Characteristics[edit]Bicycle Thieve

Characteristics[edit]

Bicycle Thieves (1948)
They are generally filmed with nonprofessional actors—although, in a number of cases, well known actors were cast in leading roles, playing strongly against their normal character types in front of a background populated by local people rather than extras brought in for the film.

They are shot almost exclusively on location, mostly in run-down cities as well as rural areas due to its forming during the post-war era.

The topic involves the idea of what it is like to live among the poor and the lower working class. The focus is on a simple social order of survival in rural, everyday life. Performances are mostly constructed from scenes of people performing fairly mundane and quotidian activities, devoid of the self-consciousness that amateur acting usually entails. Neorealist films often feature children in major roles, though their characters are frequently more observational than participatory.

Open City established several of the principles of neorealism, depicting clearly the struggle of normal Italian people to live from day to day under the extraordinary difficulties of the German occupation of Rome, consciously doing what they can to resist the occupation. The children play a key role in this, and their presence at the end of the film is indicative of their role in neorealism as a whole: as observers of the difficulties of today who hold the key to the future. Vittorio De Sica's 1948 film The Bicycle Thief is also representative of the genre, with non-professional actors, and a story that details the hardships of working-class life after the war.

In the period from 1944–1948, many neorealist filmmakers drifted away from pure neorealism. Some directors explored allegorical fantasy, such as de Sica's Miracle in Milan, and historical spectacle, like Senso by Visconti. This was also the time period when a more upbeat neorealism emerged, which produced films that melded working-class characters with 1930s-style populist comedy, as seen in de Sica's Umberto D.[2]

At the height of neorealism, in 1948, Visconti adapted I Malavoglia, a novel by Giovanni Verga, written at the height of the 19th century realist verismo movement (in many ways the basis for neorealism, which is therefore sometimes referred to as neoverismo), bringing the story to a modern setting, which resulted in remarkably little change in either the plot or the tone. The resulting film, The Earth Trembles, starred only non-professional actors and was filmed in the same village (Aci Trezza) as the novel was set in.

More contemporary theorists of Italian Neorealism characterize it less as a consistent set of stylistic characteristics and more as the relationship between film practice and the social reality of post-war Italy. Millicent Marcus delineates the lack of consistent film styles of Neorealist film.[3] Peter Brunette and Marcia Landy both deconstruct the use of reworked cinematic forms in Rossellini's Open City.[4] Using psychoanalysis, Vincent Rocchio characterizes neorealist film as consistently engendering the structure of anxiety into the structure of the plot itself.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

[แก้ไข] ลักษณะจอมโจรจักรยาน (1948)พวกเขาได้ทั่วไปมาถ่ายทำเรื่องกับนักแสดงกล่าว — แม้ว่า ในหลายกรณี นักแสดงที่รู้จักกันดีถูกโยนในบทบาทผู้นำ เล่นอย่างยิ่งกับประเภทของอักขระปกติหน้าพื้นหลังประชากร โดยคนในท้องถิ่นแทนพิเศษนำเข้าสำหรับฟิล์มพวกเขาถูกยิงโดยเฉพาะในสถาน ส่วนใหญ่ในเมืองที่รับได้เป็นชนบทเนื่องจากการขึ้นรูปในช่วงยุคหลังสงครามหัวข้อเกี่ยวข้องกับความคิดของมันคืออะไรเช่นอยู่ในหมู่คนยากจนและทำงานชั้นล่าง โฟกัสอยู่บนใบสั่งเรื่องสังคมอยู่รอดในชีวิตประจำวัน ชนบท แสดงส่วนใหญ่จะสร้างจากฉากของคนดำเนินกิจกรรมโลกีย์ และ quotidian ไร้ self-consciousness ที่ สมัครเล่นที่ทำมักจะมี Neorealist ภาพยนตร์มักจะคุณลักษณะเด็กในบทบาทสำคัญ แม้ว่าตัวของพวกเขาบ่อยเชิงสังเกตการณ์แบบมีส่วนร่วมมากกว่าOpen City established several of the principles of neorealism, depicting clearly the struggle of normal Italian people to live from day to day under the extraordinary difficulties of the German occupation of Rome, consciously doing what they can to resist the occupation. The children play a key role in this, and their presence at the end of the film is indicative of their role in neorealism as a whole: as observers of the difficulties of today who hold the key to the future. Vittorio De Sica's 1948 film The Bicycle Thief is also representative of the genre, with non-professional actors, and a story that details the hardships of working-class life after the war.In the period from 1944–1948, many neorealist filmmakers drifted away from pure neorealism. Some directors explored allegorical fantasy, such as de Sica's Miracle in Milan, and historical spectacle, like Senso by Visconti. This was also the time period when a more upbeat neorealism emerged, which produced films that melded working-class characters with 1930s-style populist comedy, as seen in de Sica's Umberto D.[2]At the height of neorealism, in 1948, Visconti adapted I Malavoglia, a novel by Giovanni Verga, written at the height of the 19th century realist verismo movement (in many ways the basis for neorealism, which is therefore sometimes referred to as neoverismo), bringing the story to a modern setting, which resulted in remarkably little change in either the plot or the tone. The resulting film, The Earth Trembles, starred only non-professional actors and was filmed in the same village (Aci Trezza) as the novel was set in.More contemporary theorists of Italian Neorealism characterize it less as a consistent set of stylistic characteristics and more as the relationship between film practice and the social reality of post-war Italy. Millicent Marcus delineates the lack of consistent film styles of Neorealist film.[3] Peter Brunette and Marcia Landy both deconstruct the use of reworked cinematic forms in Rossellini's Open City.[4] Using psychoanalysis, Vincent Rocchio characterizes neorealist film as consistently engendering the structure of anxiety into the structure of the plot itself.[5]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ลักษณะ [ แก้ไข ]

