Like father, like daughter. This fa

Like father, like daughter. This father and daughter are too kind!”

……

Wei Ying used Zhang Ye’s poem to express her feelings for her father. After the poem, the atmosphere also became its saddest!

Editor Wei’s elder sister slumped on the ground, crying, “Brother! Don’t worry! Our family will take care of Little Ying! We will not let her suffer!”

Editor Wei’s younger brother said with a blackened face, “Brother! I know you had been suppressed in the unit all these years! You did not receive any bonuses or overtime payments! You were even ordered around to do this and that! You were driven to your death! Rest in peace! I will definitely seek justice for you!”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เช่นพ่อ เช่นลูกสาว พ่อและลูกสาวนี้เป็นเกินไป"……หยิงเว่ยใช้เตียว Ye ของบทกวีเพื่อแสดงความรู้สึกของเธอสำหรับพ่อของเธอ หลังจากบทกวี บรรยากาศยังกลายเป็น ความเศร้าที่สุดพี่ editor Wei slumped บนพื้นดิน ร้องไห้ "พี่ชาย ไม่ต้องห่วง! ครอบครัวของเราจะดูแลของหยิงน้อย เราจะไม่ให้เธอ suffer "น้อง editor Wei กล่าว ด้วยใบหน้าที่นตลอด "พี่ชาย ฉันรู้ว่า คุณได้รับการปราบปรามในหน่วยทุกปีเหล่านี้ คุณไม่ได้รับโบนัส หรือเงินล่วงเวลา นอกจากนี้คุณแม้ถูกสั่งรอบให้ คุณถูกขับเคลื่อนไปสู่ความตายของคุณ พักผ่อนในความสงบ ฉันจะแน่นอนไปหาความยุติธรรมสำหรับคุณ"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เหมือนพ่อเหมือนลูกสาว พ่อและลูกสาวนี้เป็นชนิดมากเกินไป! "

......

Wei Ying ใช้บทกวีจางเยที่จะแสดงความรู้สึกของเธอพ่อของเธอ หลังจากบทกวีบรรยากาศที่เศร้าที่สุดก็กลายเป็นของมัน!

พี่สาวบรรณาธิการ Wei ร่วงลงบนพื้นร้องไห้ "บราเดอร์! ไม่ต้องกังวล! ครอบครัวของเราจะดูแลเล็ก ๆ น้อย ๆ ยิ่ง! เราจะไม่ยอมให้เธอมีความทุกข์ "

น้องชายของบรรณาธิการเหว่ยกล่าวด้วยใบหน้าดำคล้ำ" บราเดอร์! ฉันรู้ว่าคุณได้รับการปราบปรามในหน่วยทุกปีเหล่านี้! คุณไม่ได้รับโบนัสใด ๆ หรือการชำระเงินค่าล่วงเวลา! คุณได้รับคำสั่งแม้กระทั่งรอบที่จะทำเช่นนี้และที่! คุณได้รับการขับเคลื่อนไปสู่ความตายของคุณ! หลับให้สบาย! แน่นอนฉันจะแสวงหาความยุติธรรมสำหรับคุณ! "

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เหมือนพ่อ เหมือนลูก พ่อและลูกสาวก็เป็นคนดีนะ ". . . . . . .เว่ย ยิ่งใช้บทกวีของจางเยแสดงความรู้สึกของเธอให้พ่อของเธอ หลังจากกลอน บรรยากาศก็กลายเป็นของที่เศร้าที่สุด !บรรณาธิการเว่ยพี่สาวทรุดตัวกับพื้น ร้องว่า " พี่ ! ไม่ต้องเป็นห่วง ครอบครัวของเราจะดูแลน้อยยิ่ง ! พวกเราจะไม่ปล่อยให้เธอต้องเจ็บปวด ! "บรรณาธิการเว่ยน้องชายพูดด้วยใบหน้าดำคล้ำ " พี่ชาย ! ผมรู้ว่าคุณถูกระงับในหน่วยปีทั้งหมดเหล่านี้ ! คุณไม่ได้รับหรือจ่ายเงินค่าล่วงเวลาโบนัสใด ๆ ! คุณจะสั่งไปทำนั่นทำนี่ ! นายถูกทำให้ตายด้วย ส่วนที่เหลือในสันติภาพ ผมจะต้องแสวงหาความยุติธรรมสำหรับคุณ ! "