*Please see below for a correction,

*Please see below for a correction, marked with an asterisk.

10:18 A.M. EDT

PRESIDENT OBAMA: Mr. President, Mr. Secretary General, fellow delegates, ladies and gentlemen: Seventy years after the founding of the United Nations, it is worth reflecting on what, together, the members of this body have helped to achieve.

Out of the ashes of the Second World War, having witnessed the unthinkable power of the atomic age, the United States has worked with many nations in this Assembly to prevent a third world war -- by forging alliances with old adversaries; by supporting the steady emergence of strong democracies accountable to their people instead of any foreign power; and by building an international system that imposes a cost on those who choose conflict over cooperation, an order that recognizes the dignity and equal worth of all people.

That is the work of seven decades. That is the ideal that this body, at its best, has pursued. Of course, there have been too many times when, collectively, we have fallen short of these ideals. Over seven decades, terrible conflicts have claimed untold victims. But we have pressed forward, slowly, steadily, to make a system of international rules and norms that are better and stronger and more consistent.

It is this international order that has underwritten unparalleled advances in human liberty and prosperity. It is this collective endeavor that’s brought about diplomatic cooperation between the world’s major powers, and buttressed a global economy that has lifted more than a billion people from poverty. It is these international principles that helped constrain bigger countries from imposing our will on smaller ones, and advanced the emergence of democracy and development and individual liberty on every continent.

This progress is real. It can be documented in lives saved, and agreements forged, and diseases conquered, and in mouths fed. And yet, we come together today knowing that the march of human progress never travels in a straight line, that our work is far from complete; that dangerous currents risk pulling us back into a darker, more disordered world.

Today, we see the collapse of strongmen and fragile states breeding conflict, and driving innocent men, women and children across borders on an *epoch epic scale. Brutal networks of terror have stepped into the vacuum. Technologies that empower individuals are now also exploited by those who spread disinformation, or suppress dissent, or radicalize our youth. Global capital flows have powered growth and investment, but also increased risk of contagion, weakened the bargaining power of workers, and accelerated inequality.

How should we respond to these trends? There are those who argue that the ideals enshrined in the U.N. charter are unachievable or out of date -- a legacy of a postwar era not suited to our own. Effectively, they argue for a return to the rules that applied for most of human history and that pre-date this institution: the belief that power is a zero-sum game; that might makes right; that strong states must impose their will on weaker ones; that the rights of individuals don’t matter; and that in a time of rapid change, order must be imposed by force.

On this basis, we see some major powers assert themselves in ways that contravene international law. We see an erosion of the democratic principles and human rights that are fundamental to this institution’s mission; information is strictly controlled, the space for civil society restricted. We’re told that such retrenchment is required to beat back disorder; that it’s the only way to stamp out terrorism, or prevent foreign meddling. In accordance with this logic, we should support tyrants like Bashar al-Assad, who drops barrel bombs to massacre innocent children, because the alternative is surely worse.

The increasing skepticism of our international order can also be found in the most advanced democracies. We see greater polarization, more frequent gridlock; movements on the far right, and sometimes the left, that insist on stopping the trade that binds our fates to other nations, calling for the building of walls to keep out immigrants. Most ominously, we see the fears of ordinary people being exploited through appeals to sectarianism, or tribalism, or racism, or anti-Semitism; appeals to a glorious past before the body politic was infected by those who look different, or worship God differently; a politics of us versus them.

The United States is not immune from this. Even as our economy is growing and our troops have largely returned from Iraq and Afghanistan, we see in our debates about America’s role in the world a notion of strength that is defined by opposition to old enemies, perceived adversaries, a rising China, or a resurgent Russia; a revolutionary Iran, or an Islam that is incompatible with peace. We see an argument made that the only strength that matters for the United States is bellicose words and shows of military force; that cooperation and diplomacy will not work.

