The research has uncovered a striki

The research has uncovered a striking reversal of fortune among the areas colonized by Europe; those that were relatively rich in the 1600s are today far poorer than the areas (such as the United States and Canada) that initially were viewed as relatively undesirable. Whereas traditional explanations of differences in long-run paths of development across the Americas generally point to the significance of differences in national heritage or religion. The main highlight is the relevance of contrasts in the degree of inequality in wealth, human capital, and political power in accounting for how fundamental economic institutions evolved over time. We argue, moreover, that the roots of these disparities in the extent of inequality lay in differences in the initial factor endowments (dating back to the era of European colonization). The systematic patterns by which societies in the Americas that began with more extreme inequality or heterogeneity in the population were more likely to develop institutional structures that greatly advantaged members of elite classes (and disadvantaging the bulk of the population) by providing them with more political influence and access to economic opportunities. For example when USA gave Africa billions of dollars but it actually made the people more poor. Sub-Saharan Africa has received tens of billions of dollars in foreign aid over the last fifty years yet economic development has remained to be un seen. In many countries absolute poverty has increased and life expectancy has declined.

Karol Boudreaux and Paul Aligica argue that the results of traditional approaches to development policy have been disappointing. Instead, the focus needs to be on the adoption of sound political and legal institutions. In particular, clearly defined and enforced private property rights are needed to encourage entrepreneurship and economic growth. However, institutional environments in Africa are both complex and challenging, and the creation of secure property rights is far from a straightforward process.

The authors examine several case studies of property rights reform in the developing world and suggest that universal policies applied regardless of local culture and tradition tend to fail. Reforms are more likely to succeed when they evolve gradually and are tailored to local norms and values rather than imposed from above by governments, aid agencies and supranational institutions.
So basically the countries who no one wanted or was most undesirable actually became the most advanced and economically stable but the down side is the equality is no where near where it should be.