The day gone is gone forever. Only

The day gone is gone forever. Only memories remain in human mind. These memories make cry sometimes and make laugh sometimes. Nevertheless, we never can cut out them from life. For that reason, childhood memories are the sweetest in man’s life. I have also some childhood memories in my life.

Childhood memories are the sweetest time of human mind. My childhood memories are not les sweet. Nobody can forget his/her childhood memories whether pleasant or painful. I can still remember my childhood very much. I was born in a village named Surjamoni in the thana of Mathbaria where I passed my childhood. Many things happened in my childhood days, but I cannot remember all of them. My father was a government employee. Ours was a simple house where I lived happily in the midst of my parents, sisters and brothers. There was another member in my family. She is my grandmother. She was very affectionate. She loved me most. I am shocked that I lost her a few years ago. Nevertheless, I am lucky that even now my father and mother are alive.


There is a ground in front of my house. Paddy and other crops are grown in the ground. The golden color of the paddy field attracted me much. Every afternoon after coming from school, I went to my playground through the paddy field. The paddy plants touched me. I got mixed in the midst of beauty of nature. I shall never forget those moments of my life. I can remember the happy days that passed with my friends. I often played with them. I could not forget the very first day at school. My heart began to faster when I was taken to the Headmaster. Nevertheless, he won my heart with his smiling face and gentle words. The teachers were very affectionate. My classmates were also very friendly. Every afternoon I played with them in the field. I have many sweet memories of these afternoons.

In the afternoon, I took part in games. Sometimes, my playmates and I arranged sports competition. The boys of far villages came to take part in games. Monir, Mizan, Nasir, Rasel, Somir, Kamlesh were my close childhood friends and playmates. I shall never forget them and those days.

Another interesting memory of my childhood is going to village market. I used to go to the market with father. It was one of the biggest markets in our locality. There were many shops in the market. I returned home with a bag of bought things.

My village primary school was also another interesting place. I used to go to school with my friends. We would learn our lessons with great noise.

However, I have a bitter experience of my childhood. Once I was sunk in our nearby canal when I was returning home from school by boat.

