Where do your narratives come from?

Where do your narratives come from?

JJ: They come from quiet, vulnerable moments, from silly coincidences and sensations of déjà vu. From days conquered, devoured, and excreted.

Is writing important to your process?

JJ: Not particularly at this point—making images expresses something and satisfies a compulsion that writing cannot.

How have you been able to successfully transition from doing commercial work to fine art?

JJ: I’m not sure if I have been entirely successful in either venture, but I did make the slow transition by having enough courage or foolishness to turn away lucrative commercial projects while creating a personal body of work. I think the fine art always existed, and I always made work for myself, so when the commercial work was stripped away, the fine art was laid bare.

Some of your painted works have a relatively realistic, figurative style, whereas your drawn pieces tend more toward the fantastical. From where does this distinction in mediums arise?

JJ: This distinction comes from my interest in external and internal observation—these are two very basic impulses that drive my urge to draw and paint. I like to draw what I see with my physical eyes as well as my mind’s eyes. But ultimately, it’s about having the freedom to create whatever imagery I want. I’m not limited by market forces or personal ideology.

How do you divide your time between illustration, painting, sculpture, and product design?

JJ: Whenever I feel exhausted or bored with one thing, I bounce to another. I don’t have a real schedule unless I’m working on a book, but even then, I make sure to take breaks or to change my perspective in some way by alternating my activity.

Why did you take Maharam’s commission?

JJ: I had known about Maharam for some time, and I was honored to be included among the list of illustrious past collaborators. Having lived in Los Angeles for so many years, it’s impossible to ignore the influence of Charles and Ray Eames. I’ve also worked with 2x4 in the past [and] with Prada, and I’m a huge fan of Paul Noble’s work. . . . Jacob Hashimoto shows with my gallerist in Los Angeles, and Marilyn Minter teaches at my alma mater, the School of Visual Arts. So there was a continuum there that felt very good to be a part of.

In developing the artwork for Pagoda, what was it like working from a list of poetic phrases?

