The pressures placed on national he

The pressures placed on national healthcare systems by the recent demographic and epidemiological transitions are amplified by the growing demands of an increasingly educated and affluent population for high-quality healthcare. Many traditional health practices persist alongside the use of new medical technologies and pharmaceutical products, presenting regulatory problems in terms of safety and quality.

Countries in Southeast Asia and their health system reforms can thus be categorized according to the stages of development of their healthcare systems. A typology of common issues, challenges and priorities are generated for the diverse mix of health systems at different stages of socioeconomic development.

The 1990s began with the opening up of socialist states and rapid growth among market economies in the region. Before the East Asian financial crisis in 1997–98 and the recent global economic recession, an expanding middle class in the urban populations of the larger cities pushed their demand for high-quality care into a booming private sector. As a result, market forces have turned many aspects of healthcare into a new industry in countries such as Singapore, Malaysia and Thailand, contributing to labour-force distortions for the production and distribution of health workers both within and across countries.

Following the lessons learnt from the past financial crisis, most countries have strengthened their social protection mechanisms and essential health services. Throughout the region, many innovative pro-poor financing schemes were implemented, such as the Health Card and 30-baht Schemes in Thailand, the Health Fund for the Poor in Viet Nam, Health Equity Funds in Cambodia and Laos, and, even in affluent Singapore, the Medifund, a subsidy scheme for indigent patients.

So far, the healthcare systems with dominant tax funding are fairly stable, in view of the strong role of governments and effective controls by health agencies to overcome inequity problems. However, crucial issues involve rising costs, future sustainability of centraliszd tax-financed systems, efficiency and quality of the public services, and higher public expectations.

Some of the most innovative and advanced forms of public–private mix in health services have developed within the region — for example, the restructuring or corporatization of public hospitals in Singapore from as early as 1985 and the later Swadana (self-financing) hospitals in Indonesia.

