IntroductionShoulder impingement sy

Introduction
Shoulder impingement syndrome (SIS) is
a common complaint for patients of all ages
and different activity levels. It has been defined
as compression and mechanical abrasion
of the rotator cuff structures as they
pass beneath the coracoacromial arch during
elevation of the arm (1). A wide range
of different factors is involved in causing
SIS: including anatomic abnormalities of
the coracoacromial arch or humeral head
(2), tension overload ischemia (3), repetitive
eccentric overload (2-3), aberrant kinematic
patterns due to poor rotator cuff or
scapular muscles function (2,4-5), and poor
posture and scapular kinematic abnormalities
(2) . People who are constantly doing
repetitive overhead motions relate to their
Exercise Therapy & Shoulder Impingement
2 MJIRI, Vol. 28.87. 27 August 2014 http://mjiri.iums.ac.ir
occupations or athletic activities are also at
risk of SIS (1, 6). Pain and dysfunction of
patient with SIS occur when the shoulder is
placed in positions of elevation, an activity
that is commonplace during many sporting
and daily living activities. Patients usually
complain a general loss of strength in
shoulder girdle muscles during working.
Thus, the patients are at risk of losing their
physical independence and jobs which have
important socioeconomic implications.
The scapular position and motions on the
thorax is a critical component of the normal
glenohumeral function and plays great roles
in facilitating optimal shoulder movements
(6-8). In normal upper-quarter function, the
scapula provides a stable base from which
glenohumeral mobility occurs. Stability of
the scapula depends on the surrounding
musculature. These muscles must dynamically
position the glenoid so that efficient
glenohumeral movement can occur. During
all movements of the glenohumeral joint
especially overhead elevation of the arm, it
is of great importance that the scapular- stabilizing musculature should be strong
enough to properly position the scapula.
The main scapula stabilizers are the Levator
Scapulae, Rhomboids major and minor,
Serratus anterior, and Trapezii. These muscle
groups function through synergistic co- contraction with rotator cuff to control the
scapular movement (9). When weakness or
dysfunction is present in the scapular musculature,
normal scapular positioning and
mechanics may become altered which result
in abnormal stresses to the capsular
structures, rotator cuff compression and
reduced performance (7). There are some evidences suggesting that
kinematic of scapulothoracic motions were
impaired in SIS (2, 4,9-10). The scapulothoracic kinematics can be altered
in response to inappropriate or incorrect
movement pattern, macro and micro
traumatic injuries, abnormal scapulohumeral
rhythm and other shoulder pathologies
(8,10). Altered muscle activity in the
scapular muscles is commonly believed to
be a crucial factor contributing to SIS (2,
11-12). The scapulothoracic kinematics are
also affected by abnormal posture of thoracic
and cervical spine (13). Warner et al.
demonstrated a pattern of increased scapular
winging with glenohumeral elevation.
This winging pattern appears to represent
scapular internal rotation and anterior tilting
(14). Recently, 3-dimensional kinematic
analysis has demonstrated decreased
scapular posterior tilt, decreased upward
rotation, and decreased scapular external
rotation during glenohumeral elevation in
SIS patients (2,5). The treatment of SIS is % 90 -95 conservative
and often includes rotator cuff
strengthening exercises (6,15), stretching
exercises (16), immobilization, passive,
active and active assisted range of motion
exercises (ROM), various mobilization
techniques, home exercise programs(17)
and various physical therapy methods such
as heat, transcutaneous electrical nerve
stimulation (TENS) and ultrasound (US)
and etc (18-19). In a conservative approach,
exercise therapy is often being used and has
an important role in shoulder rehabilitation.
New insights in shoulder rehabilitation emphasize
the dynamic stabilization of the
scapula as an essential part of the management
because the ability to position and
control movements of the scapula is very
important for optimal upper limb function.
When the scapula fails to perform its stabilization
role, shoulder function is inefficient,
which can result not only in decreased
neuromuscular performance , but
also may predispose the individual to
shoulder injuries (20). Unfortunately, the scapular musculature
is often neglected in the treatment of SIS.
This lack of attention may often lead into
the incomplete treatment (7), therefore,
reestablishment of normal shoulder function
and restoring normal scapular muscle
activation patterns by scapular stabilization
based exercises, in our view, are the keys to
a successful rehabilitation program.
