3. Happiness and the Good LifeThis

3. Happiness and the Good Life
This account, however, is open to a rather obvious objection. David Benatar
rightly points out that on the “desire-fulfillment” conception of happiness, there
are two ways in which one might reach a state in which all of one’s desires are
fulfilled (or in which none of one’s desires is frustrated): (a) having fulfilled
whatever desires one has, or (b) having only those desires that will be fulfilled.
The problem, he argues, is that on this conception of happiness,
a terrible life could be transformed into a splendid one by expunging
desires or by altering what one desires. If, for instance, one came to desire
the various features of one’s doleful existence, one’s life would thereby
transmute from the miserable to the magnificent. This is hard to swallow. It
might seem (or feel) as though one’s life had so improved, but it surely
would not have been actually so transformed.6

In responding to this, we might distinguish between being happy and having a
good life. Certainly one could be happier by expunging or altering one’s desires,
although this would not necessarily transform one’s “doleful existence” into a
good life. Suppose I went blind, for example. Presumably, I am better off with
sight than I would be without it (if only because the ability to see allows me to
have certain kinds of intrinsically valuable experiences that I otherwise could not
have). But it is certainly possible that I might be just as happy even though my life
would not be as good if I went blind. If I accepted my situation, if I did not
experience blindness as a deprivation, if I was not frustrated because of it, then I
would be just as happy even though my life would not be as good as it was
previously. Certainly, blind people may be just as happy as anyone else even if
their lives are in some ways not as good.
Some writers distinguish between two senses of “happiness.”7
In one sense,

6
Benatar (2006), p. 80.
7
See Haybron (2011).
137
to describe someone as happy is to make a value judgment; it is to say that that
person has a good life, a valuable life, a life worth living. This is the sense in
which “happiness” is often understood by philosophers. But in another sense,
“happiness” refers to a psychological state (one that is roughly the opposite of
depression). This is the sense in which “happiness” is understood by
psychologists; and it is, I believe, the sense in which the term (or the Pāli
equivalent, sukha) was understood by the Buddha. In this sense, to describe
someone as happy is not to make a value judgment about that person or about that
person’s life (no more than to describe someone as depressed is to make a value
judgment). Using the term “happiness” in this second, value-neutral sense, what
exactly is happiness? How is related to the good life?
On the most simplistic understanding of the concept, happiness (as a
psychological state) simply amounts to “feeling good.”8
It is how we feel when
we receive good news, when we enjoy listening to music or taking long walks,
when we fall in love, or when we derive satisfaction from some accomplishment.
And certainly this is at least part of what it means to be happy. Happiness is
something we experience. There is something that it feels like to be happy, and it
feels good.
Is happiness, so understood, the ultimate good? At least initially, there is
something repellant about the idea that what has supreme value in life is just an
emotional state, a mood, or a feeling. How can it be that life, especially human life,
has no higher goal than just feeling good? But consider the importance that we do
attach to feelings. Depression is a feeling, but it can drive people to suicide.
Anxiety, terror, embarrassment, humiliation, boredom, shame, and guilt are
feelings, but people go to extraordinary lengths to avoid experiencing them. What
have you done, for example, to avoid feeling frightened, guilty, ashamed, or
humiliated? People become alcoholics or heroin addicts because of how these
drugs make them feel. We are naturally drawn to those activities—eating,
drinking, sex, reading, creative activities, listening to music—from which we
derive pleasure, and we naturally avoid those activities that cause us pain. But
pleasure and pain, joy and sorrow, bliss and agony, are just feelings. We regard
some feelings or emotions as morally good—love and compassion—and others as
morally bad—hatred and envy. Why, then, should we think that what has supreme
importance in life cannot simply be a feeling?