As President of the United States, I am mindful of the dangers that we face; they cross my desk every morning. I lead the strongest military that the world has ever known, and I will never hesitate to protect my country or our allies, unilaterally and by force where necessary.

But I stand before you today believing in my core that we, the nations of the world, cannot return to the old ways of conflict and coercion. We cannot look backwards. We live in an integrated world -- one in which we all have a stake in each other’s success. We cannot turn those forces of integration. No nation in this Assembly can insulate itself from the threat of terrorism, or the risk of financial contagion; the flow of migrants, or the danger of a warming planet. The disorder we see is not driven solely by competition between nations or any single ideology. And if we cannot work together more effectively, we will all suffer the consequences. That is true for the United States, as well.

No matter how powerful our military, how strong our economy, we understand the United States cannot solve the world’s problems alone. In Iraq, the United States learned the hard lesson that even hundreds of thousands of brave, effective troops, trillions of dollars from our Treasury, cannot by itself impose stability on a foreign land. Unless we work with other nations under the mantle of international norms and principles and law that offer legitimacy to our efforts, we will not succeed. And unless we work together to defeat the ideas that drive different communities in a country like Iraq into conflict, any order that our militaries can impose will be temporary.

Just as force alone cannot impose order internationally, I believe in my core that repression cannot forge the social cohesion for nations to succeed. The history of the last two decades proves that in today’s world, dictatorships are unstable. The strongmen of today become the spark of revolution tomorrow. You can jail your opponents, but you can’t imprison ideas. You can try to control access to information, but you cannot turn a lie into truth. It is not a conspiracy of U.S.-backed NGOs that expose corruption and raise the expectations of people around the globe; it’s technology, social media, and the irreducible desire of people everywhere to make their own choices about how they are governed.

Indeed, I believe that in today’s world, the measure of strength is no longer defined by the control of territory. Lasting prosperity does not come solely from the ability to access and extract raw materials. The strength of nations depends on the success of their people -- their knowledge, their innovation, their imagination, their creativity, their drive, their opportunity -- and that, in turn, depends upon individual rights and good governance and personal security. Internal repression and foreign aggression are both symptoms of the failure to provide this foundation.

A politics and solidarity that depend on demonizing others, that draws on religious sectarianism or narrow tribalism or jingoism may at times look like strength in the moment, but over time its weakness will be exposed. And history tells us that the dark forces unleashed by this type of politics surely makes all of us less secure. Our world has been there before. We gain nothing from going back.

Instead, I believe that we must go forward in pursuit of our ideals, not abandon them at this critical time. We must give expression to our best hopes, not our deepest fears. This institution was founded because men and women who came before us had the foresight to know that our nations are more secure when we uphold basic laws and basic norms, and pursue a path of cooperation over conflict. And strong nations, above all, have a responsibility to uphold this international order.

Let me give you a concrete example. After I took office, I made clear that one of the principal achievements of this body -- the nuclear non-proliferation regime -- was endangered by Iran’s violation of the NPT. On that basis, the Security Council tightened sanctions on the Iranian government, and many nations joined us to enforce them. Together, we showed that laws and agreements mean something.

But we also understood that the goal of sanctions was not simply to punish Iran. Our objective was to test whether Iran could change course, accept constraints, and allow the world to verify that its nuclear program will be peaceful. For two years, the United States and our partners -- including Russia, including China -- stuck together in complex negotiations. The result is a lasting, comprehensive deal that prevents Iran from obtaining a nuclear weapon, while allowing it to access peaceful energy. And if this deal is fully implemented, the prohibition on nuclear weapons is strengthened, a potential war is averted, our world is

*Please see below for a correction, marked with an asterisk.

10:18 A.M. EDT

PRESIDENT OBAMA:  Mr. President, Mr. Secretary General, fellow delegates, ladies and gentlemen:  Seventy years after the founding of the United Nations, it is worth reflecting on what, together, the members of this body have helped to achieve.

