And as we were dealing with this, i

And as we were dealing with this, it had already been a week. Beastmen’s recovery abilities were amazing.



nd so, a problem arose. Those with good observation might already know what I was talking about.

Yes, Onee-san.

Onee-san, for some reason, loved to cling onto me. As happy as I was about that, it was troubling. It might be because I was only 4 years old but getting cling on to was a bother.

Yep.

Because she had those soft things…. I could not say it so let’s leave it aside. I was an innocent and pure child.

Most of all, the thing I was really troubled by was the lonely expression she had from time to time. To that silent Onee-san, there was her tail. A chestnut-colored fluffy tail. They often said a person’s eyes could convey as much as the mouth but in this case, a tail could express as much too.

Her tail wagged to and fro when she was interacting with Buhual and Bibinyaru and when you thought she was having fun, the very next instance, her ears and tail would flatten themselves like she was lonely.

As the other 2 set off, I finally had the time for her.



” Onee-san. ”

The standard place to find her at was her bed. The room was one of the less conspicuous rooms, situated deep in the house and it was where the former ‘Shadows’ had stayed. 3 beds lined side by side and on the innermost bed, Onee-san sat, her ears and tail jerking from the surprise. I took a seat on the plain-looking sofa placed across the beds and looked at her.

Seemingly afraid, she had curled herself up and gave fleeting glances at me.

I had introduced her as a gorgeous Onee-san but she was perhaps only around 15-16 years old. She gave off an impression of someone who was still a child, with fluffy chestnut ears and tail and was, of course, beautiful. And her long chestnut hair, as fluffy, spread out on the bed.

She looked like those healing characters but now, she was looking at me, afraid. How did I say it…. that hurt.

I meant, I was only a cute 4 years old child, you knew? What was so scary about me?

…Ah, it was true I defeated the ‘Shadows’ and removed the collar but… 4 years old, you knew? To think she was still hugging me yesterday, what was with this situation?

” Onee-san? ”

I called out to her once again. She might not had heard me the first time…right?

” …Y..Yes. ”

She managed to replied, her voice trembling. Her upturned eyes were cute. Cute, but please stop, this was really hurtful.

” Onee-san, what do you want to do from now on? ”

” … From now on…? ”

She managed to force her voice out, with a face that was about to cry. I was sorry too, for asking straight out like that. From her response, it seemed like she had nowhere to return to. But she was still young. It was not right to force her to go along with the flow with my half-hearted pity. She had to think for herself.

” Onee-san, where do you live? ”

” ….None. ”

” …Can you tell me about it? ”

Silence.

I slowly approached the bed where Onee-san had curled herself up on. I then sat on the side of the bed and lifted Onee-san’s face up.

And from that, she slowly recounted her story in bits and pieces.

Onee-san was an orphan.

And this orphan was an irregularity. So she was abused.

And then, she was sold. And undertook the shadow’s training.

And somehow gave up in resisting the collar.

And killed many.

Onee-san’s slender body trembled from the start till end but even so, I knew she was trying hard not to cry. At the end, I could not stand watching her like this.

” …I had murdered many people. I cannot be allowed to live… I.. want to die. ”

I hit Onee-san’s forehead, taking care of my strength. The sound reverberated around the room.

” Onee-san, baka? ”

[TN: Chose to leave it as it is. Baka.]

I then hugged her tightly.

” Would any of those people Onee-san killed come back to life if Onee-san is dead? They can’t, can they? ”

I hold the surprised Onee-san’s face in my hands.

” Do you really want to die? ”

Her body trembled.

” Anyone can make up for their sins by dying because it is the easiest way out. Nee, Onee-san, do you really want to die? ”

Her eyes started swaying.

Ah, no. Tears started gathering at her eyes. The drop right under her eye got bigger and when it got heavy, it rolled down her face. Her face twisted up in sadness and she suddenly moved.

” I… don’t wish to die! But I have nowhere else to go.. I already have nothing! ”

At this, I smiled inappropriately.

” Then, stay here? ”

Onee-san froze with a ‘Eh?’ look. I stroked her ears.

[TN: Envious…]

That’s great. She did not wish to die. I was feeling bad about having said some harsh things but now that Onee-san was going to be staying, I could not help but smile.

After a short while, Onee-san jumped at me and we ended up in a position where I was pushed down on the bed with her above me. Her tail was going crazy.

