Jonathan Harker's JournalMay 3. I l

Jonathan Harker's Journal
May 3. I left Munich at 8:35 p.m. on May 1
and arrived in Vienna early the next morning.
Next we stopped in Budapest, which looked
like a wonderful place. I would have liked to
get off the train and explore, but there was no
time. But from my look out the window, I had
the impression that I had left the Western
world and entered the mysterious East.
By nightfall of the next day I had arrived at
the city of Klausenburgh. I stopped for the
night at the Hotel Royale, where I ordered a
very good dish of chicken prepared with red
pepper. (Note: Remember to get the recipe for
Mina.) It is certainly lucky that I speak some
1
1
German. I don’t know how I would get along
here otherwise.
Before I left London, I visited the British
Museum and looked at all the books and maps
about Transylvania that I could find. I thought
that knowing something about the region
would help me make a good impression on
Count Dracula, the nobleman with whom I
will be dealing. From what I could make out,
Transylvania is one of the wildest and least
known portions of Europe. I couldn’t find any
map that gave the exact location of the Castle
Dracula, but I did see that Bistritz, the town
nearest the castle, is fairly well known. From
my reading, it seems as though every superstition
in the world is alive in this ancient region.
If that is true, my stay may be very interesting.
(Note: Ask the Count all about those old
beliefs.)
I did not sleep well, although my bed was
comfortable enough, for I had all sorts of odd
dreams. There was a dog howling all night
under my window, which may have had something
to do with it; or it may have been all the
red pepper in my dinner. After I awoke I had
to hurry through breakfast, for my train was
scheduled to leave a little before eight. At least
it ought to have left then. Once I rushed to my
seat, I had to sit there for more than an hour
2 BRAM STOKER
before we began to move. It seems to me that
the further east you go, the less punctual are
the trains. I wonder what they are like in
China?
All day long we moved slowly through a
country which was full of beauty of every kind.
Sometimes we saw little towns or castles on
the top of steep hills; sometimes we passed
rivers and streams which had wide stony margins
on each side of them, showing that great
floods were frequent there.
It was on the dark side of twilight when we
got to Bistritz, which is a very interesting old
place. It has had a very stormy existence, and
it shows the marks of it. Fifty years ago a series
of great fires took place. At the very beginning
of the seventeenth century, it underwent an
attack by enemies that lasted three weeks.
Between the fighting and the famine and disease
that went along with it, 13,000 people
lost their lives.
My letter from Count Dracula had
instructed me to stay at the Golden Krone
Hotel. The hotel was very old-fashioned, and
this delighted me, for, of course, I want to see
all the old traditions of this country.
At the hotel I was met by a cheery-looking
elderly woman. She wore the peasant costume
of the region—a white dress, topped with a
DRACULA 3
long, brightly-colored apron. Apparently I was
expected, for when I came up she bowed and
said, “You are our English guest?”
“Yes,” I said, “my name is Jonathan
Harker.”
She smiled, and spoke in her language to
an elderly man who had followed her to the
door. He left, but immediately returned with a
letter, which he handed to me. It read:
“My friend—Welcome to my homeland. I
am eagerly expecting you. Sleep well tonight.
At three tomorrow the stagecoach will stop at
your inn. I have reserved a seat on it for you.
My own carriage will be waiting for you at the
Borgo Pass, and it will bring you to me. I trust
that your journey from London has been a
happy one and that you will enjoy your stay in
my beautiful land. —Your friend, Dracula.”
May 4. Today I tried to have a chat with my
host at the inn. But when I asked him a few
questions about the Count and his castle, he
became very quiet and claimed that he could
not understand my German. I’m sure this
wasn’t true, because up until then he had
understood it perfectly.
When I continued to try, he and his wife
looked at each other in a frightened sort of
way. He mumbled that the money for my
4 BRAM STOKER
room had been sent in a letter, and that was all
he knew. When I asked him if he knew Count
Dracula, both he and his wife crossed themselves
and said that they knew nothing at all. It
was nearly time for the stagecoach to arrive,
and I had no time to ask anyone else. This was
all very mysterious and not at all comforting.
But just before I was to leave, the host’s
wife came up to my room and said in a hysterical
way: “Must you go? Oh, young man, must
you go?” She was in such an excited state that
she seemed to have forgotten the little
German she knew, and mixed it all up with
some other language. When I told her that I
must go at once, and that I had important
business, she asked, “Do you know what day it
is?” I answered that it was the fourth of May.
She shook her head as she said again, “Yes, I
know that! I know that, but do you know
what day it is?”
I said that I did not understand, and she
went on: “It is the eve of St. George’s Day.
Don’t you know that tonight, when the clock
strikes midnight, all the evil things in the
world will have their full power? Don’t you
know where you are going, and what you are
going to?” She was so upset! I tried to comfort
her, but I failed completely. Finally, she got
down on her knees and begged me not to go,
DRACULA 5
or at least to wait a day or two before starting.
It was all nonsense, of course, but it still
made me nervous. However, there was nothing
I could do. So I thanked her and said that my
business could not wait, and that I must go.
She then rose and dried her eyes. Taking a
crucifix on a chain from around her neck, she
offered it to me.
I did not know what to do. The church I
grew up in did not approve of symbols such as
crucifixes, and yet it seemed rude to refuse the
old lady’s gift, especially when she was so
upset.
I suppose she saw the doubt in my face, for
she fastened the chain around my neck herself.
“Wear it for your mother’s sake,” she said, and
went out of the room.
I am writing this part of the diary while I
wait for the coach—which is, of course, late—
and the crucifix is still round my neck.
Whether it is the old lady’s fear, or the
many ghostly traditions of this place, I do not
know, but I am not feeling nearly as relaxed as
usual. But here comes the coach!
