When I glance up at Christian Grey,

When I glance up at Christian Grey, he’s watching us like a hawk, his gray eyes hooded and speculative, his mouth a hard impassive line. He’s changed from the weirdly attentive customer to someone else – someone cold and distant.
“Paul, I’m with a customer. Someone you should meet,” I say, trying to defuse the antagonism I see in Grey’s eyes. I drag Paul over to meet him, and they weigh each other up. The atmosphere is suddenly arctic.
“Er, Paul, this is Christian Grey. Mr. Grey, this is Paul Clayton. His brother owns the place.” And for some irrational reason, I feel I have to explain a bit more.
“I’ve known Paul ever since I’ve worked here, though we don’t see each other that often. He’s back from Princeton where he’s studying business administration.” I’m babbling… Stop, now!
“Mr. Clayton.” Christian holds his hand out, his look unreadable.
“Mr. Grey,” Paul returns his handshake. “Wait up – not the Christian Grey? Of Grey Enterprises Holdings?” Paul goes from surly to awestruck in less than a nanosecond. Grey gives him a polite smile that doesn’t reach his eyes.
“Wow – is there anything I can get you?”
“Anastasia has it covered, Mr. Clayton. She’s been very attentive.” His expression is impassive, but his words… it’s like he’s saying something else entirely. It’s baffling.
“Cool,” Paul responds. “Catch you later, Ana.”
“Sure, Paul.” I watch him disappear toward the stock room. “Anything else, Mr. Grey?”
“Just these items.” His tone is clipped and cool. Damn… have I offended him? Taking a deep breath, I turn and head for the till. What is his problem?
I ring up the rope, coveralls, masking tape, and cable ties at the till.
“That will be forty-three dollars, please.” I glance up at Grey, and I wish I hadn’t. He’s watching me closely, his gray eyes intense and smoky. It’s unnerving.
“Would you like a bag?” I ask as I take his credit card.
“Please, Anastasia.” His tongue caresses my name, and my heart once again is frantic. I can hardly breathe. Hurriedly, I place his purchases in a plastic carrier.
“You’ll call me if you want me to do the photo shoot?” He’s all business once more. I nod, rendered speechless yet again, and hand back his credit card.
