the story of an Hourkate chopin 189

the story of an Hour
kate chopin 1894
knowing that Mrs Mallard was afflicted with aheart trouble great care was taken to break to her as gently as possible the news of her husband's death.

it was her sister josephine who told her in broken sentences veiled hints that revealed in half concealing. her husband's friend richards was there too near her. it was he who had been in the newspaper office when intelligence of the railroad disaster was received with brenty mallard's name leading the list of "killed".he had only taken the time to assure himself of its truth by a second telegram,and had hastened to forestall any less careful less careful less tender friend in bearing the sad message



she did not hear the story as many women have heard the same with aparalyzed inability to accept its
significance.she wept at once,with sudden ,wild abandonment inher sister's arms.when the storm of grief had spent itself she went away to her room alone. she would have no one follow her.


there stood facing the open window,a comfortable,roomy armchair. into this she sank ,pressed down by aphysical exhaustion that haunted her body and seemed to reach into her soul.


she could see in the open square before her house the tops of trees that were all aquiver with the new spring life. the delicious breath of rain was in the air. in the street below a peddler was crying his weres . the notes of a distant song which some one was singing reached her faintly and countless sparrows were twittering in the eaves


there were patches of blue sky showing here and there through the clouds that had met and piled one above the other in the west facing her window.


she sat with her head thrown back upon the cushion of the chair, quite motionless, except when a sob came up into her throat and shook her, as a child who has cried itself to sleep continues to sob in its dreams.