That’s great, she looked like she was delighted about it.

What I did not know was, the fact that stroking her head and ears multiple times mad

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

และ ตามที่เราได้จัดการกับนี้ มันมาแล้วหนึ่งสัปดาห์ ความสามารถในการกู้คืนของ Beastmen ถูก nd ดังนั้น ปัญหาเกิดขึ้น ผู้สังเกตที่ดีอาจรู้อยู่แล้วว่าสิ่งที่ผมพูดถึงใช่ Onee ซังOnee ซัง ด้วยเหตุผลบางอย่าง คนที่เข้ายึดลงบนผม เป็นความสุข ที่เกี่ยวกับว่า ก็หนักใจ อาจเป็น เพราะฉันอายุเพียง 4 ปี แต่การติดในการน่ารำคาญครับเพราะเธอมีสิ่งเหล่านั้นนุ่ม... ผมไม่สามารถบอกว่า มันมาทิ้งกัน ผมเป็นเด็กไร้เดียงสา และบริสุทธิ์สุดของทั้งหมด สิ่งฉันเป็นทุกข์จริง ๆ โดยแก้ไขนิพจน์ที่โดดเดี่ยวที่เธอมีเวลา หางของเธอได้ไปที่เงียบ Onee ซัง เกาลัดสีนุ่มหาง พวกเขามักจะบอกว่า ตาของคนสามารถถ่ายทอดเท่าที่ปาก แต่ในกรณีนี้ หางสามารถแสดงมากเกินไปหางของเธอ wagged ดิก ๆ เมื่อเธอถูกโต้ตอบกับ Buhual และ Bibinyaru และเมื่อคุณคิดว่า เธอมีความสนุก อินสแตนซ์ถัดไป เธอหู และหางจะแผ่ตัวเองเหมือนเธอเหงาเป็น 2 ตั้งปิด ผมก็มีเวลาสำหรับเธอ "Onee-ซาน"มาตรฐานพบเธอที่เตียงของเธอได้ ห้องพักเป็นห้องน้อยลงชัดเจน ลึกในบ้านอย่างใดอย่างหนึ่ง และก็ที่โยอดีต 'เงา' 3 เตียงเรียงเคียงข้าง และ บนเตียงก้น Onee ซังนั่ง หูและหางกระตุกจากความประหลาดใจของเธอ ผมเอานั่งบนโซฟากำลังล้วนวางอยู่บนเตียง และมองดูที่เธอดูเหมือนกลัว เธอก็งอ และให้ปรายหน้าปัดรวมที่ฉันผมได้แนะนำเธองดงาม Onee ซัง แต่เธอเท่านั้นที่อาจเป็นประมาณ 15-16 ปี เธอให้ปิดความรู้สึกของคนที่ยังเด็ก ปุยเกาลัดหูและหาง และ แน่นอน สวยงาม ผมของเธอยาวเกาลัด เป็นปุย ลุกลามบนเตียงเธอดูเหมือนผู้รักษาอักขระ แต่ตอนนี้ เธอกำลังมองฉัน กลัว วิธีที่ผมพูดว่า มัน... ที่เจ็บฉันหมายถึง ผมเด็กน่ารัก 4 ปีเท่านั้น คุณรู้ น่ากลัวมากเกี่ยวกับฉันคืออะไร… อา มันเป็นความจริงฉันชนะ 'เงา' และเอาคอ แต่... 4 ปี คุณรู้ว่า คิดว่าเธอก็ยังคงกอดฉันวันนี้ ไหนสถานการณ์นี้Onee "ซัง"ฉันเรียกเธออีกครั้ง เธออาจไม่ได้ยินฉันครั้งแรก...