THE CLEVER BOYA man with his donkey

THE CLEVER BOY
A man with his donkey carrying two sacks of wheat was on his way to
the market. After a little while he was tired and they rested under a tree. When he woke up from his nap he could not see the donkey and started
searching for the donkey everywhere. On the way he met a boy, he asked the boy, “Have you seen my donkey?” The boy asked, “Is the
donkey’s left eye blind, his right foot lame and is he carrying a load of wheat?” The man was happy and said, “Yes, exactly! Where have you
seen it?” the boy answered “I haven’t seen it.” This made the man very
angry and he took the boy to the village chief for punishment.

The judge asked, “Dear boy, if you had not seen at the donkey, how
could you describe it?” The boy answered, “I saw the tracks of a donkey
and the right and left tracks were different from this I understood that
the donkey that passed there was limping. And the grass on the right
side of the road was eaten but the grass on the left was not. From that I understood that his left eye was blind. There were wheat seeds scattered
on the ground and I understood that he must have been carrying a load of wheat. The judge understood the boy’s cleverness and told the man to forgive the boy.

This story teaches us that we should not be quick to judge the people.



AMERCHANT AND HIS DONKEY

One beautiful spring morning, a merchant loaded his donkey with
bags of salt to go to the market in order to sell them. The merchant
and his donkey were walking along together. They had not walked
far when they reached a river on the road.

Unfortunately, the donkey slipped and fell into the river and noticed
that the bags of salt loaded on his back became lighter.

There was nothing the merchant could do, except return home
where he loaded his donkey with more bags of salt. As they reached
the slippery riverbank, now deliberately, the donkey fell into the
river and wasted all the bags of salt on its back again.

The merchant quickly discovered the donkey’s trick. He then
returned home again but re-loaded his donkey with bags of sponges.

The foolish, tricky donkey again set on its way. On reaching the river he again fell into the water. But instead of the load becoming lighter, it became heavier.

The merchant laughed at him and said: “You foolish donkey, your trick had been discovered, you should know that,
those who are too clever sometimes over reach themselves.”



THE ANT AND THE GRASSHOPPER


One cold, frosty day in the middle of winter a colony
of ants was busy drying out some, grains of corn, which
had grown damp during the wet autumn weather.


A grasshopper half dead with cold and hunger, came
up to one of the ants. “Please give me a grail or two
from your store of corn to save my life,” he said faintly.


“We worked day and night to get this corn in.
Why should I give it to you?” asked the ant crossly.
“Whatever were you doing all last summer when you
should have been gathering your food?”

Oh I didn’t have time for things like that, said the
grasshopper. “I was far too busy singing to carry corn about.”

The ant laughed I unkindly. “In that case you can sing all winter as far as I am concerned,” he said. And without another word he turned back to his work.