“Good. Until tomorrow perhaps.” He turns to leave, then pauses. “Oh – and Anastasia, I’m glad Miss Kavanagh couldn’t do the interview.” He smiles, then strides with renewed purpose out of the store, slinging the plastic bag over his shoulder, leaving me a quivering mass of raging female hormones. I spend several minutes staring at the closed door through which he’s just left before I return to planet Earth.
Okay – I like him. There, I’ve admitted it to myself. I cannot hide from my feelings anymore. I’ve never felt like this before. I find him attractive, very attractive. But it’s a lost cause, I know, and I sigh with bittersweet regret. It was just a coincidence, his coming here. But still, I can admire him from afar, surely? No harm can come of that. And if I find a photographer, I can do some serious admiring tomorrow. I bite my lip in anticipation and find myself grinning like a schoolgirl. I need to phone Kate and organize a photo-shoot.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อฉันตรวจดูค่าสีเทาของคริสเตียน เขาจะดูเราเหมือนกับเหยี่ยว ตาสีเทาหมวกขาว และการเก็ง กำไร ปากเส้นเฉย ๆ ยาก เขาก็เปลี่ยนจากลูกค้ามา weirdly กับใคร – คนเย็น และห่างไกล"Paul ผมกับลูกค้า คนคุณควรตรงกับ ฉันพูด พยายามที่จะดับชนวน antagonism เห็นตาของสีเทา ฉันลาก Paul ไปพบเขา และพวกเขามีน้ำหนักกันค่า บรรยากาศขั้วโลกเหนือก็ได้" Er, Paul เป็นสีเทาคริสเตียน นายเทา นี่คือ Paul เคลย์ตัน พี่ชายของเขาเป็นเจ้าของสถานที่นั้น" และโต้เถียงด้วยเหตุผลบางอย่าง ฉันรู้สึกต้องอธิบายเล็กน้อย"ผมรู้จัก Paul ตั้งแต่ที่ฉันได้ทำงานที่นี่ แต่เราไม่ดูกันที่มักจะ เขาได้กลับมาจากพรินซ์ตันซึ่งเขาจะเรียนบริหารธุรกิจ" ฉันกำลัง babbling ... หยุด ตอนนี้"นายเคลย์ตัน" คริสเตียนถือมือออก ดูเขาไม่สามารถอ่าน"นายเทา Paul กลับเขา handshake "รอค่า – ไม่สีเทาของคริสเตียน ของวิสาหกิจสีเทาถือครอง" Paul ไปจาก surly ตระการในน้อยกว่าเป็น nanosecond สีเทาทำให้เขายิ้มสุภาพที่ไม่เข้าตา"ว้าว – มีอะไรฉันจะได้รับคุณหรือไม่""อนาสตาเซียได้ครอบคลุม นายเคลย์ตัน เธอได้มามาก" นิพจน์ของเขาอยู่เฉย ๆ แต่คำพูดของเขา...ก็เหมือนเขาบอกว่า อย่างอื่นทั้งหมด Baffling ได้Paul "cool ตอบสนอง "จับคุณในภายหลัง Ana""แน่ใจ Paul " ฉันดูเขาหายไปทางห้อง stock "อะไร สีเทาของนาย""เพียงรายการเหล่านี้" เสียงของเขาจะถูกตัด และเย็น ไอ้...