8
For a defense of this account, see Gilbert (2007), Ch. 2.
138
Buddhism acknowledges that we all seek happiness. But is this the only thing
that matters to us? Clearly, there are things other than “feeling good” that are
important to us, and are important to us independently of their connection to this
affective state. People do sometimes sacrifice their happiness for the sake of other
values. For example, I might feel better if I abandoned my family and lived the
life of a single man, and yet I might choose to remain with my wife and children.
I might devote time to a certain humanitarian cause even though I would be
happier if I lived an uninvolved, academic life. It seems clear that there are things
other than happiness that matter to us, and matter to us greatly, and may well
matter to us more than happiness. Happiness is important, but it’s not the only
thing that it is important to us, and given that we would sometimes sacrifice our
own happiness for the sake of other values, it’s clear that other things don’t matter
to us only because they lead to happiness.
And yet we might wonder whether happiness is all that really does matter in
life. I might sacrifice my happiness for the sake of other values. But if I do this,
is my life as good as it otherwise would have been? I might choose to remain
with my wife and children even though I would be happier as a single man. If I
do this, then remaining with my family is more important to me than being
happy. Still this doesn’t mean that by staying with my family I have a good life,
or even a better life than I otherwise would have had. It makes perfect sense to
say that even though I have the things that matter to me most in life, my life is
not as good as it would have been if I had made different choices, because I am
not as happy as I otherwise would have been.
Some activities or projects are more worthwhile than others. If we think of life
itself as a project, as something we undertake, then it makes sense to say that our
lives are worthwhile to the extent that we spend our time engaged in worthwhile
activities. Studying history is a more worthwhile activity than watching game
shows on television. Creative work is more worthwhile than repetitive,
assembly-line work. Discussing philosophy is more worthwhile than gossiping.
Moreover, these activities are worthwhile independently of their connection to
happiness. Suppose one person spends her time studying history while another
person spends her time watching television game shows. Then, other things being
equal, the first person has a more worthwhile life, a better life, than the second.
This is true even if the second person is happier. If only happiness matters, then
we would have to say that what makes an activity worthwhile is simply that it is a
139
means to happiness, and that if two activities are equally a means to happiness,
then they are equally worthwhile.
But this clashes with common sense. Happiness is important, and so some
activities are worthwhile because they lead to happiness. But there are other
reasons why an activity may be important. Understanding the nature of things is
important, and so time devoted to intellectual pursuits is time well spent. Having
good character is important, and so time dedicated to moral development is time
well spent. Great art is important, and so time devoted to the production of great
art is time well spent.
If this is correct, then it is not at all clear that happiness is even essential to
having a good life. If a worthwhile life is a life devoted to worthwhile activities,
and if a worthwhile activity need not be one that leads to happiness, then a
worthwhile life need not be a happy one. Even if Einstein, Mother Teresa, and
Picasso were miserable people, they nonetheless had good lives because they
devoted their time to worthwhile projects.
At the same time, that one is unhappy seems to be a conclusive reason for
saying that one does not have a good life. When people are depressed, we
sometimes try to convince them that they have reasons to be happy. And they may
have such reasons, but if they are nevertheless unhappy, then clearly something
important, something essential to having a good life, is missing. Einstein had
good reasons to be happy. But if, despite this, he was miserable, he did not have a
good life.
Thus, a complex and somewhat confusing picture takes shape concerning the
relationship between happiness and the good life. Clearly, happiness (as a
psychological state) is a good thing (just as depression is a bad thing), but one
might well question whether it is the only important thing, or the most important
thing, in life.
First, it can be argued that happiness is one component of a good life, but not
the only one. It seems reasonable to suppose that knowledge, virtue, and caring
relationships, for example, are also components of a good life. Happiness might
occur as the result of “flourishing” as a person, or it might be unrelated to
personal growth. Yet, we would not want to say that a slothful, bleak, or
impoverished life is a good life so long as one is content with one’s lot. Consider
someone—call him Fred—who never leaves his home and has no contact with
other people or with the outside world. Fred has a deck of cards and plays solitaire
all day long. Clearly, Fred has a bleak existence, and yet he might nevertheless be
140
happy. Would we want to say

