Chemically, starches are polysaccha

Chemically, starches are polysaccharides, composed of a number
of monosaccharides or sugar (glucose) molecules linked together
with
-D-(1-4) and/or
-D-(1-6) linkages. The starch consists
of 2 main structural components, the amylose, which is essentially
a linear polymer in which glucose residues are
-D-(1-4)
linked typically constituting 15% to 20% of starch, and amylopectin,
which is a larger branched molecule with
-D-(1-4) and

-D-(1-6) linkages and is a major component of starch (BNF
1990). Amylose is linear or slightly branched, has a degree of polymerization
up to DP 6000, and has a molecular mass of 105 to
106 g/mol. The chains can easily form single or double helices
(Takeda and Takeda 1989). On the basis of X-ray diffraction studies
on oriented amylase fibers, the presence of type A and type B
amyloe is indicated (Figure 1, Galliard 1987). The structural elements
of type B are double helices, which are packed in an antiparallel,
hexagonal mode. The central channel surrounded by 6
double helices is filled with water (36 H2O/unit cell). Type A is
very similar to type B, except that the central channel is occupied
by another double helix, making the packing closer. In this type,
only 8 molecules of water per unit cell are inserted between the
double helices. Amylopectin (107 to 109 g/mol) is highly
branched and has an average DP of 2 million, making it one of
the largest molecules in nature. Chain lengths of 20 to 25 glucose
units between branch points are typical. Its structure is often described
by a cluster model (Figure 2). The cluster model gained
greater credence when Hizukuri postulated that amylopectin chains are either located within a single cluster or serve to connect
2 or more clusters (Hizukuri 1986; Thompson 2000). Short
chains (A) of DP 12-16 that can form double helices are arranged
in clusters. The clusters comprise 80% to 90% of the chains and
are linked by longer chains (B) that form the other 10% to 20% of
the chains. Most B-chains extend into 2 (DP about 40) or 3 clusters
(DP about 70), but some extend into more clusters (DP about
110) (Figure 2 and 3) (www.lsbu.ac.uk). On the basis of X-ray diffraction
experiments, starch granules are said to have a semicrystalline
character, which indicates a high degree of orientation of
the glucan molecules. About 70% of the mass of starch granule is
regarded as amorphous and about 30% as crystalline. The amorphous
regions contain the main amount of amylose but also a
considerable part of the amylopectin. The crystalline region consists
primarily of the amylopectin.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Chemically, starches are polysaccharides, composed of a numberof monosaccharides or sugar (glucose) molecules linked togetherwith
-D-(1-4) and/or
-D-(1-6) linkages. The starch consistsof 2 main structural components, the amylose, which is essentiallya linear polymer in which glucose residues are
-D-(1-4)linked typically constituting 15% to 20% of starch, and amylopectin,which is a larger branched molecule with
-D-(1-4) and
-D-(1-6) linkages and is a major component of starch (BNF1990). Amylose is linear or slightly branched, has a degree of polymerizationup to DP 6000, and has a molecular mass of 105 to106 g/mol. The chains can easily form single or double helices(Takeda and Takeda 1989). On the basis of X-ray diffraction studieson oriented amylase fibers, the presence of type A and type Bamyloe is indicated (Figure 1, Galliard 1987). The structural elementsof type B are double helices, which are packed in an antiparallel,hexagonal mode. The central channel surrounded by 6double helices is filled with water (36 H2O/unit cell). Type A isvery similar to type B, except that the central channel is occupiedby another double helix, making the packing closer. In this type,only 8 molecules of water per unit cell are inserted between thedouble helices. Amylopectin (107 to 109 g/mol) is highlybranched and has an average DP of 2 million, making it one ofthe largest molecules in nature. Chain lengths of 20 to 25 glucoseหน่วยระหว่างสาขาสถานทั่วไป อธิบายโครงสร้างมักจะโดยคลัสเตอร์รุ่น (รูปที่ 2) แบบคลัสเตอร์ที่ได้รับยิ่งเห็นเหมือนเมื่อ Hizukuri postulated amylopectin โซ่ห้องพักภายในคลัสเตอร์เดียวหรือให้บริการในการเชื่อมต่อคลัสเตอร์ 2 หรือมากกว่า (Hizukuri 1986 ทอมป์สัน 2000) สั้นโซ่ (A) ของ DP 12-16 ที่สามารถคู่ helices จะจัดเรียงในคลัสเตอร์ คลัสเตอร์ประกอบด้วย 80% ถึง 90% ของโซ่ และเชื่อมโยง ด้วยโซ่ยาว (B) ที่อื่น ๆ 10% กับ 20% ของโซ่ ส่วนใหญ่บีโซ่ขยายเป็น 2 (DP ประมาณ 40) หรือคลัสเตอร์ 3(DP ประมาณ 70), แต่บางขยายในคลัสเตอร์มากขึ้น (DP เกี่ยวกับ110) (รูปที่ 2 และ 3) (ส่วน www.lsbu.ac.uk) โดยการเลี้ยวเบนเอ็กซ์เรย์ทดลอง จะว่า เม็ดแป้งมีการ semicrystallineอักขระ ซึ่งบ่งชี้ถึงระดับสูงของการวางแนวของglucan โมเลกุล มีประมาณ 70% ของมวลของเม็ดแป้งถือ เป็นไป และประมาณ 30% เป็นผลึก การไปภูมิภาคประกอบด้วยจำนวนและหลัก แต่ยังมีส่วนมากของ amylopectin ภูมิภาคเป็นผลึกประกอบด้วยหลักของ amylopectin

