Major Periods of Borrowing Loanword

Major Periods of Borrowing
Loanwords are words adopted by the speakers of one language from a different language (the source language). A loanword can also be called a borrowing. The abstract noun borrowing refers to the process of speakers adopting words from a source language into their native language. "Loan" and "borrowing" are of course metaphors, because there is no literal lending process. There is no transfer from one language to another, and no "returning" words to the source language. The words simply come to be used by a speech community that speaks a different language from the one these words originated in.

Borrowing is a consequence of cultural contact between two language communities. Borrowing of words can go in both directions between the two languages in contact, but often there is an asymmetry, such that more words go from one side to the other. In this case the source language community has some advantage of power, prestige and/or wealth that makes the objects and ideas it brings desirable and useful to the borrowing language community. For example, the Germanic tribes in the first few centuries A.D. adopted numerous loanwords from Latin as they adopted new products via trade with the Romans. Few Germanic words, on the other hand, passed into Latin.

The actual process of borrowing is complex and involves many usage events (i.e. instances of use of the new word). Generally, some speakers of the borrowing language know the source language too, or at least enough of it to utilize the relevant word. They (often consciously) adopt the new word when speaking the borrowing language, because it most exactly fits the idea they are trying to express. If they are bilingual in the source language, which is often the case, they might pronounce the words the same or similar to the way they are pronounced in the source language. For example, English speakers adopted the word garage from French, at first with a pronunciation nearer to the French pronunciation than is now usually found. Presumably the very first speakers who used the word in English knew at least some French and heard the word used by French speakers, in a French-speaking context.

Those who first use the new word might use it at first only with speakers of the source language who know the word, but at some point they come to use the word with those to whom the word was not previously known. To these speakers the word may sound 'foreign'. At this stage, when most speakers do not know the word and if they hear it think it is from another language, the word can be called a foreign word. There are many foreign words and phrases used in English such as bon vivant (French), mutatis mutandis (Latin), and Fahrvergnuegen (German).

However, in time more speakers can become familiar with a new foreign word or expression. The community of users of this word can grow to the point where even people who know little or nothing of the source language understand, and even use, the novel word themselves. The new word becomes conventionalized: part of the conventional ways of speaking in the borrowing language. At this point we call it a borrowing or loanword.

(It should be noted that not all foreign words do become loanwords; if they fall out of use before they become widespread, they do not reach the loanword stage.)

Conventionalization is a gradual process in which a word progressively permeates a larger and larger speech community, becoming part of ever more people's linguistic repetoire. As part of its becoming more familiar to more people, a newly borrowed word gradually adopts sound and other characteristics of the borrowing language as speakers who do not know the source language accommodate it to their own linguistic systems. In time, people in the borrowing community do not perceive the word as a loanword at all. Generally, the longer a borrowed word has been in the language, and the more frequently it is used, the more it resembles the native words of the language.

English has gone through many periods in which large numbers of words from a particular language were borrowed. These periods coincide with times of major cultural contact between English speakers and those speaking other languages. The waves of borrowing during periods of especially strong cultural contacts are not sharply delimited, and can overlap. For example, the Norse influence on English began already in the 8th century A.D. and continued strongly well after the Norman Conquest brought a large influx of Norman French to the language.

It is part of the cultural history of English speakers that they have always adopted loanwords from the languages of whatever cultures they have come in contact with. There have been few periods when borrowing became unfashionable, and there has never been a national academy in Britain, the U.S., or other English-speaking countries to attempt to restrict new loanwords, as there has been in many continental European countries.

The following list is a small sampling of the loanwords that came into English in different periods and from different languages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