ฉันได้ถือเขา ลมหายใจ ฉันเปิด และในลิ้นชักเก็บเงิน ปัญหาของเขาคืออะไรผมแหวนเชือก ปก กาว และสายสัมพันธ์ที่ลิ้นชักเก็บเงิน"ที่จะได้สี่สิบสามเหรียญ กรุณา" ฉันตรวจดูค่าสีเทา และฉันต้องการฉันไม่ได้ เขาจะดูฉันอย่างใกล้ชิด ตาสีเทาเข้ม และควัน ทำให้ตกใจได้"คุณต้องการถุงหรือไม่" ฉันขอให้เป็นฉันใช้บัตรเครดิตของเขา"กรุณา อนาสตาเซีย" ลิ้นของเขา caresses ชื่อของฉัน และหัวใจของฉันอีกครั้งคือคลั่ง ฉันสามารถแทบไม่หายใจ รีบ ฉันทำเขาซื้อในผู้ขนพลาสติก"คุณจะเรียกฉันถ้าคุณต้องการให้ฉันทำการถ่าย" เขาคือธุรกิจทั้งหมดอีกครั้ง ผมพยัก หน้า สะอึกอีกครั้ง และบัตรเครดิตของเขากลับมือ"ดี จนถึงวันพรุ่งนี้อาจจะได้ " เขาเปลี่ยนไป แล้วหยุดชั่วคราว "โอ้ – และอนาสตาเซีย ดีใจคาวานอจห์นางสาวไม่สามารถทำการสัมภาษณ์" เขายิ้ม นั้นก้าวหน้า ด้วยวัตถุประสงค์ใหม่จากร้านค้า slinging ถุงพลาสติกบ่าของเขา ปล่อยฉันมวลสั่นเครือของโกรธฮอร์โมนเพศหญิง ผมใช้เวลาหลายนาทีจ้องปิดประตูซึ่งเขาเป็นเพียงซ้ายก่อนที่ฉันกลับไปโลกเอาล่ะ – ฉันชอบเขา มี ฉันได้รับมันเอง ฉันไม่สามารถซ่อนจากความรู้สึกของฉันอีกต่อไป นอกจากนี้ผมไม่ได้รู้สึกเช่นนี้มาก่อน ฉันพบเขาน่าสนใจ น่าสนใจมาก แต่มันเป็นสาเหตุ lost ฉันรู้ และฉันถอนหายใจกับริเกร็ต bittersweet มันเป็นเพียงความบังเอิญ มาของเขานี่ แต่ยังคง ฉันได้ชื่นชมเขาจากระยะไกล ย่อม อันตรายไม่สามารถมาที่ และหากพบเป็นช่างภาพ ผมสามารถทำบางร้ายแรงชื่นชมวันพรุ่งนี้ กัด lip ของฉันในความคาดหมาย และพบว่าตัวเอง grinning เช่นเด็กนักเรียน ผมต้องโทรศัพท์เคต และจัดระเบียบถ่ายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อผมเหลือบมองขึ้นที่คริสเตียนเกรย์เขาดูเราเหมือนเหยี่ยวตาสีเทาคลุมด้วยผ้าและการเก็งกำไรปากของเขาไม่ยินดียินร้ายสายยาก เขาเปลี่ยนจากลูกค้าวิจิตรพิสดารใส่ใจกับคนอื่น -. คนเฉยชา
"พอผมกับลูกค้า คนที่คุณควรจะตอบสนอง "ฉันพูดว่าพยายามที่จะกลบเกลื่อนการเป็นปรปักษ์กันที่ฉันเห็นในสายตาของสีเทา ผมลากพอลไปพบเขาและพวกเขามีน้ำหนักขึ้นแต่ละอื่น ๆ บรรยากาศเป็นอาร์กติกกึก.
"เอ่อพอลนี้เป็นคริสเตียนสีเทา นายสีเทานี้เป็นพอลเคลย์ตัน พี่ชายของเขาเป็นเจ้าของสถานที่.
"และด้วยเหตุผลบางอย่างไม่มีเหตุผลผมรู้สึกว่าผมต้องอธิบายอีกเล็กน้อย." ผมรู้จักพอลนับตั้งแต่ผมได้ทำงานที่นี่ แต่เราไม่ได้เจอกันที่มักจะ เขากลับมาจากพรินซ์ตันที่เขาศึกษาการบริหารจัดการธุรกิจ. "ฉันพูดพล่าม ...
หยุดตอนนี้!" นาย เคลย์ตัน.
"คริสเตียนจับมือของเขาออกมาดูเขาไม่สามารถอ่านได้." นาย สีเทา, "พอลผลตอบแทนที่จับมือของเขา "รอขึ้น - ไม่คริสเตียนสีเทา? สีเทาโฮลดิ้งเอ็นเตอร์ไพรส์? "พอลไปจากอารมณ์ที่จะประหม่าในเวลาน้อยกว่า nanosecond สีเทาทำให้เขามีรอยยิ้มที่สุภาพไม่ถึงตาของเขา.
"ว้าว - จะมีอะไรที่ฉันจะได้รับคุณ?"
"Anastasia ได้มันปกคลุมนายเคลย์ตัน เธอได้รับการใส่ใจมาก. "การแสดงออกของเขาคือไม่ยินดียินร้าย แต่คำพูดของเขา ... มันก็เหมือนที่เขาพูดสิ่งอื่นทั้งหมด มันยุ่งเหยิง.
"เย็น" พอลตอบสนอง "จับคุณต่อมาอานา."
"แน่นอนว่าพอล". ผมดูเขาหายไปยังห้องสต็อก "อะไรก็ได้ที่นายสีเทา?"
