To remember"I have few memories fro

To remember

"I have few memories from my childhood. After my father died when I was eleven, I tried to forget my life up to that point. I didn’t want to remember. In our family pictures, I saw unfamiliar places and people I couldn’t recognize. My works are based on old family photographs taken by my father. He worked for the Ministry of Foreign Affairs of Finland and was a keen amateur photographer. He had three cameras, and he made markings on his negative pages with a green pen. From one of the pages the negatives are missing – only my father’s markings are left. The missing negatives are like my memories: knowing that they are gone makes their presence even stronger. In the photographic series To remember (2004–2007), I use the technique of multiple exposures to merge the past images with the present. For me, it is important that the elements of the picture are not separable, but rather constitute a whole, also physically. The unpredictability of the method, the haziness of the pictures and the faded colors reflect my experience of forgetting and remembering. My photographs are not recollections but rather images of forgetting, memories I am unable to reach."

Milja Laurila
Born 1982 in Helsinki, Finland.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การจดจำ"ฉันมีความทรงจำบางจากวัยเด็กของฉัน หลังจากที่พ่อเสียชีวิตตั้งแต่ 43 ฉันพยายามจะลืมชีวิตถึงจุดนั้น ฉันไม่อยากจำ รูปภาพครอบครัวของเรา ผมเห็นสถานที่ไม่คุ้นเคยและคนที่ฉันไม่รู้จัก ผลงานของฉันขึ้นอยู่กับรูปถ่ายครอบครัวเก่าที่นำ โดยพ่อ เขาทำงานกระทรวงต่างประเทศของฟินแลนด์ และเป็นช่างภาพสมัครเล่นที่กระตือรือร้น เขามีกล้องสาม และเขาทำเครื่องหมายบนหน้าของเขาลบ ด้วยปากกาสีเขียว จากหนึ่งหน้า เชิงลบหายไป – เฉพาะพ่อเครื่องที่เหลือ เชิงลบขาดอยู่เช่นความทรงจำของฉัน: ไม่ทราบว่า จะไปทำให้สถานะของพวกเขาแข็งแกร่ง ในชุดถ่ายจำ (2004-2007), ฉันใช้เทคนิคการถ่ายการผสานภาพอดีตกับปัจจุบัน สำหรับฉัน มันเป็นสิ่งสำคัญที่องค์ประกอบของภาพไม่ separable แต่แทนที่จะ เป็นทั้งหมด ยังจริง Unpredictability ของวิธี การสับสนของภาพและสีจางลงสะท้อนประสบการณ์ลืม และจำ ภาพถ่ายของฉันไม่ใช่ recollections แต่เป็นภาพของ ความทรงจำที่ฉันไม่สามารถเข้าถึง"Milja Laurilaเกิด 1982 ในเฮลซิงกิ ฟินแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่ต้องจำไว้ว่า "ผมมีความทรงจำน้อยจากวัยเด็กของฉัน. หลังจากที่พ่อของฉันเสียชีวิตเมื่อฉันเป็นสิบเอ็ดผมพยายามที่จะลืมชีวิตของฉันขึ้นไปยังจุดที่. ฉันไม่ได้ต้องการที่จะจำ. ในภาพครอบครัวของเราผมเห็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยและคน ฉันไม่สามารถรับรู้. ผลงานของฉันจะขึ้นอยู่กับภาพเก่าของครอบครัวที่ถ่ายโดยพ่อของฉัน. เขาทำงานให้กับกระทรวงการต่างประเทศของประเทศฟินแลนด์และเป็นมือสมัครเล่นเป็นช่างภาพกระตือรือร้น. เขาสามกล้องและเขาทำเครื่องหมายบนหน้าเชิงลบของเขาด้วย ปากกาสีเขียวจากหนึ่งในหน้าเชิงลบจะหายไป - เครื่องหมายเพียงพ่อของฉันที่เหลือเชิงลบหายไปเป็นเหมือนความทรงจำของเรา.. รู้ว่าพวกเขาจะหายไปทำให้สถานะของพวกเขาแข็งแกร่งยิ่งขึ้นในชุดถ่ายภาพจำ (2004-2007. ) ผมใช้เทคนิคของความเสี่ยงหลายที่จะรวมภาพอดีตกับปัจจุบัน. สำหรับผมมันเป็นสิ่งสำคัญที่องค์ประกอบของภาพที่ไม่ได้แยกกันไม่ออก แต่เป็นทั้งยังร่างกาย. คาดการณ์ของวิธีการที่ การสับสนของภาพและสีที่จางหายไปสะท้อนให้เห็นถึงประสบการณ์ของผมลืมและจดจำ รูปถ่ายของฉันไม่ได้ความทรงจำ แต่ลืมภาพความทรงจำที่ฉันไม่สามารถที่จะไปให้ถึง. "milja Laurila เกิด 1982 ในเฮลซิงกิฟินแลนด์

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จำได้

" ฉันมีบางความทรงจำจากวัยเด็กของฉัน หลังจากที่พ่อผมตายตอนผมอายุ ผมพยายามที่จะลืมชีวิตถึงจุดนั้น ฉันไม่อยากจำ ในรูปครอบครัว ผมเห็นสถานที่ที่ไม่คุ้นเคย และคนที่ไม่รู้จัก งานของฉันจะขึ้นอยู่กับรูปถ่ายที่ถ่ายโดยครอบครัวเก่าของพ่อฉันเขาทำงานให้กระทรวงการต่างประเทศฟินแลนด์ และเป็นความกระตือรือร้นช่างภาพมือสมัครเล่น เขามีกล้อง 3 ตัว และเขาทำเครื่องหมายบนหน้าเชิงลบของเขาด้วยปากกาสีเขียว จากหนึ่งของหน้าเว็บที่ลบจะหายไปและมีเพียงพ่อจะจากไป ที่ขาดหายไปลบเป็นเหมือนความทรงจำ : ทราบว่าพวกเขาจะหายไป ทำให้ตนแข็งแกร่งขึ้นในชุดถ่ายไว้ ( 2004 - 2007 ) ผมใช้เทคนิคหลายๆ แบบเพื่อรวมภาพในอดีตกับปัจจุบัน สำหรับฉัน มันสำคัญว่า องค์ประกอบของภาพยังไม่แยกออกจากกันได้ แต่เป็นทั้งหมด นอกจากนี้ ทางร่างกาย unpredictability ของวิธีในความขมุกขมัวของภาพและสีจางสะท้อนประสบการณ์ของฉัน ลืมความหลัง ภาพถ่ายของฉันไม่ใช่ความทรงจำ แต่ภาพที่ลืม ความทรงจำผมไม่สามารถเข้าถึง . "

milja laurila
เกิดปี 1982 ในเฮลซิงกิ , ฟินแลนด์