Islam teaches us that we should help the less fortunate. But it also teaches us that we must work hard and not rely on the kindness of others for our daily needs.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เด็กฉลาดคนกับลาของเขากำลังสองกระสอบของข้าวสาลีที่ในทางของเขาตลาด หลังเล็ก ๆ กำลังเหนื่อย และจะคัดสรรใต้ต้นไม้ เมื่อเขาตื่นขึ้น จากแน็ปของเขา เขาสามารถดูลา และเริ่มหาลาทุก ทางเขาได้พบกับเด็กผู้ชาย เขาถามเด็ก "มีคุณเห็นลาของฉัน" เด็กถาม, "เป็นการ อ่อนแอของลาซ้ายตาตาบอด ฝ่าเท้าขวาของเขา และเขากำลังโหลดของข้าวสาลี" คนมีความสุข และกล่าว ว่า, "ใช่ แน่นอน ที่มีคุณเห็นมันหรือไม่ "เด็กชายตอบ"ฉันไม่เห็นมัน " นี่ทำคนมากโกรธ และเขาเอาเด็กกับผู้ใหญ่บ้านสำหรับการลงโทษ ผู้พิพากษาถาม "ท่านชาย ถ้าคุณไม่เห็นที่ลา วิธีสามารถคุณอธิบายได้หรือไม่" เด็กตอบ "ผมเห็นเพลงของลาเพลงซ้าย และขวาแตกต่างจากนี้ใช่แล้วลาที่ผ่านมีมี limping และหญ้าทางขวาถนนถูกกิน แต่หญ้าด้านซ้ายไม่ จากที่ ฉันเข้าใจว่า ตาซ้ายของเขาคือตาบอด มีเมล็ดพันธุ์ข้าวสาลีที่กระจัดกระจายบนพื้นดิน และฉันเข้าใจว่า เขาต้องได้รับการดำเนินการผลิตข้าวสาลี ผู้พิพากษาเข้าใจความฉลาดของเด็กผู้ชาย และบอกคนยกโทษให้เด็ก เรื่องนี้สอนเราว่า เราไม่ควรด่วนตัดสินคน AMERCHANT และลาของเขา เช้าวันหนึ่งของฤดูใบไม้ผลิที่สวยงาม มีร้านค้าโหลดราคาลาของเขาด้วย ถุงเกลือไปตลาดการขาย ผู้ขาย และลาเขาเดินตามกัน ไม่ได้เดิน ไกลเมื่อพวกเขามาถึงแม่น้ำบนถนน อับ ลาเล็ดรอด และตกลงไปในแม่น้ำ และสังเกตเห็น ว่า โหลดถุงเกลือบนหลังของเขากลายเป็นเบา ไม่มีอะไรพ่อค้าไม่ ยกเว้นกลับไปที่บ้าน ที่เขาโหลดลาของเขา ด้วยถุงเติมเกลือ ขณะที่พวกเขามาถึงฝั่งแม่น้ำลื่น ตอนนี้จงใจ ลาตกลงไปใน แม่น้ำ และสูญเสียทั้งหมดถุงเกลือบนหลังของมันอีกด้วย ผู้ขายได้อย่างรวดเร็วค้นพบเคล็ดลับของลา เขาแล้ว ส่งกลับบ้านอีกครั้งแต่ใหม่โหลดลาของเขา ด้วยถุงของฟองน้ำ โง่ ยุ่งยากลาอีก ตั้งมา ในการเข้าถึงแม่ เขาอีกตกลงไปในน้ำ แต่แทนที่จะโหลดเป็นเบา เป็นหนัก ผู้ขายที่เขาหัวเราะ และกล่าวว่า: "คุณโง่ลา ได้พบเคล็ดลับของคุณ คุณควรทราบ คนที่ฉลาดเกินไปบางครั้งไปถึงตัวเอง" ANT และตั๊กแตนวันหนึ่งเย็น หนาวกลางฤดูหนาวเป็นอาณานิคม ของมดกำลังแห้งบางอย่าง แป้งข้าวโพด ที่มีปลูกชื้นในฤดูใบไม้ร่วงอากาศเปียก คนตายครึ่งตั๊กแตนเย็นด้วยความหิว มาถึงหนึ่งของมด "ขอให้ฉันเป็น grail หรือสองจากคุณเก็บข้าวโพดการบันทึกชีวิตของฉัน เขากล่าวว่า รวย ๆ "เราทำงานกลางวันกลางคืนจะได้รับข้าวโพดนี้ในการ ทำไมฉันควรให้มันกับคุณ "ถามมด crossly"สิ่งคุณทำร้อนสุดท้ายทั้งหมดเมื่อคุณควรมีการรวบรวมอาหารของคุณหรือไม่" แหม ไม่มีเวลาสำหรับกิจกรรมเช่นนั้น ว่าตั๊กแตน "ฉันไม่ว่างเกินไปร้องเพลงเพื่อดำเนินการเกี่ยวกับข้าวโพด" มดที่หัวเราะผม unkindly "ในกรณีที่คุณสามารถร้องเพลงทุกฤดูหนาวเป็นที่ฉันกลัว เขากล่าวว่า และไม่ มีคำอื่น เขาก็หันกลับมาทำงานของเขา อิสลามสอนว่า เราควรช่วยตัวน้อยโชคดี แต่ยังสอนเราว่า เราต้องทำงานหนัก และไม่พึ่งบุญของผู้อื่นสำหรับความต้องการประจำวันของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฉลาด BOY