she was young with a fair calm face,whose lines bespoke repression and even a certain strength. But now there was a dull stare in her eyes whose gaze was fixed away off yonder on one of those patches of blue sky. it was not aglance of reflection,but rather indicated a suspension of intelligent thought.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องราวของหนึ่งชั่วโมงเคทโชแปง 1894รู้ว่า เป็ดมัลลาร์ดนางถูกทรมาน ด้วยการดูแลที่ดีปัญหา aheart ถูกนำไปตัดเป็นข่าวเบา ๆ ที่สุดของการเสียชีวิตของสามีเธอjosephine น้องสาวของเธอที่เธอบอกในประโยคเสีย veiled คำแนะนำที่เปิดเผยใน concealing ครึ่ง ได้ เพื่อนของสามีริชาร์ดมีเกินไปใกล้เธอ ผู้ที่ได้รับในสำนักงานหนังสือพิมพ์เมื่อปัญญาภัยรถไฟได้รับชื่อ brenty เป็ดมัลลาร์ดนำราย.he "ฆ่า" เพียงได้ใช้เวลาเพื่อให้มั่นใจความจริงของตัวเอง โดยโทรเลขสอง และ hastened มีการขัดขวางใด ๆ เพื่อนน้อยระวังน้อยเงินน้อยระวังในเรืองความเศร้าเธอไม่ได้ยินเรื่องผู้หญิงหลายคนเคยได้ยินเหมือนกับ aparalyzed ไม่สามารถยอมรับความ significance.she ร้องไห้ครั้ง กับ abandonment ฉับพลัน ป่า arms.when inher น้องพายุของความเศร้าโศกมีใช้ตัวเธอไปไปห้องของเธอคนเดียว เธอจะมีใครตามเธอมียืนหันหน้าเข้าหาหน้าต่างเปิดอยู่ เก้าอี้สบาย เลย ในนี้ เธอจม กดลง โดยผ่าน aphysical ที่บ้านผีสิงที่ร่างกายของเธอ และดูเหมือน ทางจิตวิญญาณของเธอเธอได้เห็นในสี่เหลี่ยมเปิดก่อนบ้านบนสุดของต้นไม้ที่ได้ทั้งหมด aquiver ชีวิตสปริงใหม่ ลมฝนอร่อยในอากาศได้ ถนนด้านล่าง เป็น peddler ได้ร้องไห้ weres ของเขา หมายเหตุเพลงไกลซึ่งคนร้องเพลงถึงเธอรำไร และนกกระจอกนับไม่ถ้วนถูก twittering ในชายคาบ้านมีแพทช์ของฟ้ามาแสดงผ่านเมฆที่พบ และชั้นสูงกว่าอื่น ๆ ในตะวันตกหันหน้าไปทางหน้าต่างของเธอเธอนั่งกับเธอหัวตามเบาะพระเก้าอี้ พระกรค่อนข้าง ยกเว้นเมื่อเป็น sob มาในลำคอของเธอ และจับเธอ เป็นเด็กได้ร้องเองนอนยัง sob ในฝันของเธอเป็นสาวเป็นธรรมสงบหน้า บรรทัดที่ bespoke ปราบปรามและแม้บางจุดแข็ง แต่ตอนนี้ มีจ้องหมองคล้ำตาเธอสายตาถูกคงไปปิด yonder หนึ่งที่ปรับปรุงของฟ้า มันไม่ aglance พล็อต แต่ค่อนข้าง ระบุระงับความคิดอัจฉริยะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เรื่องราวของชั่วโมง
เคทโชแปง 1894
รู้ว่าคุณเป็ดเป็นโรคปัญหา aheart การดูแลที่ดีถูกนำไปแบ่งให้เธอเป็นเบา ๆ ที่เป็นไปได้ข่าวการตายของสามีของเธอก็คือโจเซฟินน้องสาวของเธอที่บอกเธอในประโยคหักหน้ากากคำแนะนำว่า เปิดเผยในครึ่งปกปิด สามีของเธอริชาร์ดเพื่อนอยู่ที่นั่นเกินไปใกล้เธอ เขาเป็นคนที่ได้รับในสำนักงานหนังสือพิมพ์เมื่อหน่วยสืบราชการลับของภัยพิบัติทางรถไฟที่ได้รับมีชื่อเป็ด brenty ชั้นนำของรายการ "ฆ่า" เขาได้รับเพียงครั้งเพื่อให้มั่นใจตัวเองของความเป็นจริงโดยโทรเลขที่สองและได้รีบ ที่จะขัดขวางความระมัดระวังน้อยเพื่อนซื้อใด ๆ ระมัดระวังน้อยลงน้อยลงในการแบกข้อความเศร้าที่เธอไม่เคยได้ยินเรื่องราวของผู้หญิงมากที่สุดเท่าที่เคยได้ยินเหมือนกันกับการไร้ความสามารถที่จะยอมรับ aparalyzed ของsignificance.she ร้องไห้ในครั้งเดียวด้วยฉับพลันละทิ้งป่า inher แขนน้องสาว เมื่อพายุของความเศร้าโศกได้ใช้เวลานั้นเองเธอก็เดินไปที่ห้องของเธอคนเดียว เธอจะต้องไม่มีใครตามเธอมียืนหันหน้าไปทางหน้าต่างที่เปิดให้ความสะดวกสบายเก้าอี้ขนาดใหญ่ ในนี้เธอทรุดกดลงอ่อนเพลีย aphysical ที่ผีสิงร่างกายของเธอและดูเหมือนจะเข้าถึงในจิตวิญญาณของเธอที่เธอจะได้เห็นในตารางเปิดบ้านของเธอก่อนที่ท็อปส์ซูของต้นไม้ที่มีทั้งหมด aquiver กับชีวิตฤดูใบไม้ผลิใหม่ ลมหายใจที่แสนอร่อยของฝนอยู่ในอากาศ อยู่บนถนนด้านล่างเร่ขายร้องไห้ weres ของเขา บันทึกของเพลงที่ห่างไกลซึ่งบางคนกำลังร้องเพลงถึงนกกระจอกแผ่วเบาและนับไม่ถ้วนของเธอถูกสั่นด้วยความตื่นเต้นในชายคาบ้านมีแพทช์ของท้องฟ้าสีฟ้าแสดงให้เห็นที่นี่และมีผ่านเมฆที่ได้พบและซ้อนเหนือผู้อื่นในทางทิศตะวันตกหันหน้าไปทางหน้าต่างของเธอ . เธอนั่งอยู่กับหัวของเธอโยนกลับเมื่อเบาะของเก้าอี้นิ่งค่อนข้างยกเว้นเมื่อร้องไห้ขึ้นมาในลำคอของเธอและจับเธอเป็นเด็กที่ได้ร้องไห้ตัวเองเพื่อการนอนหลับยังคงร้องไห้ในความฝันของเธอยังเป็นเด็ก ด้วยใบหน้าสงบยุติธรรมซึ่งสาย bespoke ปราบปรามและแม้กระทั่งความแข็งแรงบางอย่าง แต่ตอนนี้มีการจ้องมองที่น่าเบื่อในดวงตาของเธอมีสายตาจับจ้องไปออกที่โน่นที่หนึ่งในแพทช์ของท้องฟ้าสีฟ้า มันไม่ได้ aglance ของการสะท้อน แต่ชี้ให้เห็นช่วงล่างของความคิดที่ชาญฉลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องราวของชั่วโมง

