The viol /ˈvaɪəl/[1] or viola da ga

The viol /ˈvaɪəl/[1] or viola da gamba[2] [ˈvjɔːla da ˈɡamba] is any one of a family of bowed, fretted and stringed instruments that first appeared in Spain in the mid to late 15th century and was most popular in the Renaissance and Baroque periods.[3] Early ancestors include the Arabic rebab and the medieval European Vielle,[4][5] but later, more direct possible ancestors include the Venetian viole[6] and the 15th- and 16th-century Spanish vihuela, a 6-course plucked instrument tuned like a lute (and also like a present-day viol)[4][5] that looked like but was quite distinct from the (at that time) 4-course guitar[7] (an earlier chordophone).[8]

Although bass viols superficially resemble cellos, viols are different in numerous respects from instruments of the violin family: the viol family has flat rather than curved backs, sloped rather than rounded shoulders, c holes rather than f holes, and five to seven rather than four strings; some of the many additional differences are tuning strategy (in fourths with a third in the middle—similar to a lute—rather than in fifths), the presence of frets, and underhand ("German") rather than overhand ("French") bow grip.[9]

All members of the viol family are played upright between the legs like a modern cello, hence the Italian name viola da gamba (it. "viol for the leg") was sometimes applied to the instruments of this family. This distinguishes the viol from the modern violin family, the viola da braccio (it. "viol for the arm"). Currently, the term "viola da gamba" without qualification generally refers to the tenor viol. A player of the viol is commonly known as a gambist.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การ viol ˈvaɪəl / [1] หรือ viola da gamba [2] [ˈvjɔːla ดา ˈɡamba] เป็นหนึ่งครอบครัวตราสี สร้าง และเครื่องสายที่ปรากฏตัวครั้งแรก ในสเปนในที่กลางถึงปลายศตวรรษที่ 15 และเป็นที่นิยมมากที่สุดในรอบรับ บรรพบุรุษต้น [3] รวม rebab อาหรับและ Vielle ยุโรปยุคกลาง, [4] [5] แต่ในภายหลัง บรรพบุรุษได้โดยตรงมากรวมขลุ่ยเวเนเชียน [6] และ vihuela 15 - และศตวรรษที่ 16 สเปน เครื่องดึง 6 คอร์สปรับ เช่นลูทมี (และยัง เช่น viol ปัจจุบัน) [4] [5] ที่เหมือน แต่ก็ค่อนข้างแตกต่างจากการ (ขณะนั้น) 4 คอร์กีตาร์ [7] (chordophone การก่อนหน้า) [8]แม้ว่าเสียงเบส viols เผิน ๆ คล้ายกับ cellos, viols จะแตกต่างกันหลายประการจากเครื่องดนตรีตระกูลไวโอลิน: ครอบครัว viol มีแบน มากกว่าโค้งหลัง ลาดเอียงมากกว่าไหล่โค้งมน c รู มากกว่า รู f ห้าถึงเจ็ด มากกว่าสี่สาย บางส่วนของความแตกต่างเพิ่มเติมจะปรับกลยุทธ์ (ในสี่กับสามกลาง — คล้ายกับเฟร็ต — แทนที่ เป็นนที่มา), จับของวิตก กังวล และ underhand ("เยอรมัน") มากกว่าธนู overhand ("ฝรั่งเศส") [9]สมาชิกทั้งหมดของครอบครัว viol จะเล่นตรงระหว่างขาเช่นสมัยเชลโล ดังนั้น gamba ดาวิโอลาชื่ออิตาลี (มัน ตราสารของครอบครัวนี้บางครั้งใช้ "viol สำหรับขา") นี้ distinguishes viol ที่จากไวโอลินสมัยใหม่ครอบครัว braccio ดาวิโอลา (มัน "viol สำหรับแขน") ในปัจจุบัน คำ "viola da gamba" โดยไม่มีโดยทั่วไปหมายถึง viol อายุ ผู้เล่นของ viol ที่เรียกกันว่า gambist เป็น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ซอ / vaɪəl / [1] หรือวิโอลาดากัมบะ [2] [vjɔːlaดาɡamba] เป็นคนใดคนหนึ่งในครอบครัวของโค้งคำนับให้นมและเครื่องสายที่ปรากฏตัวครั้งแรกในสเปนในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 15 และได้รับความนิยมมากที่สุดใน งวดเรเนซองส์และบาร็อค. [3] บรรพบุรุษรวมรือบับภาษาอาหรับและยุค Vielle ยุโรป [4] [5] แต่ต่อมาบรรพบุรุษที่เป็นไปได้โดยตรงมากขึ้นรวมถึง Viole Venetian [6] และ 15th- และศตวรรษที่ 16 สเปน vihuela เป็น 6 คอร์ส plucked เครื่องมือปรับเช่นพิณ (และยังเหมือนซอวันปัจจุบัน) [4] [5] ที่ดูเหมือน แต่ก็ค่อนข้างแตกต่างจาก (ในเวลานั้น) 4 คอร์สกีต้าร์ [7] ( chordophone ก่อนหน้า) [8]. แม้ว่าเครื่องสายเบสเผิน ๆ คล้ายเซลโลเครื่องสายจะแตกต่างกันในหลายประการจากเครื่องมือของครอบครัวของไวโอลิน: ครอบครัวซอมีแบนมากกว่าหลังโค้งลาดมากกว่าไหล่กลมหลุม C มากกว่าหลุม F และ 5-7 มากกว่าสี่สาย; บางส่วนของความแตกต่างที่เพิ่มขึ้นจำนวนมากมีการปรับกลยุทธ์ (ในสี่มีสามในกลางคล้ายกับพิณ-มากกว่าในห้า) การปรากฏตัวของเฟร็ตและเล่ห์เหลี่ยม ( "เยอรมัน") มากกว่าฟาด ( "ฝรั่งเศส") น้อมจับ. [9] สมาชิกทุกคนในครอบครัวซอจะเล่นตรงระหว่างขาเหมือนเชลโล่ที่ทันสมัยจึงอิตาลีชื่อวิโอลาดากัมบะ (มัน. "ซอสำหรับขา") บางครั้งก็นำไปใช้กับเครื่องมือของครอบครัวนี้ นี้แตกต่างจากซอครอบครัวไวโอลินทันสมัย ​​Viola da braccio (มัน. "ซอสำหรับแขน") ปัจจุบันคำว่า "วิโอลาดากัมบะ" โดยไม่มีวุฒิการศึกษาโดยทั่วไปหมายถึงซออายุ ผู้เล่นของซอเป็นที่รู้จักกันทั่วไปว่าเป็น gambist

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ซอ / ˈ VA ɪə L / [ 1 ] หรือเครื่องดนตรีประเภท viol [ 2 ] [ ˈวีเจɔːลาดาˈɡ Amba ] เป็นหนึ่งในครอบครัวของนาง fretted และเครื่องสายที่ปรากฏตัวครั้งแรกในสเปนในช่วงกลางถึงปลายศตวรรษที่ 15 และเป็นที่นิยมมากที่สุดในยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาและระยะเวลาบาร็อค . 3 ] ต้นบรรพบุรุษรวมถึงภาษาอาหรับปรัศนีและวีแอลยุโรปยุคกลาง [ 4 ] [ 5 ] แต่ต่อมาบรรพบุรุษเป็นไปได้โดยตรงมากขึ้นรวมถึงเวเนเชียนม่วง [ 6 ] และ 15 และศตวรรษที่ 16 วิเวลาภาษาสเปน 6-course ถอนเครื่องมือติดตามเหมือนพิณ ( แล้วก็ยังเหมือนแพ้ท้อง - ปัจจุบัน ) [ 4 ] 5 ] ที่เหมือน แต่ก็ค่อนข้างแตกต่างจาก ( ในตอนนั้น ) 4-course กีตาร์ [ 7 ] ( เครื่องดีดก่อนหน้านี้ ) [ 8 ]แม้ว่าเบสวิโอลเผินคล้าย เชลโล่ วิโอลจะแตกต่างกันในการเคารพมากมายจากเครื่องมือของไวโอลินของครอบครัว : ครอบครัวแพ้ท้องได้แบนมากกว่าโค้งหลัง , ไหล่มนลาดมากกว่า C หลุมมากกว่า F หลุม และ ห้า ถึง เจ็ด มากกว่า สี่สาย บางส่วนของหลายเพิ่มเติมความแตกต่างจะปรับกลยุทธ์ใน fourths กับสามตรงกลางคล้ายกับพิณมากกว่าห้า ) , การแสดงตนของ Frets และเป็นความลับ ( " เยอรมัน " มากกว่าการ " ฝรั่งเศส " ) [ 9 ] โบว์ จับสมาชิกทั้งหมดของครอบครัว ซอจะเล่นตรงหว่างขาเหมือนไวโอลินสมัยใหม่ ดังนั้นอิตาลีชื่อเครื่องดนตรีประเภท viol ( " . แพ้ท้องสำหรับขา " ) คือบางครั้งใช้เครื่องดนตรีของครอบครัวนี้ นี้แตกต่างจากครอบครัวซอไวโอลินสมัยใหม่ วิโอล่า ดา บรากโก ( " . แพ้ท้องสำหรับแขน " ) ในปัจจุบัน คำว่า " เครื่องดนตรีประเภท viol " ขาดคุณสมบัติ โดยทั่วไปหมายถึงวันที่แพ้ท้อง . เล่นซอเป็นที่รู้จักกันโดยทั่วไปเป็น gambist .