ขวา” … Y ... ใช่ ”เธอจัดการที่จะตอบกลับ เสียงสั่น ดวงตาของเธอคว่ำถูกน่ารัก น่ารัก แต่กรุณาหยุด ไม่อันตรายจริง ๆ"Onee ซัง คุณต้องทำจากนี้"” … จากนี้... ”เธอจัดการเพื่อบังคับเสียง กับใบหน้าที่กำลังจะร้องไห้ ขออภัยมากเกินไป ถามตรง ๆ ก็ได้ จากการตอบสนองของเธอ มันดูเหมือนเธอไม่มีกลับไป แต่เธอก็ยังเด็ก ก็ไม่ได้สิทธิที่จะบังคับเธอไปพร้อมกับการไหลกับของฉันสงสาร half-hearted เธอคิดว่าสำหรับตัวเอง"Onee ซัง คุณอยู่ที่ไหน""...ไม่"” … คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับมัน ”ความเงียบผมค่อย ๆ เข้าหาเตียงที่ Onee ซังมีงอบน ฉันแล้วนั่งด้านของเตียงและยก Onee-ซานหน้าค่าและจากที่ เธอช้าอันเป็นเรื่องราวของเธอในชิ้นเล็ก ๆOnee ซังคือเด็ก กำพร้าและเด็กกำพร้านี้มี เธอได้ถูกทารุณกรรมเพื่อแล้ว เธอถูกขาย และ undertook การฝึกอบรมของเงาและอย่างใด ให้ในการต่อต้านคอและหลาย killedร่างกายเรียว Onee-ซาน trembled ตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงสิ้นเดือน แต่แม้ดังนั้น ฉันรู้เธอพยายามอย่างหนักไม่ร้องไห้ ปลาย ฉันสามารถยืนดูเธอแบบนี้” … ฉันได้ฆ่าตายหลายคน ผมไม่ได้รับอนุญาตให้อาศัยอยู่... I. การต้องตาย ”ผมตีหน้าผาก Onee-ซาน การดูแลความแข็งแรงของฉัน เสียง reverberated รอบห้อง"Onee ซัง baka"[TN: เลือกที่จะปล่อยให้มันเป็น Baka]ฉันแล้วทุกกอดเธอแน่น"จะของคนฆ่า Onee ซังกลับมาชีวิตถ้าซาน Onee จะตาย พวกเขาไม่ สามารถพวกเขา ”ฉันถือใบหน้าประหลาดใจ Onee-san ของมือ"คุณจริง ๆ ต้องตาย"ร่างกายของเธอ trembled"ทุกคนสามารถทำขึ้นสำหรับบาปตาย เพราะมันเป็นทางออกที่ง่ายที่สุด เขียว Onee ซัง คุณจริง ๆ ต้องตาย ”ดวงตาของเธอเริ่มต้นอา ไม่ น้ำตาเริ่มชุมนุมที่ดวงตาของเธอ หล่นอยู่ใต้ตาของเธอมีขนาดใหญ่กว่า และเมื่อมันได้หนัก มันกลิ้งลงใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเธอบิดขึ้นในความโศกเศร้า และเธอก็ย้าย"ผมไม่ต้องการตาย แต่ผมคงไม่ไป... มีแล้วไม่มีอะไร ”ที่นี้ ฉันจะยิ้มอย่างไม่เหมาะสม"แล้ว พักที่นี่"Onee ซังแช่แข็ง ด้วยการมอง 'Eh ' ผม stroked หูของเธอ[TN: อิจฉา...]ยอดเลย เธอไม่อยากตาย ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับต้องบอกสิ่งที่เลวร้าย แต่ขณะที่ซัง Onee จะอยู่ ฉันไม่สามารถช่วยที่แต่ยิ้มหลังสั้น Onee ซังกระโดดที่ฉัน และเราจบลงในตำแหน่งที่ผมถูกผลักลงบนเตียงกับเธอข้างฉัน หางของเธอกำลังจะบ้านั่นคือดี เธอดูเหมือนเธอมีความสุขจริง ๆ เลยเป็นอะไรผมไม่รู้ ความจริงที่ว่า บ้าลูบหัวและหูของเธอหลายครั้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

