Gray, Betty Gray, Roland Major, Dea

Gray, Betty Gray, Roland Major, Dean Moriarty, Carlo Marx, Ed Dunkel, Roy Johnson, Tommy Snark, nobody. I wandered around Curtis Street and Larimer Street, worked awhile in the wholesale fruit market where I almost got hired in 1947-the hardest job of my life; at one point the Japanese kids and I had to move a whole boxcar a hundred feet down the rail by hand with a jack-jet that made it move a quarter-inch with each yank. I lugged watermelon crates over the ice floor of reefers into the blazing sun, sneezing. In God's name and under the stars, what for?
At dusk I walked. I felt like a speck on the surface of the sad red earth. I passed the Windsor Hotel, where Dean Moriarty had lived with his father in the depression thirties, and as of yore I looked everywhere for the sad and fabled tinsmith of my mind. Either you find someone who! looks like your father in places like Montana or you look] for a friend's father where he is no more.
At lilac evening I walked with every muscle aching] among the lights of 27th and Welton in the Denver colored section, wishing I were a Negro, feeling that the best the] white world had offered was not enough ecstasy for me, not enough life, joy, kicks, darkness, music, not enough night. I stopped at a little shack where a man sold hot red chili in paper containers; I bought some and ate it, strolling in the : dark mysterious streets. I wished I were a Denver Mexican, or even a poor overworked Jap, anything but what I was so drearily, a "white man" disillusioned. All my life I'd had white ambitions; that was why I'd abandoned a good woman like Terry in the San Joaquin Valley I passed the dark porches of Mexican and Negro homes; soft voices were there, occasionally the dusky knee of some mysterious sensual gal; and dark faces of the men behind rose arbors. Little children sat like sages in ancient rocking chairs. A gang of colored women came by, and one of the young ones detached herself from motherlike elders and came to me fast-"Hello Joe!" -and suddenly saw it wasn't Joe, and ran back, blushing. I wished I were Joe. I was only myself, Sal Paradise, sad, strolling in this violet dark, this unbearably sweet night, wishing I could exchange worlds with the happy, true-hearted, ecstatic | Negroes of America. The raggedy neighborhoods reminded] me of Dean and Marylou, who knew these streets so well from] childhood. How I wished I could find them.
Down at 23rd and Welton a softball game was going on under floodlights which also illuminated the gas tank. A great 1 eager crowd roared at every play. The strange young heroes of all kinds, white, colored, Mexican, pure Indian, were on the field, performing with heart-breaking seriousness. Just sandlot kids in uniform. Never in my life as an athlete had I ever permitted myself to perform like this in front of families and girl friends and kids of the neighborhood, at night, under lights; always it had been college, big-time, sober-faced; no boyish, human joy like this. Now it was too late. Near me sat an old Negro who apparently watched the games every night. Next to him was an old white bum; then a Mexican family, then some girls, some boys-all humanity, the lot. Oh, the sadness of the lights that night! The young pitcher looked just like Dean. A pretty blonde in the seats looked just like Marylou. It was the Denver Night; all I did was die.
Down in Denver, down in Denver All I did was die

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สีเทา, สีเทา betty โรลันด์ที่สำคัญคณบดีอริอาร์ตี้, ติคาร์โลมาร์กซ์, เอ็ด Dunkel, roy johnson, tommy snark ไม่มีใคร ผมเดินไปรอบถนนเคอร์ติและถนน larimer ทำงานชั่วขณะหนึ่งในตลาดผลไม้ขายส่งที่ฉันเกือบจะได้รับการว่าจ้างในปี 1947 งานที่ยากที่สุดในชีวิตของฉัน;จุดหนึ่งที่เด็กญี่ปุ่นและฉันได้เพื่อย้ายสัมภาระทั้งร้อยฟุตลงรถไฟโดยมือกับแจ็คเจ็ทที่ทำให้มันย้ายไตรมาสนิ้วด้วยกันงัด ฉัน lugged ลังแตงโมทั่วพื้นน้ำแข็งของ reefers เข้าไปในดวงอาทิตย์สว่างจาม ในนามของพระเจ้าและภายใต้แสงดาวในสิ่งที่หา
ในตอนค่ำที่ฉันเดิน ฉันรู้สึกเหมือนจุดบนพื้นผิวของแผ่นดินสีแดงที่น่าเศร้าผมผ่านการโรงแรมวินด์เซอร์ที่คณบดีอริอาร์ตี้ได้อาศัยอยู่กับพ่อของเขาในวัยสามสิบภาวะซึมเศร้าและเป็นของสมัยก่อนฉันมองทุกสำหรับ tinsmith เศร้าและไม่มีตัวตนจากใจของฉัน อย่างใดอย่างหนึ่งที่คุณพบใครบางคนที่! ดูเหมือนว่าคุณพ่อของคุณในสถานที่เช่น montana หรือคุณมอง] พ่อของเพื่อนคนหนึ่งที่เขาไม่มาก.