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

3. ความสุขและชีวิตที่ดีบัญชีนี้ อย่างไรก็ตาม เปิดอยู่เพื่อคัดค้านค่อนข้างชัดเจน David Benatarเรื่องชี้ให้เห็นว่าในความคิด "สำเร็จปรารถนา" ความสุข มีมีสองวิธีหนึ่งอาจบรรลุสิ่งที่ปรารถนาของทั้งหมดได้จริง (หรือในที่ไม่มีความต้องการของไม่ผิดหวัง): (a) มีดำเนินการสิ่งหนึ่งมีความต้องการ หรือ (b) มีเฉพาะผู้ที่ปรารถนาที่จะปฏิบัติตามปัญหา เขาจน อยู่ที่นี้ความคิดของความสุขชีวิตน่ากลัวที่อาจเปลี่ยนเป็นอันสวยงามโดย expungingปรารถนา หรือ โดยการดัดแปลงสิ่งหนึ่งปรารถนา ถ้า เช่น หนึ่งมาหื่นคุณสมบัติต่าง ๆ ของชาติ doleful ชีวิตของคน ๆ หนึ่งจะทำเปลี่ยนจากต้องกลับไปสวยงาม จึงยากที่จะกลืน มันอาจดูเหมือน (หรือรู้สึก) ว่าชีวิตได้เพื่อให้ดีขึ้น แต่แน่นอนไม่มี transformed.6 จริงดังนั้นในการตอบนี้ เราอาจแยกความแตกต่างระหว่างการมีความสุข และมีความชีวิตที่ดี แน่นอนหนึ่งอาจจะมีความสุข ด้วย expunging หรือการเปลี่ยนแปลงของความต้องการถึงแม้ว่านี้จะไม่จำเป็นต้องแปลงของ "doleful มีชีวิต" เป็นการชีวิตที่ดี สมมติว่า ฉันไปคนตาบอด ตัวอย่าง สันนิษฐานว่า ฉันดีมากชมกว่าจะไม่ มี (ถ้าเท่านั้นเนื่องจากมองเห็นช่วยให้ฉันมีบางชนิดของประสบการณ์ที่มีคุณค่าทำที่อื่นก็อาจไม่มี) แต่ก็เป็นไปได้ว่า อาจเป็นเพียงมีความสุขแม้ชีวิตของฉันจะไม่ดีถ้าฉันไปคนตาบอด ถ้าฉันยอมรับสถานการณ์ของฉัน ถ้าฉันไม่พบตาบอดเป็นภาวะที่ขาด ถ้าไม่มีผิดหวัง เพราะมัน แล้วฉันจะแค่มีความสุขแม้ว่าชีวิตจะไม่ดีเหมือนเดิมก่อนหน้านี้ แน่นอน คนตาบอดอาจจะเพียงแค่มีความสุขเป็นใครแม้ชีวิตมีบางวิธีที่ไม่ดีนักเขียนบางที่แยกความแตกต่างระหว่างสองความรู้สึกของ "ความสุข" 7 ในแง่หนึ่ง6 Benatar (2006), p. 807 ดู Haybron (2011) 137อธิบายบางคน มีความสุขที่จะทำให้ตัดสินค่า จะบอกว่า ที่คนมีชีวิตดี มีคุณค่าชีวิต ชีวิตคุ้มค่าน่าอยู่ นี่คือความรู้สึกในนักปรัชญามักจะเข้าใจว่า "ความสุข" แต่ ในอีกความ รู้สึก"ความสุข" หมายถึงสภาพจิตใจ (หนึ่งที่นับเป็นตรงข้ามของภาวะซึมเศร้า) นี่คือความรู้สึกที่ "ความสุข" เป็นที่เข้าใจโดยนักจิตวิทยา และก็ ผม ความรู้สึกที่คำ (หรือ Pāliเทียบเท่า sukha) ถูกเข้าใจ โดยพระพุทธเจ้า ในความรู้สึกนี้ เพื่ออธิบายคนเป็นความสุขที่จะไม่ทำให้คำพิพากษาค่า เกี่ยวกับบุคคลนั้น หรือว่าชีวิตของบุคคล (ยิ่งกว่าอธิบายคนที่หดหู่จะทำให้ค่าคำพิพากษา) ใช้คำว่า "ความสุข" ในแง่นี้สอง ค่ากลาง อะไรว่าเป็นความสุขหรือไม่ อย่างไรกับชีวิตดีหรือไม่ในความเข้าใจง่าย ๆ ที่สุดแนวความคิด ความสุข (เป็นการสภาพจิตใจ) เพียงจำนวนถึง "รู้สึกดี" 8 เป็นวิธีการที่เรารู้สึกเมื่อเราได้รับข่าวดี เมื่อเราเพลิดเพลินกับการฟังเพลง หรือใช้เวลานาน เดินเมื่อเราตกหลุมรัก หรือ เมื่อเราได้รับความพึงพอใจจากความสำเร็จบางและแน่นอนที่เป็นส่วนหนึ่งของความหมาย ของการมีความสุข มีความสุขสิ่งที่เราสัมผัส มีสิ่งที่รู้สึกเหมือนจะมีความสุข และรู้สึกดีสุข เข้าใจดังนั้น ดีที่สุดคือ น้อยเริ่ม มีสิ่งที่ลีโอแรเกี่ยวกับความคิดที่ว่า สิ่งมีค่าสูงสุดในชีวิตเป็นเพียงการสถานะทางอารมณ์ มีอารมณ์ หรือความรู้สึก วิธีสามารถจะให้ชีวิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งมนุษย์มีเป้าหมายไม่สูงกว่าเพียงแค่รู้สึกดี แต่สำคัญที่เราทำพิจารณากับความรู้สึก ภาวะซึมเศร้าความรู้สึก แต่มันสามารถขับคนไปฆ่าตัวตายวิตกกังวล ความหวาดกลัว ความลำบากใจ ผู้ทรง ความเบื่อ ความอัปยศ และความผิดความรู้สึก แต่คนไปให้ความยาวพิเศษเพื่อหลีกเลี่ยงประสบการณ์ อะไรนะคุณทำได้ ตัวอย่าง การหลีกเลี่ยงความรู้สึกกลัว ความผิด ละอาย ใจ หรือชิงหรือไม่ คนเป็น alcoholics หรือติดยาเสพติดเฮโรอีนเนื่องจากวิธีเหล่านี้ยาเสพติดทำให้รู้สึก เราจะวาดธรรมชาติกิจกรรมเหล่านั้นเช่นรับประทานอาหารดื่ม เพศ การอ่าน กิจกรรมสร้างสรรค์ ฟังเพลง — ที่เราได้รับความสุข และเราธรรมชาติหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เราเกิดอาการปวด แต่ความสุข และเจ็บปวด ความสุข และความเสียใจ ความสุข และ ทรมาน เป็นเพียงความรู้สึก จุติบางความรู้สึกหรืออารมณ์เป็นคุณธรรมดีคือความรักและความเมตตา — และอื่น ๆ เป็นต่ำช้าสามานย์เช่นความเกลียดชังและ envy ทำไม แล้ว ควรเราคิดว่า สิ่งสูงสุดความสำคัญในชีวิตก็ไม่รู้สึกหรือไม่8 สำหรับการป้องกันของบัญชีนี้ ดูกิลเบิร์ต (2007), ช. 2 138พระพุทธศาสนายอมรับว่า การที่ เราแสวงหาความสุข แต่นี่คือสิ่งเดียวที่สำคัญให้เรา อย่างชัดเจน มีสิ่งที่เป็น "รู้สึกดี" ที่มีสำคัญเรา และสำคัญเราเป็นอิสระจากการเชื่อมต่อนี้สถานะผล บางคนเสียสละความสุขเพื่อประโยชน์อื่น ๆค่า ตัวอย่าง ฉันอาจรู้สึกดีกว่าถ้าฉันถูกทอดทิ้งครอบครัว