JJ: Too much freedom is always difficult, so it was good to have some kind of constraint with which to work. The most challenging and interesting part of the process was to find the connective tissue between all the disparate images and phrases. I basically started the drawing on the left and slowly let it grow and evolve toward the right without much foresight or planning . . . but somehow, on its own and independent from conscious effort, it always achieves equilibrium in the end.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เรื่องเล่าของคุณมาจากไหนJJ: พวกเขามาจากเงียบ เสี่ยงต่อช่วงเวลา บังเอิญโง่และความรู้สึกของ déjà vu จากวันที่เอาชนะ กิน และขับออกมาจะเขียนต้องการหรือไม่JJ: ไม่ได้โดยเฉพาะที่จุดนี้ซึ่งทำให้ภาพแสดงบางสิ่งบางอย่าง และเป็นการบีบบังคับที่ไม่สามารถเขียน วิธีคุณได้การเปลี่ยนเรียบร้อยแล้วจากการทำงานเชิงพาณิชย์ที่ดีศิลปะJJ: ผมไม่แน่ใจว่ามีทั้งประสบความสำเร็จในการค้าอย่างใดอย่างหนึ่ง แต่ฉันไม่ได้ทำการเปลี่ยนช้า โดยมีความกล้าหาญเพียงพอหรือโง่สะบัดโครงการค้าร่ำรวยในขณะที่สร้างตัวบุคคลงาน ผมคิดว่า ศิลปะอยู่เสมอ และมักจะทำงานด้วยตนเอง ดังนั้นเมื่องานพาณิชย์ถูกตัดออกไป ศิลปะถูกวางหนังสือ บางส่วนของงานที่ทาสีมีลักษณะค่อนข้างสมจริง คำอุปมาทุก ขณะวาดชิ้นจะเพิ่มเติมไปที่แปลกประหลาด จากที่ไม่ความแตกต่างนี้ในสื่อเกิดขึ้นJJ: ความแตกต่างนี้มาจากความสนใจของฉันในการตรวจสอบภายใน และภายนอก — เหล่านี้เป็นแรงกระตุ้นพื้นฐานสองที่ไดรฟ์ของฉันกระตุ้นการวาด และลงสี อยากวาดสิ่งที่เห็นกับตาจริงเป็นดวงตาของใจของฉัน แต่ในที่สุด มีอิสระในการสร้างภาพสิ่งต้อง ผม:ไม่จำกัดเฉพาะตลาดหรืออุดมการณ์ส่วนบุคคล วิธีใดคุณจึงไม่แบ่งเวลาระหว่างภาพ จิตรกรรม ประติมากรรม และออกแบบผลิตภัณฑ์JJ: ทุกครั้งที่ผมรู้สึกเหน็ดเหนื่อย หรือเบื่อกับสิ่งหนึ่ง ฉันเด้งไปอีก ไม่มีกำหนดการแท้จริงเว้นแต่ฉันทำงานบนหนังสือ แต่แม้แล้ว ฉันให้แน่ใจ เพื่อหยุดพัก หรือเปลี่ยนมุมมองของฉันในบางวิธีด้วยกิจกรรมของฉัน ทำไมคุณจึงไม่ได้ใช้ Maharam ของคณะกรรมการJJ: ผมเคยทราบเกี่ยวกับ Maharam บางครั้ง และผมรู้สึกเป็นเกียรติที่จะรวมในรายการของหยุด illustrious ดังอดีตผู้ร่วมงาน มีชีวิตอยู่ในลอสแองเจลิสหลายปี จะไม่ละเว้นอิทธิพลของชาร์ลส์และ Ray เมส ผมได้ทำงานกับ 2 x 4 ยัง ในอดีต [และ] กับ Prada และผมเป็นแฟนของโนเบิล Paul งานนี้... เหมือนจาค็อบแสดงกับฉัน gallerist ในลอสแองเจลิส และมาริลี Minter สอนที่ฉัน alma mater โรงเรียนทัศนศิลป์ เพื่อให้ มีความต่อเนื่องมีที่ดีเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของในการพัฒนางานศิลปะสำหรับเจดีย์ อะไรคือมันเหมือนทำงานจากรายการวลีบทกวีJJ: เสรีภาพมากเกินไปจะยาก ดังนั้นที่ดีต้องบางชนิดของข้อจำกัดที่ทำงาน ส่วนน่าสนใจ และท้าทายมากที่สุดของกระบวนการคือการเนื้อเยื่อเกี่ยวพันระหว่างภาพที่แตกต่างกันและวลี ฉันโดยทั่วไปเริ่มต้นการวาดภาพบนด้านซ้าย และช้าให้มันเติบโต และพัฒนาไปทางขวาโดย