I feel delight when I remember the memories of my childhood. The days, the months, the years go away. My duties are increasing day by day. I always look for the days of my childhood. Nevertheless, I know that it is not possible to get back those days. Therefore, it should not kill present days thinking the past days. Because, past is always past.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันที่หายไปหายไปตลอดกาล เพียงความทรงจำยังคงอยู่ในจิตใจมนุษย์ ความทรงจำเหล่านี้ทำให้บางครั้งร้องไห้ และหัวเราะบางครั้งทำให้ อย่างไรก็ตาม เราไม่สามารถตัดออกไปจากชีวิต สำหรับเหตุผลที่ ความทรงจำวัยเด็กสุดในชีวิตของมนุษย์ ผมยังบางความทรงจำวัยเด็กในชีวิตความทรงจำวัยเด็กมีเวลาหวานของจิตใจมนุษย์ ความทรงจำวัยเด็กของฉันไม่หวาน les ไม่มีใครสามารถลืมความทรงจำวัยเด็กของตนว่าพอใจ หรือเจ็บปวด นอกจากนี้ฉันยังสามารถจำวัยเด็กของฉันมาก ฉันเกิดในหมู่บ้านที่ชื่อ Surjamoni ในธนาของ Mathbaria ที่ผมผ่านวัยเด็กของฉัน สิ่งที่เกิดขึ้นในวันเด็กของฉัน แต่ไม่สามารถจำทั้งหมด พ่อรับราชการ เรามีบ้านง่ายที่ฉันอาศัยอยู่อย่างมีความสุขท่ามกลางพ่อแม่ พี่สาว และพี่น้องของฉัน มีสมาชิกอื่นในครอบครัว เธอเป็นคุณยายของฉัน เธอสุภาพมาก เธอรักฉันมากที่สุด ผมตกใจว่า ฉันหายเธอไม่กี่ปีมานี้ อย่างไรก็ตาม ฉันโชคดีที่แม้ตอนนี้พ่อและแม่ของฉันมีชีวิตมีสนามหน้าบ้านของฉัน ข้าวและพืชอื่น ๆ ที่ปลูกในพื้นดิน สีทองของนาจากความดึงดูดฉันมาก ทุกบ่ายหลังจากที่มาจากโรงเรียน ผมไปสนามเด็กเล่นของฉันผ่านนา พืชข้าวสัมผัสฉัน ฉันท่ามกลางความงามของธรรมชาติ จะไม่ลืมช่วงชีวิตของฉัน ฉันสามารถจำวันมีความสุขที่ผ่านกับเพื่อน ผมมักจะเล่นกับพวกเขา ฉันไม่อาจลืมวันแรกที่โรงเรียน หัวใจของฉันเริ่มเร็วขึ้นเมื่อฉันถูกใช้ธง อย่างไรก็ตาม เขาได้หัวใจของฉัน ด้วยใบหน้ายิ้มและคำพูดที่อ่อนโยน อาจารย์สุภาพมากขึ้น เพื่อนของฉันยังนี้ ทุกบ่ายผมเล่นกับพวกเขาในฟิลด์ ความทรงจำที่หวานมากของช่วงบ่ายเหล่านี้ได้ในช่วงบ่าย ผมจึงเป็นส่วนหนึ่งในเกม บางครั้ง ฉันเล่นและจัดแข่งขันกีฬา เด็กชายหมู่บ้านไกลมาในเกม Monir, Mizan นาซีร์ Rasel, Somir, Kamlesh เป็นเพื่อนสนิทในวัยเด็กและเล่นของฉัน ฉันจะลืมพวกเขาและวันนั้นหน่วยความจำที่น่าสนใจอื่นของวัยเด็กของฉันจะไปตลาดในหมู่บ้าน เคยไปตลาดกับพ่อ มันเป็นหนึ่งในตลาดที่ใหญ่ที่สุดในท้องถิ่นของเรา มีร้านค้ามากมายในตลาด ข้าพเจ้ากลับบ้านถุงซื้อสิ่งต่าง ๆโรงเรียนของฉันหลักของหมู่บ้านเป็นสถานน่าสนใจอีกด้วย เคยไปเรียนกับเพื่อน เราจะเรียนรู้บทเรียนของเรา มีสัญญาณรบกวนมากอย่างไรก็ตาม ฉันมีประสบการณ์ขมของวัยเด็กของฉัน เมื่อฉันถูกจมอยู่ในคลองของเราใกล้เคียงเมื่อความบ้านโรงเรียน โดยเรือผมรู้สึกความสุขเมื่อฉันจำความทรงจำวัยเด็ก วัน เดือน ปีหายไป หน้าที่ของฉันขึ้นทุกวัน ตาวันวัยเด็ก อย่างไรก็ตาม ฉันรู้ว่า มันเป็นไปไม่ได้กลับวันนั้น ดังนั้น มันไม่ควรฆ่าอยู่วันคิดวันผ่านมา เนื่องจาก อดีตอยู่เสมอที่ผ่านมา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วันหายไปตลอดกาล