With the anticipated rise in the ageing population and future problems of intergenerational funding through pay-as-you-go mechanisms, there are experiments with new healthcare financing, such as compulsory medical savings and social insurance for long-term care. Some countries, such as the Philippines, Viet Nam and Indonesia, have radically decentralized their healthcare systems with the devolution of health services to local governments — a restructuring that has affected aspects of systems performance and equity, even though the impetus for decentralization was mainly political. Consequently, to ensure increased financial coverage and affordability, many governments have passed laws to establish national health insurance systems and mandated universal coverage, although implementation is problematic. With existing policies of decentralization and liberalization, equity issues and poor infrastructure will continue to challenge the development of the health sector.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ความดันที่อยู่ในระบบสุขภาพแห่งชาติ โดยล่าสุดทางประชากร และความเปลี่ยนจะขยายตามความต้องการเติบโตของประชากรที่ศึกษามากขึ้น และแต่ละสำหรับดูแลสุขภาพคุณภาพสูง ปฏิบัติการสุขภาพดั้งเดิมหลายคงอยู่ควบคู่ไปกับการใช้เทคโนโลยีทางการแพทย์และผลิตภัณฑ์ยา การนำเสนอปัญหาการกำกับดูแลความปลอดภัยและคุณภาพประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และการปฏิรูประบบสุขภาพสามารถจึงแบ่งประเภทตามขั้นตอนของการพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพ จำแนกปัญหาทั่วไป ความท้าทาย และลำดับความสำคัญจะถูกสร้างขึ้นสำหรับผสมมีความหลากหลายของระบบสุขภาพในระยะต่าง ๆ ของการพัฒนาประชากรปี 1990 เริ่ม มีการเปิดขึ้นของรัฐสังคมนิยมและเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วเศรษฐกิจตลาดในภูมิภาค ก่อนวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียตะวันออกในปี 1997-98 และถดถอยทางเศรษฐกิจของทั่วโลกล่าสุด ชั้นกลางขยายตัวในประชากรเมืองของเมืองใหญ่ผลักดันของความต้องการการดูแลคุณภาพในภาคเอกชนเฟื่องฟู ดัง กลไกตลาดมีเปิดหลายด้านการดูแลสุขภาพในอุตสาหกรรมใหม่ในประเทศเช่นสิงคโปร์ มาเลเซีย และประเทศ ไทย การสนับสนุนแรงงานแรงบิดเบือนในการผลิตและการกระจายผู้ปฏิบัติงานสุขภาพทั้งภายใน และ ระหว่างประเทศต่อการเรียนเรียนรู้จากวิกฤตการเงินผ่านมา ประเทศส่วนใหญ่มีความเข้มแข็งของกลไกการคุ้มครองทางสังคมและบริการสุขภาพที่จำเป็น ทั่วภูมิภาค หลายนวัตกรรมคนจนสนับสนุนทางการเงินแผนงาน ดำเนินการ เช่นบัตรสุขภาพ 30 บาท แผนงานในประเทศไทย กองทุนสุขภาพสำหรับคนจนในประเทศเวียดนาม กองทุนสุขภาพในกัมพูชาและลาว แล้ว แม้ผู้ป่วย indigent ในสิงคโปร์แต่ละ การ Medifund แผนเงินสมทบเพื่อห่างไกล ระบบสุขภาพกับหลักภาษีเงินได้ค่อนข้างมีเสถียรภาพ มุมมองบทบาทเข้มแข็งของรัฐบาลและหน่วยงานสุขภาพเพื่อเอาชนะปัญหา inequity ประสิทธิภาพตัวควบคุม อย่างไรก็ตาม ปัญหาสำคัญเกี่ยวเพิ่มขึ้นต้นทุน ความยั่งยืนในอนาคตของระบบภาษีเงิน centraliszd มีประสิทธิภาพ และคุณภาพของบริการสาธารณะ ความคาดหวังของสาธารณะสูงบางที่สุด และนวัตกรรมขั้นสูงในรูปแบบผสมรัฐ – เอกชนบริการสุขภาพได้มีพัฒนาในภูมิภาค — ตัวอย่าง การปรับโครงสร้างหรือ corporatization ของโรงพยาบาลสาธารณะในสิงคโปร์ตั้งแต่ช่วงที่ 1985 และโรงพยาบาล Swadana (ตัวเงิน) ภายในอินโดนีเซียกับเพิ่มขึ้นคาดว่าประชากรสูงอายุและปัญหาในอนาคตของทุนผ่านกลไก pay-as-you-go intergenerational มีการทดลองกับใหม่สุขภาพทางการเงิน ประหยัดค่ารักษาพยาบาลและประกันสังคมการดูแลระยะยาว บางประเทศ ฟิลิปปินส์ เวียดนาม และ อินโดนีเซีย ก็มีแบบกระจายศูนย์ของระบบสุขภาพกับการขึ้นของสุขภาพแก่รัฐบาลท้องถิ่นโดยการปรับโครงสร้างที่มีผลกระทบด้านประสิทธิภาพการทำงานของระบบและหุ้น แม้ว่าแรงผลักดันการกระจายอำนาจการแพร่กระจายได้ทางการเมืองส่วนใหญ่ ดังนั้น ให้ความคุ้มครองทางการเงินเพิ่มขึ้นและสามารถในการจ่าย หลายรัฐบาลได้ผ่านกฎหมายการสร้างระบบประกันสุขภาพแห่งชาติ กบังคับครอบคลุมสากล แม้ว่างานจะมีปัญหา ด้วยนโยบายที่มีอยู่ของการกระจายอำนาจการแพร่กระจายและการเปิดเสรี รับและโครงสร้างพื้นฐานที่ดีจะยังคงจะท้าทายการพัฒนาของภาคสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงกดดันที่วางอยู่บนระบบการดูแลสุขภาพแห่งชาติโดยการเปลี่ยนประชากรและการระบาดที่ผ่านมามีการขยายโดยความต้องการที่เพิ่มขึ้นของประชากรมีการศึกษามากขึ้นและร่ำรวยสำหรับการดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพสูง การปฏิบัติด้านสุขภาพหลายแบบดั้งเดิมยังคงมีอยู่ควบคู่ไปกับการใช้เทคโนโลยีด้านการแพทย์ใหม่และผลิตภัณฑ์เภสัชกรรมนำเสนอปัญหาการกำกับดูแลในแง่ของความปลอดภัยและคุณภาพ. ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้และการปฏิรูประบบสุขภาพของพวกเขาจึงสามารถแบ่งตามขั้นตอนของการพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพของพวกเขา จำแนกประเภทของปัญหาที่พบบ่อย, ความท้าทายและจัดลำดับความสำคัญได้รับการสร้างขึ้นสำหรับการผสมผสานความหลากหลายของระบบสุขภาพในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนาทางสังคมและเศรษฐกิจ. 1990 เริ่มต้นด้วยการเปิดขึ้นของรัฐสังคมนิยมและการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วในหมู่เศรษฐกิจตลาดในภูมิภาค ก่อนที่จะเกิดวิกฤตการณ์ทางการเงินในเอเชียตะวันออก 1997-1998 และภาวะถดถอยทางเศรษฐกิจทั่วโลกล่าสุดเป็นชนชั้นกลางขยายตัวของประชากรในเมืองของเมืองใหญ่ผลักดันให้ความต้องการของพวกเขาสำหรับการดูแลที่มีคุณภาพสูงเป็นภาคเอกชนที่เฟื่องฟู เป็นผลให้กลไกตลาดจะมีการเปิดหลาย ๆ ด้านของการดูแลสุขภาพเป็นอุตสาหกรรมใหม่ในประเทศเช่นสิงคโปร์มาเลเซียและไทยที่เอื้อต่อการบิดเบือนการใช้แรงงานบังคับในการผลิตและการกระจายของคนทำงานด้านสุขภาพทั้งภายในและระหว่างประเทศ. หลังจากบทเรียนที่ได้เรียนรู้ จากวิกฤตการณ์ทางการเงินในอดีตที่ผ่านมาประเทศส่วนใหญ่มีความเข้มแข็งกลไกการคุ้มครองทางสังคมของพวกเขาและการบริการสุขภาพที่สำคัญ ทั่วทั้งภูมิภาคหลายนวัตกรรมแผนการจัดหาเงินคนจนถูกนำมาใช้เช่นบัตรสุขภาพและแบบแผน 30 บาทในประเทศไทยกองทุนสุขภาพสำหรับคนยากจนในเวียดนามสุขภาพส่วนของกองทุนในประเทศกัมพูชาและลาวและแม้จะอยู่ในที่ร่ำรวย สิงคโปร์ Medifund, โครงการเงินอุดหนุนสำหรับผู้ป่วยที่ยากจน. เพื่อให้ห่างไกลระบบการดูแลสุขภาพด้วยการระดมทุนภาษีที่โดดเด่นมีความเสถียรธรรมในมุมมองของบทบาทที่แข็งแกร่งของรัฐบาลและการควบคุมที่มีประสิทธิภาพโดยหน่วยงานด้านสุขภาพที่จะเอาชนะปัญหาความไม่เสมอภาค อย่างไรก็ตามประเด็นสำคัญที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้น, การพัฒนาอย่างยั่งยืนในอนาคตของระบบภาษีทุน centraliszd ที่มีประสิทธิภาพและคุณภาพของบริการสาธารณะและความคาดหวังของประชาชนที่สูงขึ้น. บางส่วนของรูปแบบที่ทันสมัยที่สุดและขั้นสูงของการผสมภาครัฐและเอกชนในการให้บริการสุขภาพที่ได้มีการพัฒนาภายใน ภูมิภาค -. เช่นการปรับโครงสร้างหรือ corporatization ของโรงพยาบาลของรัฐในสิงคโปร์จากเป็นช่วงต้นปี 1985 และต่อมา Swadana (เงินเอง) โรงพยาบาลในประเทศอินโดนีเซียด้วยการเพิ่มขึ้นคาดว่าในประชากรสูงอายุและปัญหาในอนาคตของเงินทุนฝึกผ่านการจ่ายเป็นได้คุณไปกลไกที่มีการทดลองกับการดูแลสุขภาพการจัดหาเงินทุนใหม่ ๆ เช่นการออมภาคบังคับและการแพทย์ประกันสังคมสำหรับการดูแลระยะยาว บางประเทศเช่นฟิลิปปินส์เวียดนามและอินโดนีเซียมีการกระจายอำนาจอย่างรุนแรงระบบการดูแลสุขภาพของพวกเขาด้วยความรับผิดชอบของการบริการด้านสุขภาพให้กับรัฐบาลท้องถิ่น - การปรับโครงสร้างหนี้ที่ได้รับผลกระทบด้านของระบบที่มีประสิทธิภาพและส่วนแม้ว่าแรงผลักดันการกระจายอำนาจเป็นการเมืองส่วนใหญ่ . ดังนั้นเพื่อให้ความคุ้มครองทางการเงินที่เพิ่มขึ้นและการจ่ายหลายรัฐบาลได้ผ่านกฎหมายที่จะสร้างระบบประกันสุขภาพแห่งชาติและได้รับคำสั่งหลักประกันสุขภาพถ้วนหน้าถึงแม้ว่าการดำเนินงานที่เป็นปัญหา กับนโยบายที่มีอยู่ของการกระจายอำนาจและการเปิดเสรีปัญหาส่วนและโครงสร้างพื้นฐานที่ไม่ดีจะยังคงที่จะท้าทายการพัฒนาของภาคสุขภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แรงกดดันที่วางอยู่บนระบบสุขภาพแห่งชาติ โดยล่าสุดทางระบาดวิทยาการเปลี่ยนกำลังขยายตามความต้องการของการศึกษามากขึ้นและประชากรที่ร่ำรวยสำหรับการดูแลสุขภาพที่มีคุณภาพสูง การปฏิบัติตัวด้านสุขภาพหลายแบบดั้งเดิมยังคงอยู่ควบคู่ไปกับการใช้เทคโนโลยีใหม่ทางการแพทย์และเภสัชกรรมผลิตภัณฑ์เสนอปัญหากฎหมายในแง่ของความปลอดภัยและคุณภาพ

ประเทศในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ และการปฏิรูประบบสุขภาพของพวกเขาจึงสามารถแบ่งตามขั้นตอนของการพัฒนาระบบการดูแลสุขภาพของพวกเขา รูปแบบของปัญหาที่พบบ่อย , ความท้าทายและลำดับความสำคัญที่ถูกสร้างขึ้นสำหรับการผสมที่หลากหลายของระบบสาธารณสุขในแต่ละขั้นตอนของการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคม

ปี เริ่มด้วยการเปิดขึ้นของประเทศสังคมนิยม และการเจริญเติบโตอย่างรวดเร็วของเศรษฐกิจตลาดในภูมิภาค ก่อนเกิดวิกฤติการเงินเอเชียในปี 1997 – 98 และที่ผ่านมาภาวะเศรษฐกิจถดถอย , การขยายระดับกลางในประชากรในเขตเมืองของเมืองใหญ่ผลักดันความต้องการของพวกเขาสำหรับการดูแลที่มีคุณภาพสูงเป็นเฟื่องฟู ภาคเอกชน ผลกลไกตลาดได้เปิดหลาย ๆด้านของการดูแลสุขภาพเป็นอุตสาหกรรมใหม่ของประเทศ เช่น สิงคโปร์ มาเลเซีย และไทย ช่วยเหลือแรงงาน การบิดเบือนสำหรับการผลิตและการกระจายของเจ้าหน้าที่สาธารณสุขทั้งภายในและระหว่างประเทศ

ตามบทเรียนจากวิกฤตการเงินที่ผ่านมาประเทศส่วนใหญ่มีความเข้มแข็งกลไกการคุ้มครองทางสังคมของพวกเขาและการบริการสุขภาพที่จำเป็น ทั่วภูมิภาค หลายนวัตกรรมทางการเงินรูปแบบโปร จนถูกนำมาใช้ เช่น สุขภาพและโครงการบัตร 30 บาทไทย สุขภาพ กองทุนเพื่อคนยากจนในเวียดนาม หุ้น กองทุนสุขภาพในกัมพูชาและลาว และแม้ใน medifund ร่ำรวยสิงคโปร์ , ,อุดหนุนโครงการสำหรับผู้ป่วยยากจน

ดังนั้นไกล , การดูแลสุขภาพระบบเงินทุนภาษีเด่นค่อนข้างมีเสถียรภาพ ในมุมมองของบทบาทที่แข็งแกร่งของรัฐบาลและมีประสิทธิภาพการควบคุมโดยหน่วยงานด้านสุขภาพที่จะเอาชนะปัญหาความไม่เสมอภาค . อย่างไรก็ตาม ปัญหาสำคัญที่เกี่ยวข้องกับค่าใช้จ่ายที่เพิ่มขึ้นของความยั่งยืนในอนาคต centraliszd ภาษีลงทุนระบบ ประสิทธิภาพและคุณภาพของการบริการสาธารณะและสูงกว่าความคาดหวังของประชาชน .

บางส่วนของรูปแบบใหม่และทันสมัยที่สุดของรัฐและเอกชน ในการให้บริการสุขภาพผสมมีการพัฒนาภายในภูมิภาค เช่น การปรับโครงสร้างและการแปรรูปของโรงพยาบาลของรัฐในสิงคโปร์ จากช่วงต้นปี 1985 และ swadana ทีหลัง ( เงินตัวเอง )

โรงพยาบาลในอินโดนีเซียกับที่คาดการณ์เพิ่มขึ้นในผู้สูงอายุ ประชากร และปัญหาในอนาคตของเงินทุนระหว่างรุ่นวัยผ่านการจ่ายเงินตามที่คุณไป กลไก มีการทดลองกับการเงินการดูแลสุขภาพใหม่ เช่น การออมทรัพย์ และการประกันสังคมภาคบังคับทางการแพทย์ การดูแลระยะยาว บางประเทศ เช่น ฟิลิปปินส์ เวียดนาม และอินโดนีเซียมีการกระจายของพวกเขากับการดูแลสุขภาพในระบบบริการสุขภาพของรัฐบาล - ท้องถิ่นที่ได้รับผลกระทบจากการปรับโครงสร้างด้านประสิทธิภาพและความเสมอภาคในระบบ แม้ว่าการกระจายอำนาจเป็นแรงผลักดันทางการเมือง ดังนั้น เพื่อให้ความคุ้มครองทางการเงินเพิ่มขึ้น และความประหยัดรัฐบาลหลายคนได้ผ่านกฎหมายเพื่อสร้างระบบประกันสุขภาพแห่งชาติ และบังคับถ้วนหน้า ถึงแม้ว่าการเป็นปัญหา ที่มีอยู่ นโยบายของการกระจายอำนาจและเปิดประเด็นทุนและโครงสร้างพื้นฐานที่ดีจะยังคงท้าทายการพัฒนาภาคสุขภาพ