และอาศัยอยู่ชีวิตของคนเดียว และยัง ฉันอาจเลือกที่จะอยู่กับภรรยาและลูกของฉันฉันอาจอุทิศเวลาสาเหตุด้านมนุษยธรรมบางแม้ว่าฉันจะมีความสุขถ้าได้อาศัยมีชีวิต uninvolved วิชาการ ดูเหมือนว่าชัดเจนว่า มีกิจกรรมไม่ใช่ความสุข ที่สำคัญเรา สำคัญกับเราอย่างมาก และอาจดีสำคัญกับเรามากกว่าความสุข ความสุขเป็นสำคัญ แต่ไม่เฉพาะสิ่งที่เป็นเรา และที่สำคัญเราต้องบางครั้งการเสียสละของเราความสุขของตัวเองเพื่อค่าอื่น ๆ เป็นที่ชัดเจนว่า สิ่งอื่น ๆ ไม่สำคัญเรา เพราะจะนำไปสู่ความสุขและยัง เราอาจสงสัยว่า ความสุขคือสิ่งที่จริง ๆ เรื่องในชีวิต ผมอาจเสียสละความสุขของฉันเพื่อค่าอื่น ๆ แต่ ถ้าทำเช่นนี้คือชีวิตของฉันดีเท่านั้นมิฉะนั้นจะได้รับ ผมอาจเลือกที่จะอยู่มีภรรยาและบุตรของฉัน แม้ฉันจะมีความสุขเป็นคนเดียว ถ้าฉันทำเช่นนี้ แล้วที่เหลืออยู่กับครอบครัวเป็นสำคัญกับฉันมากกว่าการมีความสุข ยัง ไม่ได้หมายความ ว่า โดยพักอยู่กับครอบครัว มีชีวิตที่ดีหรือแม้แต่ชีวิตดีกว่ามิฉะนั้นจะมี ทำให้เหมาะสมกับกล่าวว่า แม้สิ่งที่สำคัญกับผมมากที่สุดในชีวิต ชีวิตไม่ดีเท่าก็จะได้รับถ้าผมมีตัวเลือกอื่น เพราะฉันไม่มีความสุขกับฉันมิฉะนั้นจะได้รับการบางกิจกรรมหรือโครงการคุ้มค่ามากขึ้นกว่าคนอื่น ๆ ถ้าเราคิดว่า ชีวิตตัวเองเป็นโครงการ เป็นสิ่งที่ เรารู้ แล้วมันทำให้รู้สึกว่า ของเราชีวิตคุ้มค่าที่เราใช้เวลาของเราในการคุ้มค่ากิจกรรม ศึกษาประวัติศาสตร์มีกิจกรรมที่คุ้มค่ายิ่งกว่าดูเกมการแสดงทางโทรทัศน์ สร้างสรรค์งานได้คุ้มค่ามากขึ้นกว่าซ้ำงานสายการประกอบ คุยปรัชญาได้คุ้มค่ามากขึ้นกว่า gossipingนอกจากนี้ กิจกรรมเหล่านี้จะคุ้มค่าที่เป็นอิสระจากการเชื่อมต่อความสุข สมมติว่าคนใช้เวลาของเธอเรียนประวัติศาสตร์ในขณะที่อีกคนใช้เวลาของเธอดูโทรทัศน์เกม แล้ว สิ่งอื่น ๆ ได้เท่า คนหนึ่งมีชีวิตคุ้มค่ามากขึ้น ชีวิตที่ดีขึ้น กว่าที่สองนี้เป็นจริงแม้ว่าบุคคลสองท่าน ถ้าเฉพาะเรื่องความสุข แล้วเราจะมีการกล่าวว่า สิ่งที่ทำให้กิจกรรมที่คุ้มค่าเพียงแค่ ว่า เป็นการ 139หมาย ถึงความสุข และที่สองกิจกรรมจะเท่า ๆ กันวิธีการเพื่อความสุขแล้วจะคุ้มค่าเท่ากันแต่นี้ clashes ด้วยสามัญสำนึก ความสุขเป็นสิ่งสำคัญ และดังนั้นบางกิจกรรมคุ้มค่า เพราะจะนำไปสู่ความสุข แต่มีอีกเหตุผลที่ทำไมกิจกรรมอาจสำคัญ เข้าใจธรรมชาติของสิ่งมีความสำคัญ และเวลาเพื่ออุทิศให้กับทางปัญญาชั้นเป็นเวลาดี มีอัชฌาสัยสำคัญ และเพื่อทุ่มเทเวลาให้กับ การพัฒนาคุณธรรมเป็นเวลาดีใช้ ดีเป็นสิ่งสำคัญ และให้ เวลาทุ่มเทเพื่อการผลิตดีศิลปะเป็นเวลาดีนี้จะถูกต้อง แล้วมันก็ไม่ชัดเจนว่าความสุขที่จำเป็นเพื่อมีชีวิตดี ถ้าชีวิตคุ้มค่า ชีวิตที่ทุ่มเทเพื่อกิจกรรมที่คุ้มค่า,และ ถ้ากิจกรรมที่คุ้มค่าไม่ต้องที่นำไปสู่ความสุข แล้วเป็นชีวิตที่คุ้มค่าไม่จำเป็นหนึ่งที่มีความสุข แม้ว่าไอน์สไตน์ แม่ชีเทเรซา และปิอนาถคน กระนั้นมีชีวิตที่ดีเนื่องจากพวกเขาทุ่มเทเวลาเพื่อโครงการคุ้มค่าในเวลาเดียวกัน หนึ่งว่าไม่มีความสุขน่าจะ เป็นเหตุผลข้อสรุปบอกว่า ไม่มีชีวิตที่ดี เมื่อมีผู้อื่นซึมเศร้า เราบางครั้งพยายามที่จะโน้มน้าวพวกเขาให้ว่า พวกเขามีเหตุผลที่จะมีความสุข พวกเขาอาจhave such reasons, but if they are nevertheless unhappy, then clearly somethingimportant, something essential to having a good life, is missing. Einstein hadgood reasons to be happy. But if, despite this, he was miserable, he did not have agood life.Thus, a complex and somewhat confusing picture takes shape concerning therelationship between happiness and the good life. Clearly, happiness (as apsychological state) is a good thing (just as depression is a bad thing), but onemight well question whether it is the only important thing, or the most importantthing, in life.First, it can be argued that happiness is one component of a good life, but notthe only one. It seems reasonable to suppose that knowledge, virtue, and caringrelationships, for example, are also components of a good life. Happiness mightoccur as the result of “flourishing” as a person, or it might be unrelated topersonal growth. Yet, we would not want to say that a slothful, bleak, orimpoverished life is a good life so long as one is content with one’s lot. Considersomeone—call him Fred—who never leaves his home and has no contact withother people or with the outside world. Fred has a deck of cards and plays solitaireall day long. Clearly, Fred has a bleak existence, and yet he might nevertheless be 140happy. Would we want to say