The purpose of our investigation was to
compare the effectiveness of two treatment
approaches for impingement syndrome of
A. Moezy, et al.
MJIRI, Vol. 28.87. 27 August 2014 3 http://mjiri.iums.ac.ir
the shoulder: (1) a 6-week scapular stabilization
based exercises, and (2) a ROM exercise
program combined with physical
modalities on pain, posture, flexibility and
mobility of SIS patients

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แนะนำเป็นกลุ่มอาการ impingement ไหล่ (SIS)ร้องเรียนทั่วไปสำหรับผู้ป่วยทุกเพศทุกวัยและระดับกิจกรรมที่แตกต่างกัน มีการกำหนดเป็นการบีบอัดและขัดถูกลตัวหมุนวางโครงสร้างเหล่านั้นผ่านใต้ประตู coracoacromial ระหว่างความสูงของแขน (1) หลากหลายปัจจัยอื่นมีส่วนร่วมในการก่อให้เกิดSIS: รวม anatomic ความผิดปกติของcoracoacromial ซุ้มประตู หรือ humeral head(2), แรงเกินพิกัดขาดเลือด (3), ซ้ำหลุดโลกเกินพิกัด (2-3), aberrant จลน์รูปแบบเนื่องจากยากจนตัวหมุนวาง หรือกล้ามเนื้อ scapular ฟังก์ชัน (2, 4-5), และยากจนท่าทางและ scapular จลน์ความผิดปกติ(2) . คนที่ทำอย่างต่อเนื่องเคลื่อนไหวซ้ำ ๆ ที่จ่ายเกี่ยวข้องกับการกายบำบัดและไหล่ ImpingementMJIRI 2 ปี 28.87 27 2014 สิงหาคม http://mjiri.iums.ac.irอาชีพหรือกิจกรรมกีฬายังความเสี่ยงของ SIS (1, 6) ความเจ็บปวดและล้มเหลวของผู้ป่วยกับ SIS เกิดขึ้นเมื่อไหล่วางในตำแหน่งของระดับ กิจกรรมก็ดาด ๆ ธรรมดาในระหว่างออกกำลังกายมากและกิจกรรมชีวิตประจำวัน ผู้ป่วยมักจะร้องเรียนการสูญเสียความแข็งแรงในทั่วไปกล้ามเนื้อไหล่เปรี้ยวในระหว่างทำงานดังนั้น ผู้ป่วยความเสี่ยงของการสูญเสียของพวกเขาความเป็นอิสระจริงและงานที่มีสำคัญเกี่ยวข้องด้านประชากรตำแหน่ง scapular และเคลื่อนไหวในการthorax คือ ส่วนประกอบสำคัญของปกติฟังก์ชัน glenohumeral และเล่นบทบาทดีในการอำนวยความสะดวกการเคลื่อนไหวไหล่เหมาะสมที่สุด(6-8) ในปกติฟังก์ชันบนไตรมาส การคอกที่ฐานซึ่งช่วยให้กระดูกสะบักglenohumeral เคลื่อนไหวเกิดขึ้น ความมั่นคงของกระดูกสะบักขึ้นอยู่กับสภาพแวดล้อมmusculature กล้ามเนื้อเหล่านี้ต้องแบบไดนามิกตำแหน่งแอ่งกลีมากที่มีประสิทธิภาพเคลื่อนไหว glenohumeral สามารถเกิดขึ้นได้ ในระหว่างการย้ายทั้งหมดของกลีจ่ายโดยเฉพาะอย่างยิ่งการยกระดับของแขน มันมีความสำคัญว่า ที่ scapular - สมัยมีเสถียรภาพ musculature ควรแข็งแรงพอถูกตำแหน่งกระดูกสะบักStabilizers กระดูกสะบักหลักคือ LevatorScapulae, Rhomboids และแอนทีเรียร์ Serratus และ Trapezii กล้ามเนื้อเหล่านี้กลุ่มฟังก์ชันผ่านหดตัวจำกัดพลังกับตัวหมุนวางเพื่อควบคุมการscapular เคลื่อนไหว (9) เมื่อจุดอ่อน หรือความผิดปกติอยู่ใน scapular musculatureตำแหน่ง scapular ปกติ และกลไกอาจเปลี่ยนแปลงผลที่ในความเครียดผิดปกติไปการ capsularโครงสร้าง ตัวหมุนวางอัด และประสิทธิภาพลดลง (7) มีหลักฐานบางอย่างที่แนะนำที่จลน์ของ scapulothoracic ที่เคลื่อนไหวได้ความบกพร่องทางด้านใน SIS (2, 4,9-10) สามารถเปลี่ยน scapulothoracic kinematicsในการตอบสนองไม่เหมาะสม หรือไม่ถูกต้องรูปแบบการเคลื่อนไหว แมโคร และไมโครบาดเจ็บเจ็บปวด ความผิดปกติ scapulohumeralจังหวะและอื่น ๆ pathologies ไหล่(8,10) การเปลี่ยนแปลงกิจกรรมของกล้ามเนื้อในการกล้ามเนื้อ scapular โดยทั่วไปเชื่อกันว่าเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อการ SIS (211-12) . scapulothoracic kinematics มีนอกจากนี้ยัง ได้รับผลกระทบจากท่าปกติของทรวงอกและปากมดลูกกระดูกสันหลัง (13) วอร์เนอร์ et alแสดงรูปแบบของ scapular เพิ่มขึ้นwinging กับ glenohumeral ยกรูปแบบนี้ winging ปรากฏขึ้นเพื่อ แสดงภายในหมุน scapular และเอียงแอนทีเรียร์(14) การล่า 3 มิติจลน์วิเคราะห์ได้สาธิตลดลงเอียงหลัง scapular ลดลงขึ้นหมุน และ scapular ภายนอกลดลงหมุนระหว่าง glenohumeral ยกในSIS ผู้ป่วย (2,5) การรักษาของ SIS เป็น-95 หัวเก่า 90%และมักจะมีตัวหมุนวางเสริมสร้างการออกกำลังกาย (6,15), ยืดออกกำลังกาย (16), ตรึงโป แฝงใช้งาน และใช้งานอยู่จนช่วงของการเคลื่อนไหวออกกำลังกาย (ROM), การเคลื่อนไหวต่าง ๆเทคนิค บ้าน programs(17)และกายภาพบำบัดวิธีการต่าง ๆ เช่นเป็นความร้อน ประสาท transcutaneous ไฟฟ้ากระตุ้น (สิบ) และอัลตร้าซาวด์ (สหรัฐอเมริกา)และอื่น ๆ (18-19) ในวิธีการแบบหัวเก่าบำบัดการออกกำลังกายมักจะถูกใช้ และมีมีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูไหล่เน้นความเข้าใจใหม่ในไหล่ฟื้นฟูเสถียรภาพแบบไดนามิกของการกระดูกสะบักเป็นเป็นส่วนสำคัญของการจัดการเนื่องจากความสามารถในการวางตำแหน่ง และควบคุมการเคลื่อนไหวของกระดูกสะบักอยู่มากสำคัญสำหรับฟังก์ชันรยางค์บนสุดเมื่อกระดูกสะบักไม่เสถียรภาพของทำบทบาท ฟังก์ชันไหล่คือต่ำซึ่งอาจทำให้ไม่เพียงแต่ลดลงประสิทธิภาพกล้าม แต่นอกจากนี้ยัง อาจ predispose บุคคลเพื่อบาดเจ็บไหล่ (20) อับ musculature scapularมีบ่อยครั้งที่ไม่มีกิจกรรมในการบำบัดรักษาของ SISบ่อยครั้งอาจขาดความสนใจในไม่สมบูรณ์รักษา (7), ดังนั้นreestablishment ของฟังก์ชันปกติไหล่และการคืนค่าปกติ scapular กล้ามรูปแบบการเปิดใช้งาน โดย scapular เสถียรภาพออกกำลังกายตาม ในมุมมองของเรา ใจโปรแกรมฟื้นฟูประสบความสำเร็จวัตถุประสงค์ของการตรวจสอบของเราได้เปรียบเทียบประสิทธิภาพของการรักษา 2แนวทางสำหรับกลุ่มอาการ impingement ของA. Moezy, et alMJIRI ปี 28.87 27 2014 สิงหาคม 3 http://mjiri.iums.ac.irไหล่: (1) เสถียรภาพมี scapular 6 สัปดาห์ใช้ออกกำลังกาย และ (2) การออกกำลังกายรอมโปรแกรมรวมกับกายภาพmodalities บนความเจ็บปวด ท่าทาง ความยืดหยุ่น และเคลื่อนไหวของผู้ป่วย SIS

