the october days were growing cold

the october days were growing cold and the sun shone for only a few hours each day through the high window of the attic where jo sat on an old sofa, writing busily. one day, the last page was filled. ''there! I've done my best!" Jo exclaimed, as she threw down her pen. she rolled up the sheets of paper, tied them up with a red ribbon and crept downstairs. she put on her hat and jacket as quietly as possible, climbed out on to the roof of the porch and swung herself down on to the grassy bank at the side of the house. then she set off for town. jo found the place she was looking for and stood outside for a moment. at last, she went inside the building and came out ten minutes later, very red in the face. she found laurie waiting for her, peering at one of the signs on the door, it said dentist.
"how many did you have out?" he asked.
jo laughed.
"what are you up to?" laurie asked.
"what are you doing here?" jo asked. "i saw you came out of that billiard hall over there. i didn't think you went to such places."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันตุลาคมเติบโตเย็นและดวงอาทิตย์ส่องเพียงไม่กี่ชั่วโมงในแต่ละวันผ่านหน้าต่างสูงจากห้องใต้หลังคาที่ jo นั่งอยู่บนโซฟาเก่าเขียนยุ่ง วันหนึ่งในหน้าสุดท้ายก็เต็มไป '' there! ฉันทำของฉันดีที่สุด! "jo อุทานออกมาขณะที่เธอโยนปากกาลงเธอ. เธอม้วนแผ่นกระดาษผูกติดอยู่กับพวกเขาขึ้นด้วยริบบิ้นสีแดงและพุ่งลงไปข้างล่างวันตุลาคมเติบโตเย็นและดวงอาทิตย์ส่องเพียงไม่กี่ชั่วโมงในแต่ละวันผ่านหน้าต่างสูงจากห้องใต้หลังคาที่ jo นั่งอยู่บนโซฟาเก่าเขียนยุ่ง วันหนึ่งในหน้าสุดท้ายก็เต็มไป '' there! ฉันทำของฉันดีที่สุด! "jo อุทานออกมาขณะที่เธอโยนปากกาลงเธอ. เธอม้วนแผ่นกระดาษผูกติดอยู่กับพวกเขาขึ้นด้วยริบบิ้นสีแดงและพุ่งลงไปข้างล่างpeering ที่หนึ่งของสัญญาณที่ประตูก็กล่าวว่าทันตแพทย์.
"วิธีการหลายท่านได้ออก" เขาถาม.
jo หัวเราะ.
"สิ่งที่เป็นคุณขึ้นไป?" laurie ถาม.
"สิ่งที่คุณจะทำอะไรที่นี่?" jo ถาม "ผมเห็นคุณเดินออกมาจากห้องโถงบิลเลียดที่มีมากกว่า. ฉันไม่คิดว่าคุณจะไปสถานที่ดังกล่าว."

เธอใส่หมวกและแจ็คเก็ตของเธอเป็นอย่างเงียบที่สุดเท่าที่จะปีนขึ้นไปบนหลังคาของระเบียงและเหวี่ยงตัวเองลงบนไปยังฝั่งเต็มไปด้วยหญ้าที่ด้านข้างของบ้าน หลังจากนั้นเธอก็ออกเดินทางไปยังเมือง jo พบสถานที่ที่เธอกำลังมองหาและยืนอยู่ข้างนอกสักครู่ ที่ล่าสุดเธอเดินภายในอาคารและออกมาสิบนาทีต่อมามากหน้าแดง เธอก็พบว่าลอรีกำลังรอเธออยู่,

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เดือนตุลาคมวันที่มีการเติบโตและความหนาวเย็นแสงแดดที่ส่องแสงในช่วงเวลาเพียงไม่กี่ชั่วโมงแต่ละวันผ่านทางหน้าต่างที่สูงของห้องใต้หลังคาสถานที่ซึ่ง Jo นั่งอยู่บนโซฟาเก่าเขียนไขว่วันหนึ่งหน้าสุดท้ายก็เต็มไปด้วย "มี! ผมได้ทำดีที่สุด!" Jo อุทานอย่างเธอก็โยนลงปากกาของเธอเธอกลิ้งตัวขึ้นแผ่นของกระดาษผูกขึ้นมาพร้อมด้วยริบบิ้นสีแดงและแอบย่องลงมาข้างล่างเธอใส่หมวกและเสื้อแจ็คเก็ตอย่างเงียบเชียบเป็นไปได้ปีนขึ้นไปบนหลังคาของการที่ระเบียงและแกว่งตัวลงไปที่หญ้าธนาคารที่ด้านข้างของที่บ้านแล้วก็ตั้งค่าปิดเพื่อไปยังเมือง. Jo พบที่เธอกำลังมองและยืนอยู่นอกช่วงเวลาที่ผ่านมาเธอเข้าไป ภายใน อาคารและออกมาสิบนาทีต่อมา,สีแดงเป็นอย่างมากในการเผชิญหน้ากับเธอพบลอรี่รอเธอ,เพ่งมองไปที่หนึ่งในสัญญาณที่อยู่ที่ประตูอีกว่า"ทันตแพทย์.
"จำนวนมากคุณจะต้องออกมาหรือไม่?"เขาก็ถาม.
Jo หัวเราะ.
"คุณทำอะไรได้ถึงหรือไม่?"เธอถาม.
"คุณทำอะไรอยู่ที่นี่หรือไม่?" Jo ถาม "ผมเห็นว่าคุณมาออกมาจากห้องบิลเลียดที่นั่นผมไม่คิดว่าคุณไปยังสถานที่ดังกล่าว"