Out of the ashes of the Second World War, having witnessed the unthinkable power of the atomic age, the United States has worked with many nations in this Assembly to prevent a third world war -- by forging alliances with old adversaries; by supporting the steady emergence of strong democracies accountable to their people instead of any foreign power; and by building an international system that imposes a cost on those who choose conflict over cooperation, an order that recognizes the dignity and equal worth of all people.

That is the work of seven decades.  That is the ideal that this body, at its best, has pursued.  Of course, there have been too many times when, collectively, we have fallen short of these ideals.  Over seven decades, terrible conflicts have claimed untold victims.  But we have pressed forward, slowly, steadily, to make a system of international rules and norms that are better and stronger and more consistent.

It is this international order that has underwritten unparalleled advances in human liberty and prosperity.  It is this collective endeavor that’s brought about diplomatic cooperation between the world’s major powers, and buttressed a global economy that has lifted more than a billion people from poverty.  It is these international principles that helped constrain bigger countries from imposing our will on smaller ones, and advanced the emergence of democracy and development and individual liberty on every continent.

This progress is real.  It can be documented in lives saved, and agreements forged, and diseases conquered, and in mouths fed. And yet, we come together today knowing that the march of human progress never travels in a straight line, that our work is far from complete; that dangerous currents risk pulling us back into a darker, more disordered world.

Today, we see the collapse of strongmen and fragile states breeding conflict, and driving innocent men, women and children across borders on an *epoch epic scale.  Brutal networks of terror have stepped into the vacuum.  Technologies that empower individuals are now also exploited by those who spread disinformation, or suppress dissent, or radicalize our youth.  Global capital flows have powered growth and investment, but also increased risk of contagion, weakened the bargaining power of workers, and accelerated inequality.

How should we respond to these trends?  There are those who argue that the ideals enshrined in the U.N. charter are unachievable or out of date -- a legacy of a postwar era not suited to our own.  Effectively, they argue for a return to the rules that applied for most of human history and that pre-date this institution: the belief that power is a zero-sum game; that might makes right; that strong states must impose their will on weaker ones; that the rights of individuals don’t matter; and that in a time of rapid change, order must be imposed by force.

On this basis, we see some major powers assert themselves in ways that contravene international law.  We see an erosion of the democratic principles and human rights that are fundamental to this institution’s mission; information is strictly controlled, the space for civil society restricted.  We’re told that such retrenchment is required to beat back disorder; that it’s the only way to stamp out terrorism, or prevent foreign meddling.  In accordance with this logic, we should support tyrants like Bashar al-Assad, who drops barrel bombs to massacre innocent children, because the alternative is surely worse.

The increasing skepticism of our international order can also be found in the most advanced democracies.  We see greater polarization, more frequent gridlock; movements on the far right, and sometimes the left, that insist on stopping the trade that binds our fates to other nations, calling for the building of walls to keep out immigrants.  Most ominously, we see the fears of ordinary people being exploited through appeals to sectarianism, or tribalism, or racism, or anti-Semitism; appeals to a glorious past before the body politic was infected by those who look different, or worship God differently; a politics of us versus them.

The United States is not immune from this.  Even as our economy is growing and our troops have largely returned from Iraq and Afghanistan, we see in our debates about America’s role in the world a notion of strength that is defined by opposition to old enemies, perceived adversaries, a rising China, or a resurgent Russia; a revolutionary Iran, or an Islam that is incompatible with peace.  We see an argument made that the only strength that matters for the United States is bellicose words and shows of military force; that cooperation and diplomacy will not work.

As President of the United States, I am mindful of the dangers that we face; they cross my desk every morning.  I lead the strongest military that the world has ever known, and I will never hesitate to protect my country or our allies, unilaterally and by force where necessary.

