่านว่า สิ่งต่อไปนี้ไม่เพียงลึกลับ นามธรรม และวิชาการ ฉันอยากจะใช้บทนี้แสดงให้เห็นถึงมุมมองมุมมองนำเสนอในหนังสือเล่มนี้แนวคิดในการทำการถ่ายโอนของพวกเขา แต่ในทางปฏิบัติในเป้าหมายของพวกเขา เป้าหมายคือการ ช่วยให้ผู้อ่านที่เป็น กรรมการที่ดีขึ้น โดยใช้แนวคิดของความคิดของกรรมการ สิ่งจำเป็นที่จะพูดที่มือคือมีทุกกรรมการ: กรรมการง่าย ประหม่ากรรมการ กรรมการเสนอ laissez-faire กรรมการ กรรมการวาระการประชุมเป็นทางการเมือง และกรรมการโคตรพาณิชย์ และแสวงหาประโยชน์ในความตั้งใจของพวกเขา In order to develop our understanding of directing, we must consider three broad areas of decision making that are critical to defining the type of director: (1) text interpretation, (2) attitude toward directing actors, and (3) how the camera is used (e.g., shot selection, camera angle, shape of the shot, point of view of the shot). Beyond those areas is the issue of whether the director’s decisions add value to the project. What I am proposing in this book is that there are three categories of such decision making: competent, good, and great. To understand directing, each level of decision making must also be clearly understood; accordingly, the next three chapters address the concepts of competent, good, and great directing. In each case, the consciousness of the director’s idea is where progress begins. The competent director conveys a attitude about the script, be it romantic, violent, or victorious. The good director conveys a more complex, layered vision of the narrative. The great director transforms the narrative into something surprising and revelatory. Each of these options exists. Only the ambition of the director can elevate the audience’s experience. The goal of this book is to illuminate the pathway from basic to great. We can assume that the director consciously chooses a director’s idea, which implies an awareness about the directorial choices that must be made and a sense of what constitutes better directing. This is not a matter of intellect or personality. It is far more about conscious goal setting and moving along a pathway to achieve that goal. The opposite view, which has its proponents, is that art (including directing) is mysterious, subconscious, intuitive, and therefore impossible to articulate. My approach in the book is to embrace what I believe to be the source of art making: consciousness