ตอนเย็นม่วงผมเดินกับปวดกล้ามเนื้อทุก] ในหมู่ไฟของวันที่ 27 และ welton ในส่วน denver สีที่ต้องการฉันเป็นนิโกรรู้สึกว่าดีที่สุด] โลกสีขาวได้เสนอไม่ได้ดีใจพอสำหรับฉันไม่ ชีวิตพอ , ความสุข, เตะ, ความมืด, เพลงคืนไม่เพียงพอ ฉันหยุดที่กระท่อมเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่คนขายพริกสีแดงร้อนในภาชนะบรรจุกระดาษฉันซื้อบางและกินมันเดินเล่นใน: ถนนมืดลึกลับ ฉันอยากให้ฉันเป็น denver เม็กซิกันหรือแม้กระทั่ง Jap ทำงานหนักเกินไปไม่ดีอะไร แต่สิ่งที่ฉันได้ดังนั้น drearily, "คนขาว" ไม่แยแส ทุกชีวิตของฉันฉันมีความทะเยอทะยานขาวนั่นคือเหตุผลที่ผมทิ้งผู้หญิงที่ดีเช่นเดียวกับเทอร์รี่ในหุบเขาซาน i ผ่านซุ้มมืดของบ้านเม็กซิกันและนิโกร; เสียงนุ่มก็อยู่ที่นั่นบางครั้งหัวเข่าคล้ำบางราคะสาวลึกลับและใบหน้าเข้มของคนที่อยู่เบื้องหลังการเพิ่มขึ้น Arbors เด็กเล็ก ๆ นั่งเช่นปราชญ์ในเก้าอี้โยกโบราณ แก๊งของผู้หญิงสีมาและเป็นหนึ่งในคนหนุ่มสาวออกตัวเองจากผู้สูงอายุ motherlike และมาหาผมอย่างรวดเร็ว "โจสวัสดี!" และก็เห็นว่ามันไม่ได้ joe และวิ่งกลับอาย ฉันอยากให้ฉันเป็น joe ฉันเป็นเพียงตัวเองsal สวรรค์เศร้าเดินเล่นในที่มืดสีม่วงนี้ในคืนวันนี้หวานเหลือทนต้องการฉันสามารถแลกเปลี่ยนโลกกับความสุขที่แท้จริงใจ, ความสุข | นิโกรของอเมริกา ละแวกใกล้เคียงตุ๊กตาเตือน] ฉันของคณบดีและ Marylou ใครจะรู้ว่าถนนเหล่านี้เป็นอย่างดีจาก] ในวัยเด็ก ฉันอยากให้ฉันสามารถพบพวกเขา
.ลงที่ 23 และ welton เกมซอฟท์บอลที่เกิดขึ้นภายใต้แสงไฟที่ส่องสว่างยังถังก๊าซ ดี 1 ฝูงชนกระตือรือร้นคำรามในทุกการเล่น วีรบุรุษหนุ่มแปลกทุกชนิด, สีขาว, สี, เม็กซิกันบริสุทธิ์อินเดียอยู่บนสนามการปฏิบัติด้วยหัวใจทำลายร้ายแรง เด็กลานทรายเพียงในเครื่องแบบไม่เคยอยู่ในชีวิตของฉันเป็นนักกีฬามีผมที่เคยได้รับอนุญาตให้ตัวเองที่จะดำเนินการเช่นนี้ในด้านหน้าของครอบครัวและเพื่อนสาวและเด็ก ๆ ในละแวกใกล้เคียงในเวลากลางคืนภายใต้ไฟเสมอที่เคยเป็นวิทยาลัยขนาดใหญ่เวลามีสติ-เผชิญ; ไม่มี เด็ก, ความสุขของมนุษย์เช่นนี้ ตอนนี้มันก็สายเกินไป ใกล้ฉันนั่งนิโกรเก่าที่เห็นได้ชัดดูเกมทุกคืน ถัดจากเขาเป็นก้นขาวเก่าแล้วครอบครัวเม็กซิกันแล้วผู้หญิงบางคนบางพวกเด็ก ๆ ทุกมนุษยชาติจำนวนมาก โอ้ความเศร้าของไฟในคืนนั้น! เหยือกหนุ่มมองเช่นเดียวกับคณบดี สีบลอนด์สวยในที่นั่งมองเช่นเดียวกับ Marylou มันเป็นคืน denver; ทั้งหมดที่ฉันไม่ได้ตายลงใน
denver ลงใน denver ทั้งหมดที่ฉันทำก็คือการตาย
.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สีเทา สี เทาเบ็ตตี้ วิชาโรแลนด์ Dean Moriarty คาร์โล Marx, Ed Dunkel รอยจอห์นสัน Tommy Snark ไม่มีใคร ผมได้เดินไปมาบริเวณถนนเคอร์ทิสและ Larimer Street ทำงานชั่วขณะหนึ่งในตลาดขายส่งผลไม้ที่ผมเกือบได้รับจ้างในงานที่ยากที่สุด 1947 ของชีวิต ที่ชี้เด็กญี่ปุ่น และผมย้าย boxcar ทั้งร้อยเท้าลงรถไฟด้วยมือกับแจ็คเจ็ทที่ทำให้มันย้ายนิ้วไตรมาสกับ yank แต่ละ ฉัน lugged แตงโมลังผ่านชั้นน้ำแข็งของ reefers เข้าไปในดวงอาทิตย์เห็นได้ชัด จาม ในชื่อของพระเจ้า และใต้ แสง ดาว what for ?