และขณะที่เรากำลังจัดการกับเรื่องนี้มันมีอยู่แล้วได้หนึ่งสัปดาห์ Beastmen ของความสามารถในการกู้คืนเป็นที่น่าตื่นตาตื่นใจ



ND ดังนั้นปัญหาที่เกิดขึ้น ผู้ที่มีการสังเกตที่ดีอยู่แล้วจะได้รู้ว่าสิ่งที่ผมพูดคุยเกี่ยวกับ

ใช่ onee ซัง

onee ซังด้วยเหตุผลบางอย่างรักที่จะยึดติดลงบนผม ในฐานะที่มีความสุขขณะที่ผมกำลังว่ามันก็หนักใจ อาจจะเป็นเพราะผมอายุเพียง 4 ปี แต่ได้รับยึดไปเป็นรำคาญ

อ๋อ

เพราะเธอมีสิ่งที่อ่อนนุ่มที่ ... ฉันไม่สามารถพูดได้มันจึงขอปล่อยให้มันกัน ผมเป็นเด็กไร้เดียงสาและบริสุทธิ์

ที่สุดของทุกสิ่งที่ผมก็มีความสุขจริงๆโดยเป็นการแสดงออกเหงาเธอได้เป็นครั้งคราว ที่เงียบ onee ซังมีหางของเธอ เกาลัดสีหางปุย พวกเขามักจะบอกว่าดวงตาของคนที่สามารถถ่ายทอดมากที่สุดเท่าที่ปาก แต่ในกรณีนี้ หางสามารถแสดงเป็นมากเกินไป

หางกระดิกไปมาเมื่อเธอได้มีปฏิสัมพันธ์กับ Buhual และ Bibinyaru และเมื่อคุณคิดว่าเธอมีความสนุกสนานเช่นถัดไปมากหูและหางของเธอจะแผ่ตัวเองเหมือนที่เธอเหงา

ในขณะที่อีก 2 กำหนดออกในที่สุดผมก็มีเวลาสำหรับเธอ



"onee ซัง "

สถานที่ที่จะหามาตรฐานของเธอที่เป็นเตียงของเธอ ห้องพักเป็นหนึ่งในห้องที่เห็นได้ชัดเจนน้อยตั้งอยู่ลึกลงไปในบ้านและมันก็เป็นที่อดีต 'เงา' ได้อยู่ 3 ห้องนอนเรียงรายไปด้านข้างและบนเตียงสุด onee ซังนั่งหูและหางของเธอกระตุกจากความประหลาดใจ ผมเอาที่นั่งบนโซฟาธรรมดามองข้ามวางเตียงและมองไปที่เธอ

กลัวดูเหมือนเธอได้ขดตัวเองขึ้นมาและทำให้สายตาหายวับไปที่ผม

ผมได้แนะนำให้เธอเป็นที่งดงาม onee ซัง แต่เธอก็อาจจะเก่าเพียงประมาณ 15-16 ปีที่ผ่านมา เธอให้ปิดการแสดงผลของคนที่ยังเป็นเด็กที่มีหูเกาลัดนุ่มและหางและเป็นของหลักสูตรที่สวยงาม และผมยาวของเธอเกาลัดเป็นปุยกระจายออกไปบนเตียง

เธอมองเหมือนตัวละครเหล่านั้นรักษา แต่ตอนนี้เธอกำลังมองมาที่ฉันกลัว ผมใช้คำว่ามันได้ ... เจ็บที่

ฉันหมายถึงฉันเป็นเพียงน่ารักเด็กอายุ 4 ปีคุณรู้? ดังนั้นสิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับฉัน?

... โอ้มันเป็นความจริงที่ฉันแพ้ 'เงา' และลบออกคอ แต่ ... 4 ปีคุณรู้? ที่จะคิดว่าเธอยังคงกอดฉันเมื่อวานนี้สิ่งที่เป็นกับสถานการณ์เช่นนี้?

"onee ซัง? "

ฉันเรียกว่าเธอออกไปอีกครั้ง เธออาจจะไม่เคยได้ยินฉันเป็นครั้งแรก ... ใช่มั้ย?

" ... Y..Yes

" เธอพยายามที่จะตอบตัวสั่นเสียงของเธอ ตาหงายเธอน่ารัก น่ารัก แต่โปรดหยุดนี้เป็นอันตรายจริงๆ

"onee ซังทำในสิ่งที่คุณต้องการจะทำต่อจากนี้? "

" ... จากนี้ไป ... ? "

เธอพยายามที่จะบังคับให้เสียงของเธอออกมาด้วยใบหน้าที่กำลังจะร้องไห้ ผมรู้สึกเสียใจมากเกินไปสำหรับการขอออกตรงเช่นเดียวกับที่ จากการตอบสนองของเธอมันดูเหมือนว่าเธอมีที่ไหนเลยที่จะกลับไป แต่เธอก็ยังหนุ่ม มันไม่ถูกต้องที่จะบังคับให้เธอไปพร้อมกับการไหลด้วยความสงสารครึ่งใจของฉัน เธอต้องคิดว่าสำหรับตัวเอง