หลักรอบระยะเวลาของเงินกู้ยืม Loanwords เป็นคำที่นำมาใช้จากภาษาหนึ่งภาษาจากภาษาอื่น (ภาษาต้นทาง) คำยืมสามารถจะเรียกว่าการกู้ยืมเงิน ขอยืมนามนามธรรมหมายถึงกระบวนการในการใช้คำจากภาษาต้นฉบับเป็นภาษาดั้งเดิมของลำโพง "เงินกู้" และ "ยืม" ได้แน่นอนคำอุปมาอุปมัย เนื่องจากไม่มีกระบวนการยืมตัว ไม่โอนจากภาษาหนึ่งไปยังอีก และคำที่ไม่ "คืน" กับภาษาต้นฉบับได้ คำเพียงมาใช้ โดยชุมชนคำพูดที่พูดภาษาแตกต่างจากคำเหล่านี้มาในขอยืมเป็นผลมาจากการติดต่อทางวัฒนธรรมระหว่างชุมชนภาษาที่สอง ขอยืมคำสามารถไปในทั้งสองทิศทางระหว่างสองภาษาในการติดต่อ แต่มักจะมีคือการ asymmetry คำเพิ่มเติมไปจากด้านหนึ่งไปยังอีก ในกรณีนี้ ชุมชนภาษาต้นฉบับมีบางประโยชน์ของพลังงาน เพรสทีจ และ/หรือให้เลือกมากมายที่ทำให้วัตถุและความคิดที่นำประโยชน์ในการกู้ยืมเงิน และต้อง ชุมชนภาษา ตัวอย่าง ชนเผ่าตระกูลในศตวรรษบางแรกคศ.นำ loanwords จำนวนมากจากละตินเป็นผู้นำผลิตภัณฑ์ใหม่ทางการค้ากับชาวโรมัน สองสามคำตระกูล คง ผ่านเข้ามาในภาษาละตินขั้นตอนการกู้ยืมเงินจริงมีความซับซ้อน และเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ใช้จำนวนมาก (เช่นกรณีของการใช้คำใหม่) ทั่วไป ภาษาบางภาษายืมรู้ภาษาต้นฉบับเกินไป หรือน้อยพอใช้คำที่เกี่ยวข้อง พวกเขา (มักสติ) นำคำใหม่เมื่อพูดภาษายืม เพราะที่สุดตรงพอพวกเขาพยายามแสดงความคิด ถ้ามีสองภาษาภาษาต้นฉบับ ซึ่งมักจะเป็นกรณีนี้ พวกเขาอาจออกเสียงคำเดียวกัน หรือคล้ายคลึงกับวิธีพวกเขาจะออกเสียงในภาษาต้นฉบับ ตัวอย่าง ลำโพงอังกฤษนำอู่คำจากฝรั่งเศส ที่แรกกับออกเสียงคำแนะนำเกี่ยวกับการออกเสียงภาษาฝรั่งเศสกว่ายังตอนนี้มักจะพบ สันนิษฐานว่าภาษาแรกที่ใช้คำในภาษาอังกฤษรู้ฝรั่งเศสบางอย่าง และได้ยินคำที่ใช้ โดยผู้พูดภาษาฝรั่งเศส ในบริบทที่พูดภาษาฝรั่งเศสผู้ที่ใช้คำใหม่อาจใช้ครั้งแรกเท่ากับลำโพงของภาษาต้นฉบับที่รู้คำ แต่บางจุด ก็มาใช้คำกับผู้คำไม่รู้จักกันก่อนหน้านี้ การลำโพงเหล่านี้ คำอาจเสียง 'ต่างประเทศ' ในขั้นตอนนี้ เมื่อลำโพงส่วนใหญ่ไม่ทราบคำ และ ถ้าได้ยินก็คิดว่า มันมาจากภาษาอื่น คำสามารถเรียกคำต่างประเทศนั้น มีคำต่างประเทศจำนวนมาก และใช้ภาษาอังกฤษเช่น bon vivant (ฝรั่งเศส), แผนกบังคับโดยอนุโลมวลี (ละติน), และ Fahrvergnuegen (เยอรมัน)อย่างไรก็ตาม ในเวลา มากกว่าลำโพงสามารถคุ้นเคยกับคำต่างประเทศใหม่หรือนิพจน์ ชุมชนผู้ใช้คำนี้สามารถขยายไปยังจุดที่แม้แต่คนที่รู้น้อยหรือไม่ของภาษาต้นฉบับเข้าใจ และแม้กระทั่ง ใช้ นวนิยายคำตัวเอง คำใหม่กลายเป็น conventionalized: ส่วนหนึ่งของวิธีการปกติของการพูดในภาษายืม จุดนี้ เราเรียกว่าการกู้ยืมหรือคำยืม(ก็ควรจดบันทึกว่า คำต่างประเทศทั้งหมดเป็น loanwords หากพวกเขาตกจากไม่ใช้ก่อนที่จะแพร่สะพัด จะไม่ถึงขั้นคำยืม)Conventionalization เป็นกระบวนการสมดุลซึ่งคำความก้าวหน้าบริเวณห่างออกไปมีขนาดใหญ่ และขนาดใหญ่เสียงชุมชน กลายเป็น ส่วนหนึ่งของ repetoire ภาษาศาสตร์ของคนมากกว่าเคย เป็นส่วนหนึ่งของความคุ้นเคยกับผู้คนมากขึ้น คำยืมใหม่ค่อย ๆ adopts เสียงและลักษณะอื่น ๆ ของภาษายืมเป็นลำโพงที่ไม่รู้ภาษาต้นฉบับที่รองรับระบบภาษาศาสตร์ของตนเอง ในเวลา คนในชุมชนกู้ยืมไม่สังเกตคำเป็นคำยืมเลย ทั่วไป อีกต่อไปคำยืมมีภาษา และถี่ขึ้นใช้ การมันคล้ายกับคำดั้งเดิมของภาษาEnglish has gone through many periods in which large numbers of words from a particular language were borrowed. These