ว่ายน้ำฉันเดิน ผมรู้สึกเหมือน speck บนพื้นผิวของโลกสีแดงเศร้า ผมผ่านโรงแรมวินเซอร์ ที่ Dean Moriarty ได้อาศัยอยู่กับบิดา ใน thirties ของภาวะซึมเศร้า และ ณกาลช็อปปิ้งทุก tinsmith เศร้า และโกหกใจของฉัน จะหาคนที่ ดูเหมือนพ่อของคุณในสถานเช่นมอน หรือคุณดู] สำหรับพ่อของเพื่อนเขาอยู่อีกไม่
ที่รีแลกซ์เย็น ฉันเดินกับกล้ามเนื้อทุก aching] ระหว่างไฟ 27 และ Welton ในเดนเวอร์ที่สีส่วน ปรารถนาฉันถูก Negro ความรู้สึกที่ดีสุด] โลกสีขาวมีบริการไม่เพียงพอ ecstasy ฉันไม่ พอชีวิต ความสุข เตะ ความมืด เพลง ไม่คืนพอ ผมหยุดที่ชฟรอนท์น้อยที่ที่คนขายพริกแดงร้อนในภาชนะบรรจุกระดาษ ผมซื้อบางส่วน และกินมัน สนุกในการ: ถนนมืดลึกลับ ฉันปรารถนาฉันเป็นเม็กซิกันเดนเวอร์ หรือแม้แต่คนจน overworked Jap, anything but สิ่งที่ฉันถูกเพื่อ drearily เป็น "ขาวคน" ผิดหวังอย่างมาก ชีวิตของผมเคยมีความทะเยอทะยานขาว ว่า ทำไมฉันได้ละทิ้งผู้หญิงดีเช่นเทอร์รี่ในชุมชนมาเดโรซานฉันส่ง porches เข้มของเม็กซิโกและ Negro บ้าน; เสียงนุ่มก็มี บางครั้งเข่า dusky ของกัลกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างลึกลับ และใบหน้าเข้มคนหลัง arbors กุหลาบ เด็กน้อยนั่งเช่นลอินเตอร์ในโบราณเก้าอี้โยก แก๊งหญิงสีมาด้วย และหนึ่งในคนหนุ่มสาวเดี่ยวตัวเองจากผู้ใหญ่ motherlike และมากับผมอย่างรวดเร็ว- "สวัสดี โจ" -ก็เห็นไม่ได้โจ และวิ่งกลับ blushing ปรารถนาฉันถูกโจ ผมเท่านั้นเอง แซลสวรรค์ เศร้า สนุกในนี้ม่วงเข้ม คืนนี้หวานระอุ ฉันสามารถแลกเปลี่ยนโลก ด้วยความสุข ประสงค์ต้อนรับของจริงคน สุขสันต์ | Negroes ของอเมริกา ละแวกใกล้ที่ raggedy เคียงเตือน] ของคณบดีและ Marylou ผู้รู้เหล่านี้ถนนดีจาก] เด็ก ว่าฉันปรารถนาจะพบพวกเขา