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำโรคปะทะไหล่ (SIS) เป็นเรื่องร้องเรียนที่พบบ่อยสำหรับผู้ป่วยทุกเพศทุกวัยและระดับกิจกรรมที่แตกต่างกัน มันได้ถูกกำหนดให้เป็นรอยขีดข่วนและการบีบอัดกลของโครงสร้างrotator ชกมวยที่พวกเขาผ่านใต้ซุ้มcoracoacromial ระหว่างระดับความสูงของแขน(1) หลากหลายของปัจจัยที่แตกต่างกันมีส่วนร่วมในการก่อให้เกิดSIS รวมถึงความผิดปกติของโครงสร้างโค้ง coracoacromial หรือ humeral หัว (2) ขาดเลือดเกินความตึงเครียด (3) ซ้ำเกินผิดปกติ(2-3), จลนศาสตร์ผิดปกติรูปแบบเนื่องจากการrotator ชกมวยยากจน หรือเซนต์จู๊ดฟังก์ชั่นกล้ามเนื้อ(2,4-5) และที่น่าสงสารท่าทางและความผิดปกติของเซนต์จู๊ดจลนศาสตร์(2) คนที่จะทำอย่างต่อเนื่องการเคลื่อนไหวของค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับการซ้ำของพวกเขาบำบัดการออกกำลังกายและไหล่ปะทะ2 MJIRI ฉบับ 28.87 27 สิงหาคม 2014 http://mjiri.iums.ac.ir การประกอบอาชีพหรือกิจกรรมกีฬานอกจากนี้ยังมีความเสี่ยงของ SIS (1, 6) ความเจ็บปวดและความผิดปกติของผู้ป่วยกับ SIS เกิดขึ้นเมื่อไหล่จะถูกวางไว้ในตำแหน่งที่สูงกิจกรรมที่เป็นเรื่องธรรมดาในช่วงกีฬาจำนวนมากและกิจกรรมในชีวิตประจำวัน ผู้ป่วยมักจะบ่นสูญเสียทั่วไปของความแข็งแรงในกล้ามเนื้อไหล่ในระหว่างการทำงาน. ดังนั้นผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงของการสูญเสียของพวกเขาเป็นอิสระทางกายภาพและการจ้างงานที่มีผลกระทบทางสังคมและเศรษฐกิจที่สำคัญ. ตำแหน่งเซนต์จู๊ดและการเคลื่อนไหวบนหน้าอกเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของปกติฟังก์ชั่น glenohumeral และมีบทบาทที่ดีในการอำนวยความสะดวกในการเคลื่อนไหวของไหล่ที่ดีที่สุด(6-8) ในฟังก์ชั่นปกติบนไตรมาสที่สะบักมีฐานที่มั่นคงจากการที่การเคลื่อนไหวglenohumeral เกิดขึ้น เสถียรภาพของกระดูกสะบักขึ้นอยู่กับรอบกล้ามเนื้อ กล้ามเนื้อเหล่านี้แบบไดนามิกจะต้องวางตำแหน่ง glenoid เพื่อให้มีประสิทธิภาพการเคลื่อนไหวglenohumeral สามารถเกิดขึ้นได้ ในระหว่างการเคลื่อนไหวทั้งหมดของการร่วมทุน glenohumeral โดยเฉพาะอย่างยิ่งค่าใช้จ่ายสูงของแขนก็มีความสำคัญมากที่การรักษาเสถียรภาพ scapular- กล้ามเนื้อควรมีความแข็งแรงพอที่จะวางตำแหน่งอย่างถูกต้องกระดูกสะบัก. ความคงตัวสะบักหลักคือ levator กระดูกสะบัก, rhomboids หลักและรองserratus ด้านหน้าและ Trapezii กล้ามเนื้อเหล่านี้กลุ่มทำงานผ่านการหดตัวประสานร่วมกับโรซาลีในการควบคุมการเคลื่อนไหวของเซนต์จู๊ด(9) เมื่อความอ่อนแอหรือความผิดปกติมีอยู่ในกล้ามเนื้อเซนต์จู๊ด, ตำแหน่งเซนต์จู๊ดปกติและกลศาสตร์อาจมีการเปลี่ยนแปลงที่ส่งผลในความเครียดที่ผิดปกติไปcapsular โครงสร้างการบีบอัด rotator ชกมวยและผลการดำเนินงานที่ลดลง(7) มีบางหลักฐานแสดงให้เห็นว่ามีจลนศาสตร์ของการเคลื่อนไหว scapulothoracic ถูกลดในSIS (2, 4,9-10) จลนศาสตร์ scapulothoracic สามารถเปลี่ยนแปลงในการตอบสนองที่ไม่เหมาะสมหรือไม่ถูกต้องรูปแบบการเคลื่อนไหวมหภาคและจุลภาคบาดเจ็บบาดแผลscapulohumeral ผิดปกติจังหวะและโรคอื่นๆ ที่ไหล่(8,10) กิจกรรมของกล้ามเนื้อมีการเปลี่ยนแปลงในกล้ามเนื้อเซนต์จู๊ดเป็นที่เชื่อกันโดยทั่วไปจะเป็นปัจจัยสำคัญที่เอื้อต่อการSIS (2, 11-12) จลนศาสตร์ scapulothoracic จะยังได้รับผลกระทบจากท่าที่ผิดปกติของทรวงอกและกระดูกสันหลังส่วนคอ(13) วอร์เนอร์ et al. แสดงให้เห็นถึงรูปแบบของเซนต์จู๊ดเพิ่มขึ้นwinging ที่มีความสูง glenohumeral. นี้รูปแบบ winging ปรากฏขึ้นเพื่อเป็นตัวแทนของการหมุนเซนต์จู๊ดภายในและด้านหน้าเอียง(14) เมื่อเร็ว ๆ นี้จลนศาสตร์ 3 มิติวิเคราะห์ได้แสดงให้เห็นลดลงเอียงหลังเซนต์จู๊ดลดลงขึ้นหมุนและลดลงภายนอกเซนต์จู๊ดหมุนในช่วงglenohumeral สูงในผู้ป่วยSIS (2,5) การรักษา SIS เป็น 90% -95 อนุรักษ์นิยมและมักจะมีrotator ชกมวยการออกกำลังกายเสริมสร้างความเข้มแข็ง(6,15) การยืดการออกกำลังกาย(16), ตรึง, เรื่อย ๆ , ช่วงการใช้งานและการใช้งานช่วยการเคลื่อนไหวการออกกำลังกาย (ROM) การระดมต่างๆเทคนิคการบ้านโปรแกรมการออกกำลังกาย (17) และวิธีการรักษาทางกายภาพต่างๆเช่นความร้อนเส้นประสาท transcutaneous ไฟฟ้ากระตุ้น(TENS) และอัลตราซาวนด์ (US) และอื่น ๆ (18-19) ในวิธีการอนุรักษ์, การรักษาด้วยการออกกำลังกายมักจะถูกนำมาใช้และมีบทบาทสำคัญในการฟื้นฟูสมรรถภาพไหล่. ข้อมูลเชิงลึกใหม่ในการฟื้นฟูไหล่เน้นการรักษาเสถียรภาพแบบไดนามิกของกระดูกสะบักเป็นส่วนหนึ่งที่สำคัญของการจัดการเพราะความสามารถในการวางตำแหน่งและควบคุมการเคลื่อนไหวของกระดูกสะบักเป็นอย่างมากที่สำคัญสำหรับฟังก์ชั่นที่ดีที่สุดแขนบน. เมื่อกระดูกสะบักล้มเหลวในการดำเนินการรักษาเสถียรภาพของบทบาทการทำงานของไหล่จะไม่มีประสิทธิภาพ, ซึ่งจะส่งผลให้ไม่เพียงแต่ในลดลงประสิทธิภาพการทำงานของกล้ามเนื้อแต่อาจจูงใจบุคคลที่ไหล่ได้รับบาดเจ็บ(20) แต่น่าเสียดายที่กล้ามเนื้อเซนต์จู๊ดมักจะถูกละเลยในการรักษา SIS ได้. ขาดความสนใจนี้มักจะนำไปสู่การรักษาที่ไม่สมบูรณ์ (7) จึงสถาปนาการทำงานของไหล่ปกติและฟื้นฟูปกติของกล้ามเนื้อเซนต์จู๊ดรูปแบบการเปิดใช้งานโดยการรักษาเสถียรภาพเซนต์จู๊ดการออกกำลังกายที่ใช้ในมุมมองของเราเป็นกุญแจในการโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพที่ประสบความสำเร็จ. วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบของเราคือการเปรียบเทียบประสิทธิผลของการรักษาทั้งสองวิธีสำหรับการปะทะของกลุ่มอาการของโรคเอ Moezy, et al. MJIRI ฉบับ 28.87 27 สิงหาคม 2014 3 http://mjiri.iums.ac.ir ไหล่: (1) การรักษาเสถียรภาพเซนต์จู๊ด 6 สัปดาห์การออกกำลังกายตามและ(2) การออกกำลังกายรอมโปรแกรมรวมกับทางกายภาพรังสีความเจ็บปวดท่าทางและความยืดหยุ่นและความคล่องตัวของผู้ป่วย SIS