Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an a การแปล - Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an a ไทย วิธีการพูด

Arthur Danto is a professor of phil

Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an author of numerous books and essays and an art critic for the Nation, Artforum and other journals. Danto has spent much of his career exploring the philosophical questions of aesthetics and how these have shaped and been shaped by contemporary art. When Andy Warhol’s Brillo boxes were first exhibited in 1964, they were greeted by many with puzzlement or skepticism. For Danto, these works were revolutionary, as they offered a completely new answer to the philosophical question of the nature of art. In his writings, Danto explores a line of questioning: if Warhol’s sculptures are visually identical to the real packing boxes; why then, are Warhol’s boxes art, while the supermarket originals are not? The function and value of the objects are very different even though they look the same. In a bold new voice, Danto proclaimed that the difference between “the art” and “that-which-is-not-art” has nothing to do with the idea of art as the more beautiful object. The difference is no longer visible at all; the ideas and intent behind an artwork are now important determinants.
For many decades, the study of aesthetics was concerned with the idea of beauty. If something was not beautiful, it was not art. By the 20th century, numerous styles of art co-existed and beauty became a non-compulsory characteristic of a work of art. The internal beauty of an object— the ideas it embodied and how it was conceived, the intellectual process of the artist who created the work – became more important features of works of art. Likewise, the study of aesthetics evolved with Danto’s writings, considering how appearance and meaning impact one another in a work of art.
Danto views the long history of art in three phases. Until the late 19th century, art was mimetic; that is, it imitated reality. Art developed in a linear progression and there was a single narrative of the history of art. The rise of Modernism, beginning in the late 1880’s, ushered in the second phase, a period in which several kinds of art co-existed at any given time; for instance, from 1910- 1930 traditional and experimental styles of art multiplied, including abstraction, minimalism, futurism, dada and cubism. By the third phase, about the time that Pop art emerged in the early 1960’s, there were so many forms of art that none could claim to be the only ‘real’ art. In this contemporary era, anything and everything could be art. Without limits there could be no more singular vision or linear progress.
Danto has written extensively about “the end of art,” an idea originated by the German philosopher Hegel, which views the development of the history of art as a process in which art became increasingly conscious of itself, becoming a philosophy and thus coming to an end. Danto is not talking about the death of art, but the end of a certain narrative about what art was. The transition from one era to another is not clearly visible to those living and working through it. For Danto, Warhol’s Brillo boxes were a perfect example of a work that showed a fundamental shift had occurred in art.

What Warhol taught was that there is no way of telling the difference [between art and non-art] merely by looking. The eye, so prized an aesthetic organ when it was felt that the difference between art and non-art was visible, was philosophically of no use whatever when the differences proved instead to be invisible.
Arthur Danto
Comprehension Questions
What was compelling to Arthur Danto about Andy Warhol’s Brillo boxes? What line of questions did this artwork pose for the philosopher?
What happened in the 20th century to make the idea of beauty less important in a work of art?
Do you think visible beauty in a work of art is important? Why or why not?



Read more at warhol.org: http://www.warhol.org/education/resourceslessons/Aesthetics--Arthur-Danto/#ixzz46wtsxpoc
0/5000
จาก: -
เป็น: -
ผลลัพธ์ (ไทย) 1: [สำเนา]
คัดลอก!
Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an author of numerous books and essays and an art critic for the Nation, Artforum and other journals. Danto has spent much of his career exploring the philosophical questions of aesthetics and how these have shaped and been shaped by contemporary art. When Andy Warhol’s Brillo boxes were first exhibited in 1964, they were greeted by many with puzzlement or skepticism. For Danto, these works were revolutionary, as they offered a completely new answer to the philosophical question of the nature of art. In his writings, Danto explores a line of questioning: if Warhol’s sculptures are visually identical to the real packing boxes; why then, are Warhol’s boxes art, while the supermarket originals are not? The function and value of the objects are very different even though they look the same. In a bold new voice, Danto proclaimed that the difference between “the art” and “that-which-is-not-art” has nothing to do with the idea of art as the more beautiful object. The difference is no longer visible at all; the ideas and intent behind an artwork are now important determinants. For many decades, the study of aesthetics was concerned with the idea of beauty. If something was not beautiful, it was not art. By the 20th century, numerous styles of art co-existed and beauty became a non-compulsory characteristic of a work of art. The internal beauty of an object— the ideas it embodied and how it was conceived, the intellectual process of the artist who created the work – became more important features of works of art. Likewise, the study of aesthetics evolved with Danto’s writings, considering how appearance and meaning impact one another in a work of art.Danto views the long history of art in three phases. Until the late 19th century, art was mimetic; that is, it imitated reality. Art developed in a linear progression and there was a single narrative of the history of art. The rise of Modernism, beginning in the late 1880’s, ushered in the second phase, a period in which several kinds of art co-existed at any given time; for instance, from 1910- 1930 traditional and experimental styles of art multiplied, including abstraction, minimalism, futurism, dada and cubism. By the third phase, about the time that Pop art emerged in the early 1960’s, there were so many forms of art that none could claim to be the only ‘real’ art. In this contemporary era, anything and everything could be art. Without limits there could be no more singular vision or linear progress.Danto has written extensively about “the end of art,” an idea originated by the German philosopher Hegel, which views the development of the history of art as a process in which art became increasingly conscious of itself, becoming a philosophy and thus coming to an end. Danto is not talking about the death of art, but the end of a certain narrative about what art was. The transition from one era to another is not clearly visible to those living and working through it. For Danto, Warhol’s Brillo boxes were a perfect example of a work that showed a fundamental shift had occurred in art. What Warhol taught was that there is no way of telling the difference [between art and non-art] merely by looking. The eye, so prized an aesthetic organ when it was felt that the difference between art and non-art was visible, was philosophically of no use whatever when the differences proved instead to be invisible.Arthur Danto Comprehension QuestionsWhat was compelling to Arthur Danto about Andy Warhol’s Brillo boxes? What line of questions did this artwork pose for the philosopher?What happened in the 20th century to make the idea of beauty less important in a work of art?Do you think visible beauty in a work of art is important? Why or why not? Read more at warhol.org: http://www.warhol.org/education/resourceslessons/Aesthetics--Arthur-Danto/#ixzz46wtsxpoc
การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 2:[สำเนา]
คัดลอก!
อาร์เธอร์ Danto เป็นศาสตราจารย์ของปรัชญาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบียผู้เขียนหนังสือจำนวนมากและการเขียนเรียงความและนักวิจารณ์ศิลปะเพื่อประเทศชาติ, Artforum และวารสารอื่น ๆ Danto มีการใช้จ่ายมากในอาชีพของเขาสำรวจคำถามปรัชญาของความสวยงามและวิธีการเหล่านี้มีรูปและได้รับรูปโดยศิลปะร่วมสมัย เมื่อแอนดี้วอร์ฮอแหวะกล่องถูกจัดแสดงเป็นครั้งแรกในปี 1964 พวกเขาได้รับการต้อนรับจากหลายคนที่มีความงุนงงสงสัยหรือ สำหรับ Danto งานเหล่านี้มีการปฏิวัติขณะที่พวกเขานำเสนอคำตอบใหม่ที่สมบูรณ์แบบของคำถามปรัชญาของธรรมชาติของศิลปะ ในงานเขียนของเขา Danto สำรวจแนวตั้งคำถาม: ถ้าประติมากรรม Warhol มีสายตาเหมือนกับกล่องบรรจุจริง แล้วทำไมกล่อง Warhol ศิลปะในขณะที่ซูเปอร์มาร์เก็ตต้นฉบับไม่ได้? ฟังก์ชั่นและความคุ้มค่าของวัตถุที่แตกต่างกันมากถึงแม้ว่าพวกเขามีลักษณะเดียวกัน ในเสียงใหม่หนา Danto ประกาศว่าความแตกต่างระหว่าง "ศิลปะ" และ "ที่ซึ่งเป็นที่ไม่ศิลปะ" มีอะไรจะทำอย่างไรกับความคิดของศิลปะเป็นวัตถุที่สวยงามมากขึ้น ความแตกต่างคือมองไม่เห็นเลย ความคิดและความตั้งใจที่อยู่เบื้องหลังงานศิลปะในขณะนี้เป็นปัจจัยที่สำคัญ.