But I stand before you today believing in my core that we, the nations of the world, cannot return to the old ways of conflict and coercion.  We cannot look backwards.  We live in an integrated world -- one in which we all have a stake in each other’s success.  We cannot turn those forces of integration.  No nation in this Assembly can insulate itself from the threat of terrorism, or the risk of financial contagion; the flow of migrants, or the danger of a warming planet.  The disorder we see is not driven solely by competition between nations or any single ideology.  And if we cannot work together more effectively, we will all suffer the consequences.  That is true for the United States, as well.

No matter how powerful our military, how strong our economy, we understand the United States cannot solve the world’s problems alone.  In Iraq, the United States learned the hard lesson that even hundreds of thousands of brave, effective troops, trillions of dollars from our Treasury, cannot by itself impose stability on a foreign land.  Unless we work with other nations under the mantle of international norms and principles and law that offer legitimacy to our efforts, we will not succeed.  And unless we work together to defeat the ideas that drive different communities in a country like Iraq into conflict, any order that our militaries can impose will be temporary.

Just as force alone cannot impose order internationally, I believe in my core that repression cannot forge the social cohesion for nations to succeed.  The history of the last two decades proves that in today’s world, dictatorships are unstable. The strongmen of today become the spark of revolution tomorrow.  You can jail your opponents, but you can’t imprison ideas.  You can try to control access to information, but you cannot turn a lie into truth.  It is not a conspiracy of U.S.-backed NGOs that expose corruption and raise the expectations of people around the globe; it’s technology, social media, and the irreducible desire of people everywhere to make their own choices about how they are governed.

Indeed, I believe that in today’s world, the measure of strength is no longer defined by the control of territory.   Lasting prosperity does not come solely from the ability to access and extract raw materials.  The strength of nations depends on the success of their people -- their knowledge, their innovation, their imagination, their creativity, their drive, their opportunity -- and that, in turn, depends upon individual rights and good governance and personal security.  Internal repression and foreign aggression are both symptoms of the failure to provide this foundation.

A politics and solidarity that depend on demonizing others, that draws on religious sectarianism or narrow tribalism or jingoism may at times look like strength in the moment, but over time its weakness will be exposed.  And history tells us that the dark forces unleashed by this type of politics surely makes all of us less secure.  Our world has been there before.  We gain nothing from going back.

Instead, I believe that we must go forward in pursuit of our ideals, not abandon them at this critical time.  We must give expression to our best hopes, not our deepest fears.  This institution was founded because men and women who came before us had the foresight to know that our nations are more secure when we uphold basic laws and basic norms, and pursue a path of cooperation over conflict.  And strong nations, above all, have a responsibility to uphold this international order.

Let me give you a concrete example.  After I took office, I made clear that one of the principal achievements of this body -- the nuclear non-proliferation regime -- was endangered by Iran’s violation of the NPT.  On that basis, the Security Council tightened sanctions on the Iranian government, and many nations joined us to enforce them.  Together, we showed that laws and agreements mean something.

But we also understood that the goal of sanctions was not simply to punish Iran.  Our objective was to test whether Iran could change course, accept constraints, and allow the world to verify that its nuclear program will be peaceful.  For two years, the United States and our partners -- including Russia, including China -- stuck together in complex negotiations.  The result is a lasting, comprehensive deal that prevents Iran from obtaining a nuclear weapon, while allowing it to access peaceful energy.  And if this deal is fully implemented, the prohibition on nuclear weapons is strengthened, a potential war is averted, our world is

0/5000

จาก: -

เป็น: -

ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]

คัดลอก!

