In 1984 Frenkel and Ladd proposed t

In 1984 Frenkel and Ladd proposed the “Einstein crystal
method”, a novel scheme to compute the free energy
of a solid [1]: the method is based on a thermodynamic
integration of the Helmholtz free energy in the canonical
ensemble along a reversible path between the system of
interest and an ideal Einstein crystal with the same structure
as the real solid, whose Helmholtz free energy can be
analytically computed. In the ideal Einstein crystal, particles
are attached to their lattice positions via harmonic
springs (of constant ΛE). More recently, some of us have
proposed the “Einstein molecule method” [2, 3], a variant
of the Einstein crystal to compute the free energy
of molecular solids. The main difference between both
methods is the choice of the reference system. In the
Einstein crystal the reference system is an ideal Einstein
crystal with the constraint of the center-of-mass of the
system kept fixed (to avoid a quasi-divergence of the integral
of the free energy change from the reference system
to the real solid). In the Einstein molecule the reference
system is an ideal Einstein crystal with the constraint of
the position of one particle kept fixed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปี 1984 Frenkel แลดด์นำเสนอและคริสตัลไอน์สไตน์"วิธี" ชุดรูปแบบนวนิยายในการคำนวณพลังงานฟรีของของแข็ง [1]: วิธีการตามที่ทางอุณหพลศาสตร์รวมของ Helmholtz พลังงานฟรีในการเป็นที่ยอมรับวงดนตรีไปตามเส้นทางย้อนกลับระหว่างระบบของดอกเบี้ยและคริสตัลไอน์สไตน์เหมาะกับโครงสร้างเดียวกันเป็นของแข็งที่แท้จริง มีพลังงานฟรี Helmholtz ได้analytically คำนวณ ในคริสตัลไอน์สไตน์เหมาะ อนุภาคแนบกับตำแหน่งตาข่ายผ่านฮาร์โมนิคน้ำพุ (จาก ΛE คง) เมื่อเร็ว ๆ นี้ บางคนมีนำเสนอ "วิธีการโมเลกุลไอน์สไตน์" [2, 3], ตัวแปรของคริสตัลไอน์สไตน์คำนวณพลังงานฟรีของแข็งโมเลกุล ความแตกต่างหลักระหว่างทั้งสองวิธีเป็นตัวเลือกของระบบอ้างอิง ในไอน์สไตน์คริสตัลระบบอ้างอิงเป็นไอน์สไตน์เหมาะด้วยข้อจำกัดของศูนย์ของมวลของผลึกระบบที่เก็บถาวร (เพื่อหลีกเลี่ยงการ divergence วนอุทยานของในระบบเมตริกการเปลี่ยนแปลงพลังงานฟรีจากระบบอ้างอิงที่จริง solid) ในโมเลกุลไอน์สไตน์การอ้างอิงระบบเป็นคริสตัลไอน์สไตน์เหมาะกับข้อจำกัดของตำแหน่งของอนุภาคหนึ่งเก็บถาวร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1984 Frenkel และแลดด์เสนอ "ไอน์สไตคริสตัล
วิธี" ซึ่งเป็นโครงการใหม่ในการคำนวณพลังงานอิสระ
ของของแข็ง [1]: วิธีการที่ตั้งอยู่บนพื้นฐานทางอุณหพลศาสตร์
การรวมกลุ่มของพลังงานอิสระ Helmholtz ในบัญญัติ
ทั้งมวลตามเส้นทางผันกลับได้ระหว่าง ระบบการทำงานของ
ดอกเบี้ยและคริสตัล Einstein เหมาะกับโครงสร้างเดียวกัน
เป็นของแข็งที่แท้จริงซึ่ง Helmholtz พลังงานฟรีสามารถ
คำนวณวิเคราะห์ ใน Einstein คริสตัลเหมาะอนุภาค
ที่แนบมากับตำแหน่งตาข่ายของพวกเขาผ่านฮาร์โมนิ
สปริงส์ (ของΛEคงที่) เมื่อเร็ว ๆ นี้บางส่วนของเราได้
นำเสนอ "ไอน์สไตวิธีโมเลกุล" [2, 3] แตกต่าง
ของไอน์สไตคริสตัลในการคำนวณพลังงานอิสระ
ของของแข็งโมเลกุล ความแตกต่างที่สำคัญระหว่างทั้งสอง
วิธีเป็นทางเลือกของระบบอ้างอิง ใน
Einstein คริสตัลระบบอ้างอิงเป็นไอน์สไตเหมาะ
คริสตัลกับข้อ จำกัด ของศูนย์ของมวลของ
ระบบการเก็บถาวร (เพื่อหลีกเลี่ยงกึ่งความแตกต่างของการหนึ่ง
ของการเปลี่ยนแปลงพลังงานอิสระจากระบบการอ้างอิง
ไปยังแข็งจริง ) ในโมเลกุล Einstein อ้างอิง
ระบบเป็นคริสตัล Einstein เหมาะกับข้อ จำกัด ของ
ตำแหน่งของอนุภาคหนึ่งที่เก็บรักษาไว้คงที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1984 และ frenkel แลดเสนอ " ไอน์สไตน์ คริสตัลวิธีการ , โครงการใหม่ เพื่อคำนวณพลังงานฟรีของของแข็ง [ 1 ] : วิธีการจะขึ้นอยู่กับ Thermodynamicรวมของพลังงานอิสระเฮล์มโฮลตซ์ในพระไตรปิฎกวงดนตรีตามเส้นทางกลับระหว่างระบบของที่น่าสนใจและเหมาะสำหรับผลึกที่มีโครงสร้างเดียวกันเป็นแข็งจริง ซึ่งสามารถเป็นพลังงานเฮล์มโฮลทซ์ฟรีวิเคราะห์คำนวณ . ในอุดมคติไอน์สไตน์อนุภาคคริสตัลแนบตำแหน่งแลตทิซของพวกเขาผ่านกระแสฮาร์มอนิกสปริง ( e Λคงที่ ) เมื่อเร็วๆ นี้ บางคนมีเสนอ " ไอสไตน์โมเลกุลวิธี " [ 2 , 3 ] ตัวแปรผลึกของไอน์สไตน์คำนวณพลังงานฟรีของของแข็ง โมเลกุล ความแตกต่างหลักระหว่างทั้งสองวิธีการคือเลือกระบบอ้างอิง ในไอน์สไตน์คริสตัลระบบการอ้างอิงที่เป็นอุดมคติ ไอสไตน์คริสตัลกับข้อจำกัดของจุดศูนย์กลางมวลของระบบเก็บถาวร ( เพื่อหลีกเลี่ยงความความแตกต่างของค่าของฟรีพลังงานที่เปลี่ยนจากระบบอ้างอิงให้แข็งจริง ) ในโมเลกุลของไอน์สไตน์ อ้างอิงระบบเหมาะกับข้อจำกัดของไอน์สไตน์ คริสตัลตำแหน่งของอนุภาคเก็บถาวร