periods coincide with times of major cultural contact between English speakers and those speaking other languages. The waves of borrowing during periods of especially strong cultural contacts are not sharply delimited, and can overlap. For example, the Norse influence on English began already in the 8th century A.D. and continued strongly well after the Norman Conquest brought a large influx of Norman French to the language.It is part of the cultural history of English speakers that they have always adopted loanwords from the languages of whatever cultures they have come in contact with. There have been few periods when borrowing became unfashionable, and there has never been a national academy in Britain, the U.S., or other English-speaking countries to attempt to restrict new loanwords, as there has been in many continental European countries.The following list is a small sampling of the loanwords that came into English in different periods and from different languages.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ช่วงเวลาที่สำคัญของการกู้ยืมยืมเป็นคำที่นำมาใช้โดยเจ้าของหนึ่งภาษาจากภาษาที่แตกต่างกัน (ภาษาแหล่งที่มา)
คอรัสยังสามารถเรียกว่ายืม ยืมรูปธรรมนามธรรมหมายถึงกระบวนการของลำโพงการนำคำจากภาษาต้นฉบับที่เป็นภาษาพื้นเมืองของพวกเขา "สินเชื่อ" และ "การกู้ยืมเงิน" เป็นคำเปรียบเปรยของแน่นอนเพราะไม่มีกระบวนการการให้กู้ยืมเงินที่แท้จริง มีบริการรถรับส่งจากภาษาหนึ่งไปยังอีกและไม่มี "กลับมา" คำภาษาแหล่งที่มา คำก็มาถูกนำมาใช้โดยชุมชนคำพูดที่พูดภาษาที่แตกต่างกันจากหนึ่งในคำเหล่านี้เกิดขึ้นใน. การกู้ยืมเป็นผลมาจากการติดต่อทางวัฒนธรรมระหว่างสองชุมชนภาษา การกู้ยืมของคำสามารถไปได้ทั้งสองทิศทางระหว่างสองภาษาในการติดต่อ แต่มักจะมีความไม่สมดุลที่ว่าคำพูดดังกล่าวเพิ่มเติมไปจากด้านหนึ่งไปยังอีก ในกรณีนี้แหล่งชุมชนของภาษาที่มีความได้เปรียบของการใช้พลังงานบางศักดิ์ศรีและ / หรือความมั่งคั่งที่ทำให้วัตถุและความคิดที่จะนำเป็นที่น่าพอใจและเป็นประโยชน์กับชุมชนของภาษาการกู้ยืมเงิน ยกตัวอย่างเช่นชนเผ่าดั้งเดิมในช่วงสองสามศตวรรษแรก AD นำมาใช้หลายคำยืมจากภาษาละตินที่พวกเขานำมาใช้ในผลิตภัณฑ์ใหม่ผ่านการค้ากับชาวโรมัน คำไม่กี่คำดั้งเดิมในมืออื่น ๆ ที่ผ่านเข้ามาในลาติน. ขั้นตอนที่เกิดขึ้นจริงของการกู้ยืมเงินที่มีความซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นการใช้งานจำนวนมาก (เช่นกรณีของการใช้คำว่าใหม่) โดยทั่วไปลำโพงของภาษากู้ยืมรู้ภาษาต้นฉบับมากเกินไปหรืออย่างน้อยก็เพียงพอของมันที่จะใช้คำที่เกี่ยวข้อง พวกเขา (มักมีสติ) นำมาใช้คำใหม่เมื่อพูดภาษากู้ยืมเพราะมันมากที่สุดว่าเหมาะกับความคิดที่พวกเขากำลังพยายามที่จะแสดง หากพวกเขาเป็นสองภาษาในภาษาต้นฉบับซึ่งมักจะเป็นกรณีที่พวกเขาอาจจะออกเสียงคำที่เหมือนกันหรือคล้ายกับวิธีที่พวกเขามีความเด่นชัดในภาษาของแหล่งที่มา ยกตัวอย่างเช่นการพูดภาษาอังกฤษที่จอดรถนำคำจากภาษาฝรั่งเศสเป็นครั้งแรกที่มีการออกเสียงใกล้กับการออกเสียงภาษาฝรั่งเศสกว่าอยู่ในขณะนี้มักจะพบ สันนิษฐานลำโพงแรกที่ใช้คำในภาษาอังกฤษรู้ว่าอย่างน้อยบางส่วนฝรั่งเศสและได้ยินคำที่ใช้โดยเจ้าของภาษาฝรั่งเศสในบริบทที่พูดภาษาฝรั่งเศส. ผู้คนแรกที่ใช้คำว่าใหม่อาจจะใช้มันในตอนแรกเท่านั้นที่มีลำโพงของแหล่งที่มา