May 5. When I got on the coach, the driver
was still outside talking to my landlady. They
seemed to be speaking of me, for every now
and then they looked at me. Then some other
6 BRAM STOKER
people who were sitting on the bench outside
the door came and listened, and then stared at
me too, most of them with pity in their eyes. I
could hear words often repeated, strange
words, for there were many nationalities in the
crowd. I quietly got my European languages
dictionary from my bag and looked them up.
I must say they did nothing to cheer me
up, for among them were Ordog, which means
“Satan,” Pokol—“hell,” stregoica—“witch,”
vrolok and vlkoslak—both meaning something
that is either werewolf or vampire. (Note: Ask
the Count about all this.)
When we started, the crowd around the
inn door all made the sign of the cross and
pointed two fingers towards me.
With some difficulty, I got a fellow passenger
to tell me what they meant. He would not
answer at first, but finally explained that the
gesture was a charm against the evil eye.
This was not very pleasant for me, just
starting out for an unknown place to meet an
unknown man. But everyone seemed so kindhearted
that I was sure they meant well.
Then our driver cracked his big whip over
his four small horses, and we set off on our
journey.
I soon forgot my ghostly fears in the beauty
of the scenery. Before us lay a green, sloping
DRACULA 7
land full of forests and woods, with steep hills
here and there, crowned with clumps of trees
or with farmhouses. There were fruit blossoms
everywhere—apple, plum, pear, cherry. And as
we drove by, I could see the green grass under
the trees dotted with the fallen petals. In and
out among these green hills ran the road.
Beyond the hills rose the mighty slopes of
the Carpathian Mountains. They towered on
either side of us, with the afternoon sun bringing
out all their glorious colors: deep blue and
purple in the shadows of the peaks, green and
brown where grass and rock mingled, and over
all, the gleam of the snowy peaks.
As we continued on our endless way, and
the sun sank lower and lower, the shadows of
the evening began to creep around us.
Sometimes the hills were so steep that the
horses could only go slowly, no matter how
the driver cracked his whip. I wanted to get
out of the coach and walk, as we do at home,
to make the load lighter, but the driver would
not hear of it. “No, no,” he said. “You must
not walk here. The dogs are too fierce.” And
then he added, “And you may have enough of
such trouble before you go to sleep.” The only
stop he would make was a moment’s pause to
light his lamps.
When it grew dark, the passengers seemed
8 BRAM STOKER
to become very excited, and they kept speaking
to him, as though telling him to go faster.
He lashed the horses unmercifully with his
long whip, and shouted at them to gallop
harder. Then through the darkness I could see
a sort of patch of gray light ahead of us. The
excitement of the passengers grew greater. The
coach rocked like a boat tossed on a stormy