"เพียงแค่รายการเหล่านี้." เสียงของเขาถูกตัดและเย็น ประณาม ... ฉันได้โกรธเคืองเขา? การหายใจลึก ๆ ผมเปิดและหัวสำหรับจนถึง ปัญหาของเขาคืออะไรผมแหวนขึ้นเชือก coveralls, กระดาษกาวและสายสัมพันธ์ที่จน. "นั่นจะเป็นสามสี่สิบดอลลาร์โปรด." ผมเหลือบมองขึ้นที่สีเทาและฉันหวังว่าฉันไม่ได้ เขาดูผมอย่างใกล้ชิดดวงตาสีเทาของเขาที่รุนแรงและควัน มันตกใจ. "คุณต้องการถุง?" ฉันถามขณะที่ผมใช้บัตรเครดิตของเขา. "กรุณา Anastasia." ลิ้นของเขาลูบไล้ชื่อของฉันและหัวใจของฉันอีกครั้งเป็นคลั่ง ฉันแทบจะไม่สามารถหายใจ รีบผมวางการซื้อสินค้าของเขาในการให้บริการพลาสติก. "คุณจะเรียกผมว่าถ้าคุณต้องการให้ผมทำถ่ายภาพได้หรือไม่" เขาเป็นธุรกิจอีกครั้ง ผมพยักหน้ากลายพูดอีกครั้งและมือด้านหลังบัตรเครดิตของเขา. "ดี จนถึงวันพรุ่งนี้อาจจะ. "เขาหันไปออกแล้วหยุด "โอ้ - Anastasia และฉันดีใจที่นางสาววานากห์ไม่สามารถทำอะไรให้สัมภาษณ์." เขายิ้มแล้วความก้าวหน้าที่มีวัตถุประสงค์ในการต่ออายุออกจากร้าน slinging ถุงพลาสติกข้ามไหล่ของเขาทิ้งฉันสั่นของมวลโกรธฮอร์โมนเพศหญิง . ผมใช้เวลาหลายนาทีจ้องมองที่ปิดประตูผ่านที่เขาเหลือเพียงก่อนที่ผมจะกลับไปยังโลก. เอาล่ะ - ฉันชอบเขา มีฉันยอมรับว่ามันกับตัวเอง ฉันไม่สามารถซ่อนตัวจากความรู้สึกของฉันอีกต่อไป ฉันไม่เคยรู้สึกเช่นนี้มาก่อน ฉันคิดว่าเขาน่าสนใจที่น่าสนใจมาก แต่มันเป็นสาเหตุที่หายไปฉันรู้และฉันถอนหายใจด้วยความเสียใจหวานอมขมกลืน มันเป็นเพียงเรื่องบังเอิญเขามาที่นี่ แต่ยังคงฉันสามารถชื่นชมเขาจากระยะไกลแน่นอน? ไม่มีอันตรายใด ๆ จะมาจากการที่ และถ้าผมได้พบกับช่างภาพที่ผมสามารถทำบางวันพรุ่งนี้ชื่นชมอย่างจริงจัง ฉันกัดริมฝีปากของฉันในความคาดหมายและพบว่าตัวเองยิ้มเหมือนเด็กนักเรียน ฉันจำเป็นต้องโทรศัพท์เคทและจัดให้มีการถ่ายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อฉันมองขึ้นที่สีเทา คริสเตียน เขาก็มองเราเหมือนเหยี่ยว ดวงตาสีเทาของเขาคลุมด้วยผ้า และเก็ง ปากยากเตือนสาย เขาเปลี่ยนไปจากก็เอาใจลูกค้าคนอื่น–คนเย็นชาและห่างเหิน .
" พอล ผมกับลูกค้า คนที่คุณควรจะตอบสนอง " ผมพูดพยายามกลบเกลื่อนการเห็นสีเทาของตา ผมลาก พอล มาเจอเขาเขาหนักกัน บรรยากาศหนาวทันที .
" เอ้อ พอล , นี้เป็นสีเทา คริสเตียน คุณเกรย์ นี่พอลเคลย์ตัน พี่ชายของเขา เจ้าของสถานที่ และสำหรับบางเหตุผลที่ผมรู้สึกว่าผมต้องอธิบายนิดหน่อย
" ผมรู้จัก พอล ตั้งแต่ผมทำงานที่นี่ ถึงแม้ว่าเราจะไม่ได้เจอกันบ่อยๆ เขากลับมาจากพรินซ์ตันที่เขาเรียนด้านบริหารธุรกิจ" ผมพูด . . . . . . . หยุดเดี๋ยวนี้ !
" คุณเคลย์ตัน " คริสเตียนถือมือของเขาออก ดูอ่านของเขา .