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ความคิดของคณะกรรมการ•ผู้อำนวยการความคิดคือการตีความ subtextual ลึกที่เป็นหนึ่งเดียวในการผลิต
การใช้ของตัวละครหลักและเป้าหมายของเขา, ผู้อำนวยการพบการดำรงอยู่เชิงสัมพันธ์หรือมิติทางกายภาพที่เกี่ยวข้องกับตัวละครหลักในแฟชั่นที่ลึกที่สุด การใช้ความคิด subtextual, ผู้อำนวยการปวารณาวิธีการเสริมการแสดงและกล้อง มันคือคุณภาพของความคิดของผู้อำนวยการที่แตกต่างจากอำนาจผู้อำนวยการที่ดีและยิ่งใหญ่ ความคิดของผู้อำนวยการไดรฟ์ทั้งหมดที่ผู้อำนวยการการตัดสินใจจำนวนมากทำให้ในหลักสูตรของการผลิต. ในหนังสือเล่มนี้ฉันกำลังจะบอกว่าหลายสิ่งหลายอย่างเกี่ยวกับเทคนิค เกี่ยวกับกรรมการและเกี่ยวกับผู้กำกับ ที่จะชักชวนให้ผู้อ่านว่าสิ่งที่ตามมาคือไม่เพียง แต่ลึกลับนามธรรมและนักวิชาการที่ผมจะชอบที่จะใช้บทนี้เพื่อแสดงให้เห็นว่ามุมมองมุมมองที่นำเสนอในหนังสือเล่มนี้คือความคิดในกรอบของพวกเขา แต่ในทางปฏิบัติในเป้าหมายของพวกเขา มีเป้าหมายที่จะช่วยให้ผู้อ่านเป็นกรรมการที่ดีขึ้นโดยใช้แนวคิดของความคิดผู้อำนวยการของ สิ่งที่จะต้องกล่าวว่าในตอนแรกก็คือว่ามีทุกชนิดของคณะกรรมการ: คณะกรรมการที่ใช้งานง่ายกรรมการประหม่ากรรมการเผด็จการกรรมการไม่รู้ไม่ชี้กรรมการมีวาระทางการเมืองและกรรมการที่มีอย่างเต็มที่ในเชิงพาณิชย์และแสวงประโยชน์ในความตั้งใจของพวกเขา . เพื่อที่จะพัฒนาความเข้าใจของผู้กำกับเราจะต้องพิจารณาสามพื้นที่ในวงกว้างของการตัดสินใจที่มีความสำคัญในการกำหนดประเภทของผู้อำนวยการ (1) การตีความข้อความ (2) ทัศนคติที่มีต่อผู้กำกับนักแสดงและ (3) วิธีการที่กล้อง ถูกนำมาใช้ (เช่นเลือกยิงมุมกล้องรูปทรงของการยิงมุมมองของการยิง) นอกเหนือจากพื้นที่ที่เป็นปัญหาของการตัดสินใจไม่ว่าจะเป็นผู้อำนวยการเพิ่มมูลค่าให้กับโครงการ สิ่งที่ผมนำเสนอในหนังสือเล่มนี้ก็คือว่ามีสามประเภทของการตัดสินใจดังกล่าวมีอำนาจที่ดีและดี เพื่อให้เข้าใจถึงการกำกับระดับของการตัดสินใจแต่ละคนจะต้องเข้าใจอย่างชัดเจน ดังนั้นต่อไปสามบทที่อยู่ในแนวความคิดของอำนาจที่ดีและผู้กำกับดี. ในแต่ละกรณีจิตสำนึกของความคิดของผู้อำนวยการเป็นที่ที่ความคืบหน้าเริ่มต้น ผู้อำนวยการมีอำนาจบ่งบอกถึงทัศนคติเกี่ยวกับสคริปต์ไม่ว่าจะเป็นโรแมนติกที่มีความรุนแรงหรือชัยชนะ ผู้อำนวยการที่ดีบ่งบอกถึงความซับซ้อนมากขึ้นและการมองเห็นชั้นของการเล่าเรื่อง ผู้อำนวยการเล่าเรื่องที่ดีเปลี่ยนเป็นสิ่งที่น่าแปลกใจและเปิดหูเปิดตา แต่ละตัวเลือกเหล่านี้อยู่ เพียงความใฝ่ฝันของผู้อำนวยการสามารถยกระดับประสบการณ์ของผู้ชม. เป้าหมายของหนังสือเล่มนี้คือการส่องสว่างทางเดินจากพื้นฐานที่ดี