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

3 . ความสุข
ชีวิตที่ดี บัญชีนี้ อย่างไรก็ตาม จะเปิดให้มีการคัดค้านค่อนข้างชัดเจน เดวิด เบนาตาร์
ถูกต้องชี้ให้เห็นว่า " ความปรารถนาสมหวัง " ความคิดของความสุข มี
สองวิธี ซึ่งอาจถึงรัฐซึ่งทั้งหมดหนึ่งต้องการเป็น
สำเร็จ ( หรือที่ไม่มีคนต้องการ จะผิดหวัง ) ( ก ) มีการเติมเต็ม
สิ่งที่ปรารถนาหนึ่งที่มีหรือ ( ข ) มีเฉพาะผู้ที่ปรารถนาจะสมหวัง
ปัญหา เขาแย้ง นั่นมันความคิดของความสุข : ชีวิตที่แย่อาจจะกลายเป็นที่สวยงามหนึ่งโดย expunging
ปรารถนาหรือโดยการเปลี่ยนสิ่งที่ปรารถนา ถ้า ตัวอย่าง หนึ่งมาเพื่อประสงค์
คุณสมบัติต่าง ๆของความเศร้าใจอยู่ ชีวิตเราจะเปลี่ยนจากทุกข์จึง
ให้งดงามนี้ยากที่จะกลืน มันอาจจะดูเหมือน
( หรือรู้สึก ) เหมือนชีวิตคนได้ก้าวหน้ามาก แต่ก็จะไม่ได้รับจริง ๆ

6 แปลง ดังนั้น ในการนี้ เราอาจจะแยกระหว่าง มีความสุขและมี
ชีวิตที่ดี แน่นอนหนึ่งไม่สามารถมีความสุขได้โดย expunging หรือการดัดแปลงที่ปรารถนา
ถึงแม้ว่านี้จะไม่จําเป็นต้องเปลี่ยนเป็น " ความเศร้าใจการดำรงอยู่ " เป็น
ชีวิตที่ดี สมมติว่าผมตาบอด เป็นต้น สันนิษฐานว่า ผมน่าจะไปกับ
สายตากว่าผมจะไม่มี ( ถ้าเพียงเพราะความสามารถในการมองเห็น ช่วยให้ฉัน