เพียงความทรงจำที่ยังคงอยู่ในจิตใจของมนุษย์ ความทรงจำเหล่านี้ทำให้บางครั้งร้องไห้หัวเราะและทำให้บางครั้ง แต่เราไม่สามารถตัดออกจากชีวิตของพวกเขา สำหรับเหตุผลที่มีความทรงจำวัยเด็กหวานในชีวิตของมนุษย์ ผมยังมีความทรงจำในวัยเด็กบางอย่างในชีวิตของฉัน. ทรงจำวัยเด็กเป็นเวลาที่หอมหวานของจิตใจมนุษย์ ความทรงจำในวัยเด็กของฉันไม่ได้ Les หวาน ไม่มีใครสามารถลืม / ความทรงจำในวัยเด็กของเขาและเธอไม่ว่าจะเป็นที่น่าพอใจหรือเจ็บปวด ผมยังจำวัยเด็กของฉันมาก ผมเกิดในหมู่บ้านชื่อ Surjamoni ใน ธ นาของ Mathbaria ที่ฉันผ่านวัยเด็กของฉัน หลายสิ่งหลายอย่างที่เกิดขึ้นในวันเด็กของฉัน แต่ฉันไม่สามารถจำทั้งหมดของพวกเขา พ่อของฉันเป็นพนักงานของรัฐ เราเป็นบ้านที่เรียบง่ายที่ฉันอาศัยอยู่อย่างมีความสุขในท่ามกลางของพ่อแม่พี่สาวน้องสาวและพี่ชาย มีสมาชิกอีกคนหนึ่งในครอบครัวของฉันคือ เธอเป็นคุณยายของฉัน เธอเป็นที่รักใคร่มาก เธอรักฉันมากที่สุด ผมรู้สึกตกใจว่าผมหายไปของเธอไม่กี่ปีที่ผ่านมา แต่ผมโชคดีที่แม้ตอนนี้พ่อและแม่ของฉันยังมีชีวิตอยู่. มีพื้นดินที่อยู่หน้าบ้านของฉัน นาข้าวและพืชอื่น ๆ ที่ปลูกในพื้นดิน สีทองของนาข้าวดึงดูดผมมาก ทุกบ่ายหลังจากที่มาจากโรงเรียนผมไปที่สนามเด็กเล่นของฉันผ่านนาข้าว พืชข้าวเปลือกสัมผัสฉัน ผมได้รับการผสมในท่ามกลางความงามของธรรมชาติ ฉันจะไม่มีวันลืมช่วงเวลาเหล่านั้นในชีวิตของฉัน ผมจำได้มีความสุขวันที่ผ่านกับเพื่อนของฉัน ฉันมักจะเล่นกับพวกเขา ฉันไม่สามารถลืมวันแรกที่โรงเรียน หัวใจของฉันเริ่มที่จะได้เร็วขึ้นเมื่อฉันถูกนำตัวไปอาจารย์ใหญ่ อย่างไรก็ตามเขาชนะหัวใจของฉันมีรอยยิ้มบนใบหน้าของเขาและคำพูดที่อ่อนโยน ครูเป็นที่รักใคร่มาก เพื่อนร่วมชั้นของฉันก็มีความง่ายมาก ทุกบ่ายผมเล่นกับพวกเขาในสนาม ฉันมีความทรงจำหวานหลายช่วงบ่ายเหล่านี้. ในช่วงบ่ายผมเอาส่วนร่วมในเกม บางครั้งเพื่อน ๆ ของฉันและฉันจัดแข่งขันกีฬา เด็กชายในหมู่บ้านห่างไกลมามีส่วนร่วมในเกม Monir, Mizan นาซีร์, Rasel, Somir, Kamlesh เป็นเพื่อนในวัยเด็กอย่างใกล้ชิดของฉันและเพื่อน ๆ ฉันจะไม่มีวันลืมพวกเขาและวันนั้น. อีกหน่วยความจำที่น่าสนใจของวัยเด็กของฉันจะไปตลาดในหมู่บ้าน ผมเคยไปตลาดกับพ่อ มันเป็นหนึ่งในตลาดที่ใหญ่ที่สุดในท้องถิ่นของเรา มีร้านค้าจำนวนมากในตลาด ผมกลับมาบ้านพร้อมกับถุงของสิ่งที่ซื้อ. โรงเรียนประถมในหมู่บ้านของฉันก็ยังเป็นอีกหนึ่งสถานที่ที่น่าสนใจ ผมเคยไปโรงเรียนกับเพื่อนของฉัน เราจะได้เรียนรู้บทเรียนของเราด้วยเสียงที่ดังกึกก้อง. แต่ผมมีประสบการณ์ที่ขมขื่นของวัยเด็กของฉัน เมื่อฉันถูกจมลงไปในคลองบริเวณใกล้เคียงของเราเมื่อผมกลับมาจากโรงเรียนโดยเรือ. ฉันรู้สึกความสุขเมื่อผมจำความทรงจำในวัยเด็กของฉัน วัน, เดือน, ปีที่ผ่านมาหายไป หน้าที่ของฉันจะเพิ่มขึ้นทุกวัน ฉันมักจะมองเพราะวันเวลาของวัยเด็กของฉัน แต่ผมรู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้ที่จะได้รับกลับวันนั้น ดังนั้นจึงไม่ควรฆ่าปัจจุบันวันคิดวันที่ผ่านมา เพราะที่ผ่านมาก็ผ่านไปเสมอ