* โปรดดูด้านล่างเพื่อแก้ไข ทำเครื่องหมาย ด้วยเครื่องหมายดอกจัน10:18 น. EDTประธานาธิบดีโอบามา: นายประธาน นายเลขาธิการ ผู้รับมอบสิทธิ์เพื่อน ท่าน ทั้งหลาย: เซเว่นตี้ปีหลังจากการก่อตั้งสหประชาชาติ เป็นมูลค่าบรรยากาศอะไร กัน สมาชิกของร่างกายนี้ได้ช่วยให้ จากขี้เถ้าของสงครามโลกสอง มีเห็นอำนาจ unthinkable อายุอะตอม สหรัฐอเมริกาได้ทำงานกับหลายประเทศในแอสเซมบลีนี้เพื่อป้องกันสงครามโลกสาม - โดยปลอมพันธมิตรกับคู่แข่งเก่า โดยการสนับสนุนเกิดมั่นคงแข็งแรงเหมือน ๆ ที่รับผิดชอบต่อประชาชนแทนอำนาจต่างประเทศ และ ด้วยการสร้างเป็นระบบสากลที่กำหนดต้นทุนในผู้ขัดแย้งมากกว่าความร่วมมือ ใบสั่งที่ตระหนักถึงศักดิ์ศรีและคุ้มเท่าของทุกคน นั่นคือการทำงานของทศวรรษที่เจ็ด ก็เหมาะที่ร่างกายนี้ ที่สุด ได้ดำเนิน แน่นอน มีหลายครั้งเมื่อ เรียก เราได้ลดลงขาดอุดมคติเหล่านี้ เจ็ดทศวรรษ ความขัดแย้งที่น่ากลัวได้อ้างว่า เหยื่อแห่ง แต่เราได้กดไปข้างหน้า ช้า ลำ การทำให้ระบบของกฎสากลและบรรทัดฐานที่ดี และแข็งแกร่ง และมากขึ้น สั่งนี้นานาชาติที่มีปัจจุบันระบุความก้าวหน้าในมนุษย์เสรีภาพและความเจริญรุ่งเรือง ได้ แข่งขันนี้รวมที่ได้มาเกี่ยวกับความร่วมมือทางการทูตระหว่างอำนาจหลักของโลก และ buttressed เศรษฐกิจโลกที่มีมากกว่าพันล้านคนจากความยากจนยก ได้ มันเป็นหลักการสากลเหล่านี้ที่ช่วยจำกัดประเทศใหญ่จากสถานะของเราจะบนคนเล็ก และเกิดการพัฒนาประชาธิปไตย และเสรีภาพแต่ละขั้นสูงในทุกทวีป ระหว่างนี้มีจริง มันสามารถถูกบันทึก ในชีวิตที่บันทึกไว้ ข้อตกลงปลอม และโรคที่เอาชนะ และ ในปากเลี้ยง ยัง เรามาด้วยกันวันนี้รู้ว่า มีนาคมของระหว่างมนุษย์ไม่เคยเดินทางเป็นเส้นตรง ที่ทำงานของเราจากสมบูรณ์ ความเสี่ยงอันตรายกระแสที่ดึงเรากลับสู่โลก disordered มาก เข้ม วันนี้ เราดูยุบ strongmen และเปราะบางรัฐพันธุ์ความขัดแย้ง และขับขี่ชายผู้บริสุทธิ์ ผู้หญิงและเด็กข้ามพรมแดนในการ * ระดับมหากาพย์ยุค เครือข่ายก่อการร้ายโหดร้ายได้ก้าวเข้าสู่การดูด เทคโนโลยีที่อำนาจบุคคลตอนนี้ยังไปที่แพร่กระจายอุดมการณ์ หรือระงับ dissent หรือ radicalize เยาวชน กระแสเงินทุนโลกได้ขับเคลื่อนการเจริญเติบโตและการลงทุน แต่ยังเพิ่มความเสี่ยงของการแพร่กระจาย อำนาจต่อรองของแรงงานลดลง และเร่งความไม่เท่าเทียมกัน เราตอบไปแนวโน้มเหล่านี้ว่าควร ไม่มีผู้โต้แย้งว่า อุดมคติที่ประดิษฐานในกฏบัตร