เคทโชแปง 1894 รู้ว่าคุณนายมัลลาร์ดก็ประสบกับปัญหา aheart ดูแลดีถูกทำลายเธออย่างนุ่มนวลที่สุดข่าวการเสียชีวิตของสามีของเธอ . . . . .

มันเป็นน้องสาวของเธอ โจเซฟิน ใครบอกเธอในประโยคที่แตกอีกคนรู้โดยในครึ่งปกปิด . ริชาร์ดส์เพื่อนของสามีก็อยู่ด้วยใกล้ๆเธอเป็นผู้ที่ได้รับในสำนักงานหนังสือพิมพ์เมื่อความฉลาดทางรถไฟภัยพิบัติได้รับด้วย ชื่อ brenty ป่านำรายการ " ฆ่า " ได้ เพียงแต่เขามีเวลาเพื่อให้แน่ใจว่ามันคือความจริง โดยโทรเลขวินาที และต้องรีบขัดขวางน้อย ระวังน้อยระวังน้อยกว่าเพื่อนในแบริ่ง อ่อนโยน



เศร้าข้อความเธอไม่ได้ฟังเรื่องที่เป็นผู้หญิงหลายคนเคยได้ยินเหมือนกัน aparalyzed ไม่สามารถรับของ
significance.she ร้องไห้ทันทีอย่างมิอาจอดกลั้น inher น้องสาว arms.when พายุแห่งความเศร้าโศกอยู่นั่นเอง เธอเดินเข้าห้องของเธอคนเดียว เธอจะได้ไม่ตามไป . . .


มียืนหันหน้าไปทางเปิดหน้าต่าง สบาย มีที่นั่ง ในนี้เธอจมกดลงโดยร่างกายอ่อนเพลียที่สิงร่างของเธอและดูเหมือนจะเข้าถึงจิตวิญญาณของเธอ


เธอจะเห็นในการเปิดสี่เหลี่ยมก่อนเธอบ้านยอดของต้นไม้ที่ถูก aquiver กับฤดูใบไม้ผลิใหม่ชีวิต ลมหายใจที่แสนอร่อยของฝนอยู่ในอากาศ ในถนนด้านล่าง แม่ค้าร้องไห้เวเรสของเขาเสียงเพลงจากที่อันไกลซึ่งบางคนร้องเพลงถึงของเธออย่างแผ่วเบาและนกกระจอกนับไม่ถ้วนกำลังสั่นด้วยความตื่นเต้นของในชายคา


มีแพทช์ของท้องฟ้าสีฟ้าที่แสดงที่นี่และมีผ่านเมฆที่ได้พบ และกองหนึ่งข้างต้นอื่น ๆในตะวันตกหันหน้าไปทางหน้าต่างของเธอ


เธอเอนหัวเธอโยนกลับมา บนเบาะของเก้าอี้ ค่อนข้างนิ่งยกเว้นเมื่อสะอื้นขึ้นมาเข้าไปในคอเธอและจับมือเธอ เป็นเด็กที่ร้องไห้ตัวเองไปนอนที่ยังคงสะอื้น ในความฝันมัน


เธอหนุ่มด้วยความเป็นธรรมสงบ ใบหน้าที่มีเส้น bespoke การปราบปรามและแม้กระทั่งแรงแน่นอน แต่ตอนนี้มันทึบ มองในสายตาของเธอที่จ้องมองไปไกลโพ้นหย่อมหนึ่งของท้องฟ้าสีฟ้า มันไม่ได้ aglance สะท้อนแต่แทนที่จะพบระงับความคิดที่ฉลาด