sea, so I was forced to hang on. Then the
mountains seemed to come nearer to us on
each side and to frown down upon us. We
were entering the Borgo Pass.
Several of the passengers began to offer me
gifts, refusing to take no for an answer. The
gifts were an odd mixture, but each was given
with great kindness, along with a blessing and
that same strange ges

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Jonathan Harker สมุดรายวัน3 พฤษภาคม ข้าพเจ้ามิวนิคที่ 8:35 น. 1 พ.ค.และมาถึงเวียนนาก่อนเช้าวันถัดไปเราหยุดในบูดาเปสต์ ซึ่งมองถัดไปเช่นการเดิน ผมจะชอบไปไปรถไฟ และ สำรวจ แต่มีไม่เวลา แต่จากการดูที่หน้าต่างของฉัน ผมความประทับใจที่ผมมีไปตะวันตกโลก และป้อนตะวันออกลึกลับโดยรัตติกาลของวันถัดไป ได้ราว ๆเมือง Klausenburgh ฉันหยุดสำหรับการคืนที่รอยัลโฮเต็ล ที่ฉันสั่งการจานไก่ที่เตรียมไว้ ด้วยสีแดงดีมากพริกไทย (หมายเหตุ: อย่าลืมรับสูตรสำหรับMina) เป็นโชคดีอย่างแน่นอนที่ผมพูดบาง11เยอรมัน ไม่ทราบว่าจะได้รับตามที่นี่เป็นอย่างอื่นก่อนผมไปลอนดอน เยี่ยมชาวอังกฤษพิพิธภัณฑ์ และมองหนังสือและแผนผังทั้งหมดเกี่ยวกับทรานซิลเวเนียที่สามารถพบ ผมคิดว่าที่รู้เรื่องภูมิภาคจะช่วยทำให้ความประทับใจในเคานต์แดรคคิวล่า ขุนนางกับฉันจะได้จัดการ จากสิ่งที่ฉันสามารถทำได้ทรานซิลเวเนียเป็นหนึ่ง wildest และน้อยที่สุดส่วนชื่อดังของยุโรป ไม่พบใด ๆแผนที่ที่ตั้งของปราสาทที่แดรกคูลา แต่ไม่ได้ดูที่ Bistritz เมืองใกล้ปราสาท เป็นธรรมไม่รู้จัก จากฉันอ่าน เหมือนกะทุกความเชื่อโชคลางในโลกมีชีวิตชีวาในภูมิภาคนี้โบราณถ้าเป็นจริง พักได้มาก(หมายเหตุ: ให้นับการเก่าเหล่านั้นความเชื่อ)ฉันไม่ได้นอนดี แม้ว่าสะอาด สำหรับผมทุกประเภทของคี่ความฝัน มีสุนัขที่เห่าหอนทั้งคืนภายใต้หน้าต่างของฉัน ซึ่งอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างดังกล่าว หรือมันอาจได้รับทั้งหมดพริกแดงในอาหารของฉัน หลังจากที่ฉันปลุก ผมเร่งผ่านอาหารเช้า สำหรับรถไฟของฉันได้กำหนดการไปเล็กน้อยก่อนแปด น้อยมันควรจะมีเหลือแล้ว เมื่อฉันวิ่งไปของฉันนั่ง ผมนั่งมีมากกว่าหนึ่งชั่วโมงแดรก 2 คิวก่อนที่เราเริ่มที่จะย้าย เหมือนว่าฉันที่ต่อไปตะวันออกไป ช้าน้อยรถไฟ ฉันสงสัยว่า คืออะไรเช่นในจีนหรือไม่ตลอดทั้งวันเราย้ายช้าผ่านการประเทศที่เต็มไป ด้วยความสวยงามทุกชนิดบางครั้งเราเห็นหมดหรือปราสาทบนเล็กน้อยด้านบนของภูเขาสูงชัน บางครั้งเราผ่านแม่น้ำและลำธารที่มีขอบกว้างชาดในแต่ละด้านของพวกเขา การแสดงที่ดีน้ำท่วมอยู่บ่อย ๆ มีมันเป็นด้านมืดของทไวไลท์เมื่อเรามี Bistritz ซึ่งเป็นเมืองเก่าที่น่าสนใจมากสถานที่ มันมีอยู่มากเป็นพายุ และแสดงเครื่องหมายของมัน ห้าสิบปีที่ผ่านมาชุดของดีไฟเกิด ที่เริ่มต้นศตวรรษ seventeenth ได้รับการโจมตี โดยศัตรูที่กินเวลาสามสัปดาห์ระหว่างการต่อสู้ และทุพภิกขภัย และโรคที่ไปนอก 13000 คนเสียชีวิตมีจดหมายของฉันจากเคานต์แดรคคิวล่าคำแนะนำให้พักโครนทองโรงแรม เยอะมากทั้ง และนี้ยินดีฉัน สำหรับ หลักสูตร อยากดูทั้งหมดเก่าประเพณีของประเทศนี้ที่โรงแรม ผมถูกเจอ โดยร่าเริงดูหญิงสูงอายุ เธอสวมเครื่องแต่งกายชาวนาภาค — แต่งตัวขาว ด้วยการแดรกคูลา 3เรือยาว สดใสสี เห็นได้ชัดว่าผมคาดว่า สำหรับเมื่อฉันมา เธอลง และกล่าวว่า "คุณเป็นแขกของเราภาษาอังกฤษ""ใช่ ฉันกล่าวว่า "ชื่อของฉันคือ JonathanHarker "เธอยิ้ม และพูดในภาษาของเธอมีคนสูงอายุที่ได้ตามเธอไปประตู เขาซ้าย แต่กลับมาทันทีพร้อมกับการจดหมาย ที่เขามอบให้ฉัน อ่าน:"เพื่อนของฉัน — ยินดีต้อนรับสู่บ้านเกิดเมืองนอนของฉัน ฉันวันคาดหวังคุณ นอนกันคืนนี้ที่ พรุ่งนี้ stagecoach พักคุณอินน์ ผมได้จองนั่งไว้สำหรับคุณรถของตัวเองที่จะรอคุณที่นี้ผ่านเมือง และมันจะนำคุณให้ฉัน ฉันเชื่อถือที่เดินทางจากลอนดอนได้รับการหนึ่งที่มีความสุขและคุณจะได้พักในดินแดนที่สวยงามของฉัน – เพื่อน แดรกคูลา "4 พฤษภาคม วันนี้พยายามจะคุยกับฉันโฮสต์ที่อินน์ แต่ เมื่อถามเขากี่ถามเกี่ยวกับการนับและปราสาทของเขา เขากลายเป็นเงียบ และอ้างว่า เขาสามารถไม่เข้าใจภาษาเยอรมันของฉัน ฉันแน่ใจว่านี้ไม่จริง จนถึงแล้ว เพราะมีเข้าใจอย่างสมบูรณ์เมื่อฉันยังคงพยายาม เขา และภรรยาของเขามองกันในความกลัวจัดเรียงของวิธีการ เขา mumbled ที่การเงินของฉันแดรก 4 คิวห้องพักถูกส่งมาในจดหมาย และให้เขารู้ เมื่อถามเขาหาก เขารู้จำนวนแดรกคูลา เขาและภรรยาข้ามตัวเองและกล่าวว่า พวกเขารู้อะไรเลย มันเวลาเกือบสำหรับ stagecoach ถึงและผมไม่มีเวลาถามคนอื่น นี้อย่างลึกลับ และไม่พบแต่เพียงก่อนผมจะปล่อย ของโฮสต์ภรรยามาห้องของฉัน และกล่าวว่า ในการ hystericalวิธีการ: "ต้องคุณไป โอ้ หนุ่ม ต้องคุณไป" เธอในสภาวะตื่นเต้นเช่นที่เธอดูเหมือนจะลืมน้อยเยอรมันเธอรู้ และผสมทุกค่าด้วยภาษาอื่น เมื่อฉันบอกเธอว่าฉันต้องไปในครั้งเดียว และที่มีความสำคัญธุรกิจ ที่เธอถาม, "คุณรู้อะไรวันนั้นคือ ตอบว่า ก็ที่สี่พฤษภาคมเธอจับหัวของเธอ ตามที่เธอบอกว่า อีก, "ใช่ ฉันรู้ว่า ฉันรู้ว่า แต่คุณรู้วันใดมันคือฉันกล่าวว่า ฉันไม่เข้าใจ และเธอเกี่ยวกับ: "มันเป็นวันของพระเจ้าจอร์จไม่คุณรู้ว่าคืนนี้ เมื่อนาฬิกานัดเที่ยงคืน สิ่งชั่วร้ายทั้งหมดในการโลกจะมีอำนาจเต็มหรือไม่ ไม่คุณรู้ที่คุณจะไป และสิ่งที่คุณกำลังไปหรือไม่" เธอจึงอืด พยายามให้ความสะดวกสบายเธอ แต่ฉันไม่สามารถเสร็จสมบูรณ์ สุดท้าย เธอได้ลงบนเธอเข่า และขอร้องผมไม่ให้ไปแดรกคูลา 5หรือน้อยรอวันหรือสองก่อนที่จะเริ่มต้นมันเหลวไหลทั้งหมด แน่นอน แต่ยังคงทำให้ฉันประสาท อย่างไรก็ตาม ไม่มีอะไรฉันสามารถทำ ผมขอบคุณเธอ และกล่าวว่า ฉันไม่สามารถรอธุรกิจ และที่ฉันต้องการนางกุหลาบ แล้วแห้งตาของเธอ ถ่ายแบบcrucifix ในห่วงโซ่จากรอบคอของเธอ เธอเสนอให้ฉันผมไม่รู้จะทำอย่างไร คริสตจักรฉันเติบโตขึ้นในไม่เห็นสัญลักษณ์เช่นcrucifixes และยัง เหมือนหยาบปฏิเสธการของขวัญเก่าผู้หญิง โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอนั้นอารมณ์เสียฉันคิดว่า เธอเห็นสงสัยในใบหน้าของฉัน ในเธอยึดโซ่รอบคอตัวเอง"สวมใส่นั้นสำหรับแม่ของสาเก เธอกล่าวว่า และออกจากห้องผมเขียนไดอารี่ในขณะที่ฉันหนึ่งนี้รอรถ — ซึ่งเป็น แน่นอน สาย —และ crucifix ยังคงรอบคอของฉันไม่ว่าจะเป็นความหวาดกลัวของผู้หญิงอายุ หรือมากน่ากลัวประเพณีของสถานที่แห่งนี้ ฉันไม่รู้ แต่ฉันไม่สบายเกือบผ่อนคลายเป็นปกติ แต่นี่มาโค้ช5 พฤษภาคมนี้ เมื่อผมบนรถโค้ช ไดรเวอร์ยังอยู่นอกพูดคุยกับเจ้าของของฉัน พวกเขาดูเหมือนจะพูดของฉัน ตอนนี้ทุกแล้ว พวกเขามองฉัน แล้วบางอื่น ๆแดรก 6 คิวคนที่นั่งบนม้านั่งด้านนอกประตูมาฟัง แล้ว จ้องไปที่ฉันเกินไป มากที่สุดด้วยสงสารในสายตาของพวกเขา ฉันอาจได้ยินคำมักซ้ำ แปลกคำ สำหรับมีหลายสัญชาติฝูงชน เงียบ ๆ มีภาษาของฉันพจนานุกรมจากกระเป๋าของฉัน และพวกเขาหาต้องบอกว่า พวกเขาก็ให้กำลังใจฉันสำหรับในหมู่พวกเขามี Ordog ซึ่งหมายความว่า"ซาตาน Pokol — "นรก stregoica — "แม่มดvrolok และ vlkoslak ซึ่งทั้งสองหมายถึง อะไรที่เป็นมนุษย์หมาป่าหรือแวมไพร์ (หมายเหตุ: สอบถามการนับจำนวนเรื่องทั้งหมดนี้)เมื่อเราเริ่มต้น ฝูงชนสถานอินน์ประตูทั้งหมดทำการทำเครื่องหมายกางเขน และชี้สองนิ้วต่อผมด้วยความยากลำบากบางอย่าง ผมโดยสารเพื่อนบอกสิ่งที่พวกเขาหมายถึง เขาจะไม่คำตอบที่แรก แต่สุดท้ายอธิบายว่า