U.N. unachievable หรือจากวัน - มรดกของยุคพ้นไม่เหมาะสมกับเราเอง ได้อย่างมีประสิทธิภาพ พวกเขาโต้เถียงกลับไปกฎที่ใช้สำหรับส่วนมากของประวัติศาสตร์มนุษย์ และที่วันสถาบันนี้ก่อน: ความเชื่อที่ว่า อำนาจเป็นเกมผลรวมศูนย์– ที่อาจทำให้ขวา รัฐแข็งแกร่งต้องกำหนดของพวกเขาจะในคนแข็งแกร่ง ว่า สิทธิของบุคคลไม่ว่า และว่า ในช่วงเวลาของการเปลี่ยนแปลงอย่างรวดเร็ว สั่งต้องถูกกำหนด โดยแรง ในนี้ เราเห็นบางอำนาจสำคัญยืนยันรูปตัวเองที่ฝ่าฝืนกฎหมายระหว่างประเทศ เราเห็นการพังทลายของหลักประชาธิปไตยและสิทธิมนุษยชนที่มีพื้นฐานการปฏิบัติภารกิจของสถาบันนี้ ข้อมูลจะถูกควบคุมอย่างเคร่งครัด พื้นที่สำหรับสังคมจำกัด เราบอกว่า ตัดทอนดังกล่าวจำเป็นต้องชนะโรคหลัง ว่า มันเป็นวิธีเดียวที่จะประทับออกก่อการร้าย หรือป้องกันไม่ให้รัฐมนตรีต่างประเทศ ตามตรรกะนี้ เราควรสนับสนุน tyrants เช่น Bashar al-Assad ที่หยดกระบอกระเบิดสังหารหมู่เด็กบริสุทธิ์ เพราะทางเลือกมีก็แย่ สงสัยเพิ่มขึ้นสั่งต่างประเทศของเรายังสามารถพบได้ในเหมือน ๆ ขั้นสูงสุด เราเห็นโพลาไรซ์มากกว่า บ่อยกว่า gridlock ความเคลื่อนไหวในด้านขวาไกล บางซ้าย ที่ยืนยันในการหยุดการค้าที่ binds fates เราไปประเทศอื่น เรียกการสร้างกำแพงให้อพยพ สุด ominously เราเห็นความกลัวของคนธรรมดาจะสามารถผ่านอุทธรณ์ sectarianism หรือ tribalism เหยียด หรือ Semitism ป้องกัน อุทธรณ์การอดีตรุ่งโรจน์ก่อนเดียวร่างกายติดเชื้อ โดยผู้ที่มีลักษณะแตกต่างกัน หรือนมัสการพระเจ้าแตกต่าง การเมืองของเรากับพวกเขา สหรัฐอเมริกาภูมิคุ้มกันจากนี้ไม่ได้ แม้ในขณะที่มีการเติบโตเศรษฐกิจ และทหารของเรามีส่วนใหญ่กลับจากอิรักและอัฟกานิสถาน เราเห็นของเราเกี่ยวกับบทบาทของอเมริกาในโลกแนวคิดของความแรงที่กำหนด โดยฝ่ายค้านกับศัตรูเก่า คู่แข่งรับรู้ จีนเพิ่มขึ้น หรือ รัสเซีย resurgent การดำเนิน อิหร่านปฏิวัติ หรืออิสลามที่ไม่เข้ากันกับความสงบ เราเห็นอาร์กิวเมนต์ทำความแรงเฉพาะที่สำคัญสำหรับประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นคำ bellicose และแสดงแสนยานุภาพ ให้ความร่วมมือและการทูตจะไม่ทำงาน เป็นประธานาธิบดีสหรัฐอเมริกา ฉันคำนึงถึงอันตรายที่เราเผชิญ พวกเขาข้ามโต๊ะของฉันทุกเช้า ฉันนำทหารแข็งแกร่งที่โลกได้เคยรู้จัก และฉันจะไม่ลังเลเพื่อปกป้องประเทศพันธมิตรของเรา unilaterally และแรงจำเป็น