So basically a story, you get a phy

So basically a story, you get a physical reaction, your heart can race, your eyes can dilate, you could talk about, “Oh I got a chill down my spine” or, “I could feel it in the pit of my stomach”. We actually physically react when someone is telling us a story. So even though the stage is the same, a story can be told, but once a presentation is told, it completely flatlines.
And I wanted to figure out why. Why is it that we physically sit with wrapped attention during a story, but it just dies for a presentation.
So I wanted to figure out, how do you incorporate story into presentations. So we’ve had thousands of presentations back at the shop – hundreds of thousands of presentations actually, so I knew the contexts of a really bad presentation. I decided to study cinema, and literature, and really dig in and figure out what was going on and why it was broken.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดังนั้นโดยทั่วไปเรื่องราว คุณได้รับปฏิกิริยาทางกายภาพ หัวใจของคุณสามารถแข่งขัน สามารถขยายดวงตาของคุณ คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับ "โอ้ ผมเย็นตัวลงกระดูกสันหลังของฉัน" หรือ "ฉันรู้สึกว่ามันในหลุมของท้องของฉัน" เราจริง ๆ ตอบสนองเมื่อมีคนบอกเราเรื่องราว ดังนั้นแม้ว่าขั้นตอนจะเหมือนกัน เป็นเรื่องที่สามารถจะบอก แต่ เมื่องานนำเสนอจะ บอก มันอย่างสมบูรณ์ flatlinesและอยากทราบเหตุผล ทำไมเป็นมันว่าเราร่างกายนั่งพร้อมห่อระหว่างเรื่องราว แต่มันแค่ตายสำหรับการนำเสนอดังนั้น อยากจะคิดออก วิธีทำคุณรวบรวมเรื่องราวลงในงานนำเสนอ ดังนั้นเรามี พันเสนอกลับที่ร้าน – หลายร้อยหลายพันงานนำเสนอจริง ดังนั้นฉันรู้บริบทของการนำเสนอไม่ดีจริง ๆ ผมตัดสินใจเรียนภาพยนตร์ วรรณกรรม จริง ๆ ขุดใน และคิดออกสิ่งที่เกิดขึ้นและทำไมมันถูกหัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดังนั้นโดยทั่วไปเป็นเรื่องที่คุณจะได้รับปฏิกิริยาทางกายภาพหัวใจของคุณสามารถแข่งดวงตาของคุณจะสามารถขยายคุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับ "โอ้ฉันได้เย็นลงกระดูกสันหลังของฉัน" หรือ "ฉันจะรู้สึกว่ามันอยู่ในหลุมพรางของกระเพาะอาหารของฉัน" . เราจริงร่างกายตอบสนองเมื่อมีคนบอกเราเรื่องราว ดังนั้นแม้ว่าเวทีเดียวกันเป็นเรื่องที่สามารถจะบอก แต่เมื่อมีการนำเสนอที่จะบอกว่ามันสมบูรณ์ flatlines.
และผมก็อยากจะคิดออกว่าทำไม ทำไมมันว่าเรานั่งร่างกายที่มีความสนใจในช่วงห่อเรื่อง แต่มันก็ตายสำหรับการนำเสนอ.
ดังนั้นผมจึงอยากจะคิดออกอย่างไรคุณรวมเรื่องราวลงในงานนำเสนอ ดังนั้นเราจึงได้มีหลายพันของงานนำเสนอกลับมาที่ร้าน - หลายร้อยหลายพันของงานนำเสนอจริงดังนั้นผมรู้ว่าบริบทของการนำเสนอที่ไม่ดีจริงๆ ฉันตัดสินใจที่จะศึกษาโรงภาพยนตร์และวรรณกรรมและจริงๆขุดในและคิดออกว่าเกิดอะไรขึ้นและทำไมมันเสีย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดังนั้นโดยทั่วไปเรื่องราว , คุณได้รับปฏิกิริยาทางกายภาพ หัวใจของคุณจะแข่งที่ตาของคุณสามารถขยาย , คุณสามารถพูดคุยเกี่ยวกับ " โอ้ฉันมีหนาวลงกระดูกสันหลังของฉัน " หรือ " ฉันสามารถสัมผัสมันในหลุมของกระเพาะอาหารของฉัน " ที่จริงเราร่างกายตอบสนองเมื่อมีคนมาบอกเราเรื่อง ดังนั้น แม้ว่าขั้นตอนจะเหมือนกัน เรื่องราวอาจจะบอก แต่เมื่อนำเสนอ มันบอกมันเลย flatlines .และฉันต้องการที่จะคิดออกว่าทำไม ทำไมเราถึงร่างกายนั่งห่อความสนใจในเรื่อง แต่มันก็แค่ตาย สำหรับการนำเสนอดังนั้นฉันต้องการที่จะคิดออกว่าคุณรวมเรื่องราวในการนำเสนอ ดังนั้น เราได้มีการนำเสนอหลายร้านและหลายร้อยหลายพันของงานนำเสนอจริง ผมจึงรู้บริบทของการนำเสนอที่ไม่ดีจริงๆ ฉันตัดสินใจที่จะศึกษาวรรณคดีภาพยนตร์และ , และจริงๆขุดในและคิดออกว่าเกิดอะไรขึ้น และทำไมมันถึงเสีย