การท่าทางมีเสน่ห์กับถลึงตานี้ไม่ดีสำหรับฉัน เพียงเริ่มต้นสำหรับสถานที่ไม่รู้จักกับการคนไม่รู้จัก แต่ทุกคนดูเหมือนดัง kindheartedที่ ผมไม่แน่ใจว่าพวกเขาตั้งใจดีจากนั้น โปรแกรมควบคุมของเราแตกแส้ของเขาใหญ่กว่าม้าเล็กสี่ของเขา และเราตั้งค่าบนของเราเดินทางเร็ว ๆ นี้ลืมความกลัวของฉันน่ากลัวในความสวยงามทิวทัศน์ ก่อนเราวางเป็นสีเขียว ลาดเอียงแดรกคูลา 7ดินแดนที่เต็มไป ด้วยป่าไม้และป่า มีภูเขาสูงชันโน่น มงกุฎกับกระจุกของต้นไม้หรือ farmhouses มีผลไม้บลอสซั่มทุกตัวแอปเปิ้ล ลูกพลัม ลูกแพร์ เชอร์รี่ และเป็นเราขับรถด้วย ไม่เห็นหญ้าสีเขียวใต้ต้นไม้ที่แต่งแต้ม ด้วยกลีบลดลง ใน และออกระหว่างภูเขาเหล่านี้สีเขียววิ่งอยู่นอกเหนือจากภูเขาโรสลาดอันยิ่งใหญ่ของเทือก พวกเขา towered บนด้านใดด้านหนึ่งของเรา ด้วยการนำแสงแดดยามบ่ายออกสีอันสวยงามของพวกเขา: คราม และสีม่วงในเงาของยอดเขา สีเขียว และสีน้ำตาลหญ้าและหินสำราญ และเกินทั้งหมด คล้ายปีศาจของยอดเขาหิมะขณะที่เรามีต่อบนทางไม่รู้จบ และดวงอาทิตย์จมอยู่ต่ำกว่า และต่ำ กว่า เงาของช่วงเย็นเริ่มเลื้อยรอบตัวเราบางครั้งเนินเขาไม่สูงชันดังนั้นการม้าสามารถเท่านั้นไปช้า ไม่ว่าวิธีไดรเวอร์แตกแส้ของเขา อยากจะได้รับออกจากรถและเดิน ขณะที่เราทำที่บ้านต้องโหลดน้ำหนักเบา แต่โปรแกรมควบคุมจะไม่ได้ยินเสียงของมัน "ไม่ ไม่ เขากล่าว "คุณต้องไม่เดินนี่ สุนัขจะรุนแรงเกินไป" และเขาเพิ่ม "และคุณอาจได้รับเพียงพอของเช่นปัญหาก่อนที่คุณไปนอน" เฉพาะหยุดเขาจะทำให้มีช่วงเวลาหยุดชั่วคราวเพื่อแสงโคมไฟของเขาเมื่อมันเติบโตเข้ม ผู้โดยสารที่ดูเหมือนแดรก 8 คิวจะกลายเป็นตื่นเต้น และพวกเขายังคงพูดเขา เป็นแต่บอกเขาไปเขา lashed ม้า unmercifully กับเขายาวแส้ และตะโกนที่ห้อหนัก แล้ว ผ่านความมืด ไม่สามารถเห็นการจัดเรียงของแพทช์ของแสงสีเทาก่อนเรา ที่การเติบโตของผู้โดยสารมากขึ้น ที่โค้ชที่ rocked เช่นเรือเพราะในตัวพายุทะเล ดังนั้นฉันถูกบังคับให้วางใน นั้นภูเขาที่ดูเหมือนจะ มาใกล้กับเราแต่ละด้านและทำหน้างอลงเมื่อเรา เราถูกป้อนผ่านเมืองหลายผู้โดยสารเริ่มให้ฉันของขวัญ ปฏิเสธที่จะใช้สำหรับคำตอบ ที่ของขวัญมีส่วนผสมแปลก แต่ละได้รับด้วยความดี พร้อมกับพร และges แปลกที่เดียวกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

โจนาธานฮาร์เกอร์วารสารของเดือนพฤษภาคม 3. ผมออกจากมิวนิคที่ 08:35 วันที่ 1 พฤษภาคมถึงในกรุงเวียนนาเช้าวันรุ่งขึ้น. ต่อไปเราหยุดในบูดาเปสต์ซึ่งมองเหมือนสถานที่ยอดเยี่ยม ผมจะชอบที่จะได้รับการปิดรถไฟและสำรวจแต่ไม่มีเวลา แต่จากการมองออกไปนอกหน้าต่างของฉันที่ฉันมีความรู้สึกว่าผมได้ออกจากตะวันตกของโลกและเข้าลึกลับตะวันออก. ค่ำของวันถัดไปที่ฉันได้มาถึงที่เมือง Klausenburgh ฉันหยุดสำหรับคืนที่โรงแรมรอแยลที่ฉันสั่งจานที่ดีมากของไก่ปรุงด้วยสีแดงพริกไทย (หมายเหตุ: โปรดจำไว้ว่าจะได้รับสูตรสำหรับMina.) มันเป็นความโชคดีอย่างแน่นอนว่าผมพูดบาง1 1 เยอรมัน ผมไม่ทราบว่าฉันจะได้รับพร้อมที่นี่เป็นอย่างอื่น. ก่อนที่ผมจะออกจากลอนดอนที่ผมไปเยือนอังกฤษพิพิธภัณฑ์และมองไปที่หนังสือและแผนที่ทั้งหมดเกี่ยวกับTransylvania ที่ฉันสามารถหา ผมคิดว่าการเรียนรู้บางสิ่งบางอย่างเกี่ยวกับภูมิภาคจะช่วยฉันสร้างความประทับใจที่ดีในจำนวนแดรกคิวลาขุนนางกับผู้ที่ฉันจะได้รับการติดต่อ จากสิ่งที่ฉันสามารถทำออกTransylvania เป็นหนึ่งใน wildest และอย่างน้อยบางส่วนที่รู้จักกันในยุโรป ฉันไม่สามารถหาใด ๆแผนที่ที่ให้ตำแหน่งที่แน่นอนของปราสาทDracula แต่ผมไม่เห็นว่า Bistritz เมืองที่ใกล้ที่สุดปราสาทเป็นธรรมที่รู้จักกันดี