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สารเคมี, แป้งเป็น polysaccharides
ประกอบด้วยจำนวนของmonosaccharides หรือน้ำตาล (กลูโคส)
โมเลกุลเชื่อมโยงกันด้วย? -D- (1-4) และ / หรือ? -D- (1-6) เชื่อมโยง แป้งประกอบด้วย
2
ส่วนประกอบโครงสร้างหลักของอะไมโลสซึ่งเป็นหลักพอลิเมอเชิงเส้นที่มีสารตกค้างกลูโคส? -D- (1-4)
ที่เชื่อมโยงมักจะ constituting 15% ถึง 20% ของแป้งและ amylopectin,
ซึ่งเป็นขนาดใหญ่ แยกโมเลกุลด้วย? -D- (1-4)
และ? -D- (1-6) ความเชื่อมโยงและเป็นส่วนประกอบที่สำคัญของสตาร์ช (BNF
1990) อะไมโลสเป็นเส้นตรงหรือแยกเล็กน้อยมีระดับของพอลิเมอถึง DP 6000 และมีมวลโมเลกุลของการ 105 106 กรัม / โมล เครือข่ายได้อย่างง่ายดายสามารถสร้างเอนริเก้เดียวหรือสองครั้ง(ทาเคดะและทาเคดะ 1989) บนพื้นฐานของการศึกษา X-ray diffraction เส้นใยอะไมเลสที่มุ่งเน้นการปรากฏตัวของประเภทและชนิดบีamyloe จะแสดง (รูปที่ 1, เต้นรำ 1987) องค์ประกอบโครงสร้างของประเภท B เป็นเอนริเก้คู่ซึ่งจะถูกบรรจุใน antiparallel, โหมดหกเหลี่ยม ช่องกลางล้อมรอบด้วย 6 เอนริเก้คู่เต็มไปด้วยน้ำ (36 H2O / หน่วยเซลล์) ประเภทเป็นที่คล้ายกันมากที่จะพิมพ์ B, ยกเว้นว่าช่องกลางที่ถูกครอบครองโดยเกลียวคู่อื่นทำให้การบรรจุอย่างใกล้ชิด ในประเภทนี้เพียง 8 โมเลกุลของน้ำต่อหน่วยเซลล์จะถูกแทรกระหว่างเอนริเก้คู่ amylopectin (107-109 g / mol) จะสูงกิ่งและมีDP เฉลี่ย 2 ล้านทำให้มันเป็นหนึ่งของโมเลกุลที่ใหญ่ที่สุดในธรรมชาติ ความยาวของห่วงโซ่ 20-25 กลูโคสหน่วยระหว่างจุดสาขาเป็นปกติ โครงสร้างของมันมักถูกอธิบายโดยรูปแบบคลัสเตอร์ (รูปที่ 2) รูปแบบคลัสเตอร์ได้รับความเชื่อถือมากขึ้นเมื่อ Hizukuri ตั้งสมมติฐานว่าโซ่ amylopectin ตั้งอยู่ทั้งในกลุ่มเดียวหรือทำหน้าที่ในการเชื่อมต่อ 2 หรือมากกว่ากลุ่ม (Hizukuri 1986; ธ อมป์สัน 2000) สั้นโซ่ (A) ของ DP 12-16 ที่สามารถสร้างเอนริเก้คู่จะจัดอยู่ในกลุ่ม กลุ่มซึ่งรวมถึง 80% ถึง 90% ของกลุ่มและมีการเชื่อมโยงโซ่อีกต่อไป(B) ที่ฟอร์มอื่น ๆ 10% ถึง 20% ของโซ่ ส่วนใหญ่ B-โซ่ขยายเป็น 2 (DP ประมาณ 40) หรือ 3 กลุ่ม(DP ประมาณ 70) แต่บางคนก็ขยายเข้าไปในกลุ่มมากขึ้น (DP เกี่ยวกับ110) (รูปที่ 2 และ 3) (www.lsbu.ac.uk) บนพื้นฐานของการเลี้ยวเบน X-เรย์ทดลองเม็ดแป้งที่จะกล่าวว่ามีกึ่งผลึกของตัวละครซึ่งบ่งชี้ระดับสูงของการวางแนวของโมเลกุลกลูแคน ประมาณ 70% ของมวลของเม็ดแป้งจะถือได้ว่าเป็นอสัณฐานและประมาณ30% เป็นผลึก สัณฐานภูมิภาคมีจำนวนหลักของอะไมโลสแต่ยังเป็นส่วนหนึ่งของamylopectin ภูมิภาคผลึกประกอบด้วยหลักของ amylopectin