เราสามารถสมมติว่าผู้อำนวยการเลือกอย่างมีสติความคิดของผู้อำนวยการซึ่งหมายถึงการรับรู้เกี่ยวกับทางเลือกการกำกับที่จะต้องทำและความรู้สึกของสิ่งที่ถือว่าเป็นผู้กำกับที่ดีกว่าหนึ่ง นี้ไม่ได้เป็นเรื่องของสติปัญญาหรือบุคลิกภาพ มันอยู่ไกลมากขึ้นเกี่ยวกับการตั้งค่าเป้าหมายสติและเดินไปตามทางเดินเพื่อให้บรรลุเป้าหมายที่ มุมมองตรงข้ามซึ่งมีผู้เสนอของมันคือว่าศิลปะ (รวมถึงผู้กำกับ) เป็นลึกลับจิตใต้สำนึกที่ใช้งานง่ายและดังนั้นจึงเป็นไปไม่ได้ที่จะเป็นปล้อง วิธีการของฉันในหนังสือเล่มนี้คือการโอบกอดสิ่งที่ผมเชื่อว่าจะเป็นแหล่งที่มาของศิลปะการทำ: สติ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ของผู้กำกับคิด
- ผู้อำนวยการของความคิดลึก subtextual ตีความว่า ตั้งแต่การผลิต ใช้ของตัวละครหลัก และเป้าหมายของเขา ผู้กำกับพบว่าเป็นอัตถิภาวนิยม , สัมพันธ์ , หรือทางกายภาพมิติที่เกี่ยวข้องกับตัวละครหลักในแฟชั่นอย่างสุดซึ้ง การใช้ความคิด subtextual ผู้อำนวยการเชื่อมเข้าหา ประกอบกับการแสดง และกล้องมันคือคุณภาพของผู้กำกับไอเดียที่แตกต่างสามารถจากดี และผู้กำกับยอดเยี่ยม ความคิดของผู้กำกับไดรฟ์ทั้งหมดหลายการตัดสินใจกรรมการให้ในหลักสูตรการผลิต


ในหนังสือเล่มนี้ ผมจะพูดหลายเรื่องเกี่ยวกับเทคนิค เรื่องกรรมการ และกำกับ เพื่อชักชวนให้ผู้อ่านเห็นว่า สิ่งที่ตามมา คือ ไม่เพียง แต่ลึกลับ บทคัดย่อและวิชาการ , ฉันต้องการจะใช้บทนี้แสดงให้เห็นว่ามุมมองมุมมองที่นำเสนอในหนังสือเล่มนี้มีแนวคิดในกรอบของตนเอง แต่ในทางปฏิบัติในเป้าหมายของพวกเขา เป้าหมายคือการช่วยให้ผู้อ่านที่เป็นกรรมการดีกว่า โดยใช้แนวคิดของความคิดของผู้กำกับ ที่ต้องบอกว่าเริ่มแรกนั้นมีทุกชนิดของกรรมการ : กรรมการบริหารง่าย , ประหม่านโยบายการไม่แทรกเซงกรรมการเผด็จการกรรมการ , กรรมการ , ที่มีวาระทางการเมือง และกรรมการที่สิ้นเชิงพาณิชย์และแสวงประโยชน์ในความตั้งใจของพวกเขา .
เพื่อพัฒนาความเข้าใจของเราของผู้กำกับ เราต้องพิจารณาสามพื้นที่กว้างของการตัดสินใจ ซึ่งเป็นส่วนสำคัญของการกำหนดประเภทของผู้กำกับ : ( 1 ) การตีความข้อความ ( 2 ) ทัศนคติ ต่อการกำกับนักแสดงและ ( 3 ) กล้องที่ใช้ ( เช่น การเลือกมุม รูปร่างของภาพ มุมมองของการถ่ายภาพ กล้องยิง ) นอกเหนือจากพื้นที่ที่เป็นปัญหา ว่า การตัดสินใจของกรรมการ เพิ่มมูลค่าให้กับโครงการ สิ่งที่ผมเสนอในหนังสือเล่มนี้ คือ มี 3 ประเภท เช่น การตัดสินใจ : เก่ง ดี และดี เข้าใจการกำกับเวทีระดับของการตัดสินใจแต่ละครั้งจะต้องมีความเข้าใจที่ชัดเจน ; ตาม อีกสามบท ที่อยู่ แนวคิด ของ เก่ง ดี และดี คิมแจจุง


ในแต่ละคดี และจิตสำนึกของความคิดของกรรมการ ซึ่งความคืบหน้าจะเริ่มต้นขึ้น ผู้อำนวยการเชี่ยวชาญ ถ่ายทอดทัศนคติเรื่องบทจะโรแมนติก รุนแรง หรือชัยชนะ ผู้กำกับดีสื่อความหมายมากขึ้น ซับซ้อน