ไม่มองอนาคตมากหรือการวางแผน... แต่อย่างใด ของตัวเอง และอิสระจากความมีสติ มันมักจะประสบความสำเร็จสมดุลในสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ไหนจะเรื่องเล่าของคุณมาจากไหน? JJ: พวกเขามาจากที่เงียบสงบในช่วงเวลาที่มีความเสี่ยงจากความบังเอิญโง่และความรู้สึกของเดจาวู . จากวันที่เอาชนะกินและขับออกมาจะเขียนสิ่งสำคัญในการกระบวนการของคุณ? JJ: ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งภาพที่จุดนี้ทำให้เป็นการแสดงออกถึงบางสิ่งบางอย่างและตอบสนองการบังคับว่าการเขียนสามารถไม่ได้เป็น. วิธีที่คุณได้รับสามารถที่จะประสบความสำเร็จเปลี่ยนจากการทำผลงานในเชิงพาณิชย์ในการปรับ ? ศิลปะJJ: ผมไม่แน่ใจว่าถ้าผมได้รับความสำเร็จอย่างสิ้นเชิงทั้งในกิจการ แต่ฉันก็ทำให้การเปลี่ยนแปลงช้าโดยมีความกล้าหาญพอหรือความโง่เขลาจะหันหน้าหนีโครงการเชิงพาณิชย์ร่ำรวยขณะที่การสร้างร่างกายส่วนบุคคลของการทำงาน ผมคิดว่าศิลปะที่ดีอยู่ตลอดเวลาและผมมักจะทำให้การทำงานเพื่อตัวเองดังนั้นเมื่อทำงานในเชิงพาณิชย์ที่ถูกปล้นไปที่ศิลปะถูกวางเปล่า. บางส่วนของผลงานภาพวาดของคุณมีค่อนข้างมีเหตุผล, รูปแบบเป็นรูปเป็นร่างในขณะที่ชิ้นวาดของคุณมีแนวโน้มที่ ขึ้นไปประหลาด จากที่ไม่แตกต่างนี้ในสื่อที่เกิดขึ้น? JJ: ความแตกต่างนี้มาจากความสนใจของผมในภายในและภายนอกสังเกตเหล่านี้มีสองแรงกระตุ้นพื้นฐานมากที่ขับรถกระตุ้นของฉันในการวาดและระบายสี ผมชอบวาดสิ่งที่ฉันเห็นกับตาทางกายภาพของฉันเช่นเดียวกับตาใจของฉัน แต่ในท้ายที่สุดก็เกี่ยวกับการมีอิสระในการสร้างสิ่งที่ฉันต้องการภาพ ฉันไม่ได้ จำกัด โดยกลไกตลาดหรืออุดมการณ์ส่วนบุคคล. คุณจะแบ่งเวลาระหว่างภาพจิตรกรรมประติมากรรมและการออกแบบผลิตภัณฑ์หรือไม่? JJ: เมื่อใดก็ตามที่ฉันรู้สึกเหนื่อยหรือเบื่อกับสิ่งหนึ่งที่ผมตีกลับไปยังอีก ฉันไม่ได้มีกำหนดการที่แท้จริงเว้นแต่ผมทำงานเกี่ยวกับหนังสือเล่ม แต่ถึงอย่างนั้นฉันให้แน่ใจว่าจะใช้เวลาพักหรือเปลี่ยนมุมมองของฉันในทางใดทางหนึ่งโดยสลับกิจกรรมของฉัน. คุณไม่ใช้ Maharam ของคณะกรรมาธิการทำไม? JJ: ผม ได้รู้จักกันเกี่ยวกับ Maharam สำหรับบางเวลาและผมรู้สึกเป็นเกียรติที่จะรวมอยู่ในรายการของการทำงานร่วมกันที่ผ่านมาชื่อเสียง มีอาศัยอยู่ใน Los Angeles เวลาหลายปีดังนั้นมันเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สนใจอิทธิพลของชาร์ลส์และเรย์เม ผมเคยทำงานร่วมกับ 2x4 ในอดีตที่ผ่านมา [และ] กับ Prada และฉันเป็นแฟนตัวยงของการทำงานของพอลโนเบิลฯ . . . จาค็อบโมโตะแสดงให้เห็นกับ gallerist ของฉันใน Los Angeles, และมาริลีนมินเตอร์สอนอยู่ที่โรงเรียนเก่าของฉัน, โรงเรียนวิชาทัศนศิลป์ เพื่อให้มีความต่อเนื่องมีที่รู้สึกดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ. ในการพัฒนางานศิลปะสำหรับเจดีย์สิ่งที่มันเป็นเหมือนการทำงานจากรายการของวลีกวี? JJ: มากเกินไปเสรีภาพเป็นเรื่องยากเสมอดังนั้นมันเป็นเรื่องดีที่จะมี ชนิดของข้อ จำกัด บางอย่างกับการที่จะทำงาน ส่วนที่ท้าทายและน่าสนใจที่สุดของกระบวนการคือการหาเนื้อเยื่อเกี่ยวพันระหว่างทั้งภาพและวลีที่แตกต่างกัน ฉันเป็นพื้นเริ่มวาดภาพทางด้านซ้ายและค่อยๆปล่อยให้มันเติบโตและพัฒนาไปทางขวาโดยไม่ต้องมองการณ์ไกลมากหรือการวางแผน . . แต่อย่างใดในตัวเองและเป็นอิสระจากความใส่ใจก็มักจะประสบความสำเร็จในความสมดุลในท้ายที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เรื่องเล่าของคุณมาจากที่ไหน ?