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เคมี , แป้งเป็น polysaccharides ประกอบด้วยตัวเลข
ของมอโนแซ็กคาไรด์หรือน้ำตาล ( กลูโคส ) โมเลกุลที่เชื่อมโยงเข้าด้วยกันด้วย

- D - ( 1-4 ) และ / หรือ
- D - ( 1-6 ) บริการสาธารณะ แป้งประกอบด้วย
2 หลักโครงสร้างส่วนประกอบ โลสซึ่งเป็นหลัก
พอลิเมอร์เชิงเส้นซึ่งตกค้างในกลูโคส
- D - ( 1-4 )
เชื่อมโยงโดยทั่วไปประกอบ 15% ถึง 20% ของแป้ง และอะไมโลเพคติน ,
ซึ่งเป็นโมเลกุลที่มีขนาดใหญ่ออกเป็น
- D - ( 1-4 ) และ

- D - ( 1-6 ) ความเชื่อมโยง และเป็นส่วนประกอบหลักของแป้ง ( ขา
1990 ) อาจเป็นเส้นตรงหรือเล็กน้อยกิ่งมี degree of polymerization
อัพ DP 6000 และมีมวลโมเลกุลของ 105 106 g / mol

โซ่สามารถฟอร์มเดี่ยว หรือ คู่ helices
( ทาเคดะ และทาเคดะ 1989 ) บนพื้นฐานของการศึกษาการเลี้ยวเบนรังสีเอกซ์
บนเส้นใยที่มุ่งเน้นจากการปรากฏตัวของประเภทและชนิด B
amyloe คือ ( รูปที่ 1 ) การเต้นรำชนิดหนึ่ง , 1987 ) องค์ประกอบโครงสร้าง
กรุ๊ป B เป็นคู่ helices ซึ่งบรรจุในทิศทางตรงกันข้าม
โหมด , หกเหลี่ยม ช่องกลางล้อมรอบด้วย 6
2 helices เต็มไปด้วยน้ำ ( หน่วยเซลล์ 36 H2O / ) ประเภทคือ
คล้ายกับชนิด B , ยกเว้นว่าไม่ว่าง
ช่องกลาง