Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an author of numerous books and essays and an art critic for the Nation, Artforum and other journals. Danto has spent much of his career exploring the philosophical questions of aesthetics and how these have shaped and been shaped by contemporary art. When Andy Warhol’s Brillo boxes were first exhibited in 1964, they were greeted by many with puzzlement or skepticism. For Danto, these works were revolutionary, as they offered a completely new answer to the philosophical question of the nature of art. In his writings, Danto explores a line of questioning: if Warhol’s sculptures are visually identical to the real packing boxes; why then, are Warhol’s boxes art, while the supermarket originals are not? The function and value of the objects are very different even though they look the same. In a bold new voice, Danto proclaimed that the difference between “the art” and “that-which-is-not-art” has nothing to do with the idea of art as the more beautiful object. The difference is no longer visible at all; the ideas and intent behind an artwork are now important determinants.
For many decades, the study of aesthetics was concerned with the idea of beauty. If something was not beautiful, it was not art. By the 20th century, numerous styles of art co-existed and beauty became a non-compulsory characteristic of a work of art. The internal beauty of an object— the ideas it embodied and how it was conceived, the intellectual process of the artist who created the work – became more important features of works of art. Likewise, the study of aesthetics evolved with Danto’s writings, considering how appearance and meaning impact one another in a work of art.
Danto views the long history of art in three phases. Until the late 19th century, art was mimetic; that is, it imitated reality. Art developed in a linear progression and there was a single narrative of the history of art. The rise of Modernism, beginning in the late 1880’s, ushered in the second phase, a period in which several kinds of art co-existed at any given time; for instance, from 1910- 1930 traditional and experimental styles of art multiplied, including abstraction, minimalism, futurism, dada and cubism. By the third phase, about the time that Pop art emerged in the early 1960’s, there were so many forms of art that none could claim to be the only ‘real’ art. In this contemporary era, anything and everything could be art. Without limits there could be no more singular vision or linear progress.
Danto has written extensively about “the end of art,” an idea originated by the German philosopher Hegel, which views the development of the history of art as a process in which art became increasingly conscious of itself, becoming a philosophy and thus coming to an end. Danto is not talking about the death of art, but the end of a certain narrative about what art was. The transition from one era to another is not clearly visible to those living and working through it. For Danto, Warhol’s Brillo boxes were a perfect example of a work that showed a fundamental shift had occurred in art.
What Warhol taught was that there is no way of telling the difference [between art and non-art] merely by looking. The eye, so prized an aesthetic organ when it was felt that the difference between art and non-art was visible, was philosophically of no use whatever when the differences proved instead to be invisible.
Arthur Danto
Comprehension Questions
What was compelling to Arthur Danto about Andy Warhol’s Brillo boxes? What line of questions did this artwork pose for the philosopher?
What happened in the 20th century to make the idea of beauty less important in a work of art?
