“My Last Duchess” comprises rhyming

“My Last Duchess” comprises rhyming pentameter lines. The lines do not employ end-stops; rather, they use enjambment—gthat is, sentences and other grammatical units do not necessarily conclude at the end of lines. Consequently, the rhymes do not create a sense of closure when they come, but rather remain a subtle driving force behind the Duke’s compulsive revelations. The Duke is quite a performer: he mimics others’ voices, creates hypothetical situations, and uses the force of his personality to make horrifying information seem merely colorful. Indeed, the poem provides a classic example of a dramatic monologue: the speaker is clearly distinct from the poet; an audience is suggested but never appears in the poem; and the revelation of the Duke’s character is the poem’s primary aim.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ดัชของฉันสุดท้าย" ประกอบด้วยบรรทัด pentameter rhyming บรรทัดการจ้างสิ้นสุดหยุด ค่อนข้าง ใช้ enjambment — gthat เป็น ประโยคและหน่วยอื่น ๆ ไวยากรณ์ไม่จำเป็นต้องสรุปในตอนท้ายของบรรทัดนั้น ดังนั้น ตาไรมส์สร้างความรู้สึกปิดเมื่อพวกเขามา แต่จะ ยังคงความละเอียดพลังขับเคลื่อนของดุ๊ก compulsive เปิดเผย ดยุคจะค่อนข้างแสดง: เขาเลียนเสียงของคนอื่น สร้างสถานการณ์สมมุติ และใช้แรงของบุคลิกภาพของเขาเพื่อให้เห็นข้อมูลที่ดูเหมือนมีเพียงสีสัน แน่นอน กลอนให้เป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของ dramatic monologue เป็น: ลำโพงที่อยู่ชัดเจนแตกต่างจากกวี ผู้ชมจะแนะนำ แต่ไม่เคยปรากฏในกลอน และเปิดเผยของอักขระของดุ๊กเป็นเป้าหมายหลักของบทกวี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"ดัชเชสล่าสุดของฉัน" ประกอบด้วยเส้นบทกวีจังหวะ สายไม่ได้จ้างสิ้นสุดหยุด; แต่พวกเขาใช้ enjambment-gthat เป็นประโยคไวยากรณ์และหน่วยอื่น ๆ ไม่จำเป็นต้องสรุปในตอนท้ายของเส้น ดังนั้นเพลงไม่ได้สร้างความรู้สึกของการปิดเมื่อพวกเขามา แต่ยังคงเป็นแรงผลักดันที่อยู่เบื้องหลังที่ลึกซึ้งเปิดเผยบังคับของดยุค ดยุคค่อนข้างเป็นนักแสดงที่เขาเลียนแบบเสียงของคนอื่นสร้างสถานการณ์สมมุติและการใช้บังคับของบุคลิกภาพของเขาที่จะให้ข้อมูลที่น่ากลัวดูเหมือนมีสีสันเพียง อันที่จริงบทกวีให้เป็นตัวอย่างที่คลาสสิกของละครคนเดียว: ลำโพงเป็นที่ชัดเจนแตกต่างจากกวี; ผู้ชมจะชี้ให้เห็น แต่ไม่เคยปรากฏอยู่ในบทกวี; และการเปิดเผยของตัวละครของดยุคเป็นบทกวีของจุดมุ่งหมายหลัก

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เชส " สุดท้ายของฉันประกอบด้วยบทกวี pentameter บรรทัด เส้นไม่จ้างสิ้นสุดหยุดลง แต่พวกเขาใช้ gthat เป็นคนเก็บตัว ประโยคและไวยากรณ์หน่วยอื่นๆ ไม่จําเป็นต้องสรุปในตอนท้ายของบรรทัด จากนั้น สัมผัสไม่สร้างความรู้สึกของการปิดเมื่อพวกเขามา แต่ยังคงบอบบาง แรงผลักดันของดยุคที่น้อยลงดยุคเป็นนักแสดง เขาเลียนแบบเสียงผู้อื่น สร้างสถานการณ์สมมุติ และใช้พลังของบุคลิกภาพของเขาเพื่อให้ข้อมูลที่น่ากลัวดูมีสีสันเพียง . ที่จริงกลอนมีตัวอย่างคลาสสิกของครอบครัวละคร : ลำโพงชัดเจนแตกต่างจากกวี ; ผู้ชม ) แต่ไม่เคยปรากฏในบทกวี ;และการเปิดเผยตัวของดยุคเป็นจุดมุ่งหมายหลักของบทกวี