"onee ซังคุณอยู่ที่ไหน? " "

... .None " "

... คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับมันได้หรือไม่ "

ความเงียบ

ฉันค่อยๆเดินเข้ามาใกล้เตียงที่ onee ซังได้ขดตัวเองขึ้นบน จากนั้นผมก็นั่งอยู่บนด้านข้างของเตียงและยกใบหน้า onee ซังขึ้น

และจากนั้นเธอก็ค่อย ๆ เล่าเรื่องราวของเธอในบิตและชิ้นส่วน

onee ซานเป็นเด็กกำพร้า

และเด็กกำพร้านี้เป็นความผิดปกติ ดังนั้นเธอจึงถูกทำร้าย

และแล้วเธอก็ขาย และเข้ามารับการฝึกอบรมเงาของ

และอย่างใดให้ขึ้นในการต่อต้านคอ

และถูกฆ่าตายจำนวนมาก

ร่างผอมเพรียว onee ซังกลัวจนตัวสั่นตั้งแต่เริ่มต้นจนจบ แต่ยังให้ฉันรู้ว่าเธอกำลังพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ ในตอนท้ายที่ฉันไม่สามารถยืนดูเธอเช่นนี้

" ... ฉันฆ่าคนจำนวนมาก ฉันไม่สามารถได้รับอนุญาตให้มีชีวิตอยู่ ... ฉัน .. ต้องการที่จะตาย "

ฉันตีหน้าผาก onee ซังของการดูแลความแข็งแรงของฉัน เสียงดังก้องไปทั่วห้อง

"onee ซัง Baka? "

[TN: เลือกที่จะปล่อยให้มันเป็น Baka.]

จากนั้นผมก็กอดเธอไว้แน่น

"ต้องการใด ๆ ของคนเหล่านั้น onee ซังฆ่ากลับมาถึงชีวิตถ้า onee ซังตาย? พวกเขาไม่สามารถสามารถที่พวกเขา? "

ฉันถือประหลาดใจ onee ซังใบหน้าในมือของฉัน

"คุณอยากจะตาย? "

ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน

"ทุกคนสามารถทำขึ้นสำหรับความผิดบาปของพวกเขาโดยที่กำลังจะตายเพราะมันเป็นวิธีที่ง่ายที่สุดออกมา นี onee ซังจริงๆคุณต้องการที่จะตาย? "

ดวงตาของเธอเริ่มโยก

อ่าไม่มี น้ำตาเริ่มรวบรวมในดวงตาของเธอ ลดลงขวาภายใต้สายตาของเธอมีขนาดใหญ่และเมื่อมันก็หนักมันกลิ้งลงใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเธอบิดขึ้นมาในความโศกเศร้าและเธอก็ย้าย

"ฉัน ... ไม่ต้องการที่จะตาย! แต่ก็ต้องไปไหน .. ฉันมีอะไร! "

ในตอนนี้ผมยิ้มไม่เหมาะสม

"แล้วอยู่ที่นี่? "

แช่แข็ง onee ซังด้วย 'ใช่มั้ย?' ดู. ผมลูบหูของเธอ

[TN: อิจฉา ... ]

ที่ดี เธอไม่ได้ต้องการที่จะตาย ผมรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับการมีกล่าวว่าสิ่งที่รุนแรงบางอย่าง แต่ตอนนี้ที่ onee ซังจะได้รับการเข้าพักที่ผมไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้ม

หลังจากที่ในขณะสั้น onee ซังเพิ่มขึ้นมาที่ผมและเราจบลงด้วยการอยู่ในตำแหน่งที่ผมถูกผลักลงบนเตียงกับเธอฉันข้างต้น หางของเธอจะบ้า

ที่ดีเธอดูเหมือนเธอก็ยินดีที่เกี่ยวกับเรื่องนี้

สิ่งที่ผมไม่ทราบว่าเป็นความจริงที่ว่าลูบหัวและหูของเธอหลายครั้งบ้า onee ซังเพิ่มขึ้นมาที่ผมและเราจบลงด้วยการอยู่ในตำแหน่งที่ผมถูกผลักลงบนเตียงกับเธอฉันข้างต้น หางของเธอจะบ้า ที่ดีเธอดูเหมือนเธอก็ยินดีที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่ผมไม่ทราบว่าเป็นความจริงที่ว่าลูบหัวและหูของเธอหลายครั้งบ้า onee ซังเพิ่มขึ้นมาที่ผมและเราจบลงด้วยการอยู่ในตำแหน่งที่ผมถูกผลักลงบนเตียงกับเธอฉันข้างต้น หางของเธอจะบ้า ที่ดีเธอดูเหมือนเธอก็ยินดีที่เกี่ยวกับเรื่องนี้ สิ่งที่ผมไม่ทราบว่าเป็นความจริงที่ว่าลูบหัวและหูของเธอหลายครั้งบ้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

