The man put the bottle on the groun

The man put the bottle on the ground and started to cast a spell in a low voice.
Then about half a day passed.
The long long spell started to tinge of heat and his faint mumbling-like voice changed into a powerful voice.
When he ended the spell almost like shouting at the end, the man’s body got covered in a strong light.
「The power’s overflowing…Is this a young body!」
And when the light disappeared, there was a young and strong young man standing up there.
There was no faint trace left of the appearance of the old man crooked and covered in wrinkles. The tall figure straight like a sword and the face’s neat features. The limbs overflowed with power and the skin smooth as silk. But only the glittering pair of eyes was the same with the old man before.
「Oh, is it already full?」
As if it would soon overflow, the liquid already filled about 90% of the bottle.
The amount slightly reduced as the man became younger but the accumulating speed was overwhelmingly faster.
The man decided to display his ability while casting a spell. On the tip of his finger, the amber coloured magic aura overflowed and penetrated the bottle.
The bottle swelled up in an instant and it became large that a person could go in.
「This should be enough for the time being. Now then……」
The man mumbled a short spell to lit the light of magic and started to cast a longer spell.
When the light coming from the man’s fingertip hit the cave that was a natural cavity, it changed its appearance to a dreary basement made of bricks in a brink.
After that, the man bit his fingertip with his teeth and started to draw a magic circle with the blood on the cobblestoned floor.
When he was done, he lightly stroked the magic circle and after checking the result, the man started to cast a spell once again.
It was a much longer and a more complex spell than the one to become younger.
The sweat flowed like pearls from the man’s forehead and his face was distorted in pain.
The air was trembling, the flame of the lantern left outside of the room suddenly died.
And in the place that kept the silence till now, a sound like stringing a bow echoed.
The darkness dominating the lightless place wriggled as if it had a conscience and it slowly took form.
That shadow still stayed dark in the darkness without light and started to take a clear shape…
And it made a voice like a bell sound.
「…….The one who called me is, you?」

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เขาวางขวดบนพื้นแล้วเริ่มร่ายคาถาด้วยเสียงต่ำ .
แล้วประมาณครึ่งวันผ่านไป .
สะกด นาน นาน ก็เริ่มจางๆของความร้อนและลมพึมพำเหมือนเสียงเปลี่ยนไปเป็นเสียงที่มีประสิทธิภาพ .
เมื่อเขาจบคาถาเกือบเหมือนตะโกนจบร่างผู้ชายก็ถูกปกคลุมด้วยแสงแรง . .
「ของพลังที่เอ่อล้น . . . . . . . นี่เป็นหนุ่มร่างกาย ! 」
และเมื่อแสงหายไป ก็มีหนุ่มและแข็งแรงของชายหนุ่มที่ยืนอยู่ตรงนั้น
ไม่มีร่องรอยเหลืออยู่จางๆ จากลักษณะของตาแก่ที่คดเคี้ยวและเต็มไปด้วยริ้วรอย ร่างสูงคิดตรงเหมือนดาบ และหน้าลักษณะเรียบร้อย แขนขาเต็มไปด้วยพลังและผิวเรียบเป็นผ้าไหม แต่แวววาวคู่ตาเป็นแบบเดียวกันกับชายชราก่อน
「โอ้มันเต็มแล้ว ? 」
ราวกับว่ามันจะล้น , ของเหลวที่เต็มไปแล้วประมาณ 90% ของขวด
จํานวนลดลงเล็กน้อยเป็นคนเป็นน้องแต่สะสมได้เร็วยิ่งขึ้น
ผู้ชายตัดสินใจที่จะแสดงความสามารถของเขาในขณะร่ายคาถา ในเคล็ดลับของนิ้วมือของเขา อำพันสีเมจิก ร่า เอ่อล้นและทะลุขวด
ขวดพองตัวขึ้นมาในทันที และมันเป็นขนาดใหญ่ที่คนไม่สามารถเข้าไป
「นี้ควรจะเพียงพอสำหรับเวลาที่ถูก ตอนนี้ . . . . . . . 」
เขาพึมพำคาถาสั้นจุดแสงสว่างแห่งเวทมนตร์ และเริ่มร่ายคาถายาว .
เมื่อแสงที่ส่องออกมาจากปลายนิ้วของชายผู้เข้าชมถ้ำเป็นโพรงธรรมชาติ การเปลี่ยนแปลงลักษณะของการเศร้าซึม ชั้นใต้ดิน ที่ทำจากอิฐในเหว
หลังจากนั้น ชายน้อยของเขาปลายนิ้วกับฟันของเขาและเริ่มวาดวงเวทย์กับเลือดบนพื้น cobblestoned .
เมื่อเขาเสร็จ เขาลูบเบา ๆวงกลมเวทมนตร์ และหลังจากการตรวจสอบผล เขาเริ่มร่ายคาถาอีกครั้ง
มันเป็นยาวมากและคาถาที่ซับซ้อน มากกว่าหนึ่งจะกลายเป็นน้อง
เหงื่อไหลเหมือนไข่มุกจากหน้าผากของมนุษย์และใบหน้าของเขาบิดเบี้ยวด้วยความเจ็บปวด
อากาศสั่นไหว เปลวไฟในโคมซ้ายด้านนอกของห้องพักเสียชีวิตกระทันหัน
และในสถานที่เก็บเงียบจนถึงตอนนี้ เสียงเหมือน stringing โบว์ๆ .
ความมืดในสถานที่ไลท์เลส wriggled เป็นถ้ามันมีจิตสำนึก และมันค่อยๆเอา
แบบฟอร์มเงานั้นยังคงอยู่ ท่ามกลางความมืด ไม่มีแสงสว่างและเริ่มที่จะใช้รูปทรง . . . . . . . ชัดเจน
และมันทำให้เสียงเหมือนเสียงกระดิ่ง . . . . . . . .
「คนที่เรียกฉันก็คือเธอ 」