มีบางชนิดของประสบการณ์ที่มีคุณค่าภายในที่ผมจะไม่สามารถ
ได้ ) แต่มันก็เป็นไปได้ว่าผมอาจจะแค่สนุกถึงแม้ว่า
ชีวิตของฉันจะไม่ดีถ้าฉันตาบอด . ถ้าผมยอมรับสถานการณ์ของฉันถ้าผมไม่ได้
ประสบการณ์ตาบอดเป็นเสีย ถ้าผมไม่ได้ผิดหวังเพราะมัน งั้นฉัน
คงจะมีความสุข แม้ชีวิตจะไม่ดีเท่าที่มันเป็น
ก่อนหน้านี้ แน่นอนคนตาบอดอาจจะแค่ความสุขเหมือนคนอื่น แม้ว่า
ชีวิตของพวกเขาในบางวิธีที่ไม่ดี .
นักเขียนบางคนแยกแยะระหว่างสองความรู้สึกของ " ความสุข "
7 ในแง่หนึ่ง เบนาตาร์

6
( 2549 ) , หน้า 80 .
7
เห็น haybron ( 2011 )

จะอธิบายคนที่ 137 มีความสุขคือการทำให้การตัดสินค่า มันบอกว่าที่
คนมีชีวิตที่ดี ชีวิตมีคุณค่า ชีวิต ดำรงอยู่ นี่คือความรู้สึก
ซึ่ง " ความสุข " มักจะถูกเข้าใจโดยนักปราชญ์ แต่ในความรู้สึกอีก
" ความสุข " หมายถึง สภาพจิต ( ที่ประมาณตรงข้าม
depression )นี่คือความรู้สึกที่ " ความสุข " คือเข้าใจ
นักจิตวิทยา และ ผมเชื่อว่าความรู้สึกที่ระยะ ( หรือภาษามารี
เทียบเท่า สุขะ ) คือเข้าใจโดยพระพุทธเจ้า ในความรู้สึกนี้ , อธิบาย
ใครมีความสุขไม่ได้ที่จะตัดสินคุณค่าเกี่ยวกับบุคคลหรือเกี่ยวกับชีวิตของบุคคลนั้น
( ไม่เกินบรรยายคนที่ซึมเศร้าจะทำให้ค่า
พิพากษา )การใช้คำว่า " ความสุข " ในวินาทีนี้ ค่าความรู้สึกเป็นกลาง สิ่งที่
ทุกประการ คือ ความสุข วิธีการที่เกี่ยวข้องกับชีวิตดี ?
บนความเข้าใจง่ายที่สุดของแนวคิด ความสุขเป็นสภาวะทางจิตใจ
) เพียงจํานวน " รู้สึกดี " 8

มันเป็นวิธีการที่เรารู้สึกว่าเมื่อเราได้รับข่าวดี เมื่อ เรา เพลิดเพลินกับการฟังเพลงหรือนานเดิน
เมื่อเราตกหลุมรักหรือเมื่อเราได้รับความพึงพอใจจากความสำเร็จ .
และแน่นอนเป็นอย่างน้อยส่วนหนึ่งของสิ่งที่มันหมายถึงการมีความสุข ความสุขคือ
สิ่งที่เราสัมผัส มีบางอย่างที่รู้สึกมีความสุข และรู้สึกดี
.
คือความสุข ดังนั้น เข้าใจ สุดยอดดี อย่างน้อยก็เริ่มมีบางอย่างเกี่ยวกับความคิดที่ repellant
สิ่งที่มีคุณค่าสูงสุดในชีวิตเป็นเพียง
สภาพอารมณ์อารมณ์หรือความรู้สึก มันเป็นชีวิตที่ โดยเฉพาะอย่างยิ่งชีวิตมนุษย์
ไม่มีเป้าหมายที่สูงกว่าเพียงแค่รู้สึกดี ? แต่พิจารณาความสำคัญที่เราทำ
แนบไปกับความรู้สึก ซึมเศร้า เป็นความรู้สึก แต่มันสามารถทำให้คนฆ่าตัวตาย
ความวิตกกังวล , หวาดกลัว , อับอาย , ขายหน้า , เบื่อ , ความละอายและความรู้สึกผิดอยู่
ความรู้สึกแต่คนที่ไปยาวมากเพื่อหลีกเลี่ยงปัญหาดังกล่าว สิ่งที่
คุณทำ ตัวอย่างเช่น เพื่อหลีกเลี่ยงความรู้สึกกลัว รู้สึกผิดละอายใจหรือ
ขายหน้าเหรอ คนขี้เมา หรือกลายเป็นผู้เสพติดเฮโรอีน เพราะว่ายาเหล่านี้
ทำให้พวกเขารู้สึก เรามีธรรมชาติวาดกิจกรรมกิน
ดื่ม , เพศ , การอ่าน , กิจกรรมสร้างสรรค์ , ฟังเพลงซึ่งเรา
ได้รับความสุขและเราย่อมหลีกเลี่ยงกิจกรรมที่ทำให้เราเจ็บปวด แต่
ความสุขและความเจ็บปวด ความสุขและความทุกข์ ความสุขและความทุกข์ เป็นแค่ความรู้สึก เราพิจารณา
บางความรู้สึกหรืออารมณ์ความรักความดีทางศีลธรรมและเห็นอกเห็นใจและผู้อื่น
ความเกลียดชังศีลธรรมที่ไม่ดีและอิจฉา ทำไม เราควรจะคิดว่าสิ่งที่มีความสำคัญสูงสุดในชีวิตไม่ได้ง่ายๆ
เป็นความรู้สึกที่ ?