เป็นเวลาหลายทศวรรษที่ผ่านมาการศึกษาของความสวยงามเป็นกังวลกับความคิดของความสวยความงาม หากสิ่งที่ไม่ได้สวยงามมันก็ไม่ใช่งานศิลปะ โดยศตวรรษที่ 20 หลายรูปแบบของศิลปะอยู่ร่วมและความงามกลายเป็นลักษณะที่ไม่ใช่ภาคบังคับของงานศิลปะ ความงามภายในของวัตถุความคิดมันเป็นตัวเป็นตนและวิธีการคิดกระบวนการทางปัญญาของศิลปินที่สร้างงาน - กลายเป็นคุณสมบัติที่สำคัญมากขึ้นของงานศิลปะ ในทำนองเดียวกันการศึกษาความงามการพัฒนากับงานเขียน Danto ของการพิจารณาวิธีการลักษณะและความหมายที่ส่งผลกระทบต่อคนอื่นในงานศิลปะ.
Danto มุมมองประวัติศาสตร์อันยาวนานของศิลปะในสามขั้นตอน จนกระทั่งในช่วงปลายศตวรรษที่ 19 ศิลปะการลอกเลียนแบบ; นั่นคือมันเลียนแบบความเป็นจริง ศิลปะในการพัฒนาความก้าวหน้าเชิงเส้นและมีการเล่าเรื่องเดียวของประวัติศาสตร์ของศิลปะ การเพิ่มขึ้นของสมัยเริ่มต้นในช่วงปลายยุค 1880, ushered ในระยะที่สองช่วงเวลาที่หลายชนิดของศิลปะร่วมอยู่ในเวลาใดก็ตาม; เช่นจาก 1910- 1930 รูปแบบดั้งเดิมและการทดลองของศิลปะคูณรวมทั้งนามธรรม, ศิลปะ, ยิ่ง Dada และ Cubism ตามขั้นตอนที่สามเกี่ยวกับเวลาที่ศิลปะป๊อปโผล่ออกมาในช่วงต้นปี 1960 มีจำนวนมากดังนั้นรูปแบบของศิลปะที่ไม่มีใครสามารถอ้างว่าเป็นเพียง 'จริง' ศิลปะ ในยุคสมัยนี้อะไรและทุกอย่างอาจจะเป็นศิลปะ โดยไม่ จำกัด ไม่น่าจะมีเอกพจน์เพิ่มเติมวิสัยทัศน์หรือเชิงเส้นความคืบหน้า.