แต่ผมยืนก่อนวันนี้เชื่อในหลักของฉันเรา ประชาชาติของโลก ไม่กลับไปแบบเดิมของข้อขัดแย้งและแกมบังคับ เราไม่สามารถดูย้อนหลัง เราอยู่ในโลกรวม — หนึ่งที่เรามีเดิมพันในความสำเร็จของผู้อื่น เราไม่เปิดผู้กองรวม ประเทศในแอสเซมบลีนี้ไม่สามารถช่วยตัวเองจากภัยคุกคามการก่อการร้าย หรือความเสี่ยงจากการแพร่กระจายทางการเงิน ขั้นตอนการอพยพ หรืออันตรายของโลกร้อน โรคที่เราเห็นไม่ใช่อุดมการณ์ขับเคลื่อนเพียงอย่างเดียว โดยการแข่งขันระหว่างประเทศ หรือการเดี่ยว และถ้าเราไม่สามารถทำงานร่วมกันได้อย่างมีประสิทธิภาพ เราจะทั้งหมดได้รับผลกระทบ ที่เป็นจริงสำหรับสหรัฐอเมริกา เช่น ไม่มีประสิทธิภาพว่าทหารของเรา ว่าแข็งแกร่งเศรษฐกิจ เราเข้าใจประเทศสหรัฐอเมริกาไม่สามารถแก้ปัญหาของโลกเพียงอย่างเดียว ในอิรัก ประเทศสหรัฐอเมริกาได้เรียนรู้บทเรียนยากว่า แม้หลายร้อยหลายพันของทหารผู้กล้าหาญ มีประสิทธิภาพ trillions ดอลลาร์จากธนารักษ์ของเรา ไม่ โดยตัวมันเองกำหนดในต่างแดน ยกเว้นว่าเราทำงานกับประเทศอื่น ๆ ภายใต้หิ้งบรรทัดฐานระหว่างประเทศ และหลักกฎหมายที่ชอบธรรมในความพยายามของเรา เราจะไม่ประสบความสำเร็จ และถ้าเราทำงานร่วมกันเพื่อเอาชนะความคิดที่ว่า ชุมชนต่างไดรฟ์ในประเทศเช่นอิรักเป็นความขัดแย้ง การสั่งที่กองทัพของเราสามารถกำหนดจะ เหมือนกองทัพเพียงอย่างเดียวไม่สามารถกำหนดใบสั่งในระดับสากล ผมเชื่อว่าในหลักของฉันว่า ปราบปรามไม่ปลอมสามัคคีสังคมสำหรับประเทศจะประสบความสำเร็จ ประวัติของสองทศวรรษสุดท้ายพิสูจน์ว่า ในโลกปัจจุบัน โปจะไม่เสถียร Strongmen วันนี้เป็น ประกายของการปฏิวัติวันพรุ่งนี้ คุณสามารถคุกฝ่ายตรงข้ามของคุณ แต่คุณไม่สามารถเก็บความคิด คุณสามารถพยายามที่จะควบคุมการเข้าถึงข้อมูล แต่คุณไม่สามารถเปลี่ยนการโกหกเป็นความจริง ไม่ได้สมรู้ร่วมคิดของสหรัฐอเมริกาที่มีสนับสนุนองค์กรพัฒนาเอกชนที่เปิดเผยความเสียหาย และเพิ่มความคาดหวังของคนทั่วโลก เรื่องของเทคโนโลยี สังคม และอย่างต่ำความต้องการของทุกคนเพื่อให้เลือกตนเองเกี่ยวกับวิธีที่พวกเขาอยู่ภายใต้ แน่นอน ฉันเชื่อว่า ในโลกปัจจุบัน การวัดความแข็งแรงไม่กำหนด โดยการควบคุมของอาณาเขต ความเจริญรุ่งเรืองยาวนานมาจากความสามารถในการเข้าถึง และดึงข้อมูลดิบแต่เพียงผู้เดียวนั้น ความแข็งแรงของประเทศขึ้นอยู่กับความสำเร็จของประชาชน -ความรู้ นวัตกรรมของพวกเขา จินตนาการ ความคิดสร้างสรรค์ของพวกเขา