Gu Bei’s brows twitched as he looke

Gu Bei’s brows twitched as he looked at Nie Li and Lu Piao in astonishment as he asked, “You guys know medicine?”

Nie Li nodded. “Somewhat.”

Gu Bei went silent for a moment. Although he was a little skeptical, he still nodded his head and said, “Then come in.”

Guided by Gu Bei, the two of them entered an extremely vast courtyard. Upon entering, the courtyard opened up into a large garden dotted with pavilions. There was even a small bridge with water flowing below. It was like a scene of paradise. Even the air carried the fragrance of heavenly flowers.

“My sister and I are direct descendents of the Gu Clan. My sister was once considered the most outstanding among our younger generation. However, she encountered trouble during cultivation, which paralysed her entire lower body. No one knows how or why it happened.” Finishing his words, Gu Bei’s eyes flashed with chilling rays.

Nie Li vaguely sensed an undertone to Gu Bei’s words. Gu Lan was probably the victim of the family’s internal conflicts.

Lu Piao pondered inwardly. So Gu Bei and his sister were only two out of many direct descendents. It seems like this Gu Clan was quite a large faction.

Nie Li and Lu Piao followed Gu Bei along the small path and reached a smaller courtyard. Inside, there was a girl clothed in white who sat quietly on a chair. Her clear pupils were like autumn water and were embedded into her beautiful and delicate face like gems. With a calm and peaceful expression, she quietly stared at a purple flower on a small artificial mound. She had a light-coloured lips that were as pale as water. Beneath the white clothes was her jade-bright skin. Traces of ill-coloured ash showed on her face, like a flower that might wither at any time.

“Beauty that lasts through the spring, the flower withers and people die unknowingly,” the white clothed girl muttered, with a trace of sadness between her brows.

“Elder sister.” A gleam of tears flashed through Gu Bei’s eyes. As he watched Gu Lan, his once high-spirited sister who had been rendered into such a state, Gu Bei felt as though his heart was being torn apart.

“Gu Bei, you’re back?” The girl in white revealed a faint smile. Her eyes then fell onto the two behind Gu Bei as she asked, “These two are…?”