Do you think visible beauty in a work of art is important? Why or why not?
Read more at warhol.org: http://www.warhol.org/education/resourceslessons/Aesthetics--Arthur-Danto/#ixzz46wtsxpoc
Arthur Danto is a professor of philosophy at Columbia University, an author of numerous books and essays and an art critic for the Nation, Artforum and other journals. Danto has spent much of his career exploring the philosophical questions of aesthetics and how these have shaped and been shaped by contemporary art. When Andy Warhol’s Brillo boxes were first exhibited in 1964, they were greeted by many with puzzlement or skepticism. For Danto, these works were revolutionary, as they offered a completely new answer to the philosophical question of the nature of art. In his writings, Danto explores a line of questioning: if Warhol’s sculptures are visually identical to the real packing boxes; why then, are Warhol’s boxes art, while the supermarket originals are not? The function and value of the objects are very different even though they look the same. In a bold new voice, Danto proclaimed that the difference between “the art” and “that-which-is-not-art” has nothing to do with the idea of art as the more beautiful object. The difference is no longer visible at all; the ideas and intent behind an artwork are now important determinants. For many decades, the study of aesthetics was concerned with the idea of beauty. If something was not beautiful, it was not art. By the 20th century, numerous styles of art co-existed and beauty became a non-compulsory characteristic of a work of art. The internal beauty of an object— the ideas it embodied and how it was conceived, the intellectual process of the artist who created the work – became more important features of works of art. Likewise, the study of aesthetics evolved with Danto’s writings, considering how appearance and meaning impact one another in a work of art.Danto views the long history of art in three phases. Until the late 19th century, art was mimetic; that is, it imitated reality. Art developed in a linear progression and there was a single narrative of the history of art. The rise of Modernism, beginning in the late 1880’s, ushered in the second phase, a period in which several kinds of art co-existed at any given time; for instance, from 1910- 1930 traditional and experimental styles of art multiplied, including abstraction, minimalism, futurism, dada and cubism. By the third phase, about the time that Pop art emerged in the early 1960’s, there were so many forms of art that none could claim to be the only ‘real’ art. In this contemporary era, anything and everything could be art. Without limits there could be no more singular vision or linear progress.Danto has written extensively about “the end of art,” an idea originated by the German philosopher Hegel, which views the development of the history of art as a process in which art became increasingly conscious of itself, becoming a philosophy and thus coming to an end. Danto is not talking about the death of art, but the end of a certain narrative about what art was. The transition from one era to another is not clearly visible to those living and working through it. For Danto, Warhol’s Brillo boxes were a perfect example of a work that showed a fundamental shift had occurred in art. What Warhol taught was that there is no way of telling the difference [between art and non-art] merely by looking. The eye, so prized an aesthetic organ when it was felt that the difference between art and non-art was visible, was philosophically of no use whatever when the differences proved instead to be invisible.Arthur Danto Comprehension QuestionsWhat was compelling to Arthur Danto about Andy Warhol’s Brillo boxes? What line of questions did this artwork pose for the philosopher?What happened in the 20th century to make the idea of beauty less important in a work of art?Do you think visible beauty in a work of art is important? Why or why not? Read more at warhol.org: http://www.warhol.org/education/resourceslessons/Aesthetics--Arthur-Danto/#ixzz46wtsxpoc