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การวิจัยมีรู้สึกการกลับรายการที่โดดเด่นของฟอร์จูนระหว่างพื้นที่อาณานิคมของยุโรป ผู้ที่ค่อนข้างหลากหลายในปีปัจจุบันอยู่ย่อมไกลกว่าพื้นที่ (เช่นสหรัฐอเมริกาและแคนาดา) ที่ตอนแรกได้ดูเป็นผลค่อนข้าง ในขณะที่แบบอธิบายความแตกต่างในเส้นทางระยะยาวของการพัฒนาระหว่างทวีปอเมริกามักชี้ไปที่ความสำคัญของความแตกต่างในมรดกของชาติหรือศาสนา จุดเด่นหลักคือ ความเกี่ยวข้องความแตกต่างในระดับของความไม่เท่าเทียมกันในความมั่งคั่ง ทุนมนุษย์ และอำนาจทางการเมืองในการลงบัญชีสำหรับสถาบันเศรษฐกิจพื้นฐานวิธีที่พัฒนาตลอดเวลา เราทะเลาะกัน นอกจากนี้ ที่ วางรากของความแตกต่างเหล่านี้ในขอบเขตของความไม่เท่าเทียมกันในความแตกต่างในด้านทุนปัจจัยเริ่มต้นที่ (ย้อนหลังไปถึงยุคล่าอาณานิคมยุโรป) รูปแบบระบบที่สังคมในอเมริกาที่เริ่มต้น ด้วยความไม่เท่าเทียมกันมากขึ้นหรือ heterogeneity ในประชากรมีโอกาสในการพัฒนาโครงสร้างทางสถาบันที่พิจารณามากเป็นพิเศษยอดเยี่ยมชั้นเรียน (และ disadvantaging จำนวนมากของประชากร) โดยให้มีอิทธิพลทางการเมืองมากขึ้นและเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจ ตัวอย่างเช่น เมื่อสหรัฐอเมริกาให้แอฟริกาพันล้านดอลลาร์แต่ทำจริงคนดีขึ้น ประเทศไทยได้รับหมื่นล้านดอลลาร์ในการช่วยเหลือต่างประเทศช่วงห้าสิบปีที่ผ่านมา แต่ยังคงพัฒนาเศรษฐกิจเพื่อ ให้สหประชาชาติเห็น ในหลายประเทศ ยากจนได้เพิ่มขึ้น และอายุการใช้งานได้ปฏิเสธคา Boudreaux และ Paul Aligica เถียงว่า ผลลัพธ์ของแนวนโยบายการพัฒนาแบบดั้งเดิมมีหวัง แทน โฟกัสความต้องการของสถาบันกฎหมาย และการเมืองเสียง โดยเฉพาะ ทรัพย์สินส่วนที่กำหนดไว้อย่างชัดเจน และบังคับใช้สิทธิจะต้องส่งเสริมให้ผู้ประกอบการและการเติบโตทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม สภาพแวดล้อมสถาบันในแอฟริกาจะซับซ้อน และท้าทาย และการสร้างทรัพย์สินที่ปลอดภัยห่างจากกระบวนการตรงไปตรงมาผู้เขียนหลายกรณีศึกษาการปฏิรูปสิทธิพักในประเทศกำลังพัฒนาการตรวจสอบ และแนะนำที่ สากลนโยบายนำไปใช้โดยไม่คำนึงถึงประเพณีและวัฒนธรรมท้องถิ่นมักจะ ล้มเหลว โน้มที่จะประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาค่อย ๆ พัฒนา และระดับท้องถิ่นบรรทัดฐาน และค่าแทนที่กำหนดจากข้างต้น โดยรัฐบาล ช่วยเหลือหน่วยงานและสถาบันการศึกษาองค์กรเหนือรัฐปฏิรูปได้ดังนั้นโดยทั่วไปประเทศที่ไม่ต้องการ หรือไม่พึงปรารถนามากที่สุดเป็นจริง ขั้นสูงสุด และเศรษฐกิจมั่นคงแต่ด้านข้างลงเป็นภาคที่ เป็นไม่ใกล้กับที่มันควรจะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การวิจัยได้ค้นพบการกลับรายการที่โดดเด่นของโชคลาภในพื้นที่อาณานิคมจากยุโรป ผู้ที่ค่อนข้างอุดมไปด้วยยุค 1600 มีวันนี้ไกลด้อยกว่าพื้นที่ (เช่นสหรัฐอเมริกาและแคนาดา) ที่เริ่มถูกมองว่าเป็นคนค่อนข้างที่ไม่พึงประสงค์ ในขณะที่คำอธิบายแบบดั้งเดิมของความแตกต่างในเส้นทางระยะยาวของการพัฒนาทั่วทั้งทวีปอเมริกาโดยทั่วไปชี้ไปที่ความสำคัญของความแตกต่างในมรดกของชาติหรือศาสนา ไฮไลท์ที่สำคัญคือความสัมพันธ์กันแห่งความแตกต่างในระดับของความไม่เท่าเทียมกันในความมั่งคั่งทุนมนุษย์และอำนาจทางการเมืองในการบัญชีสำหรับวิธีการสถาบันพื้นฐานทางเศรษฐกิจการพัฒนาอยู่ตลอดเวลา เราเถียงยิ่งกว่านั้นที่รากของความแตกต่างเหล่านี้ในขอบเขตของความไม่เท่าเทียมกันที่อยู่ในความแตกต่างในปัจจัยประการครั้งแรก (ย้อนหลังไปถึงยุคของการล่าอาณานิคมของยุโรป) รูปแบบเป็นระบบโดยที่สังคมในทวีปอเมริกาที่เริ่มต้นด้วยความไม่เท่าเทียมกันมากขึ้นหรือเซลล์สืบพันธุ์ในประชากรมีแนวโน้มที่จะพัฒนาโครงสร้างสถาบันที่ช่วยให้สมาชิกได้เปรียบของการเรียนที่ยอดเยี่ยม (และปะรำกลุ่มของประชากร) โดยการให้พวกเขามีอิทธิพลทางการเมืองมากขึ้น และการเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจ ตัวอย่างเช่นเมื่อสหรัฐอเมริกาให้พันล้านดอลลาร์แอฟริกา แต่จริง ๆ แล้วมันทำให้คนยากจนมากขึ้น sub-Saharan Africa ได้รับนับพันล้านดอลลาร์ในการช่วยเหลือจากต่างประเทศในช่วงห้าสิบปีการพัฒนาเศรษฐกิจยังยังคงที่จะยกเลิกการมองเห็น ในหลายประเทศยากจนที่แน่นอนได้ที่เพิ่มขึ้นและอายุขัยได้ลดลง. Karol Boudreaux และพอล Aligica