8
สำหรับการป้องกันของบัญชีเห็นกิล ( 2007 ) ตอนที่ 2
3
พระพุทธศาสนายอมรับว่าเราทุกคนแสวงหาความสุข แต่นี่เป็นสิ่งเดียวที่
ที่สำคัญกับเรา อย่างชัดเจน มีอะไรที่มากกว่า " ความรู้สึกที่ดี " ที่
สำคัญกับพวกเรา และที่สำคัญเราเป็นอิสระในการเชื่อมต่อนี้
) รัฐ คนเราบางครั้งเสียสละความสุขของตนเพื่อประโยชน์ของค่าอื่น ๆ

ตัวอย่างเช่นฉันอาจจะรู้สึกดีขึ้นถ้าฉันทิ้งครอบครัวของฉันและอาศัยอยู่
ชีวิตโสด แต่ผมอาจจะเลือกที่จะอยู่กับลูกและเมีย .
ผมจะอุทิศเวลาเพื่อมีมนุษยธรรมเพราะถึงแม้ว่าผมจะ
มีความสุขถ้าฉันอาศัยอยู่ชีวิตที่ใช้งาน , . ดูเหมือนจะชัดเจนว่ามีสิ่งที่
นอกจากความสุขที่สำคัญกับเรา และสำคัญกับเราอย่างมาก และอาจ
อะไรกับเราได้มากกว่าความสุข ความสุขเป็นเรื่องสำคัญ แต่ไม่ใช่แค่
สิ่งนั้นสำคัญกับเรา และให้เราบางครั้งการเสียสละของเรา
ความสุขของตัวเองเพื่อประโยชน์ของค่าอื่น ๆ มันชัดเจนว่า เรื่องอื่นไม่สำคัญ
เราเพียงเพราะพวกเขานำความสุข และยัง เราอาจสงสัยว่า
ความสุข เป็นสิ่งที่สำคัญในชีวิตจริงๆ
.ฉันอาจจะเสียสละความสุขของตัวเองเพื่อประโยชน์ของค่าอื่น ๆ แต่ถ้าฉันทำแบบนี้
เป็นชีวิตของฉันเป็นที่ดีเป็นอย่างอื่นจะได้รับ ? ฉันอาจจะเลือกที่จะยังคงอยู่กับภรรยาของฉันและเด็ก
ถึงแม้ว่าผมจะดีใจกว่านี้ เป็นหนุ่มโสด ถ้าฉัน
ทำแล้วที่เหลือกับครอบครัวสำคัญกับฉันมากกว่าถูก
มีความสุข แต่นี้ไม่ได้หมายความ ว่า โดยพักอยู่กับครอบครัวของฉัน ฉันมีชีวิตที่ดี
หรือแม้แต่ เพื่อชีวิตที่ดีกว่ามิฉะนั้นต้องมี มันทำให้ความรู้สึกที่สมบูรณ์แบบเพื่อ
กล่าวว่าแม้ว่าฉันมีสิ่งที่สำคัญกับผมมากที่สุดในชีวิตของฉันคือ
ไม่ดีเท่าที่มันจะได้รับถ้าฉันทำทางเลือกที่แตกต่างกัน เพราะผม
ไม่มากเท่าที่อื่น จะได้รับ บางกิจกรรม หรือโครงการ
คุ้มค่ามากกว่า คนอื่น ๆ ถ้าเราคิดว่าชีวิต
เองเป็นโครงการเป็นสิ่งที่เราทำแล้วมันทำให้รู้สึกว่าชีวิตของเรา
คุ้มค่าในขอบเขตที่เราใช้เวลาของเรา เวลา มีส่วนร่วมในกิจกรรมที่คุ้มค่า

เรียนประวัติศาสตร์ เป็นกิจกรรมที่คุ้มค่ากว่าดูเกม
แสดงบนโทรทัศน์ การสร้างสรรค์ผลงานนั้นคุ้มค่ากว่าซ้ำซาก ทำงานสาย
ประกอบ อภิปรายปรัชญานั้นคุ้มค่ากว่านินทา
นอกจากนี้กิจกรรมเหล่านี้จะคุ้มค่าอย่างอิสระของการเชื่อมต่อกับ
ความสุข สมมติคนหนึ่งใช้เวลา เรียนประวัติศาสตร์ ในขณะที่อีกคน
ใช้เวลาของเธอ เวลา ดู เกม โทรทัศน์ แล้วเรื่องอื่นๆถูก
เท่ากัน คนแรกมีชีวิตคุ้มค่ามากขึ้น ชีวิตดีกว่า 2 .
นี้เป็นจริงแม้ว่าคนที่สองคือความสุข ถ้าความสุขเรื่องแล้ว
เราก็ต้องบอกได้ว่า เป็นกิจกรรมที่คุ้มค่าเป็นเพียงว่ามันเป็น