Danto ได้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับ "จุดสิ้นสุดของงานศิลปะ" ความคิดที่เกิดขึ้นโดยนักปรัชญาชาวเยอรมัน Hegel ซึ่งมุมมองการพัฒนาของประวัติศาสตร์ของศิลปะเป็นกระบวนการที่ศิลปะกลายเป็น มากขึ้นมีสติของตัวเองกลายเป็นปรัชญาและทำให้มาถึงที่สิ้นสุด Danto ไม่ได้พูดคุยเกี่ยวกับการตายของศิลปะ แต่ในตอนท้ายของการเล่าเรื่องบางอย่างเกี่ยวกับสิ่งที่เป็นศิลปะ การเปลี่ยนแปลงจากยุคหนึ่งไปยังอีกที่มองไม่เห็นให้กับผู้ที่อาศัยและทำงานผ่านมันได้อย่างชัดเจน สำหรับ Danto ฮอลของกล่องแหวะเป็นตัวอย่างที่สมบูรณ์แบบของการทำงานที่แสดงให้เห็นการเปลี่ยนแปลงพื้นฐานที่เกิดขึ้นในงานศิลปะก. อะไร Warhol สอนก็คือว่ามีวิธีการบอกความแตกต่าง [ระหว่างศิลปะและไม่ใช่ศิลปะ] เพียงโดยการมองหาไม่มี ตาจึงถือว่าเป็นอวัยวะงามเมื่อมันเป็นความรู้สึกที่แตกต่างกันระหว่างศิลปะและไม่ใช่ศิลปะมองเห็นเป็นปรัชญาในการใช้สิ่งที่เมื่อความแตกต่างได้รับการพิสูจน์แทนจะมองไม่เห็น. ไม่มีอาเธอร์ Danto คำถามที่เข้าใจสิ่งที่เป็นที่น่าสนใจให้อาร์เธอร์ Danto เกี่ยวกับ กล่องแหวะแอนดี้วอร์ฮอ? สิ่งที่สายของคำถามไม่งานศิลปะนี้ก่อให้เกิดปราชญ์หรือไม่เกิดอะไรขึ้นในศตวรรษที่ 20 ที่จะทำให้ความคิดของความงามความสำคัญน้อยกว่าในการทำงานศิลปะหรือไม่คุณคิดว่ามองเห็นได้ในความงามของงานศิลปะที่มีความสำคัญ? ทำไมหรือทำไมไม่อ่านเพิ่มเติมได้ที่ warhol.org: http://www.warhol.org/education/resourceslessons/Aesthetics--Arthur-Danto/#ixzz46wtsxpoc










การแปล กรุณารอสักครู่..
ผลลัพธ์ (ไทย) 3:[สำเนา]
คัดลอก!
อาเธอร์ danto เป็นศาสตราจารย์ด้านปรัชญาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย , ผู้เขียนหนังสือและบทความมากมายและนักวิจารณ์ศิลปะเพื่อชาติ artforum และวารสารอื่น ๆ danto ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของอาชีพของเขาสำรวจปรัชญาคำถามของสุนทรียศาสตร์และวิธีการเหล่านี้มีรูปร่างและรูปทรงด้วยศิลปะแบบร่วมสมัย เมื่อของ Andy Warhol ล้างจานนะกล่องแรกจัดแสดงใน 1964 , พวกเขาถูกต้อนรับโดยมากมีความสับสนหรือสงสัย สำหรับ danto งานเหล่านี้มีการปฏิวัติ ตามที่พวกเขาให้คำตอบใหม่ทั้งหมดเพื่อให้คำถามของปรัชญาธรรมชาติของศิลปะ ในงานเขียนของเขา danto สำรวจเส้นของคำถาม : ถ้า Warhol ของประติมากรรมจะมองเห็นเหมือนกันกับกล่องบรรจุจริง ทำไมเป็นกล่องของวอร์ฮอลศิลปะ ขณะที่ซูเปอร์มาร์เก็ตต้นฉบับไม่ได้ ? ฟังก์ชันและค่าของวัตถุที่แตกต่างกันมาก แม้ว่า พวกเขามีลักษณะเดียวกัน ในตัวหนาใหม่เสียง danto ประกาศว่า ความแตกต่างระหว่าง " ศิลปะ " และ " ที่ไม่ใช่ศิลปะ " ไม่เกี่ยวกับความคิดของศิลปะวัตถุที่สวยงามมากขึ้น ความแตกต่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด ความคิดและเจตนาที่อยู่เบื้องหลังงานศิลปะที่เป็นปัจจัยกำหนดที่สำคัญสำหรับหลายทศวรรษการศึกษาสุนทรียศาสตร์เป็นกังวลกับความคิดของความงาม