การอ่านวรรณกรรมอังกฤษAnother day of

การอ่านวรรณกรรมอังกฤษAnother day of 1984 happiness
WIWAT LERTWIWATWONGSA
1
This year is the first year Malee must live alone since Suree died. Suree
died eight years ago but this is the first year that she is no longer here.
The New Year is coming, slow and bleak. Malee doesn’t know what
she wants, of a lover, a journey far away or a chat with her dead friend,
but she has none of these. There is only a mysterious emptiness of
some kind which sticks to her like a spot on a shirt that won’t fade in
the wash or the stains of time on pillows, on curtains or in tile grooves
on the floor. As days pass the stains grow darker while the material
fades, just as life fades away while loneliness takes shape in her.
Loneliness is an incurable disease, Suree told Malee. She said so

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัน การอ่านวรรณกรรมอังกฤษAnother ความสุข 1984วิวัฒน์ LERTWIWATWONGSA1ปีนี้เป็นปีแรกที่มาลีต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่สุรีย์ตาย สุรีย์ตายแปดปี แต่นี้เป็นปีแรกที่เธออยู่ไม่ปีใหม่จะมา ช้า และเยือกเย็น มาลีไม่ทราบว่าเธอต้องการ คนรัก การเดินทางไกล หรือการสนทนากับเพื่อนตายแต่เธอมีสิ่งเหล่านี้ไม่ มีเฉพาะเปล่าลึกลับของบางชนิดซึ่งแท่งเธอเช่นจุดบนเสื้อที่จะค่อย ๆล้างหรือคราบเวลาบนหมอน ผ้าม่าน หรือกระเบื้องร่องบนชั้น เป็นวันผ่าน คราบเติบโตเข้มในขณะที่วัสดุค่อย ๆ ปรากฏ เหมือนค่อย ๆ ชีวิตปรากฏไปในขณะที่ความเหงาจะรูปร่างเธอความเหงาเป็นการโรคนี้ สุรีย์บอกมาลี เธอกล่าวว่า ดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอ่านวรรณกรรมอังกฤษอีกวันหนึ่งของ 1984 ความสุข
วิวัฒน์ LERTWIWATWONGSA
1
ในปีนี้เป็นปีแรกที่ บริษัท มาลีต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่สุรีย์เสียชีวิต สุรีย์
ตายแปดปีที่ผ่านมา แต่นี้เป็นปีแรกที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่.
ปีใหม่ที่กำลังจะมาช้าและเยือกเย็น มาลีไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่
เธอต้องการของคนรักการเดินทางที่ไกลออกไปหรือคุยกับเพื่อนที่ตายของเธอ
แต่เธอก็มีไม่มีของเหล่านี้ มีเพียงความว่างเปล่าลึกลับ
ชนิดที่เกาะติดของเธอเหมือนจุดบางบนเสื้อที่จะไม่จางหายไปใน
การล้างหรือคราบของเวลาบนหมอนบนผ้าม่านหรือในร่องกระเบื้อง
บนพื้น ในฐานะที่เป็นวันที่ผ่านคราบเติบโตเข้มในขณะที่วัสดุที่
จางหายไปเช่นเดียวกับชีวิตของจางหายไปในขณะที่ความเหงาจะรูปร่างในตัวเธอ.
ความเหงาเป็นโรคที่รักษาไม่หายสุรีย์บอกมาลี เธอกล่าวว่าดังนั้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอ่านวรรณกรรมอังกฤษอีกวันแห่งความสุข
วิวัฒน์ lertwiwatwongsa 1984
1
ปีนี้เป็นปีแรกที่ต้องอยู่คนเดียวตั้งแต่มาลีสุรีย์ เสียชีวิต สุรีย์
ตาย 8 ปีที่ผ่านมา แต่นี้เป็นปีแรกที่เธอไม่ได้อยู่ที่นี่แล้ว .
ปีใหม่กำลังจะมา ช้าและเยือกเย็น มาลี ไม่รู้ว่า
เธอต้องการของคนรัก การเดินทางไกล หรือการสนทนากับเพื่อนที่ตายของเธอ
แต่เธอไม่มีของเหล่านี้ มีเพียงความว่างเปล่าที่ลึกลับของ
บางชนิดซึ่งเกาะติดเธอเหมือนจุดบนเสื้อที่ไม่จางหาย
ล้างหรือคราบของเวลาบนหมอน บนม่าน หรือในร่องกระเบื้อง
บนพื้น วันผ่านคราบเติบโตเข้มในขณะที่วัสดุ
จางหายไป เช่นเดียวกับชีวิตจางหายไปในขณะที่ความเหงาจะรูปร่างของเธอ
ความเหงาเป็นโรคที่รักษาไม่หายสุรีย์ บอกมาลี เธอกล่าวว่าดังนั้น