จักรยานโจร ( 1948 )
พวกเขามักจะถ่ายทำด้วยซึ่งไม่ไช่อาชีพนักแสดงแม้ว่าในหลายกรณีรู้จักกันดีนักแสดงถูกโยนในบทบาทเล่นอย่างยิ่งกับประเภทคุณลักษณะปกติของพวกเขาในด้านหน้าของพื้นหลังที่เป็นประชากรโดยคนในท้องถิ่นมากกว่า แถมเอา

พวกเขาสำหรับภาพยนตร์ . ถูกยิงเกือบเฉพาะในสถานที่ส่วนใหญ่ในเมืองวิ่งลงเช่นเดียวกับชนบทเนื่องจากสร้างในยุคหลังสงคราม

หัวข้อเกี่ยวข้องกับความคิดของสิ่งที่มันชอบที่จะอยู่ในหมู่คนยากจนและต่ำกว่าทำงานเรียน เน้นสังคมที่เรียบง่ายของการอยู่รอดในชนบท ชีวิตประจําวัน การแสดงส่วนใหญ่จะสร้างจากฉากของคนปฏิบัติกิจกรรมทางโลกและเป็นประจำอย่างเป็นธรรม ,ไร้ของตนเองที่มือสมัครเล่นทำมักจะใช้ neorealist ภาพยนตร์มักจะมีเด็กในบทบาท แม้ว่าตัวของพวกเขาบ่อยกว่าอีก การสังเกตแบบมีส่วนร่วม

เปิดเมืองก่อตั้งหลายหลักการของนวสัจนิยม ,ภาพวาดอย่างชัดเจน การต่อสู้ของคนปกติ อิตาลี มีชีวิตอยู่วันต่อวันภายใต้ปัญหาพิเศษของการยึดครองของเยอรมันโรม มีสติ ทำในสิ่งที่พวกเขาสามารถที่จะต่อต้านการยึดครอง เด็กมีบทบาทสำคัญในเรื่องนี้ และการแสดงตนของพวกเขาในตอนท้ายของภาพยนตร์คือ แสดงให้เห็นถึงบทบาทของพวกเขาในนวสัจนิยมทั้ง :เป็นผู้สังเกตการณ์ของความยากลำบากของวันนี้ที่ถือกุญแจสำคัญในอนาคต ของ วิตตอริโอ เดอ กา 2491 ฟิล์มขโมยจักรยานยังเป็นตัวแทนของประเภทปลอดอาชีพนักแสดง และเล่ารายละเอียดการทำงานระดับความยากลำบากของชีวิตหลังสงคราม

ในช่วงปี 1944 – 1948 , ผู้สร้างภาพยนตร์ neorealist มากมายลอยห่างจากบริสุทธิ์นวสัจนิยม .กรรมการบางคนสำรวจเปรียบเทียบ แฟนตาซี เช่น เดอ กามหัศจรรย์ในมิลาน และปรากฏการณ์ทางประวัติศาสตร์ เช่น เซนโซ โดยหยุดเทอม . นี้ยังเป็นช่วงเวลาที่เมื่อนวสัจนิยม upbeat เพิ่มเติมออกมา ซึ่งผลิต ภาพยนตร์ ที่หลอมอักขระชนชั้นกรรมกรกับยุคประชานิยมตามที่เห็นในรูปแบบตลก เดอ กาของ Umberto D . [ 2 ]

ที่ความสูงของนวสัจนิยมใน 1948 , ตระกูลวิสคอนติดัดแปลงผมมาลาโวเกลีย ,นวนิยายโดย Giovanni verga เขียนที่ความสูงของศตวรรษที่ 19 การเคลื่อนไหวเหมือนจริงเมโซ ( ในหลายวิธีพื้นฐานสำหรับนวสัจนิยม ซึ่งดังนั้นบางครั้งเรียกว่า neoverismo ) ที่นำเรื่องราวบรรยากาศที่ทันสมัย ซึ่งส่งผลให้เกิดการเปลี่ยนแปลงน้อยมากทั้งในหรือแปลงสัญญาณ ผลภาพยนตร์ , แผ่นดินไหวดารานักแสดงและเป็นมืออาชีพเพียงไม่ถ่ายในบ้านเดียวกัน ( ACI trezza ) เป็นนวนิยายชุด

ร่วมสมัยมากขึ้น นักทฤษฎีนวสัจนิยมของอิตาลี ลักษณะเป็นน้อยเป็นชุดของรูปแบบและลักษณะที่สอดคล้องกันเช่นความสัมพันธ์ระหว่างการปฏิบัติภาพยนตร์กับความเป็นจริงทางสังคมของโพสต์ - สงครามของอิตาลี