ภาษาที่รู้คำ แต่ในบางจุดที่พวกเขามาจะใช้คำที่มีผู้ที่คำว่าไม่เป็นที่รู้จักก่อนหน้านี้ ลำโพงเหล่านี้เป็นคำที่อาจจะฟังดู 'ต่างประเทศ ในขั้นตอนนี้เมื่อลำโพงส่วนใหญ่ไม่รู้จักคำว่าและถ้าพวกเขาได้ยินมันคิดว่ามันมาจากภาษาอื่นคำว่าสามารถเรียกได้ว่าเป็นคำที่ต่างประเทศ มีคำต่างประเทศจำนวนมากและวลีที่ใช้ในภาษาอังกฤษเช่นบอนกินอยู่ (ฝรั่งเศส) โดยอนุโลม (ภาษาละติน) และ Fahrvergnuegen (เยอรมัน). อย่างไรก็ตามในเวลาลำโพงมากขึ้นจะกลายเป็นคุ้นเคยกับคำต่างประเทศใหม่หรือการแสดงออก ชุมชนของผู้ใช้คำนี้จะสามารถเติบโตได้ถึงจุดที่แม้แต่คนที่รู้น้อยหรือไม่มีอะไรที่มาภาษาที่เข้าใจและยังใช้คำว่านิยายตัวเอง คำใหม่กลายเป็นจอมปลอม: ส่วนหนึ่งของวิธีการแบบดั้งเดิมของการพูดในภาษาของการกู้ยืมเงิน ณ จุดนี้เราเรียกว่าการกู้ยืมเงินหรือคอรัส. (มันควรจะตั้งข้อสังเกตว่าไม่ทุกคำต่างประเทศจะกลายเป็นคำยืมถ้าพวกเขาตกอยู่ออกมาใช้ก่อนที่พวกเขากลายเป็นที่แพร่หลายพวกเขาไม่ได้ถึงขั้นตอนคอรัสได้.) Conventionalization เป็นกระบวนการที่ค่อยๆ ซึ่งคำที่มีความก้าวหน้าแทรกซึมชุมชนการพูดที่มีขนาดใหญ่และมีขนาดใหญ่กลายเป็นส่วนหนึ่งของคนที่เคยขึ้นของ repetoire ภาษา ในฐานะที่เป็นส่วนหนึ่งของกลายเป็นที่คุ้นเคยกับผู้คนมากขึ้นเป็นคำที่ยืมมาใหม่ค่อยๆ adopts เสียงและลักษณะอื่น ๆ ของภาษาการกู้ยืมเงินเป็นลำโพงที่ไม่ทราบแหล่งที่มาของภาษาที่รองรับกับระบบภาษาของตัวเอง ในเวลาที่คนในชุมชนกู้ยืมเงินไม่ได้รับรู้คำว่าเป็นคอรัสที่ทั้งหมด โดยทั่วไปอีกต่อไปเป็นคำที่ยืมมาได้รับในภาษาและบ่อยครั้งมากขึ้นมีการใช้มากขึ้นก็มีลักษณะคล้ายกับคำพื้นเมืองของภาษา. ภาษาอังกฤษได้ผ่านช่วงเวลาที่หลายคนซึ่งในจำนวนมากของคำจากภาษาโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่ยืม . ช่วงนี้ตรงกับช่วงเวลาของการติดต่อทางวัฒนธรรมที่สำคัญระหว่างที่พูดภาษาอังกฤษและภาษาอื่น ๆ ที่พูดเหล่านั้น คลื่นของการกู้ยืมเงินในช่วงระยะเวลาของการติดต่อทางวัฒนธรรมที่แข็งแกร่งโดยเฉพาะอย่างยิ่งไม่ได้คั่นด้วยอย่างรวดเร็วและสามารถซ้อนทับกัน ยกตัวอย่างเช่นอิทธิพลของนอร์สในอังกฤษเริ่มแล้วในศตวรรษที่ 8 และต่อเนื่องอย่างยิ่งดีหลังจากที่นอร์แมนพิชิตนำไหลบ่าเข้ามาของนอร์แมนฝรั่งเศสภาษา. มันเป็นส่วนหนึ่งของประวัติศาสตร์ทางวัฒนธรรมของภาษาอังกฤษเป็นภาษาที่พวกเขาได้รับการยอมรับเสมอยืม จากภาษาวัฒนธรรมของสิ่งที่พวกเขาได้มาในการติดต่อกับ มีระยะเวลาน้อยเมื่อกู้ยืมเงินกลายเป็นเชยและไม่เคยมีสถาบันการศึกษาแห่งชาติในสหราชอาณาจักรสหรัฐอเมริกาหรือประเทศที่พูดภาษาอังกฤษอื่น ๆ ที่จะพยายามที่จะ จำกัด การยืมใหม่ที่มีอยู่ในหลายประเทศในทวีปยุโรปทวีป. รายการต่อไปนี้ คือตัวอย่างเล็ก ๆ ของคำยืมที่มาเป็นภาษาอังกฤษในช่วงเวลาที่แตกต่างกันและจากภาษาที่แตกต่าง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ช่วงเวลาสำคัญของการกู้ยืมคำพูด
ที่รับรองโดยผู้พูดภาษาหนึ่งจากต่างภาษา ( ภาษา ) เป็นคำที่ยืมมาจากภาษาอื่นยังสามารถเรียกว่า ยืม การใช้คำนามที่เป็นนามธรรม หมายถึง กระบวนการของลำโพงที่ใช้คำพูดจากภาษาต้นฉบับเป็นภาษาของพวกเขา " . สินเชื่อ " และ " ยืม " ปรัชญาหลักสูตรเพราะไม่มีอักษรการให้ยืมกระบวนการ ไม่มีการถ่ายทอดจากภาษาหนึ่งไปยังอีกและ " กลับมา " คำพูดกับแหล่งที่มาของภาษา คำพูดเพียงแค่มาใช้โดยชุมชน คำพูดที่พูดภาษาแตกต่างกันจากหนึ่งในคำเหล่านี้มาใน