จากการอ่านของฉันมันดูเหมือนกับว่าไสยศาสตร์ทุกที่ในโลกยังมีชีวิตอยู่ในภูมิภาคนี้โบราณ. ถ้าเป็นจริงเข้าพักของฉันอาจจะเป็นที่น่าสนใจมาก. (หมายเหตุ: สอบถามจำนวนทั้งหมดเกี่ยวกับเก่าที่เชื่อ.) ฉันไม่ได้นอนหลับได้ดี แม้ว่าเตียงของฉันเป็นความสะดวกสบายพอสำหรับฉันมีทุกประเภทของแปลกฝัน มีสุนัขหอนทั้งคืนก็อยู่ภายใต้หน้าต่างของฉันซึ่งอาจจะมีบางสิ่งบางอย่างจะทำอย่างไรกับมัน หรือมันอาจจะเป็นทั้งหมดพริกแดงในงานเลี้ยงอาหารค่ำของฉัน หลังจากที่ผมตื่นขึ้นมาฉันได้รีบผ่านอาหารเช้าสำหรับรถไฟของฉันถูกกำหนดให้ออกเล็กน้อยก่อนที่แปด อย่างน้อยก็ควรจะมีเหลือแล้ว เมื่อฉันรีบวิ่งไปที่ฉันนั่งผมต้องนั่งอยู่ตรงนั้นมานานกว่าหนึ่งชั่วโมง2 ถ่านหินแบก่อนที่เราจะเริ่มที่จะย้าย มันดูเหมือนว่าฉันที่ทางทิศตะวันออกต่อไปที่คุณจะไปที่ตรงต่อเวลาน้อยกว่ารถไฟ ฉันสงสัยว่าสิ่งที่พวกเขามีเหมือนในประเทศจีน? ตลอดวันที่เราเดินช้า ๆ ผ่านประเทศที่เต็มไปด้วยความงามของทุกชนิด. บางครั้งเราเห็นเมืองเล็ก ๆ น้อย ๆ หรือปราสาทบนด้านบนของภูเขาสูงชันนั้น บางครั้งเราผ่านแม่น้ำและลำธารซึ่งมีอัตรากำไรขั้นต้นหินกว้างที่ด้านข้างของพวกเขาในแต่ละแสดงให้เห็นว่าดีน้ำท่วมบ่อยมี. มันอยู่ในด้านมืดของพลบค่ำเมื่อเรามีการ Bistritz ซึ่งเป็นเก่าที่น่าสนใจมากขึ้น มันมีการดำรงอยู่ของพายุมากและมันแสดงให้เห็นเครื่องหมายของมัน ห้าสิบปีที่ผ่านมาชุดของการเกิดเพลิงไหม้ที่ดีเกิดขึ้น ที่จุดเริ่มต้นของศตวรรษที่สิบเจ็ดก็เปลี่ยนไปโจมตีศัตรูที่กินเวลาสามสัปดาห์ที่ผ่านมา. ระหว่างการต่อสู้และความอดอยากและโรคที่ไปพร้อมกับมัน 13,000 คนเสียชีวิต. จดหมายของฉันจากจำนวนแดรกคิวลาได้รับคำสั่งให้ฉันอยู่ที่โกลเด้นโคโรงแรม โรงแรมเป็นอย่างมากที่ล้าสมัยและนี้ฉันมีความยินดีสำหรับแน่นอนผมอยากจะเห็นทุกประเพณีเก่าแก่ของประเทศนี้. ที่โรงแรมผมได้พบกับความสุขที่มองหญิงชรา เธอสวมเครื่องแต่งกายที่ชาวนาของภูมิภาคชุดสีขาวราดด้วยDRACULA 3 ยาวผ้ากันเปื้อนสีสดใส เห็นได้ชัดว่าผมได้รับการคาดหวังเมื่อฉันมาเธอโค้งคำนับและกล่าวว่า"ท่านเป็นแขกภาษาอังกฤษของเราหรือไม่" "ใช่" ผมพูดว่า "ชื่อของฉันคือโจนาธานฮาร์เกอร์." เธอยิ้มและพูดในภาษาของเธอที่จะชายสูงอายุคนหนึ่งที่ได้ตามเธอไปที่ประตู เขาออก แต่ทันทีที่กลับมาพร้อมกับจดหมายที่เขาส่งมาให้ฉัน มันอ่าน: "เพื่อนของฉันยินดีต้อนรับสู่บ้านเกิดของฉัน ฉันกำลังกระหายคาดหวังว่าคุณ นอนหลับได้ดีในคืนนี้. ที่สามในวันพรุ่งนี้ Stagecoach จะหยุดอยู่ที่โรงแรมของคุณ เราสงวนที่นั่งในนั้นสำหรับคุณ. สายการบินของตัวเองจะรอให้คุณที่Borgo ผ่านและมันจะทำให้คุณกับผม ผมเชื่อว่าการเดินทางของคุณจากลอนดอนได้รับความสุขและการที่คุณจะได้เพลิดเพลินกับการเข้าพักในดินแดนที่งดงามของฉัน เพื่อนด์ของคุณแดรกคิวลา. "4 พฤษภาคมวันนี้ผมพยายามที่จะมีการสนทนากับฉันเป็นเจ้าภาพที่โรงแรม แต่เมื่อฉันถามเขาว่าไม่กี่คำถามเกี่ยวกับจำนวนและปราสาทเขากลายเป็นที่เงียบสงบมากและอ้างว่าเขาอาจจะไม่เข้าใจฉันเยอรมัน ฉันแน่ใจว่านี้ไม่เป็นความจริงเพราะขึ้นจนแล้วเขาได้เข้าใจอย่างสมบูรณ์. เมื่อฉันยังคงพยายามที่เขาและภรรยาของเขามองไปที่แต่ละอื่น ๆ ในการจัดเรียงกลัววิธี เขาพึมพำว่าเงินที่สำหรับฉัน4 ถ่านหินแบห้องพักได้รับการส่งจดหมายและนั่นคือทั้งหมดที่เขารู้ เมื่อผมถามเขาว่าถ้าเขารู้ว่านับDracula ทั้งเขาและภรรยาของเขาข้ามตัวเองและบอกว่าพวกเขารู้ว่าไม่มีอะไรที่ทั้งหมด มันเป็นเวลาที่เกือบ Stagecoach ที่จะมาถึง, และผมก็มีเวลาที่จะถามคนอื่นไม่มี นี่คือทั้งหมดที่ลึกลับมากและไม่ได้ปลอบโยนทั้งหมด. แต่ก่อนที่ผมจะออกจากโฮสต์ของภรรยามาถึงห้องของฉันและกล่าวว่าในการตีโพยตีพายวิธี: "คุณต้องไป? โอ้ชายหนุ่มคนหนึ่งต้องคุณไป? "เธออยู่ในรัฐดังกล่าวเป็นความตื่นเต้นที่เธอดูเหมือนจะลืมเล็กๆ น้อย ๆเยอรมันเธอรู้และผสมทุกอย่างขึ้นกับภาษาอื่น ๆ บาง เมื่อฉันบอกเธอว่าฉันจะต้องไปในครั้งเดียวและที่ฉันมีความสำคัญทางธุรกิจที่เธอถามว่า"คุณรู้หรือไม่ว่าวันมันคืออะไร?" ผมตอบว่ามันเป็นหนึ่งในสี่ของเดือนพฤษภาคม. เธอส่ายหัวของเธอขณะที่เธอกล่าวอีกครั้ง "ใช่ฉันรู้ว่า! ฉันรู้ว่า แต่คุณจะรู้ว่าสิ่งที่มันเป็นวัน"ผมบอกว่าผมไม่เข้าใจและเธอก็เดินขึ้นไปบน" มันเป็นวันของวันเซนต์จอร์จ. คุณไม่ทราบว่าคืนนี้เมื่อนาฬิกาการนัดหยุดงานเที่ยงคืนทุกสิ่งที่ชั่วร้ายในโลกจะมีอำนาจเต็มของพวกเขา? คุณไม่ทราบว่าคุณจะไปและสิ่งที่คุณกำลังจะไป? "เธอเสียใจมาก! ผมพยายามที่จะปลอบเธอ แต่ฉันล้มเหลวอย่างสิ้นเชิง ในที่สุดเธอได้ลงบนหัวเข่าของเธอและขอร้องไม่ให้ผมไปDRACULA 5 หรืออย่างน้อยก็ต้องรอวันหรือสองวันก่อนที่จะเริ่ม. มันเป็นเรื่องไร้สาระทั้งหมดของหลักสูตร แต่ก็ยังทำให้ผมประสาท แต่ก็ไม่มีอะไรที่ฉันจะทำ ดังนั้นผมจึงขอบคุณเธอและบอกว่าฉันธุรกิจไม่สามารถรอและที่ฉันจะต้องไป. จากนั้นเธอก็ลุกขึ้นและแห้งตาของเธอ การไม้กางเขนในห่วงโซ่จากรอบคอของเธอที่เธอเสนอให้ฉัน. ผมไม่ทราบว่าจะทำอย่างไร คริสตจักรที่ผมเติบโตขึ้นมาในไม่เห็นสัญลักษณ์เช่นกำและยังดูเหมือนว่ามันหยาบคายกับปฏิเสธที่ระลึกหญิงชราโดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเธอจึงเสียใจ. ฉันคิดว่าเธอเห็นข้อสงสัยในใบหน้าของฉันสำหรับเธอยึดห่วงโซ่ที่อยู่รอบ ๆ คอของฉันตัวเอง. "สวมใส่เพื่อเห็นแก่แม่ของคุณ" เธอกล่าวและเดินออกไปจากห้องพัก. ฉันจะเขียนส่วนหนึ่งของไดอารี่นี้ในขณะที่ฉันรอให้โค้ชซึ่งเป็นของหลักสูตร late- และไม้กางเขนเป็น ยังคงรอบคอของฉัน. ไม่ว่าจะเป็นความกลัวของหญิงชราหรือประเพณีผีหลายสถานที่นี้ผมไม่ทราบแต่ผมไม่ได้รู้สึกผ่อนคลายเกือบเป็นปกติ แต่ที่นี่มาโค้ช! 5 พฤษภาคมเมื่อฉันได้โค้ชคนขับก็ยังคงอยู่นอกการพูดคุยกับเจ้าของที่ดินที่หญิงของฉัน พวกเขาดูเหมือนจะได้รับการพูดของผมสำหรับทุกขณะนี้และพวกเขาก็มองมาที่ฉัน แล้วบางส่วนอื่น ๆ6 ถ่านหินแบคนที่กำลังนั่งอยู่บนม้านั่งนอกประตูมาฟังแล้วจ้องมองมาที่ฉันเกินไปส่วนใหญ่ของพวกเขาด้วยความสงสารในสายตาของพวกเขา ฉันอาจจะได้ยินคำพูดซ้ำบ่อยแปลกคำเพราะมีคนหลายเชื้อชาติในฝูงชน ฉันอย่างเงียบ ๆ มีภาษายุโรปของฉันพจนานุกรมจากกระเป๋าของฉันและมองพวกเขาขึ้น. ผมต้องบอกว่าพวกเขาไม่ได้ทำอะไรเพื่อเป็นกำลังใจให้ผมขึ้นสำหรับในหมู่พวกเขา Ordog ซึ่งหมายความว่า "ซาตาน" Pokol- "นรก" stregoica- "แม่มด" vrolok และ vlkoslak ทั้งสิ่งที่มีความหมายที่เป็นทั้งมนุษย์หมาป่าหรือแวมไพร์ (หมายเหตุ: ถาม. นับเกี่ยวกับทั้งหมดนี้) เมื่อเราเริ่มต้นฝูงชนรอบประตูโรงแรมทั้งหมดที่ทำเครื่องหมายกางเขนและชี้สองนิ้วต่อฉัน. ด้วยความยากลำบากบางอย่างผมมีเพื่อนผู้โดยสารจะบอกฉันว่าพวกเขาหมายถึง. เขาจะไม่ตอบในตอนแรกแต่ในที่สุดก็อธิบายว่าท่าทางเป็นเสน่ห์กับตาชั่วร้าย. นี้ไม่ได้เป็นที่น่าพอใจมากสำหรับฉันเพียงแค่เริ่มออกหาสถานที่ที่ไม่รู้จักเพื่อตอบสนองคนที่ไม่รู้จัก แต่ทุกคนดูเหมือนจะ kindhearted ที่ผมแน่ใจว่าพวกเขามีความหมายดี. จากนั้นคนขับรถของเราแตกแส้ใหญ่ของเขามากกว่าสี่ม้าเล็ก ๆ ของเขาและเรากำหนดออกของเราเดินทาง. ฉันเร็ว ๆ นี้ลืมความกลัวที่น่ากลัวของฉันในความงามของทิวทัศน์ ก่อนที่เราวางสีเขียวลาดDRACULA 7 ดินแดนที่เต็มป่าไม้และป่าที่มีภูเขาสูงชันที่นี่และมีมงกุฎดงต้นไม้หรือไร่ มีดอกผลไม้ได้ทุกที่แอปเปิ้ล, พลัม, ลูกแพร์, เชอร์รี่ และในขณะที่เราขับรถโดยผมจะได้เห็นหญ้าสีเขียวภายใต้ต้นไม้จุดที่มีกลีบดอกลดลง