Sangsubhan and Basri (2012) provide

Sangsubhan and Basri (2012) provide a detailed account of fiscal measures implemented
by Thailand and Indonesia in response to the global financial crisis (GFC), and analyze
the effectiveness of expenditure versus revenue-based measures in delivering GDP
growth. They find that while the GFC’s impact differed in each country, both countries
entered the crisis with sufficient fiscal space, providing room for fiscal support for their
respective economies. In Thailand, while targeted measures on expenditure were deemed
effective, they were untimely, particularly when compared to quasi-fiscal measures such
as credit expansion via specialized financial institutions. In Indonesia, in an environment
characterized by lags in disbursement, tax cuts were deemed more effective than expenditure.
However, their effectiveness diminishes when the tax cuts are targeted at the
highest income earners or corporates. Sangsubhan and Basri conclude by noting the risk
of a new normal of ‘stimulus expectations’ built into budgets which prevent fiscal balances
from returning to their pre-crisis levels.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Sangsubhan และ Basri (2012) ของมาตรการทางการเงินที่ดำเนินให้ไทยและอินโดนีเซียในการตอบสนองต่อวิกฤตการเงินโลก (GFC), และวิเคราะห์ประสิทธิภาพของรายจ่ายกับรายได้ตามมาตรการในการส่งมอบของ GDPเจริญเติบโต พวกเขาพบว่าในขณะที่ผลกระทบของ GFC ที่แตกต่างในแต่ละประเทศ ทั้งสองประเทศป้อนวิกฤตกับเงินกระดาษ บริการห้องพักสำหรับการสนับสนุนทางการเงินของพวกเขาเศรษฐกิจตามลำดับ ในประเทศไทย ในขณะที่มาตรการเป้าหมายในรายจ่ายก็ถือว่ามีประสิทธิภาพ อยู่หลัง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเปรียบเทียบกับมาตรการกึ่งทางการเงินเช่นเป็นการขยายตัวสินเชื่อผ่านสถาบันการเงิน อินโดนีเซีย ในสภาพแวดล้อมลักษณะ lags ในจ่ายเงินให้แก่ ตัดภาษีก็ถือว่ามีประสิทธิภาพมากกว่ารายจ่ายอย่างไรก็ตาม ค่อย ๆ หายไปประสิทธิภาพเมื่อตัดภาษีมีเป้าหมายที่จะรายได้สูงสุด earners หรือรู้สึก Sangsubhan และ Basri สรุป โดยการสังเกตความเสี่ยงของปกติใหม่ของ 'กระตุ้นความคาดหวัง' อยู่ในงบประมาณที่ทำให้ยอดดุลเงินจากความระดับความวิกฤตก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ศแสงสุพรรณและ Basri (2012) ให้รายละเอียดเกี่ยวกับมาตรการทางการคลังดำเนินการ
โดยไทยและอินโดนีเซียในการตอบสนองต่อวิกฤติการเงินโลก (GFC) และวิเคราะห์
ประสิทธิภาพของค่าใช้จ่ายเมื่อเทียบกับรายได้จากมาตรการที่ใช้ในการส่งมอบผลิตภัณฑ์มวลรวมใน
การเจริญเติบโต พวกเขาพบว่าในขณะที่ผลกระทบของ GFC แตกต่างกันในแต่ละประเทศทั้งสองประเทศ
เข้ามาวิกฤตการคลังที่มีพื้นที่เพียงพอให้ห้องพักสำหรับการสนับสนุนของพวกเขาสำหรับงบประมาณ
ทางเศรษฐกิจ ในประเทศไทยในขณะที่มาตรการที่กำหนดเป้าหมายในการใช้จ่ายก็ถือว่า
มีประสิทธิภาพที่พวกเขาไม่เหมาะโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับมาตรการกึ่งการคลังเช่น
การขยายตัวสินเชื่อผ่านสถาบันการเงินเฉพาะกิจ ในประเทศอินโดนีเซียในสภาพแวดล้อมที่
โดดเด่นด้วยความล่าช้าในการเบิกจ่ายลดภาษีถือว่ามีประสิทธิภาพมากขึ้นกว่าค่าใช้จ่าย.
อย่างไรก็ตามประสิทธิภาพของพวกเขาลดลงเมื่อลดภาษีมีการกำหนดเป้าหมายที่
มีรายได้สูงสุดหรือ บริษัท เอกชน ศแสงสุพรรณและ Basri สรุปโดยสังเกตความเสี่ยง
ของใหม่ปกติของความคาดหวังกระตุ้น 'ที่สร้างขึ้นในงบประมาณซึ่งป้องกันไม่ให้ยอดงบประมาณ
จากการกลับไปสู่ระดับก่อนวิกฤตของพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และ sangsubhan basri ( 2012 ) ให้รายละเอียดของมาตรการ
โดยไทยและอินโดนีเซีย ในการตอบสนองต่อวิกฤติการเงินโลกการเงิน ( GFC ) และวิเคราะห์
ประสิทธิผลของค่าใช้จ่ายเมื่อเทียบกับรายได้จากมาตรการในการส่งมอบการเติบโตของ GDP

พวกเขาพบว่าในขณะที่เป็น GFC ผลกระทบแตกต่างกันในแต่ละประเทศ ทั้งประเทศ
เข้าสู่วิกฤตที่มีพื้นที่เศรษฐกิจเพียงพอให้ห้องพักสำหรับการสนับสนุนงบประมาณของ
แต่ละประเทศ ในประเทศไทย ในขณะที่เป้าหมายมาตรการใช้จ่ายถือว่า
มีประสิทธิภาพ พวกเขาก่อนเวลาอันควร โดยเฉพาะเมื่อเทียบกับมาตรการดังกล่าวเป็นกึ่ง
การขยายสินเชื่อผ่านสถาบันการเงินเฉพาะกิจ การคลัง ในอินโดนีเซีย ในสภาพแวดล้อม
ลักษณะล่าช้าในฉบับก่อนลดภาษีถือว่ามีประสิทธิภาพมากกว่ารายจ่าย .
แต่ประสิทธิภาพลดลงเมื่อลดภาษีเป็นเป้าหมายที่
รายได้สูงสุดระดับอุดมศึกษา หรือบริษัท และ sangsubhan basri สรุปโดยสังเกตความเสี่ยง
ของใหม่ปกติของ ' ความคาดหวัง ' สร้างขึ้นในงบประมาณกระตุ้นเศรษฐกิจซึ่งป้องกันดุลการคลัง
จากการกลับไปของพวกเขาก่อนวิกฤตระดับ