ขับรถของพวกเขา โอกาสของพวกเขา - และ ใช้ ขึ้นอยู่แต่ละสิทธิ์ และธรรมาภิบาล และความปลอดภัยส่วนบุคคล ปราบปรามภายในและการรุกรานของต่างประเทศมีทั้งอาการของความล้มเหลวให้มูลนิธินี้ เมืองและเอกภาพที่ขึ้นอยู่กับ demonizing อื่น ๆ ที่วาดใน sectarianism ทางศาสนา หรือ tribalism แคบ หรือ jingoism อาจบางครั้งเหมือนความแข็งแรงในขณะนี้ แต่เวลา จะแสดงความอ่อนแอ และประวัติศาสตร์บอกเราว่า กองกำลังมืด unleashed โดยเมืองชนิดนี้ย่อมทำให้เราปลอดภัยน้อยลง โลกของเราได้มีก่อน เราได้รับอะไรจากการไปกลับ แทน ผมเชื่อว่า เราต้องไปแสวงหาอุดมคติของเรา ไม่ละทิ้งพวกเขาในเวลานี้สำคัญ เราต้องให้นิพจน์ของเราความหวังดี ไม่กลัวของข้าพเจ้า สถาบันนี้ก่อ เพราะชายและหญิงที่มาก่อนเรามีมองอนาคตให้ทราบว่า ประเทศของเราปลอดภัยมากขึ้นเมื่อเราทำนุบำรุงพื้นฐานกฎหมายและบรรทัดฐานพื้นฐาน และติดตามเส้นทางของความร่วมมือผ่านความขัดแย้ง และประเทศที่แข็งแกร่ง มีความรับผิดชอบใบสั่งนี้นานาชาติเทิดเหนือทั้งหมด ให้ฉันให้ตัวอย่างที่ชัดเจน หลังจากที่ฉันใช้สำนักงาน ฉันทำชัดเจนว่า หนึ่งในความสำเร็จหลักของร่างกายนี้ -นิวเคลียร์แพร่หลายไม่ใช่ระบอบการปกครอง - ถูกทำ โดยการละเมิดของอิหร่าน NPT ตาม มนตรีรัดกุมกว่านี้ลงโทษรัฐบาลอิหร่าน และหลายประเทศเข้าร่วมเพื่อบังคับให้เรา กัน เราพบว่า กฎหมายและข้อตกลงหมายถึง อะไร แต่เรายังเข้าใจว่า เป้าหมายของการลงโทษไม่เพียงลง โทษอิหร่าน วัตถุประสงค์ของเราเพื่อ ทดสอบว่าอิหร่านสามารถเปลี่ยนหลักสูตร ยอมรับข้อจำกัดของ และอนุญาตให้โลกเพื่อตรวจสอบว่า นิวเคลียร์จะสงบได้ สำหรับสองปี สหรัฐอเมริกา และ พันธมิตรของเรา — รวมทั้งรัสเซีย จีน--ติดอยู่ร่วมกันในการเจรจาที่ซับซ้อนรวมทั้ง ผลคือ การจัดการที่ยั่งยืน คลุมที่ป้องกันไม่ให้อิหร่านรับอาวุธนิวเคลียร์ ในขณะที่ช่วยให้การเข้าถึงบริการพลังงาน และถ้าข้อตกลงนี้ทั้งหมดใช้งาน แกร่ง prohibition กับอาวุธนิวเคลียร์ averted สงครามที่อาจเกิดขึ้น โลกของเรา

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]

คัดลอก!

การแปล กรุณารอสักครู่..

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]

คัดลอก!

Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.Don't cry Dong

.

การแปล กรุณารอสักครู่..

ภาษาอื่น ๆ

การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.