แต่หมายถึงความสุข และถ้าสองกิจกรรมเท่าเทียมกันหมายถึงความสุข

แล้วจะคุ้มค่าพอๆ กัน แต่นี้พ้องกับสามัญสำนึก ความสุขเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นบาง
เป็นกิจกรรมที่คุ้มค่าเพราะทำให้มีความสุข แต่ยังมีเหตุผลอื่น
ทำไมกิจกรรมอาจจะสำคัญเข้าใจธรรมชาติของสิ่งที่เป็น
ที่สำคัญ ดังนั้นเวลาที่ทุ่มเทให้กับการแสวงหาทางปัญญาเวลาที่ใช้ได้ดี มี
ตัวละครที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเวลาทุ่มเทกับการพัฒนาจริยธรรมเป็นเวลา
ที่ใช้ได้ดี ศิลปะที่ดีเป็นสิ่งสำคัญ ดังนั้นเวลาทุ่มเทเพื่อการผลิตของศิลปะที่ยิ่งใหญ่

เวลาที่ใช้ได้ดี ถ้านี้ ถูกต้อง , แล้วมันไม่ได้ทั้งหมดชัดเจนว่า ความสุขเป็นสําคัญ

มีชีวิตที่ดีได้ ถ้าเป็นชีวิตที่คุ้มค่า คือ ชีวิตที่อุทิศเพื่อกิจกรรมคุ้มค่า
และถ้าเป็นกิจกรรมที่คุ้มค่าไม่ต้องหนึ่งที่นำไปสู่ความสุขแล้ว
ชีวิตที่คุ้มค่าไม่ต้องมีความสุข แม้ว่าไอน์สไตน์ คุณแม่เทเรซาและ
Picasso มีคนทุกข์ยาก พวกเขากระนั้นมีชีวิตที่ดีเพราะพวกเขาอุทิศเวลาของพวกเขาเพื่อโครงการคุ้มค่า
.
ในเวลาเดียวกันนั่นคือความสุขน่าจะเป็นเหตุผลข้อสรุปสำหรับ
บอกว่า ไม่ได้มีชีวิตที่ดี เมื่อคนหดหู่เรา
บางครั้งพยายามที่จะโน้มน้าวพวกเขาว่าพวกเขามีเหตุผลที่จะมีความสุข และพวกเขาอาจ
มีเหตุผลดังกล่าว แต่หากพวกเขายังคงไม่มีความสุข แล้วมีบางอย่าง
ที่สำคัญ มันสำคัญที่จะมีชีวิตที่ดี หายไป ไอน์สไตน์ได้
เหตุผลที่ดีมีความสุขแต่ถ้า , แม้ , เขาเป็นทุกข์ เขาไม่ได้มี

ชีวิตที่ดี ดังนั้น ภาพที่ซับซ้อนและสับสนบ้างจะรูปร่างเกี่ยวกับ
ความสัมพันธ์ระหว่างความสุขและชีวิตที่ดี ชัดเจนว่า ความสุขเป็นสภาวะทางจิตใจ
) เป็นสิ่งที่ดี ( เช่นเดียวกับภาวะซึมเศร้าเป็นสิ่งไม่ดี ) แต่หนึ่ง
อาจถามว่ามันเป็นสิ่งเดียวที่สำคัญหรือสำคัญ

ที่สุดในชีวิตครั้งแรก , มันสามารถจะแย้งว่า ความสุขเป็นองค์ประกอบหนึ่งของชีวิตที่ดี แต่ไม่
คนเดียวเท่านั้น มันดูเหมือนว่าเหมาะสมที่จะสมมติว่า ความรู้ ความดี และห่วงใย
ความสัมพันธ์ ตัวอย่างเช่น ยังมีส่วนประกอบของชีวิตที่ดี ความสุขอาจ
เกิดขึ้นเป็นผลของ " เฟื่องฟู " เป็น คน หรืออาจจะไม่เกี่ยวข้องกับ
การเจริญเติบโตส่วนบุคคล แต่เราก็ไม่อยากจะบอกว่าเป็นคนเกียจคร้าน หรือ
เศร้าชีวิตที่ยากจนเป็นชีวิตที่ดีตราบเท่าที่หนึ่งมีเนื้อหาอย่างมาก พิจารณา
ใครโทรหาเขา เฟรด ที่ไม่เคยออกจากบ้าน และไม่มีการติดต่อกับ
คนอื่นหรือกับโลกภายนอก เฟร็ดมีดาดฟ้าของบัตรและเล่นคนเดียว
ตลอดวัน ชัดเจน , เฟรดมีการดำรงอยู่ที่เลือนลาง และเขาจะยังคงเป็น 140

มีความสุข ที่เราต้องการจะพูด