As many flashy cars drive toward Du

As many flashy cars drive toward Dublin, crowds gather and cheer. A race has just finished, and though the French have placed second and third after the German–Belgian team, the local sightseers loudly support them. Jimmy Doyle rides in one of the cars with his wealthy French friend, Charles Ségouin, whom he met while studying at Cambridge. Two other men ride with them as well: Ségouin’s Canadian cousin, André Rivière, and a Hungarian pianist, Villona. Driving back into Dublin, the young men rejoice about the victory, and Jimmy enjoys the prestige of the ride. He fondly thinks about his recent investment in Ségouin’s motor-company business venture, a financial backing that his father, a successful butcher, approves and supports. Jimmy savors the notoriety of being surrounded by and seen with such glamorous company, and in such a luxurious car.

Ségouin drops Jimmy and Villona off in Dublin so they can return to Jimmy’s home, where Villona is staying, to change into formal dress for dinner at Ségouin’s hotel. Jimmy’s proud parents dote on their smartly dressed and well-connected son. At the dinner, the reunited party joins an Englishman, Routh, and conversation energetically moves from music to cars to politics, under the direction of Ségouin. Jimmy, turning to Irish–English relations, rouses an angry response from Routh, but Ségouin expertly snuffs any potential for argument with a toast.

After the meal, the young men stroll through Dublin and run into another acquaintance, an American named Farley, who invites them to his yacht. The party grows merrier, and they sing a French marching song as they make their way to the harbor. Once on board, the men proceed to dance and drink as Villona plays the piano. Jimmy makes a speech that his companions loudly applaud, and then the men settle down to play cards. Drunk and giddy, Jimmy plays game after game, losing more and more money. He yearns for the playing to stop, but goes along nevertheless. A final game leaves Routh the champion. Even as the biggest loser alongside Farley, Jimmy’s spirits never dwindle. He knows he will feel remorse the next day, but assures himself of his happiness just as Villona opens the cabin door and announces that daybreak has come.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เป็นรถยนต์ฉูดฉาดหลายขับรถไปยังดับลินฝูงชนรวบรวมและเชียร์ การแข่งขันได้เสร็จสิ้นเพียงและแม้ว่าฝรั่งเศสได้วางสองและสามหลังจากที่ทีมเยอรมันเบลเยียมนักท่องเที่ยวท้องถิ่นดังสนับสนุนพวกเขา จิมมี่ดอยล์ขี่ในหนึ่งในรถยนต์ที่มีเพื่อนของเขาร่ำรวยฝรั่งเศสชาร์ลส์Ségouinซึ่งเขาได้พบในขณะที่เรียนที่เคมบริดจ์ ชายอีกสองคนนั่งกับพวกเขาเช่นกัน: ญาติSégouinของแคนาดาAndréRivièreและนักเปียโนฮังการี Villona ขับรถกลับเข้ามาในดับลินชายหนุ่มเปรมปรีดิ์เกี่ยวกับชัยชนะและจิมมี่สนุกกับศักดิ์ศรีของการนั่ง ด้วยความรักที่เขาคิดเกี่ยวกับการลงทุนที่ผ่านมาของเขาในSégouinของมอเตอร์ บริษัท ร่วมทุนธุรกิจการสนับสนุนทางการเงินที่พ่อของเขาเขียงที่ประสบความสำเร็จได้รับการอนุมัติและสนับสนุน จิมมี่ savors ความประพฤติของการถูกล้อมรอบไปด้วยและเห็นกับ บริษัท ดังกล่าวมีเสน่ห์และในรถที่หรูหรา. Ségouinลดลงจิมมี่และ Villona ออกในดับลินเพื่อให้พวกเขาสามารถกลับไปที่บ้านของจิมมี่ที่ Villona จะอยู่เพื่อเปลี่ยนเป็นชุดที่เป็นทางการสำหรับอาหารค่ำ ที่โรงแรมSégouinของ พ่อแม่ภาคภูมิใจของจิมมี่หลงใหลในลูกชายของพวกเขาสวมใส่อย่างชาญฉลาดและมีการเชื่อมต่อ งานเลี้ยงอาหารค่ำของบุคคลที่รวมตัวกันร่วมอังกฤษ Routh และการสนทนามีพลังย้ายจากเพลงคันการเมืองภายใต้การดูแลของSégouin จิมมี่หันไปความสัมพันธ์ของชาวไอริชภาษาอังกฤษ rouses โกรธตอบจาก Routh แต่Ségouinเชี่ยวชาญ snuffs ศักยภาพใด ๆ สำหรับการโต้เถียงกับขนมปัง. หลังจากรับประทานอาหารที่ชายหนุ่มเดินเล่นผ่านดับลินและวิ่งเข้ามาใกล้ชิดอีกอเมริกันชื่อฟาร์ลี่ย์ที่ ขอเชิญชวนพวกเขาไปเรือยอชท์ของเขา บุคคลที่เติบโต merrier และพวกเขาร้องเพลงดนตรีเพลงฝรั่งเศสที่พวกเขาทำทางของพวกเขาไปยังท่าเรือ เมื่ออยู่บนเรือคนดำเนินการเต้นและเครื่องดื่มเป็น Villona เล่นเปียโน จิมมี่ทำให้คำพูดที่สหายของเขาปรบมือเสียงดังแล้วคนปักหลักเล่นไพ่ เมาและหวิว, จิมมี่เล่นเกมหลังจากที่เกมการสูญเสียเงินมากขึ้นและมากขึ้น เขาแยกตัวสำหรับการเล่นที่จะหยุด แต่ไปพร้อม แต่อย่างไรก็ตาม เกมสุดท้ายใบ Routh แชมป์ แม้ในขณะที่แพ้ที่ใหญ่ที่สุดควบคู่ไปกับลี่ย์วิญญาณของจิมมี่ไม่เคยลดน้อยลง เขารู้ว่าเขาจะรู้สึกสำนึกผิดในวันรุ่งขึ้น แต่มั่นใจว่าตัวเองมีความสุขของเขาเช่นเดียวกับ Villona เปิดประตูห้องโดยสารและประกาศว่าได้มารุ่งสาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นรถยนต์ฉูดฉาดมากขับรถไปดับลิน ฝูงชนมารวมตัวกัน และเชียร์ การแข่งขันได้เสร็จสิ้น แม้ว่าฝรั่งเศสได้วางที่สองและสามหลังเยอรมันและเบลเยียมทีม sightseers ท้องถิ่นด้วยการสนับสนุนพวกเขา จิมมี่ดอยล์ขี่ในรถกับเพื่อนรวยฝรั่งเศส , ชาร์ลส์ S é gouin ซึ่งเขาได้พบในขณะเรียนที่เคมบริดจ์ ผู้ชายอีกสองคนนั่งกับพวกเขาเช่นกัน :ญาติของผู้ gouin แคนาดา , อังเดร rivi è re และฮังการีนักเปียโน villona . ขับรถกลับเข้ามาใน ดับลิน ชายหนุ่มดีใจกับชัยชนะ และ จิมมี่ กับศักดิ์ศรีของการขี่ เขาชอบคิดเกี่ยวกับการลงทุนล่าสุดของเขาในบริษัทธุรกิจกิจการและ gouin มอเตอร์ , การสนับสนุนทางการเงินที่พ่อของเขาเป็นคนขายเนื้อที่ประสบความสำเร็จ เห็นชอบและสนับสนุนจิมมี่ savors ความอื้อฉาวของถูกล้อมรอบด้วยและเห็นอย่างหรูหรา บริษัท ดังกล่าวและในรถยนต์หรู