“Both of them are my friends.” Gu Bei didn’t dare say that Nie Li was here to examine her illness. Every time a physician visited, she would always smile and reject them.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คิ้วกู Bei twitched ขณะที่เขามองการเดินทาง Nie Li และ Lu Piao ในเมือ เป็นเขาถาม "พวกคุณรู้ยา"เดินทาง Nie Li แล้วพยักหน้าอย่าง "ค่อนข้าง"Bei กูเงียบไปครู่หนึ่ง แต่เขาสงสัยเล็กน้อย เขายังคงเลยต้องศีรษะของเขา และกล่าวว่า, "แล้วมา"นำ โดยกูเป่ย ของพวกเขาป้อนลานเพลินมาก เมื่อป้อน ลานเปิดเป็นสวนขนาดใหญ่ที่จุดที่ มีศาลา แม้จะมีสะพานเล็ก ๆ มีน้ำไหลด้านล่าง มันเป็นเหมือนฉากของพาราไดซ์ แม้อากาศดำเนินกลิ่นดอกไม้สวรรค์"น้องสาวของฉันและฉันเป็นลูกหลานโดยตรงของตระกูลกู น้องสาวของฉันถูกครั้งเดียวถือโดดเด่นที่สุดในหมู่คนรุ่นใหม่ของเรา อย่างไรก็ตาม เธอพบปัญหาระหว่างการเพาะปลูก ซึ่ง paralysed ของเธอทั้งร่างกายต่ำ ไม่มีใครรู้วิธี หรือทำไมมันเกิดขึ้น" จบคำพูดของเขา ตากูเป่ยประกายกับหนาวรังสีเดินทาง Nie Li รู้สึกการปรับโทนสีเพื่อกูเป่ยคำราง Gu Lan คืออาจ ตกเป็นเหยื่อของความขัดแย้งภายในครอบครัวLu Piao pondered อย่างภายใน ดังนั้น กูเป่ยและน้องสาวของเขาก็เพียงสองจากลูกหลานโดยตรงมากมาย ดูเหมือนว่ากองทัพนี้กูถูกฝ่ายค่อนข้างใหญ่เดินทาง Nie Li และ Lu Piao ตามกูเป่ยตามเส้นทางเล็ก ๆ และถึงมีลานขนาดเล็ก ผู้หญิงใส่เสื้อผ้าสีขาวที่นั่งบนเก้าอี้ได้ภายใน นักเรียนของเธอชัดเจนเหมือนน้ำฤดูใบไม้ร่วง และถูกฝังตัวในใบหน้าของเธอสวยงาม และละเอียดอ่อนเช่นอัญมณี มีนิพจน์ที่เงียบ สงบ เธอเงียบ ๆ จ้องไปที่ดอกไม้สีม่วงบนเนินดินเล็ก ๆ ประดิษฐ์ เธอมีริมฝีปากสีอ่อนที่เป็นซีดเป็นน้ำ ภายใต้เสื้อสีขาวถูกผิวหยกสดใสของเธอ ร่องรอยของเถ้าสีป่วยแสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอ เหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวแห้งอาจตลอดเวลา"ความงามที่ยั่งยืนผ่านฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้ withers และคนตายไม่รู้ สาวใส่เสื้อผ้าญี่ปุ่น มีร่องรอยของความเศร้าระหว่างคิ้วของเธอ"พี่สาว" คให้น้ำตาประกายผ่านสายตา Gu Bei ตามเขาดู Gu Lan น้อง high-spirited ครั้งที่มีการแสดงเป็นรัฐดังกล่าว เป่ยกูรู้สึกเหมือนกับว่าหัวใจของเขาถูกฉีกขาดออกจากกัน"กูเป่ย คุณกลับมา" สาวขาวเผยรอยยิ้มจาง ๆ ดวงตาของเธอแล้วลดลงไปสองหลังกูเป่ยเป็นเธอถาม "สองคนนี้ เป็น...""พวกเขาทั้งสองเป็นเพื่อนของฉัน" Bei กูไม่กล้าพูดว่า เดินทาง Nie Li เป็นที่นี่เพื่อ ตรวจสอบการเจ็บป่วยของเธอ ทุกครั้งที่เข้าชมแพทย์ เธอจะยิ้ม และปฏิเสธพวกเขา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คิ้ว Gu Bei ของกระตุกในขณะที่เขามองไปที่ Nie Li Lu และเปรี้ยวด้วยความประหลาดใจในขณะที่เขาถามว่า "พวกคุณรู้ว่ายา?" Nie ลี่พยักหน้า "ค่อนข้าง." Gu Bei เงียบไปสักครู่ แม้ว่าเขาจะไม่เชื่อเล็ก ๆ น้อย ๆ เขาก็ยังคงพยักหน้าและกล่าวว่า "จากนั้นมาใน." นำโดย Gu Bei ที่สองของพวกเขาเข้ามาในลานกว้างใหญ่มาก เมื่อเข้าสู่คอร์ทยาร์ดเปิดขึ้นเป็นสวนขนาดใหญ่จุดที่มีศาลา มีแม้กระทั่งสะพานเล็ก ๆ มีน้ำไหลด้านล่าง มันเป็นเหมือนฉากสวรรค์ แม้อากาศดำเนินกลิ่นหอมของดอกไม้สวรรค์. "น้องสาวของฉันและฉันมีลูกหลานโดยตรงของตระกูล Gu น้องสาวของฉันได้รับการพิจารณาครั้งที่โดดเด่นมากที่สุดในหมู่รุ่นน้องของเรา อย่างไรก็ตามเธอพบปัญหาในช่วงการเพาะปลูกซึ่งเป็นอัมพาตร่างกายส่วนล่างของเธอทั้งหมด ไม่มีใครรู้ว่าทำไมมันเกิดขึ้น. "จบคำพูดของเขาตา Gu Bei ประกายด้วยรังสีหนาว. Nie ลี่รางรู้สึกแผ่วคำ Gu Bei ของ Gu ลานอาจจะเป็นเหยื่อของความขัดแย้งภายในครอบครัวได้. Lu เปรี้ยวครุ่นคิดในใจ ดังนั้น Gu บวร์กและน้องสาวของเขาเพียงสองจากลูกหลานโดยตรงจำนวนมาก ดูเหมือนว่านี้ Gu แซ่ค่อนข้างใหญ่ฝ่าย. Nie Li Lu และเปรี้ยวตาม Gu บวร์กไปตามเส้นทางขนาดเล็กและถึงคอร์ทยาร์ดมีขนาดเล็กลง ภายในมีหญิงสาวคนหนึ่งสวมเสื้อสีขาวที่นั่งเงียบ ๆ อยู่บนเก้าอี้ นักเรียนที่ชัดเจนของเธอเป็นเหมือนน้ำฤดูใบไม้ร่วงและถูกฝังลงในใบหน้าที่สวยงามและละเอียดอ่อนของเธอเหมือนอัญมณี ด้วยสีหน้าสงบและเงียบสงบเธออย่างเงียบ ๆ จ้องที่ดอกไม้สีม่วงบนเนินเทียมขนาดเล็ก เธอมีริมฝีปากสีอ่อนที่มีความอ่อนเป็นน้ำ ภายใต้เสื้อผ้าสีขาวเป็นหยกผิวสดใสของเธอ ร่องรอยของเถ้าป่วยสีแสดงให้เห็นบนใบหน้าของเธอเหมือนดอกไม้ที่อาจจะเหี่ยวเฉาได้ตลอดเวลา. "ความงามที่มีจำนวน จำกัด ผ่านฤดูใบไม้ผลิที่ไหล่ดอกไม้และคนตายไม่รู้" สีขาวสาวสวมพึมพำกับร่องรอยของความโศกเศร้าระหว่าง คิ้วของเธอ. "พี่." ประกายน้ำตาประกายผ่านสายตาของ Gu บวร์ก ในขณะที่เขาดู Gu Lan น้องสาวหนึ่งครั้งคึกคะนองของเขาได้รับการแสดงผลเป็นเช่นรัฐ Gu Bei รู้สึกราวกับว่าหัวใจของเขาถูกฉีกออกเป็นชิ้น. "Gu บวร์ก, คุณกลับมา?" หญิงสาวในสีขาวเผยให้เห็นจาง ๆ ยิ้ม. ดวงตาของเธอแล้วตกลงไปบนทั้งสองที่อยู่เบื้องหลัง Gu Bei ขณะที่เธอถามว่า "สองคนนี้ ... ?" "พวกเขาทั้งคู่เป็นเพื่อนของฉัน." Gu Bei ไม่กล้าบอกว่า Nie ลี่อยู่ที่นี่เพื่อตรวจสอบความเจ็บป่วยของเธอ เวลาแพทย์เข้าเยี่ยมชมทุกคนที่เธอมักจะยิ้มและปฏิเสธ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