ยืมมันเป็นผลของการติดต่อระหว่างสองภาษา วัฒนธรรมชุมชนยืมคำพูดไปในทั้งสองทิศทางระหว่างสองภาษาในการติดต่อ แต่มักจะมีความไม่สมดุล เช่นคำที่เพิ่มเติมไปจากด้านหนึ่งไปอีกด้านหนึ่ง ในกรณีนี้เป็นแหล่งชุมชนภาษาได้ประโยชน์ อำนาจ ศักดิ์ศรี และ / หรือสมบัติที่ทำให้วัตถุและความคิดมันทำให้ถูกใจและเป็นประโยชน์กับการกู้ยืมภาษาชุมชน ตัวอย่างเช่นชนเผ่าดั้งเดิมในไม่กี่ศตวรรษแรก AD ใช้คำมากมายจากภาษาละตินเป็นพวกเขาใช้ผลิตภัณฑ์ใหม่ทางการค้ากับโรมัน คำภาษาเยอรมันไม่กี่บนมืออื่น ๆที่ผ่านเข้ามาในภาษาละติน

กระบวนการจริงของการกู้ยืมมีความซับซ้อนและเกี่ยวข้องกับกิจกรรมการใช้มาก ( เช่น กรณีของการใช้คำใหม่ ) โดยทั่วไปบางลำโพงของยืมภาษารู้แหล่งภาษาเหมือนกัน หรืออย่างน้อยก็ใช้คำที่เกี่ยวข้อง พวกเขามักจะ ( อย่างมีสติ ) ใช้คำใหม่เมื่อพูดยืมภาษา เพราะส่วนใหญ่จะเหมาะกับความคิดที่พวกเขาพยายามที่จะแสดง ถ้าพวกเขาเป็นสองภาษาในภาษาต้นฉบับ ซึ่งมักเป็นกรณีพวกเขาอาจจะออกเสียงคำที่เหมือนกัน หรือคล้ายคลึงกับวิธีที่พวกเขาจะออกเสียงในภาษาต้นฉบับ ตัวอย่างเช่น ภาษาอังกฤษใช้คำว่าอู่จากฝรั่งเศส ครั้งแรกกับการออกเสียงใกล้การออกเสียงภาษาฝรั่งเศสกว่าคือตอนนี้มักจะพบ สันนิษฐานแรก ลำโพงที่ใช้คำภาษาอังกฤษว่าอย่างน้อยบางส่วนของฝรั่งเศสและได้ยินคำที่ใช้โดยผู้พูดภาษาฝรั่งเศสในบริบทที่พูดภาษาฝรั่งเศส