S é gouin หยด จิมมี่ และ villona ปิดในดับลินเพื่อให้พวกเขาสามารถกลับไปที่จิมมี่ คือบ้านที่ villona อยู่เพื่อเปลี่ยนเป็นชุดที่เป็นทางการสำหรับอาหารค่ำที่ S é gouin โรงแรม พ่อแม่ภูมิใจที่จิมมี่หลงใหลของพวกเขาอย่างชาญฉลาด แต่งตัวและเชื่อมต่อด้วยลูก ที่เย็นการรวมตัวพรรคร่วมเป็นคนอังกฤษ เราท์ และบทสนทนาขะมักเขม้นย้ายจากเพลงเพื่อรถเพื่อการเมือง ภายใต้ทิศทางของ S é gouin . จิมมี่ เปลี่ยนเป็นไอริช–ภาษาอังกฤษประชาสัมพันธ์ กระตุ้นให้มีการตอบสนองจากเราท์โกรธ แต่ S é gouin เชี่ยวชาญยานัตถุ์อาจโต้แย้งกับขนมปังปิ้งๆ

หลังอาหาร ชายหนุ่มเดินผ่านดับลิน และเจอคนรู้จักอีกเป็นชาวอเมริกันชื่อ ฟาร์ ใครเชิญพวกเรือยอชท์ของเขา พรรคจะได้ครึกครื้นและพวกเขาร้องเพลงฝรั่งเศสเดินทัพเพลงที่พวกเขาทำทางของพวกเขาไปยังท่าเรือ เมื่อคณะกรรมการ คนเริ่มเต้นและดื่มเป็น villona เล่นเปียโน จิมมี่ทำพูดที่สหายของเขาเสียงดัง ปรบมือ แล้วคนปักหลักเล่นการ์ด เมาและขาดสติ จิมมี่เล่นเกมหลังจากที่เกมการสูญเสียเงินมากขึ้น เขาปรารถนาที่จะเลิกเล่น แต่ไปอย่างไรก็ตาม เกมสุดท้ายใบ เราธ์ แชมเปี้ยน แม้จะแพ้ที่ใหญ่ที่สุดพร้อมกับฟาร์เลย์ จิมมี่วิญญาณไม่เคยลดน้อยลง เขารู้เขาจะรู้สึกสำนึกผิดในวันถัดไป แต่มั่นใจว่าเขามีความสุขอย่างที่ villona เปิดประตูกระท่อม และประกาศว่า รุ่งเช้าก็มาถึง