เจเจ : พวกเขามาจากเงียบเปราะบางช่วงเวลา จากความบังเอิญที่โง่และความรู้สึกของเดจาวู . จากวัน เสียท่า , เผาผลาญ และขับ .คือการเขียนที่สำคัญกระบวนการผลิตของคุณเจเจ : ไม่ได้โดยเฉพาะอย่างยิ่งในจุดนี้ทำให้ภาพแสดงบางอย่างและตอบสนองการบังคับที่เขียนไม่ได้ทำไมคุณสามารถเปลี่ยนจากการทำงานเพื่อศิลปะเชิงพาณิชย์ ?แจจุง : ผมไม่แน่ใจว่าถ้าฉันประสบความสำเร็จทั้งหมด ทั้งในกิจการ แต่ฉันทำให้การเปลี่ยนแปลงช้า โดยมีความกล้าหาญพอ หรือความโง่เขลาที่จะหันไปโครงการเชิงพาณิชย์ที่ร่ำรวยในขณะที่การสร้างส่วนบุคคลของร่างกายทำงาน ฉันคิดว่าศิลปะมีชีวิตอยู่เสมอและฉันมักจะทำงานเอง ดังนั้นเมื่อการทำงานในเชิงพาณิชย์ถูกปลดออกไป ศิลปะถูกวางเปลือยบางของคุณทาสี ทำงานได้เหมือนจริง ค่อนข้างเป็นรูปเป็นร่างสไตล์ในขณะที่ของคุณวาดชิ้นมีแนวโน้มขึ้นต่อประหลาด . จากความแตกต่างนี้ในสื่อเกิดขึ้นที่ไหน ?เจเจ : ความแตกต่างนี้มาจากความสนใจในการสังเกตภายนอกและภายใน เหล่านี้เป็นสองพื้นฐานมากกระตุ้นประสาทขับแรงกระตุ้นในการวาดและระบายสี ผมชอบวาดอะไร ผมเห็นกับตาทางกายภาพเช่นเดียวกับจิตใจของตา แต่ในท้ายที่สุด , มันเกี่ยวกับการมีเสรีภาพในการสร้างจินตภาพในสิ่งที่ฉันต้องการ ผมไม่ จำกัด โดยกลไกตลาดหรืออุดมการณ์ส่วนตัวคุณแบ่งเวลาระหว่างภาพ จิตรกรรม ประติมากรรม และออกแบบผลิตภัณฑ์เจเจ : เมื่อใดก็ตามที่ผมรู้สึกเหนื่อยหรือเบื่อกับสิ่งหนึ่ง ผมเด้งไปอีก ผมไม่มีเวลา จริง ถ้า ฉัน ทำงาน ใน หนังสือ แต่ผมแน่ใจว่าใช้เวลาหยุดพักหรือเปลี่ยนมุมมองของฉันในบางวิธี โดยสลับกิจกรรมของฉันทำไมคุณถึงเอา maharam ค่านายหน้า ?เจเจ : ผมรู้เกี่ยวกับ maharam มานานแล้ว และรู้สึกเป็นเกียรติที่จะถูกรวมอยู่ในรายชื่อของอดีตคนชื่อเสียง อยู่ใน Los Angeles สำหรับหลายปี มันเป็นไปไม่ได้ที่จะปฏิเสธอิทธิพลของชาร์ลส์และ Ray Eames . ผมเคยทำงานกับลอยในอดีต [ และ ] กับด้า และฉันเป็นแฟนใหญ่ของงานคือ พอล สูงศักดิ์ . . . . . . . - เจคอบ ฮาชิโมโตะ แสดงกับ หันมาเปิดแกลลอรี่ของฉันใน Los Angeles และมาริลีน มินเตอร์ สอนที่โรงเรียนเดิมของฉัน โรงเรียนของทัศนศิลป์ เพื่อให้มีความต่อเนื่อง มีว่า รู้สึกดีมากที่ได้เป็นส่วนหนึ่งของในการพัฒนางานศิลปะ สำหรับเจดีย์ แล้วมันชอบทำงานจากรายการของวลีบทกวีเหรอ ?เจเจ : เสรีภาพมากเกินไป เป็นเรื่องยากเสมอ ดังนั้นจึงเป็นที่ดีที่จะมีบางชนิดของข้อจำกัดที่ต้องทำงาน สุดท้าทาย และน่าสนใจที่สุดของกระบวนการคือหาเนื้อเยื่อที่เชื่อมต่อระหว่างกันทั้งหมดภาพและวลี ฉันเริ่มวาดภาพ แล้วค่อยๆปล่อยให้มันเจริญเติบโตและพัฒนาต่อไหม ถ้าไม่มีญาณ หรือการวางแผนมาก . . . . . . . แต่อย่างไรก็ตาม ในตัวเองและเป็นอิสระจากความพยายามมีสติมันก็บรรลุสมดุลในที่สุด