ลงที่ 23 และ Welton ซอฟต์บอลเป็น เกมเกิดขึ้นภายใต้ floodlights ที่ยัง อร่ามถังก๊าซ ฝูง 1 กระตือรือร้นดี roared ที่เล่นทุก วีรบุรุษหนุ่มประหลาดทุกชนิด สีขาว สี เม็กซิโก อินเดียบริสุทธิ์ อยู่บนฟิลด์ ทำ ด้วยหัวใจแบ่งอย่างจริงจัง เด็กเพียง sandlot ในเครื่องแบบ ในชีวิตของฉันเป็นนักกีฬาไม่เคย มีฉันเคยอนุญาตตัวเองทำเช่นนี้หน้าครอบครัว และเพื่อนสาว และเด็กพื้นที่ใกล้เคียง ค่ำคืน ใต้ไฟ; เสมอจะได้รับวิทยาลัย ขาตั้งกล้องโจมตี sober หน้า ไม่ boyish มนุษย์สุขเช่นนี้ ตอนนี้ ก็สายเกินไป ใกล้ฉันนั่ง Negro เก่าที่เห็นได้ชัดว่าดูเกมทุกคืน ถัดจากเขาเป็นกุ๊ยตัวขาวเก่า แล้วเม็กซิกัน ครอบครัว จาก นั้นหญิงบาง มนุษยชาติทั้งหมดชายบาง ล็อต โอ้ ความโศกเศร้าของไฟคืน เหยือกน้ำหนุ่มมองเหมือนคณบดี บลอนด์สวยในนั่งดูเหมือน Marylou มันเป็นคืนเดนเวอร์ ทั้งหมดที่ฉันไม่ได้ตาย
ลงในเดนเวอร์ ลงในเดนเวอร์ทุกฉันไม่ถูกตาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สีเทาเบตตีโต้ตอบไปอย่างสมน้ำสมเนื้อสีเทาสำคัญคณบดี moriarty Carlo มาร์กซ์ Ed dunkel Roy Johnson ทอมมี่ snark ไม่มีใคร. ผมเดินรอบเคอร์ติสและถนน larimer ถนนทำงานค้างไว้ชั่วขณะหนึ่งในตลาดค้าส่งผลไม้ที่ผมเกือบจะได้ว่าจ้างในมา 1947 - ตำแหน่งงานที่ยากที่สุดในชีวิตของฉันที่จุดเชื่อมต่อหนึ่งญี่ปุ่นสำหรับเด็กและผมจะย้ายรถตู้ทั้งหมดที่ร้อยฟุตลงรถไฟที่ด้วยมือพร้อมด้วยแจ็ค - Jet Clean System ที่ทำให้ย้ายที่ไตรมาส - นิ้วพร้อมด้วยแต่ละชาวอเมริกัน ผมแล้วลากฉำฉาแตงโมอยู่บนพื้นน้ำแข็ง reefers เข้าไปในแสงแดดที่ร้อนระอุจาก ในนามของพระเจ้าและ ภายใต้ แสงดาวเพื่ออะไร?
ในช่วงเวลาโพล้เพล้ดังนั้นผมเดินไป. ผมรู้สึกเหมือนกับจุดที่อยู่บนพื้นผิวของดินสีแดงอันน่าเศร้าผมผ่านไปเที่ยวชม Windsor โรงแรมแห่งนี้สถานที่ซึ่งผู้มีอาวุโส moriarty ยังมีชีวิตอยู่กับพ่อของเขาในทศวรรษที่ลุ่มและเป็นของไหม?ผมมองไปทุกที่เพื่อช่างบัดกรีรู้สึกเศร้าและน่ามหัศจรรย์ใจของใจของฉัน คุณได้พบกับคนที่ มีมุมมองคล้ายกับบิดาของคุณในสถานที่ต่างๆเช่นมอนแทนาหรือคุณดู]บิดาของเพื่อนที่เขาอยู่ที่ไหนไม่มีเพิ่มเติม.