ผู้แรกที่ใช้คำใหม่อาจใช้มันครั้งแรกกับลำโพงของภาษาที่รู้จักคำนี้ แต่ในบางจุดที่พวกเขาจะใช้พูดกับคนที่พูดไม่ได้รู้จักกันก่อนหน้านี้ กับลำโพงเหล่านี้คำอาจเสียง ' ต่างชาติ ' ในขั้นตอนนี้เมื่อผู้พูดส่วนใหญ่ไม่รู้ว่าถ้าพวกเขาได้ยินมันคิดว่ามันมาจากภาษาอื่น พระวจนะสามารถเรียกคำต่างชาติ มีต่างชาติหลายคำและวลีที่ใช้ในภาษาอังกฤษ เช่น บองวีวอง ( ฝรั่งเศส ) , mutatis อนุโลม ( ละติน ) , และ fahrvergnuegen ( เยอรมัน ) .

อย่างไรก็ตาม ในเวลา และจะกลายเป็นคุ้นเคยกับใหม่ต่างประเทศคำหรือการแสดงออกชุมชนของผู้ใช้ของคำๆ นี้สามารถขยายไปยังจุดที่แม้แต่คนที่รู้น้อย หรือ ไม่มีแหล่งที่มาของภาษา เข้าใจ และยังใช้นวนิยาย นะตัวเอง คำใหม่ กลายเป็น conventionalized : ส่วนหนึ่งของวิธีพูดในการยืมภาษา ณจุดนี้เราเรียกมันว่ายืม

หรือคำที่ยืมมาจากภาษาอื่น( มันควรจะสังเกตว่าไม่ทั้งหมดต่างประเทศคำพูดเป็นคำ ; ถ้าพวกเขาเลิกใช้ก่อนที่พวกเขากลายเป็นที่แพร่หลายพวกเขาไม่ได้เข้าถึงโปลิตบูโรเวที )

แอดมิดชั่นส์ เป็น กระบวนการที่ค่อยๆแทรกซึมเป็นคำที่มีขนาดใหญ่ขึ้น และใหญ่ขึ้น การพูดในชุมชน เป็นส่วนหนึ่งของคนมากกว่าที่เคยใช้ repetoire . เป็นส่วนหนึ่งของการเป็น คุ้นเคยกับคนมาก ๆเป็นคำที่ยืมมาใหม่ ค่อยๆ ใช้เสียงและลักษณะอื่น ๆของการกู้ยืมภาษาเป็นลำโพงที่ไม่ทราบแหล่งที่มาภาษารองรับกับระบบของตนเองทางด้านภาษาศาสตร์ ในเวลาที่ประชาชนในชุมชนจะไม่รับรู้คำเป็นคำที่ยืมมาจากภาษาอื่นเลย โดยทั่วไป ยิ่งเป็นคำที่ยืมมาได้ในภาษาและบ่อยคือใช้