ถ้าสิ่งที่ไม่งดงาม มันเป็นศิลปะ โดยศตวรรษที่ 20 , หลายรูปแบบของงานศิลปะและความงามเป็นบริษัทไม่บังคับลักษณะของงานศิลปะ ความงามภายในของวัตถุ - ความคิดมันเป็นตัวเป็นตนแล้ว มันรู้สึก กระบวนการทางปัญญาของศิลปินที่สร้างผลงาน และเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของงานศิลปะ อนึ่ง การศึกษาคุณค่าการพัฒนาด้วย danto เขียน , พิจารณาว่าลักษณะและความหมายต่อกันและกันในงานศิลปะdanto มุมมองประวัติศาสตร์อันยาวนานของศิลปะใน 3 ระยะ จนถึงปลายศตวรรษที่ 19 ศิลปะถูกซึ่งล้อเลียน ; นั่นคือมันเลียนแบบความเป็นจริง ศิลปะพัฒนาในแบบเชิงเส้นและมีการเล่าเรื่องเดียวของประวัติศาสตร์ศิลปะ การเพิ่มขึ้นของสมัยใหม่เริ่มต้นในปลาย 1880 , ushered ในเฟสที่สอง ระยะเวลาที่หลายชนิดของ Co ศิลปะที่มีอยู่ในเวลาใดก็ตาม เช่น จาก 1910 - 1930 แบบดั้งเดิมและทดลอง รูปแบบของศิลปะมากขึ้น รวมถึงสิ่งที่เป็นนามธรรม , ศิลปะ , อนาคตกาล , Cubism Dada และ . ด้วยระยะที่สาม เกี่ยวกับเวลาที่ศิลปะเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1960 มีหลายรูปแบบของศิลปะที่ไม่มีใครสามารถอ้างว่าเป็นเพียง " จริง " ศิลปะ ในยุคร่วมสมัยนี้ ทุกอย่างอาจเป็นศิลปะ โดยไม่ จำกัด ไม่มีวิสัยทัศน์ เอกพจน์ หรือความคืบหน้าเชิงเส้นdanto ได้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับ " จุดสิ้นสุดของศิลปะ " ความคิดที่มาจากนักปรัชญาเยอรมันเฮเกิล ซึ่งมุมมองการพัฒนาของประวัติศาสตร์ศิลปะ คือ กระบวนการที่เป็นศิลปะมากขึ้น รู้สึกตัวเองเป็น ปรัชญา และ จึง มาสิ้นสุด danto ไม่พูดเรื่องความตายของศิลปะ แต่ตอนท้ายของเรื่องบางเรื่องศิลปะอะไรได้ การเปลี่ยนผ่านจากยุคหนึ่งไปอีก คือ ไม่ชัดที่อาศัยและทำงานผ่านมัน สำหรับ danto Warhol ของกล่อง , ล้างจานนะมีตัวอย่างที่สมบูรณ์ของงานที่พบการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานที่เกิดขึ้นในงานศิลปะสิ่งที่ Warhol สอนว่าไม่มีวิธีการบอกความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะ [ ไม่ ] เพียงโดยมองหา ตา ดังนั้น prized อวัยวะความงามเมื่อมันรู้สึกว่า ความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะก็ไม่มองเห็นมันอย่างใจเย็นไม่ใช้อะไรก็ตามเมื่อความแตกต่างพิสูจน์แทนที่จะมองไม่เห็นdanto อาเธอร์คำถามเพื่อความเข้าใจสิ่งที่น่าสนใจของอาเธอร์ danto เกี่ยวกับ Andy Warhol ล้างจานนะกล่อง ? สิ่งที่สายของคำถามนี้งานศิลปะก่อให้เกิดนักปราชญ์เกิดอะไรขึ้นในศตวรรษที่ 20 เพื่อให้ความคิดของความงามความสําคัญน้อยกว่าในงานศิลปะ ?คุณคิดว่า มองเห็นความงามในงานศิลปะที่สำคัญ หรือทำไมไม่ ?อ่านเพิ่มเติมที่ warhol.org : http : / / www.warhol . org / การศึกษา / resourceslessons / สุนทรียศาสตร์ -- อาเธอร์ danto / # ixzz46wtsxpoc
การแปล กรุณารอสักครู่..
 
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.

Copyright ©2024 I Love Translation. All reserved.

E-mail: