Health care in Canada is delivered

Health care in Canada is delivered through a publicly funded health care system, which is mostly free at the point of use and has most services provided by private entities.[2] It is guided by the provisions of the Canada Health Act of 1984.[3] The government assures the quality of care through federal standards. The government does not participate in day-to-day care or collect any information about an individual's health, which remains confidential between a person and his or her physician.[4] Canada's provincially based Medicare systems are cost-effective partly because of their administrative simplicity. In each province, each doctor handles the insurance claim against the provincial insurer. There is no need for the person who accesses health care to be involved in billing and reclaim. Private health expenditure accounts for 30% of health care financing.[5] The Canada Health Act does not cover prescription drugs, home care or long-term care, prescription glasses or dental care, which means most Canadians pay out-of-pocket for these services or rely on private insurance.[4] Provinces provide partial coverage for some of these items for vulnerable populations (children, those living in poverty and seniors).[4] Limited coverage is provided for mental health care.Competitive practices such as advertising are kept to a minimum, thus maximizing the percentage of revenues that go directly towards care. In general, costs are paid through funding from income taxes. In British Columbia, taxation-based funding is supplemented by a fixed monthly premium which is waived or reduced for those on low incomes.[6] There are no deductibles on basic health care and co-pays are extremely low or non-existent (supplemental insurance such as Fair Pharmacare may have deductibles, depending on income). In general, user fees are not permitted by the Canada Health Act, though some physicans get around this by charging annual fees for services which include non-essential health options, or items which are not covered by the public plan, such as doctors notes, prescription refills over the phone.[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สุขภาพในแคนาดาจะส่งผ่านสาธารณะ funded สุขภาพระบบ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นฟรีณขณะใช้งาน และมีการบริการมากที่สุด โดยส่วนตัว[2] ได้รับคำแนะนำตามบทบัญญัติของพระราชบัญญัติสุขภาพแคนาดาของ 1984[3] รัฐบาลมั่นใจว่าคุณภาพของการดูแลผ่านมาตรฐานกลาง รัฐบาลไม่มีส่วนร่วมในการดูแลประจำวัน หรือรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพของบุคคล ซึ่งยังคงเป็นความลับระหว่างคนและแพทย์ของเขา หรือเธอ[4] เมดิแคร์แคนาดาโดยเป็นระบบคุ้มค่าบางส่วนเนื่องจากความเรียบง่ายของผู้ดูแล ในแต่ละจังหวัด แพทย์แต่ละจัดการเคลมประกันกับภัยจังหวัด ไม่จำเป็นสำหรับบุคคลที่เข้าถึงสุขภาพจะเกี่ยวข้องกับการเรียกเก็บเงินและการเรียกคืน ได้ บัญชีรายจ่ายสุขภาพส่วนตัว 30% ของเงินสุขภาพ[5] พระราชบัญญัติสุขภาพแคนาดาไม่ได้ครอบคลุมยา การดูแลบ้าน หรือดูแลระยะยาว แว่นตายา หรือ ดูแลทันตกรรม ซึ่งหมายความว่า ชาวแคนาดาส่วนใหญ่จ่าย out-of-pocket สำหรับบริการเหล่านี้ หรือพึ่งประกันส่วนตัว[4] จังหวัดครอบคลุมพื้นที่บางส่วนของรายการเหล่านี้ในประชากรเสี่ยง (เด็ก อาศัยอยู่ในความยากจนและผู้สูงอายุ)[4] ครองที่มีให้สำหรับปฏิบัติ care.Competitive สุขภาพจิตเช่นการโฆษณาจะยังคงอยู่อย่างน้อย เพิ่มเปอร์เซ็นต์ของรายได้ที่ไปดูแลโดยตรงดังนั้น ทั่วไป มีจ่ายต้นทุนโดยใช้เงินจากภาษีเงินได้ ภาษีตามเงินทุนคือเสริมในบริติชโคลัมเบีย โดยเบี้ยประกันรายเดือนคงที่ยกเว้น หรือลดลงสำหรับผู้ที่รายได้ต่ำ[6] มี deductibles ไม่บนพื้นฐานการดูแลสุขภาพ และ pays ร่วมต่ำมาก หรือไม่มีอยู่ (ประกันเพิ่มเติมเช่น Pharmacare แฟร์อาจ deductibles ขึ้นอยู่กับรายได้) ทั่วไป ค่าผู้ใช้ไม่อนุญาตให้กระทำสุขภาพแคนาดา แม้ว่าบาง physicans รับรอบนี้ โดยเรียกเก็บค่าธรรมเนียมรายปีสำหรับบริการซึ่งรวมถึงตัวเลือกสุขภาพไม่จำเป็น หรือรายการที่ไม่ครอบคลุม โดยแผนสาธารณะ เช่นบันทึกแพทย์ ใบสั่งการเติมสินค้าผ่านทางโทรศัพท์[4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การดูแลสุขภาพในแคนาดาจะถูกส่งผ่านระบบการดูแลสุขภาพหนี้สาธารณะซึ่งส่วนใหญ่จะเป็นฟรีที่จุดของการใช้งานและมีบริการมากที่สุดให้โดยหน่วยงานภาคเอกชน. [2] มันถูกนำโดยบทบัญญัติของพระราชบัญญัติการสาธารณสุขแคนาดาของปี 1984 [ 3] รัฐบาลมั่นใจคุณภาพของการดูแลผ่านมาตรฐานของรัฐบาลกลาง รัฐบาลไม่ได้มีส่วนร่วมในการดูแลวันต่อวันหรือเก็บรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพของแต่ละบุคคลใด ๆ ซึ่งยังคงเป็นความลับระหว่างคนและแพทย์ของเขาหรือเธอ. [4] ของแคนาดาตาม provincially ระบบประกันสุขภาพของรัฐบาลมีค่าใช้จ่ายที่มีประสิทธิภาพส่วนหนึ่งเป็นเพราะการบริหารของพวกเขา ความง่าย ในแต่ละจังหวัดหมอแต่ละจัดการเคลมประกันกับ บริษัท ประกันภัยจังหวัด ไม่มีความจำเป็นสำหรับคนที่จะเข้าสู่การดูแลสุขภาพเพื่อมีส่วนร่วมในการเรียกเก็บเงินและเรียกคืนไม่เป็น สุขภาพเอกชนบัญชีค่าใช้จ่าย 30% ของเงินทุนในการดูแลสุขภาพ. [5] แคนาดาพระราชบัญญัติสุขภาพไม่ครอบคลุมยาตามใบสั่งแพทย์, การดูแลที่บ้านหรือการดูแลระยะยาว, แว่นตาใบสั่งยาหรือการดูแลทันตกรรมซึ่งหมายความว่าส่วนใหญ่ชาวแคนาดาจ่ายออกจากกระเป๋าสำหรับ บริการเหล่านี้หรือพึ่งพาประกันเอกชน. [4] จังหวัดให้ความคุ้มครองบางส่วนสำหรับบางส่วนของรายการเหล่านี้สำหรับประชากรที่เปราะบาง (เด็กที่อาศัยอยู่ในความยากจนและผู้สูงอายุ). [4] ความคุ้มครองที่ จำกัด มีให้สำหรับการปฏิบัติ care.Competitive สุขภาพจิตเช่น โฆษณาจะถูกเก็บไว้ให้น้อยที่สุดจึงเพิ่มอัตราร้อยละของรายได้จากการที่ไปโดยตรงต่อการดูแล โดยทั่วไปค่าใช้จ่ายที่จะได้รับเงินผ่านการระดมทุนจากภาษีรายได้ ในบริติชโคลัมเบีย, เงินทุนการจัดเก็บภาษีตามท้ายด้วยพรีเมี่ยมรายเดือนคงที่ซึ่งมีการยกเว้นหรือลดลงสำหรับผู้ที่มีรายได้ต่ำ. [6] มี deductibles ไม่เกี่ยวกับการดูแลสุขภาพขั้นพื้นฐานและร่วมจ่ายเป็นอย่างมากต่ำหรือไม่มีอยู่จริง (เสริม ประกันเช่นยุติธรรม Pharmacare อาจมี deductibles ขึ้นอยู่กับรายได้) โดยทั่วไปค่าของผู้ใช้ไม่ได้รับอนุญาตโดยพระราชบัญญัติการสาธารณสุขแคนาดาแม้ว่า Physicans บางส่วนได้รับรอบนี้โดยการเรียกเก็บค่าธรรมเนียมรายปีสำหรับการให้บริการซึ่งรวมถึงตัวเลือกสุขภาพที่ไม่จำเป็นหรือรายการที่ยังไม่ได้รับการคุ้มครองโดยแผนสาธารณะเช่นบันทึกการแพทย์ เติมใบสั่งยาผ่านทางโทรศัพท์. [4]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การดูแลสุขภาพในแคนาดาจะถูกส่งผ่านกองทุนสาธารณะระบบการดูแลสุขภาพ ซึ่งส่วนใหญ่เป็นฟรีที่จุดของการใช้ และมีมากที่สุดบริการโดยหน่วยงานภาคเอกชน . [ 2 ] เป็นแนวทาง โดยบทบัญญัติของพระราชบัญญัติสุขภาพแคนาดา 2527 [ 3 ] รัฐบาล มั่นใจคุณภาพการดูแลผ่านมาตรฐานของรัฐบาลกลางรัฐบาลไม่ได้มีส่วนร่วมในการดูแลแบบวันต่อวัน หรือรวบรวมข้อมูลเกี่ยวกับสุขภาพของบุคคล ซึ่งยังคงเป็นความลับระหว่างบุคคลและแพทย์ของเขาหรือเธอ [ 4 ] แคนาดาภูมิภาคตามระบบ Medicare จะประหยัดต้นทุน ส่วนหนึ่งเป็นเพราะความเรียบง่ายในการบริหารของตน ในแต่ละจังหวัด แต่ละหมอจัดการเคลมประกันกับบริษัทประกันภัยจังหวัดไม่ต้องมีคนที่เข้าถึงการดูแลสุขภาพจะเกี่ยวข้องในการเรียกเก็บเงินและนำกลับคืนมา บัญชีค่าใช้จ่ายสุขภาพส่วนบุคคลสำหรับ 30% ของเงินทุนการดูแลสุขภาพ [ 5 ] สุขภาพแคนาดาไม่ครอบคลุมยา , การดูแลบ้านหรือการดูแลระยะยาว , แว่นตาใบสั่งยาหรือการดูแลทันตกรรม ซึ่งหมายถึง ชาวแคนาดาส่วนใหญ่จ่ายเงินออกจากกระเป๋าสำหรับบริการเหล่านี้ หรือพึ่งประกันชีวิตส่วนบุคคล[ 4 ] จังหวัดให้ครอบคลุม บางส่วนของรายการเหล่านี้สำหรับประชากร ( เด็กที่อาศัยอยู่ในความยากจนและผู้สูงอายุ ) . [ 4 ] จำกัดความคุ้มครองจะได้รับการดูแลสุขภาพจิต การแข่งขัน เช่น การโฆษณาจะน้อยที่สุด ดังนั้นการเพิ่มเปอร์เซ็นต์ของรายได้ที่ไปโดยตรงต่อการดูแล โดยทั่วไปค่าใช้จ่ายจะจ่ายผ่านงบประมาณจากภาษีในบริติชโคลัมเบีย , เงินทุนตามระดับภาษีรายเดือนคงที่ พรีเมี่ยม ซึ่งมีการยกเว้นหรือลดสำหรับผู้มีรายได้น้อย [ 6 ] ไม่มี deductibles ร่วมจ่ายในการดูแลสุขภาพเบื้องต้น และต่ำมากหรือไม่มี ( ประกันเพิ่มเติม เช่น งาน pharmacare อาจมี deductibles ขึ้นอยู่กับรายได้ ) โดยทั่วไปค่าธรรมเนียมผู้ใช้ไม่ได้รับอนุญาตตามพระราชบัญญัติสุขภาพแคนาดาแต่บาง physicans ได้รับรอบนี้โดยการชาร์จค่าธรรมเนียมรายปีสำหรับบริการซึ่งรวมถึงไม่ตัวเลือกสุขภาพจำเป็น หรือรายการที่ไม่ครอบคลุมโดยแผนสาธารณะ เช่น บันทึกแพทย์ , ใบสั่งยาเติมทางโทรศัพท์ [ 5 ]