และออกไปในหมู่เนินเขาสีเขียวเหล่านี้วิ่งไปที่ถนน. นอกเหนือจากเนินเขาลุกขึ้นไปที่เนินเขาอันยิ่งใหญ่ของเทือกเขา Carpathian พวกเขาตั้งตระหง่านอยู่บนด้านข้างของเราทั้งสองมีดวงอาทิตย์ช่วงบ่ายนำออกทุกสีรุ่งโรจน์ของพวกเขาลึกสีฟ้าและสีม่วงในเงาของยอดเขาสีเขียวและสีน้ำตาลที่หญ้าและร็อคผสมและมากกว่าทุกประกายของยอดเขาที่เต็มไปด้วยหิมะในขณะที่เรายังคงเกี่ยวกับวิธีการที่ไม่มีที่สิ้นสุดของเราและดวงอาทิตย์จมต่ำและลดลงเงาของช่วงเย็นเริ่มคืบคลานรอบตัวเรา. บางครั้งเนินเขาสูงชันเป็นเพื่อให้ม้าเท่านั้นที่สามารถไปอย่างช้า ๆ ไม่ว่าคนขับแตกแส้ของเขา ผมอยากที่จะได้รับจากโค้ชและเดินที่เราทำที่บ้านเพื่อให้โหลดเบาแต่คนขับจะไม่ได้ยินเสียงของมัน "ไม่มี" เขากล่าว "คุณต้องไม่เดินที่นี่ สุนัขที่มีความรุนแรงมากเกินไป. "และแล้วเขากล่าวเสริมว่า" และคุณอาจจะมีเพียงพอของปัญหาดังกล่าวก่อนที่คุณจะไปนอน. "เพียงหยุดเขาจะทำให้เป็นหยุดช่วงเวลาที่จะจุดไฟที่ตะเกียงของเขา. เมื่อมันเติบโตเข้มผู้โดยสาร ดูเหมือน8 แบของถ่านหินที่จะกลายเป็นความตื่นเต้นมากและพวกเขายังคงพูดกับเขาราวกับว่าบอกให้เขาไปได้เร็วขึ้น. เขาตาม้า unmercifully กับเขาแส้นานและตะโกนใส่พวกเขาในการควบยาก จากนั้นผ่านความมืดฉันจะได้เห็นการจัดเรียงของแพทช์ของแสงสีเทาข้างหน้าของเรา ตื่นเต้นของผู้โดยสารที่ขยายตัวมากขึ้น โค้ชโยกเหมือนเรือโยนบนมีพายุทะเลดังนั้นฉันถูกบังคับให้แขวนบน แล้วภูเขาดูเหมือนจะมาใกล้ชิดกับเราในแต่ละด้านและขมวดคิ้วลงมาให้เรา เราถูกป้อนผ่าน Borgo. หลายผู้โดยสารเริ่มที่จะให้ฉันของขวัญปฏิเสธที่จะไม่มีคำตอบ ของขวัญเป็นส่วนผสมที่แปลก แต่แต่ละคนถูกกำหนดด้วยความเมตตาที่ดีพร้อมกับพรและGES แปลกเดียวกันกับที่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

โจนาธาน Harker ของวารสาร
3 พฤษภาคม ผมออกจากมิวนิคที่ 8 : 35 น. เมื่อวันที่ 1 พฤษภาคม
และมาถึงในกรุงเวียนนาในเช้าวันรุ่งขึ้น .
ต่อไปเราหยุดในบูดาเปสต์ซึ่งมอง
ชอบสถานที่ยอดเยี่ยม ผมคงจะชอบ

ไปรถไฟเที่ยว แต่ไม่มี
ครั้ง แต่จากที่ฉันมองออกไปที่นอกหน้าต่าง ฉันมีความประทับใจที่ผมมีแล้ว

เข้ามาในโลกตะวันตกและตะวันออกลึกลับ
ตอนค่ำของวันต่อมาฉันก็มาถึง
เมือง klausenburgh . ฉันหยุดสำหรับ
คืนที่โรงแรมรอแยล ที่ผมสั่ง
จานที่ดีมากของไก่ที่เตรียมไว้กับพริกไทยแดง

( หมายเหตุ : อย่าลืมเอาสูตรมาให้
มินะ ) แน่นอนมันเป็นโชคดีที่ฉันพูด
1
1
เยอรมัน ฉันไม่รู้ว่าฉันควรจะได้

มาเป็นอย่างอื่น ก่อนที่ผมจะไปลอนดอน เยือนอังกฤษ
พิพิธภัณฑ์และมองหนังสือทั้งหมดและแผนที่
เกี่ยวกับ Transylvania ที่ฉันสามารถหา ฉันคิดว่าที่รู้อะไรเกี่ยวกับภูมิภาค

จะช่วยสร้างความประทับใจที่ดีกับ
Count Dracula , ขุนนางที่ฉัน
จะทำใจได้ จากสิ่งที่ฉันสามารถทำให้ออก
Transylvania เป็นหนึ่งของ wildest และอย่างน้อย
รู้จักส่วนของยุโรป ผมไม่สามารถหา
แผนที่ที่ให้ตำแหน่งที่แน่นอนของปราสาท
แดร็กคูล่า แต่ผมเห็น bistritz เมือง
ใกล้ปราสาทค่อนข้างรู้จักกันดี จาก
อ่านของฉัน ดูเหมือนว่าทุกไสยศาสตร์
ในโลกยังมีชีวิตอยู่ในภูมิภาคนี้โบราณ .
ถ้าเป็นแบบนั้นจริง ผมอยู่อาจจะน่าสนใจมาก
( หมายเหตุ : ขอให้นับเรื่องความเชื่อเก่า

) ผมไม่ได้นอนดี แม้ว่าเตียงของฉัน
สบายใจ สำหรับผมทุกประเภทแปลก
ความฝันมีหมาหอนทั้งคืน
ใต้หน้าต่าง ซึ่งอาจมีอะไร
อะไรกับมัน หรือมันอาจจะหมด
พริกในอาหารของฉัน หลังจากผมตื่นผม
รีบผ่านอาหารเช้า สำหรับรถไฟของฉัน
ต้องออกเล็กน้อยก่อนแปด อย่างน้อยก็น่าจะเหลือแล้ว
. เมื่อฉันรีบวิ่งไปที่ที่นั่งของฉัน
, ฉันต้องนั่งมากกว่า 2 ชั่วโมง

ก่อนที่บราม สโตกเกอร์ พวกเราเริ่มที่จะย้าย