" คุณเกรย์ " พอลจะจับมือของเขา " เดี๋ยวก่อน - ไม่ใช่คริสเตียน เกรย์ บริษัท โฮลดิ้งของสีเทา ? " พอล ไปจากบูดบึ้งจะประหม่าในน้อยกว่าเวลาเสี้ยววินาที สีเทาทำให้เขายิ้มสุภาพที่ไม่ถึงตาของเขา .
" ว้าว–มีอะไรให้ผมช่วยไหม ? "
" อนาสตาเซียได้ครอบคลุม คุณเคลย์ตัน เธอเคยใส่ใจมาก " สีหน้าของเขาไม่แสดงความรู้สึกอะไรออกมาเลย แต่คำพูดของเขา . . . . . . . เหมือนเขาจะพูดอย่างอื่นทั้งหมด มันยุ่งเหยิง .
" เย็น " พอล ตอบสนอง " แล้วเจอกันนะ "
" ว่า พอล ผมดูเขาหายไปทางห้องเก็บสินค้า " อะไรหรอ คุณเกรย์ "
" รายการเหล่านี้ . " น้ำเสียงของเขาถูกตัด และเย็นบ้า . . . . . . . ผมโกรธเคืองเขา สูดหายใจเข้าลึกๆ ผมเปิดและหัวสำหรับเครื่องยนต์ . เขามีปัญหาอะไร
ผมแหวนขึ้นเชือก , coveralls , เทปกาว , และ เคเบิ้ลไทร์ ที่จน .
" จะ 43 ดอลลาร์ ได้โปรด " ฉันเหลือบมองขึ้นที่สีเทา และผมหวังว่าผมจะไม่ทำ เขาก็มองฉันใกล้ๆ ดวงตาสีเทาของเขารุนแรงและควัน มันน่าตกใจ .
" คุณชอบกระเป๋า ? " ฉันถามขณะที่ผมใช้บัตรเครดิตของเขา
" ช่วยอนาสตาเซีย " ลิ้นลูบไล้ชื่อของฉันและหัวใจของฉันอีกครั้งจะคลั่ง ฉันแทบจะไม่สามารถหายใจได้ รีบ ผมที่ซื้อในผู้ให้บริการพลาสติก .
" คุณจะโทรหาฉัน ถ้าคุณต้องการให้ผมถ่ายภาพ ? " เขาเป็นธุรกิจทั้งหมดอีกครั้ง ฉันพยักหน้าจนพูดไม่ออกอีกครั้ง และส่งบัตรเครดิต .
" พรุ่งนี้บางที " เขาเปลี่ยนไป แล้วหยุด" โอ้ ) และอนาสเตเชีย ผมดีใจที่คุณ Kavanagh ไม่สามารถสัมภาษณ์ " เขายิ้มแล้วก้าวกับต่ออายุ จุดประสงค์ ของเก็บ ซ่าส์ถุงพลาสติกผ่านไหล่ของเขาออกจากฉันสั่นมวลของโกรธฮอร์โมนหญิง ผมใช้เวลาหลายนาทีจ้องปิดประตูที่เขาเพิ่งออกไป ก่อนที่ฉันจะกลับดาวโลก
โอเค - ฉันชอบเขา มีผมยอมรับกับตัวเอง ผมไม่สามารถปิดบังความรู้สึกอีกต่อไป ฉันไม่เคยรู้สึกแบบนี้มาก่อน ฉันว่าเขามีเสน่ห์ น่าสนใจมาก แต่มันเป็นสาเหตุที่หายไป ผมรู้ ผมถอนหายใจกับ Bittersweet เสียใจ มันก็แค่บังเอิญ เขามาที่นี่ แต่ผมชื่นชมเขาจากที่ไกลๆ ย่อม ไม่มีอันตรายมาได้ที่ และถ้าผมหาช่างภาพผมสามารถทำบางอย่างร้ายแรงชื่นชมในวันพรุ่งนี้ ฉันกัดริมฝีปาก ในความคาดหมายและพบว่าตัวเองยิ้มเหมือนเป็นเด็กนักเรียน . ฉันต้องโทรหา Kate และจัดระเบียบภาพถ่ายยิง