ในช่วงเย็นที่ม่วงอ่อนผมเดินไปด้วยทุกครั้งอรุโณทัยกล้ามเนื้อ]ในหมู่ที่ 27 และแสงไฟของ welton ในที่เดนเวอร์สีส่วนที่ต้องการผมเป็นนิโกร,ความรู้สึกที่ดีที่สุดที่]สีขาวมาจัดให้บริการก็ไม่พอความปลื้มปีติของฉัน,ไม่ได้ไม่เพียงพออายุการใช้งาน,ความสุข,เตะ,ความมืด,เพลง,ไม่เพียงพอในยามค่ำคืน. ผมหยุดที่กระท่อมขนาดเล็กสถานที่ซึ่งคนที่จำหน่าย,พริกแดงร้อนใน ภาชนะ บรรจุกระดาษฉันซื้อบางส่วนและกินเดินเล่นแบบสบายๆในถนนสายต่างๆลึกลับสีเข้มได้ ผมหวังจะเป็นเดนเวอร์ตามแบบแม็กซิกันหรือแม้แต่งานล้นมือคนจนชาวญี่ปุ่นมีอะไรแต่สิ่งที่ผมก็ไม่สนุก"คนสีขาว"คล้ายกำลังฝันสลาย ชีวิตของผมทั้งหมดผมอยากจะมีความทะเยอทะยานสีขาวที่เป็นเหตุผลที่ผมอยากจะเลิกผู้หญิงที่ดีเช่นผ้าขนหนูใน San Joaquin Valley ที่ผมผ่านเฉลียงแบบสีเข้มของที่พักตามแบบแม็กซิกันและนิโกรเสียงนุ่มอยู่ที่นั่นในบางครั้งเข่าขมุกขมัวของแกลลอนกระตุ้นความรู้สึกบางอย่างและหันหน้าเข้าหาสีเข้มของคนที่อยู่เบื้องหลังก็ลุกขึ้นยืนใต้ซุ้มไม้อัน. เด็กน้อยนั่งอยู่เหมือนกับคนฉลาดในเก้าอี้โยกโบราณ ชุดของผู้หญิงสีมาและเป็นหนึ่งในคนหนุ่มที่หลุดออกมาเองมาจากพวกผู้ใหญ่เหมือนเช่นมารดาทั้งหลายและมาถึงผมได้อย่างรวดเร็ว - "สวัสดี Joe !" - และก็ไม่เห็นว่าเป็นโจและวิ่งกลับไปหน้าแดง ผมหวังจะเป็นโจ ผมเป็นเพียงตัวฉันเองSAL สรวงสวรรค์อันน่าเศร้าเดินเล่นแบบสบายๆในสีเข้มสีม่วงหวานในยามค่ำคืนนี้ไม่สามารถทนทานได้โรงแรมแห่งนี้ที่ต้องการผมไม่สามารถแลกเปลี่ยนในโลกพร้อมด้วยพวกนิโกร|ปลื้มปิติอย่างเหลือล้นจริงใจโตมีความสุขของอเมริกา. เขตพื้นที่ raggedy ย้ำเตือน]ผมของผู้มีอาวุโสและ marylou ผู้ที่รู้ดีว่าถนนสายนี้เป็นอย่างดีจาก]ในวัยเด็ก ผมอยากจะได้อย่างไรผมไม่สามารถค้นหาได้.
ลงมาที่ 23 เกม welton และซอฟท์บอลกำลังจะอยู่ใต้ floodlights ซึ่งนอกจากนั้นยังมีไฟส่องสว่างแท้งค์กักเก็บก๊าซ ที่ดีเยี่ยม 1 ลุกลี้ลุกลนฝูงชนที่ส่งเสียงดังกึกก้องทุกครั้งที่เล่น ฮีโร่หนุ่มแปลกหน้าที่ของทุกชนิดสีขาวสีตามแบบแม็กซิกันอย่างแท้จริงอินเดียอยู่บนฟิลด์ที่จะทำด้วยความสนใจอย่างจริงจังใจกลาง - ทำลาย เพียง sandlot เด็กที่อยู่ในเครื่องแบบไม่เคยมีในชีวิตของผมเป็นนักกีฬาที่มีผมไม่เคยได้รับอนุญาตให้ตัวเองในการเหมือนกับที่พักแห่งนี้ในบริเวณด้านหน้าของเด็กและครอบครัวและเพื่อนสาวของเขตพื้นที่แห่งนี้ในยามค่ำคืน ภายใต้ แสงไฟอยู่เสมอมันก็เป็นมหาวิทยาลัยขนาดใหญ่ - เวลาเรียบง่าย - ไม่มีความสุขของมนุษย์ต้องเผชิญกับไต้ฝุ่นอย่างนี้ มาถึงตอนนี้มันก็สายเกินไป อยู่ใกล้กับผมนั่งนิโกรเก่าที่เห็นได้ชัดว่ามองเกมทุกคืน ถัดไปให้เขาเป็นตะคริวสีขาวที่เก่าแก่จากนั้นในแบบครอบครัวตามแบบแม็กซิกันที่แล้วเด็กผู้หญิงบางคนเป็นมนุษย์คนบางอย่างทั้งหมดจำนวนมาก. "ความทุกข์ของไฟแสดงในคืนนั้น! รูปหนุ่มที่มองเหมือนกับผู้มีอาวุโส สีบลอนด์ผมที่สวยงามในที่นั่งมองเหมือน marylou มันเป็นเดนเวอร์ในยามค่ำคืนทั้งหมดที่จะทำก็คือตายแล้ว
ลงใน Denver ลงใน Denver ทั้งหมดผมก็ตาย