ยืนยันว่าผลของวิธีการแบบดั้งเดิมกับนโยบายการพัฒนาที่ได้รับการที่น่าผิดหวัง แต่มุ่งเน้นความต้องการที่จะอยู่ในการยอมรับของสถาบันทางการเมืองและทางกฎหมายเสียง โดยเฉพาะอย่างยิ่งการกำหนดอย่างชัดเจนและบังคับใช้สิทธิในทรัพย์สินส่วนตัวที่มีความจำเป็นที่จะส่งเสริมให้ผู้ประกอบการและการเติบโตทางเศรษฐกิจ แต่สภาพแวดล้อมสถาบันในทวีปแอฟริกามีทั้งที่ซับซ้อนและท้าทายและการสร้างสิทธิในทรัพย์สินที่เชื่อถือได้อยู่ไกลจากกระบวนการที่ตรงไปตรงมา. ผู้เขียนตรวจสอบหลายกรณีศึกษาของการปฏิรูปสิทธิในทรัพย์สินในประเทศกำลังพัฒนาและชี้ให้เห็นว่านโยบายสากลนำไปใช้โดยไม่คำนึงถึงวัฒนธรรมท้องถิ่น และประเพณีที่มีแนวโน้มที่จะล้มเหลว การปฏิรูปมีแนวโน้มที่จะประสบความสำเร็จเมื่อพวกเขาพัฒนาขึ้นและค่อยๆมีการปรับให้เหมาะสมกับบรรทัดฐานและค่านิยมในท้องถิ่นมากกว่าที่กำหนดจากข้างต้นโดยรัฐบาลหน่วยงานช่วยเหลือและสถาบันเหนือรัฐ. ดังนั้นโดยทั่วไปประเทศที่ไม่มีใครต้องการหรือเป็นที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดจริงกลายเป็นคนที่ทันสมัยที่สุดและ ทางเศรษฐกิจที่มีเสถียรภาพ แต่ด้านลงคือความเท่าเทียมกันเป็นที่ที่ไม่มีที่อยู่ใกล้กับที่มันควรจะเป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยได้ค้นพบกับการย้อนกลับของโชคชะตาในพื้นที่อาณานิคมยุโรป ; ผู้ที่ค่อนข้างร่ำรวยใน 1600s วันนี้ไกลยากจนกว่าพื้นที่ ( เช่นสหรัฐอเมริกาและแคนาดา ) ที่เริ่มถูกมองว่าค่อนข้างที่ไม่พึงประสงค์ ส่วนคำอธิบายแบบดั้งเดิมของความแตกต่างในวิถีแห่งการพัฒนาระยะยาวในทวีปอเมริกาโดยทั่วไปชี้ความสำคัญของความแตกต่างในวัฒนธรรมชาติ หรือศาสนา เน้นหลักคือความเกี่ยวข้องของความแตกต่างในระดับของความไม่เสมอภาคในความมั่งคั่ง , ทุนมนุษย์ , และอำนาจการเมืองในบัญชีสำหรับวิธีการพื้นฐานเศรษฐกิจสถาบันพัฒนาตลอดเวลา เราทะเลาะกัน และที่รากของความแตกต่างเหล่านี้ในขอบเขตของความไม่เท่าเทียมกันอยู่ในความแตกต่างในการบริจาคปัจจัยเบื้องต้น ( ย้อนกลับไปในยุคของการล่าอาณานิคมของยุโรป ) เป็นระบบแบบแผนที่สังคมในทวีปอเมริกาที่เริ่มรุนแรงมากขึ้น ความไม่เท่าเทียมกัน หรือสามารถในประชากรมีแนวโน้มที่จะพัฒนาโครงสร้างสถาบันที่สามารถมีสมาชิกของชั้นเรียน Elite ( และ disadvantaging เป็นกลุ่มของประชากร ) โดยให้พวกเขามีอำนาจทางการเมืองมากขึ้น และเข้าถึงโอกาสทางเศรษฐกิจ ตัวอย่างเช่นเมื่อสหรัฐอเมริกาให้แอฟริกาพันล้านดอลลาร์ แต่ก็ทำให้ประชาชนยากจนมากขึ้น เกี่ยวกับทะเลทรายซาฮาราแอฟริกาย่อยได้รับนับพันล้านดอลลาร์ในการช่วยเหลือจากต่างประเทศกว่าห้าสิบปีก่อน แต่การพัฒนาเศรษฐกิจ ยังคงเป็น และเห็น ในหลายประเทศความยากจนสัมบูรณ์ได้เพิ่มขึ้นและอายุขัยได้ปฏิเสธแคโรล boudreaux และพอล aligica ยืนยันว่าผลลัพธ์ของแบบแนวนโยบายการพัฒนาได้น่าผิดหวัง แทน , โฟกัสจะต้องในการยอมรับของสถาบันทางการเมืองและกฎหมายเสียง โดยเฉพาะ ชัดเจนและบังคับใช้สิทธิเป็นทรัพย์สินส่วนตัว เพื่อกระตุ้นให้ผู้ประกอบการ และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ อย่างไรก็ตาม เกี่ยวกับสภาพแวดล้อมในแอฟริกาเป็นทั้งซับซ้อนและท้าทาย และการรักษาสิทธิในทรัพย์สินอยู่ไกลจากกระบวนการที่ซับซ้อนผู้เขียนได้ศึกษากรณีศึกษาหลายปฏิรูปสิทธิในประเทศที่กำลังพัฒนา และชี้ให้เห็นว่านโยบายสากลใช้โดยไม่คำนึงถึงวัฒนธรรมท้องถิ่นประเพณีและมีแนวโน้มที่จะล้มเหลว การปฏิรูปจะสำเร็จเมื่อพวกเขามีวิวัฒนาการ และค่อยเหมาะกับเกณฑ์ปกติท้องถิ่นและคุณค่ามากกว่าที่กำหนดจากเบื้องบน โดยรัฐบาลและหน่วยงานช่วยเหลือซึ่งเกี่ยวพันกับหลายๆ ประเทศสถาบันดังนั้นโดยทั่วไปประเทศที่ไม่มีใครต้องการหรือที่ไม่พึงประสงค์มากที่สุดจริงเป็นขั้นสูงสุด และเสถียรภาพทางเศรษฐกิจ แต่ด้านลง คือ ความเสมอภาคไม่มีที่อยู่ที่ควรจะ