Non-verbal communication is familia

Non-verbal communication is familiar to us from birth.
A baby doesn’t talk, but it smiles or cries to express itself.
Our bodies send out messages constantly, and we don’t
always realise that we are communicating a lot more
than we say. We understand what someone’s gestures
and body position indicate, and we send out our own
messages, too – but we rarely stop to think about how
we do it. Rubbing our eyes, clearing our throat, tapping
our toes, scratching our nose, opening our arms or
keeping our legs crossed all send out strong messages.
It is important to be aware of our own body language,
as well as to understand what other people’s body
language means, so we can assess and react to them
effectively. After all, actions speak louder than words.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สื่อสารคำพูดไม่คุ้นเคยกับเราแต่กำเนิดได้เด็กไม่พูด แต่มันยิ้ม หรือทุกคนได้ยินจะแสดงตัวเองร่างกายของเราส่งข้อความตลอดเวลา และเราไม่ได้ตระหนักเสมอว่า เรากำลังสื่อสารมากมายกว่าเราบอกว่า เราเข้าใจท่าทางอะไรของใครบางคนระบุตำแหน่งของร่างกาย และเราส่งออกของเราเองข้อความ เกินไป – แต่เราไม่ค่อยหยุดคิดวิธีเราทำได้ ถูตา ล้างจมูกของเรา เคาะเท้าของเรา เกาจมูกของเรา เปิดแผ่นดินของเรา หรือรักษาขาของเราข้ามทั้งหมดส่งออกข้อความแข็งแกร่งสิ่งสำคัญคือต้องระวังภาษาร่างกายของเราเองตลอดจนเข้าใจร่างกายสิ่งของคนอื่นหมายถึงภาษา เพื่อให้เราสามารถประเมิน และตอบสนองพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากที่ทุก การกระทำพูดดังขึ้นกว่าคำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การสื่อสารที่ไม่ใช่คำพูดเป็นที่คุ้นเคยกับเราตั้งแต่แรกเกิด.
ทารกไม่ได้พูดคุย แต่รอยยิ้มหรือร้องไห้ที่จะแสดงตัวเอง.
ร่างกายของเราส่งข้อความอย่างต่อเนื่องและเราไม่ได้เสมอตระหนักดีว่าเรามีการติดต่อสื่อสารมากขึ้นกว่าที่เราพูด. เราเข้าใจในสิ่งที่ท่าทางของใครบางคนและบ่งบอกถึงตำแหน่งของร่างกายและเราส่งออกของเราเองข้อความด้วย- แต่เราไม่ค่อยได้หยุดที่จะคิดเกี่ยวกับวิธีที่เราทำมัน ขยี้ตาของเราล้างคอของเราแตะที่เท้าของเราเกาจมูกของเราเปิดแขนของเราหรือการรักษาขาของเราข้ามทั้งหมดส่งข้อความที่แข็งแกร่ง. มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะตระหนักถึงภาษากายของเราเองเช่นเดียวกับการที่จะเข้าใจสิ่งที่คนอื่น ๆ ร่างกายของภาษาหมายถึงเพื่อให้เราสามารถประเมินและตอบสนองกับพวกเขาได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากที่ทุกการกระทำดังกว่าคำพูด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การสื่อสารด้วยวาจาที่ไม่เป็นที่คุ้นเคยกับเรา ตั้งแต่เกิด
เด็กพูดไม่ได้ แต่มันก็ยิ้ม หรือ ร้องไห้แสดงเอง .
ร่างกายของเราส่งข้อความอยู่ตลอดเวลา และเราไม่ตระหนักว่าเราอยู่เสมอ

ติดต่อมากขึ้นกว่าที่เราพูด เราเข้าใจในสิ่งที่คนอื่นท่าทาง
และตำแหน่งตัวบ่งชี้ และเราส่ง ข้อความของเราเอง
เหมือนกัน ( แต่เราไม่ค่อยได้หยุดที่จะคิดเกี่ยวกับวิธีการ
เราทำมันขยี้ตาของเรากระแอมของเราแตะ
เท้าของเรา เกาจมูกของเรา ของเราเปิดแขนหรือขาได้
การส่งข้อความแข็งแรง .
มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะตระหนักถึงภาษาร่างกายของเราเอง
ตลอดจนเข้าใจสิ่งที่คนอื่นร่างกาย
หมายถึงภาษา เพื่อให้เราสามารถประเมิน และตอบสนองต่อพวกเขา
ได้อย่างมีประสิทธิภาพ หลังจากที่ทุกการกระทำดังกว่าคำพูด