กูเป่ยคิ้วกระตุก เขาจ้องมองหนี่หลี่และลูเปียวด้วยความประหลาดใจ เขาถามว่า " พวกคุณรู้จักยา ? "นี่ ลีพยักหน้า “ค่อนข้าง”กูเป่ยก็เงียบไปชั่วขณะ แม้ว่าเขาจะสงสัยว่า เขาก็พยักหน้าและบอกว่า " มา "นำโดย กูเบ สองของพวกเขาเข้ามาเป็นลานที่แสนกว้างใหญ่ เมื่อป้อนสนามเปิดเป็นสวนขนาดใหญ่ จุดที่มีศาลา มีสะพานเล็ก ๆที่มีน้ำไหลด้านล่าง มันเหมือนฉากของพาราไดซ์ แม้แต่อากาศ พากลิ่นหอมของดอกไม้สวรรค์" น้องสาวของฉันและฉันเป็นลูกหลานโดยตรงของตระกูลกู พี่สาวของฉันเคยถือว่าโดดเด่นที่สุดในหมู่รุ่นน้อง อย่างไรก็ตาม เธอพบปัญหาในระหว่างการผลิต ซึ่งเป็นอัมพาตทั้งเธอล่างกาย ไม่มีใครรู้ว่าทำไมมันเกิดขึ้น " จบคำพูด กูเบ ดวงตาประกายกับแสงเย็น .หนี่หลี่ไม่ค่อยรู้สึกเป็นตัวอย่างสินค้าเพื่อกูเป่ย คำ กูแลน อาจเป็นเหยื่อของความขัดแย้งของครอบครัวลูเปียวครุ่นคิดอยู่ในใจ กูเป่ยและน้องสาวของเขาเป็นเพียงสองของลูกหลานโดยตรงมาก ดูเหมือนว่าตระกูลกูนี้ค่อนข้างเป็นก๊กใหญ่หนี่หลี่เปียวและตามกูเป่ยลู่ไปตามเส้นทางเล็ก ๆและถึงสนามเล็ก ข้างใน มีผู้หญิงในชุดสีขาวซึ่งนั่งอยู่เงียบๆ บนเก้าอี้ นักเรียนที่ชัดเจนของเธอเหมือนน้ำฤดูใบไม้ร่วงและฝังอยู่ในของเธอที่สวยงามและละเอียดอ่อน หน้าเหมือนอัญมณี ด้วยความสงบ และสีหน้าที่เงียบสงบ เธอค่อยๆมองดอกไม้สีม่วงขนาดเล็กประดิษฐ์เนิน เธอมีแสงสีริมฝีปากที่ซีดเป็นเหมือนน้ำ ภายใต้เสื้อผ้าของเธอ หยกขาวใสผิว ร่องรอยของขี้เถ้าสีไม่แสดงบนใบหน้าของเธอ เหมือนดอกไม้ที่เหี่ยวเฉาในเวลาใด ๆ" ความงามที่ยั่งยืนผ่านฤดูใบไม้ผลิ ดอกไม้จะเหี่ยวเฉาและตายโดยไม่รู้ตัว " สีขาวผ้าสาวพึมพำกับร่องรอยของความโศกเศร้าระหว่างคิ้วของเธอ" พี่สาว " ประกายน้ำตาของกูเป่ยแวบผ่านตา เขาเฝ้าดูกูแลน , เขาสูงนะน้องสาวที่ถูกแสดงในรัฐดังกล่าว กูเบรู้สึกเหมือนหัวใจของเขากำลังถูกฉีกออกเป็นชิ้นๆ" กูเป่ย กลับมาแล้วเหรอ ? " ผู้หญิงชุดขาวเผยรอยยิ้มอ่อน ตาเธอแล้วตกสองหลังกูเป่ย เธอถามว่า " สองคนนี้ . . . . . . . ? "" พวกเขาทั้งคู่เป็นเพื่อน กูเบไม่กล้าพูดว่าไม่ลีอยู่ที่นี่เพื่อตรวจสอบอาการป่วยของเธอ ทุกครั้งที่หมอมาเยี่ยม เธอมักจะยิ้มและปฏิเสธพวกเขา