การแปล กรุณารอสักครู่..
อาเธอร์ danto เป็นศาสตราจารย์ด้านปรัชญาที่มหาวิทยาลัยโคลัมเบีย , ผู้เขียนหนังสือและบทความมากมายและนักวิจารณ์ศิลปะเพื่อชาติ artforum และวารสารอื่น ๆ danto ได้ใช้เวลาส่วนใหญ่ของอาชีพของเขาสำรวจปรัชญาคำถามของสุนทรียศาสตร์และวิธีการเหล่านี้มีรูปร่างและรูปทรงด้วยศิลปะแบบร่วมสมัย เมื่อของ Andy Warhol ล้างจานนะกล่องแรกจัดแสดงใน 1964 , พวกเขาถูกต้อนรับโดยมากมีความสับสนหรือสงสัย สำหรับ danto งานเหล่านี้มีการปฏิวัติ ตามที่พวกเขาให้คำตอบใหม่ทั้งหมดเพื่อให้คำถามของปรัชญาธรรมชาติของศิลปะ ในงานเขียนของเขา danto สำรวจเส้นของคำถาม : ถ้า Warhol ของประติมากรรมจะมองเห็นเหมือนกันกับกล่องบรรจุจริง ทำไมเป็นกล่องของวอร์ฮอลศิลปะ ขณะที่ซูเปอร์มาร์เก็ตต้นฉบับไม่ได้ ? ฟังก์ชันและค่าของวัตถุที่แตกต่างกันมาก แม้ว่า พวกเขามีลักษณะเดียวกัน ในตัวหนาใหม่เสียง danto ประกาศว่า ความแตกต่างระหว่าง " ศิลปะ " และ " ที่ไม่ใช่ศิลปะ " ไม่เกี่ยวกับความคิดของศิลปะวัตถุที่สวยงามมากขึ้น ความแตกต่างที่ไม่สามารถมองเห็นได้ทั้งหมด ความคิดและเจตนาที่อยู่เบื้องหลังงานศิลปะที่เป็นปัจจัยกำหนดที่สำคัญสำหรับหลายทศวรรษการศึกษาสุนทรียศาสตร์เป็นกังวลกับความคิดของความงาม ถ้าสิ่งที่ไม่งดงาม มันเป็นศิลปะ โดยศตวรรษที่ 20 , หลายรูปแบบของงานศิลปะและความงามเป็นบริษัทไม่บังคับลักษณะของงานศิลปะ ความงามภายในของวัตถุ - ความคิดมันเป็นตัวเป็นตนแล้ว มันรู้สึก กระบวนการทางปัญญาของศิลปินที่สร้างผลงาน และเป็นคุณสมบัติที่สำคัญของงานศิลปะ อนึ่ง การศึกษาคุณค่าการพัฒนาด้วย danto เขียน , พิจารณาว่าลักษณะและความหมายต่อกันและกันในงานศิลปะdanto มุมมองประวัติศาสตร์อันยาวนานของศิลปะใน 3 ระยะ จนถึงปลายศตวรรษที่ 19 ศิลปะถูกซึ่งล้อเลียน ; นั่นคือมันเลียนแบบความเป็นจริง ศิลปะพัฒนาในแบบเชิงเส้นและมีการเล่าเรื่องเดียวของประวัติศาสตร์ศิลปะ การเพิ่มขึ้นของสมัยใหม่เริ่มต้นในปลาย 1880 , ushered ในเฟสที่สอง ระยะเวลาที่หลายชนิดของ Co ศิลปะที่มีอยู่ในเวลาใดก็ตาม เช่น จาก 1910 - 1930 แบบดั้งเดิมและทดลอง รูปแบบของศิลปะมากขึ้น รวมถึงสิ่งที่เป็นนามธรรม , ศิลปะ , อนาคตกาล , Cubism Dada และ . ด้วยระยะที่สาม เกี่ยวกับเวลาที่ศิลปะเกิดขึ้นในช่วงต้นทศวรรษ 1960 มีหลายรูปแบบของศิลปะที่ไม่มีใครสามารถอ้างว่าเป็นเพียง " จริง " ศิลปะ ในยุคร่วมสมัยนี้ ทุกอย่างอาจเป็นศิลปะ โดยไม่ จำกัด ไม่มีวิสัยทัศน์ เอกพจน์ หรือความคืบหน้าเชิงเส้นdanto ได้เขียนอย่างกว้างขวางเกี่ยวกับ " จุดสิ้นสุดของศิลปะ " ความคิดที่มาจากนักปรัชญาเยอรมันเฮเกิล ซึ่งมุมมองการพัฒนาของประวัติศาสตร์ศิลปะ คือ กระบวนการที่เป็นศิลปะมากขึ้น รู้สึกตัวเองเป็น ปรัชญา และ จึง มาสิ้นสุด danto ไม่พูดเรื่องความตายของศิลปะ แต่ตอนท้ายของเรื่องบางเรื่องศิลปะอะไรได้ การเปลี่ยนผ่านจากยุคหนึ่งไปอีก คือ ไม่ชัดที่อาศัยและทำงานผ่านมัน สำหรับ danto Warhol ของกล่อง , ล้างจานนะมีตัวอย่างที่สมบูรณ์ของงานที่พบการเปลี่ยนแปลงขั้นพื้นฐานที่เกิดขึ้นในงานศิลปะสิ่งที่ Warhol สอนว่าไม่มีวิธีการบอกความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะ [ ไม่ ] เพียงโดยมองหา ตา ดังนั้น prized อวัยวะความงามเมื่อมันรู้สึกว่า ความแตกต่างระหว่างศิลปะและศิลปะก็ไม่มองเห็นมันอย่างใจเย็นไม่ใช้อะไรก็ตามเมื่อความแตกต่างพิสูจน์แทนที่จะมองไม่เห็นdanto อาเธอร์คำถามเพื่อความเข้าใจสิ่งที่น่าสนใจของอาเธอร์ danto เกี่ยวกับ Andy Warhol ล้างจานนะกล่อง ? สิ่งที่สายของคำถามนี้งานศิลปะก่อให้เกิดนักปราชญ์เกิดอะไรขึ้นในศตวรรษที่ 20 เพื่อให้ความคิดของความงามความสําคัญน้อยกว่าในงานศิลปะ ?คุณคิดว่า มองเห็นความงามในงานศิลปะที่สำคัญ หรือทำไมไม่ ?อ่านเพิ่มเติมที่ warhol.org : http : / / www.warhol . org / การศึกษา / resourceslessons / สุนทรียศาสตร์ -- อาเธอร์ danto / # ixzz46wtsxpoc
การแปล กรุณารอสักครู่..