และขณะที่เรากำลังจัดการกับเรื่องนี้มันก็ผ่านมาอาทิตย์นึงแล้วนะ beastmen การกู้คืนของความสามารถที่มหัศจรรย์มากและก็มีปัญหาเกิดขึ้น ผู้สังเกตดีๆก็จะรู้ว่าสิ่งที่ผมพูดถึงใช่ พี่ซานพี่ซาน บางเหตุผล ชอบจับผมไว้ มีความสุขเท่าที่ผมประมาณว่า มันเป็นปัญหา อาจเป็นเพราะผมแค่ 4 ปี แต่จะยึดติดกับมันหรอกใช่เนื่องจากเธอมีที่นุ่มๆ . . . . . . . ผมไม่สามารถพูดมัน ปล่อยให้มันออกมา ผมเป็นเด็กที่ไร้เดียงสาและบริสุทธิ์มากที่สุดของทั้งหมดที่ผมมีปัญหาคือ เหงาสีหน้าเธอมีเวลา ที่เงียบ พี่ซัน มีหางของเธอ เกาลัดปุยหางสี พวกเขามักจะบอกว่าดวงตาของบุคคล สามารถถ่ายทอด พอๆกับปาก แต่ในกรณีนี้ หางสามารถแสดงมากด้วยหางของเธอแกว่งไปมาเมื่อเธอโต้ตอบกับ buhual และ bibinyaru และเมื่อคุณคิดว่าเธอกำลังสนุกสนาน , ตัวอย่างถัดไป หูและหางจะแผ่ออกเหมือนเธอโดดเดี่ยวขณะที่อีก 2 ชุดปิด ในที่สุดฉันก็มีเวลาให้เธอ" พี่ซัน "สถานที่มาตรฐานเพื่อหาเธอที่เตียงของเธอ ห้องเป็นห้องของเด่นน้อยลง ตั้งอยู่ลึกเข้าไปในบ้าน และมันเป็นอดีตที่ ' เงา ' ได้อยู่ 3 เตียงเรียงรายด้านข้างและบนเตียงข้างพี่ซาน , เสาร์ , หูและหางสะบัดจากประหลาดใจ ฉันนั่งบนโซฟาที่วางไว้ธรรมดามองข้ามเตียงและมองเธอดูเหมือนจะกลัว เธอม้วนตัวขึ้นและให้หายวับไปในสายตาผมผมแนะนำเธอในฐานะที่งดงามพี่ซัน แต่เธออาจจะประมาณ 15-16 ปี เธอให้ปิดความประทับใจของคนที่ยังเป็นเด็ก หูและหางปุยเกาลัดและ , แน่นอน , สวยงาม ผมของเธอยาวและเกาลัด , เป็นปุย , แผ่บนเตียงเธอดูเหมือนพวกรักษาอักขระ แต่ตอนนี้เธอกำลังมองฉัน กลัว ทำไมฉันถึงพูดมัน . . . . . . . ที่บาดเจ็บฉันหมายถึง ฉันเป็นแค่ น่ารัก อายุ 4 ปี เด็ก คุณรู้มั้ย สิ่งที่น่ากลัวเกี่ยวกับฉัน ?. . . . . เออ มันก็จริงที่ฉันแพ้ ' เงา ' และถอดปลอกคอ แต่ . . . . . . . 4 ปี คุณก็รู้ คิดว่า เธอยังคงกอดผมเมื่อวาน เกิดอะไรกับสถานการณ์นี้" พี่ซัน "ผมโทรไปหาเธออีกครั้ง เธอจะได้ยินฉันครั้งแรก . . . ใช่มั้ย ?" . . . . . . . . . ครับ "เธอจัดการเพื่อตอบ เสียงของเธอสั่น ตาด้านบนของเธอน่ารัก น่ารัก แต่ได้โปรดหยุดเถอะ มันเจ็บปวดจริงๆ" พี่ซัง คุณจะทำอะไรต่อไป ? "" . . . . . . . จากนี้ไป . . . . . . . ? "เธอจัดการกับพลังเสียงของเธอ ด้วยใบหน้าที่กำลังจะร้องไห้ ขอโทษด้วยที่ถามออกไปแบบนั้น จากการตอบสนองของเธอ ดูเหมือนเธอจะไม่มีที่ให้กลับไป แต่เธอยังเด็ก มันไม่มีสิทธิที่จะบังคับให้เธอไปพร้อมกับการไหลด้วยความสงสารครึ่งใจของฉัน เธอต้องคิดถึงตัวเอง" พี่ซัน บ้านคุณอยู่ไหน ? "" . . . . . . . ไม่มี "" . . . . . . . คุณสามารถบอกฉันเกี่ยวกับมัน "ความเงียบฉันค่อยๆ เดินเข้ามาใกล้เตียงที่พี่ซันก็ม้วนตัวขึ้นบน ฉันนั่งอยู่บนด้านข้างของเตียง และยกหน้าพี่ซันแล้วและจากที่เธอค่อยๆเล่าเรื่องราวของเธอในบิตและชิ้นส่วนพี่ซัน เป็นเด็กกำพร้าเด็กกำพร้าและนี้เป็นความผิดปกติ เธอถูกรังแกแล้วเธอถูกขาย ดำเนินการฝึกอบรมและเงาแล้วให้ขึ้นในการต่อต้านการปก .และฆ่าคนมากมายพี่หุ่นดีซาน ก็ตั้งแต่เริ่มจนจบ แต่ถึงอย่างนั้น ฉันก็รู้ว่าเธอพยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้ ในที่สุด ฉันก็จะไม่ยืนมองเธอแบบนี้" . . . . . . . ฉันได้ฆ่าคนมากมาย ผมไม่สามารถอนุญาติให้อยู่ . . . . . . . . . ต้องการที่จะตาย "ผมโดนพี่หัวซาน ดูแลความแข็งแรงของฉัน เสียง reverberated ทั่วห้อง" พี่ซัน บ้ารึเปล่า "[ TN : เลือกที่จะทิ้งมันไว้ บ้า ]ผมกอดเธอไว้แน่น" ใด ๆของพวกพี่ซัน ฆ่าชีวิตกลับมา ถ้าพี่ซานตายแล้ว พวกเขาจะไม่ได้พวกเขา ? "ฉันถือแปลกใจที่พี่ซันหน้าในมือ" แกอยากตายจริงๆใช่ไหม "ร่างกายของเธอสั่นสะท้าน" ทุกคนสามารถทำขึ้นสำหรับบาปของพวกเขาตายเพราะมันเป็นทางออกที่ง่ายที่สุด นี่ พี่ซัน แกอยากตายจริงๆใช่ไหม "ตาของเธอเริ่มโอนเอนอ่า ไม่นะ น้ำตาเริ่มชุมนุมที่ตาของเธอ ลงใต้ตาของเธอมีใหญ่ และเมื่อมันหนัก มันกลิ้งลงบนใบหน้าของเธอ ใบหน้าของเธอบิดขึ้นในความเศร้า และเธอก็ย้ายไป" ฉัน . . . ไม่อยากจะตาย แต่ฉันไม่มีที่ไป . . . . . . . ผมไม่มีอะไรแล้ว "นี่ฉันยิ้มไม่เหมาะสม" งั้นรออยู่ที่นี่ "พี่ซานชะงักกับ ' เอ๊ะ ? ' ดู ฉันลูบหูTN : อิจฉา [ . . . ]นั่นเยี่ยมมาก เธอยังไม่อยากตาย ฉันรู้สึกไม่ดีเกี่ยวกับการมีบอกว่าไม่ดี แต่ตอนนี้พี่ซันไปอยู่ ผมไม่สามารถช่วย แต่รอยยิ้มหลังจากที่ในขณะสั้น พี่ซานกระโดดใส่ฉันและเราสิ้นสุดขึ้นในตำแหน่งที่ถูกผลักลงบนเตียงกับเธออยู่เหนือฉัน หางของเธอกำลังจะบ้าเยี่ยมมาก เธอเหมือน