คนที่มีลาแบกถุงสองถุงของข้าวสาลีในทางของเขาไปยังตลาด
หลังจากที่เล็ก ๆ น้อย ๆ ในขณะที่เขาเหนื่อยและพวกเขาวางใต้ต้นไม้ เมื่อเขาตื่นขึ้นมาจากการหลับนอนของเขาที่เขาไม่สามารถมองเห็นลาและเริ่มค้นหาลาทุกที่
ระหว่างทางเขาได้พบกับเด็กผู้ชายคนหนึ่งเขาถามเด็ก "คุณจะได้เห็นลาของฉัน?" เด็กชายถามว่า
"เป็นตาซ้ายของลาตาบอดเท้าขวาของเขาอ่อนแอและเขาแบกภาระของข้าวสาลี?" ชายคนนั้นเป็น มีความสุขและกล่าวว่า "ใช่ว่า! ในกรณีที่คุณได้เห็นมัน? "เด็กตอบว่า" ฉันไม่ได้เห็นมัน. "นี่เองที่ทำให้ผู้ชายคนนั้นมากโกรธและเขาเอาเด็กไปหัวหน้าหมู่บ้านสำหรับการลงโทษ. ผู้พิพากษาถามว่า" เด็กรักถ้าคุณไม่เคยเห็น ที่ลาวิธีการที่คุณสามารถอธิบายมันได้หรือไม่"เด็กตอบว่า" ผมเห็นแทร็คของลาและขวาและแทร็คซ้ายแตกต่างจากนี้ฉันเข้าใจว่าลาที่ผ่านมีการคลาน และหญ้าด้านขวาด้านข้างของถนนถูกกิน แต่หญ้าด้านซ้ายไม่ได้ จากที่ผมเข้าใจว่าตาซ้ายของเขาเป็นคนตาบอด มีเมล็ดข้าวสาลีมีกระจายอยู่บนพื้นดินและผมเข้าใจว่าเขาจะต้องได้รับการดำเนินการภาระของข้าวสาลี ผู้พิพากษาเข้าใจความฉลาดของเด็กและบอกคนที่จะให้อภัยเด็ก. เรื่องนี้สอนให้เราว่าเราไม่ควรจะรวดเร็วในการตัดสินคน. AMERCHANT ของเขาและลาเช้าวันหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามพ่อค้าโหลดลาของเขากับถุงของเกลือที่จะไปออกสู่ตลาดเพื่อที่จะขายพวกเขา ผู้ประกอบการค้าและลาของเขากำลังเดินไปตามด้วยกัน พวกเขาไม่เคยเดินไกลเมื่อพวกเขามาถึงแม่น้ำบนถนน. แต่น่าเสียดายที่ลาลื่นล้มลงไปในแม่น้ำและพบว่ากระเป๋าของเกลือโหลดบนหลังของเขากลายเป็นเบา. ไม่มีอะไรที่เป็นผู้ประกอบการค้าสามารถทำยกเว้นกลับบ้านที่เขาโหลดลาของเขากับถุงอื่น ๆ ของเกลือ ในฐานะที่พวกเขามาถึงฝั่งแม่น้ำลื่นขณะนี้จงใจลาตกลงไปในแม่น้ำและสูญเสียทุกถุงของเกลือบนหลังของมันอีกครั้ง. ร้านค้าได้อย่างรวดเร็วค้นพบเคล็ดลับลาของ จากนั้นเขาก็กลับมาบ้านอีกครั้ง แต่โหลดใหม่ลาของเขากับถุงฟองน้ำ. คนโง่ลาหากินตั้งอีกครั้งในทางของมัน เมื่อถึงแม่น้ำอีกครั้งเขาตกลงไปในน้ำ แต่แทนที่จะโหลดกลายเป็นเบามันก็กลายเป็นหนัก. พ่อค้าหัวเราะเยาะเขาและกล่าวว่า "คุณลาโง่, เคล็ดลับของคุณได้รับการค้นพบที่คุณควรรู้ว่า. ผู้ที่มีความฉลาดมากเกินไปบางครั้งถึงตัวเองว่า" มดและ ตั๊กแตนหนึ่งเย็นวันที่หนาวจัดในช่วงกลางของฤดูหนาวอาณานิคมของมดเป็นอบแห้งไม่ว่างออกบางเมล็ดข้าวโพดซึ่งมีการเติบโตที่ชื้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วงอากาศเปียก. ครึ่งตั๊กแตนตายกับความหนาวเย็นและความหิวมาถึงหนึ่งในมด "ได้โปรดให้ฉันจอกหรือสองจากร้านค้าของคุณของข้าวโพดที่จะช่วยชีวิตของฉัน" เขากล่าวว่าแผ่วเบา. "เราทำงานทั้งกลางวันและกลางคืนที่จะได้รับข้าวโพดนี้. ทำไมฉันจึงควรให้มันอยู่กับคุณ?" ถามมด crossly. " สิ่งที่เป็นคุณทำทุกฤดูร้อนครั้งล่าสุดเมื่อคุณควรจะได้รับการรวบรวมอาหารของคุณ? "โอ้ผมไม่ได้มีเวลาสำหรับสิ่งที่ต้องการที่กล่าวว่าตั๊กแตน "ผมก็ยังห่างไกลร้องเพลงยุ่งเกินไปที่จะดำเนินการเกี่ยวกับข้าวโพด." มดหัวเราะฉันอย่างเหี้ยมโหด "ในกรณีที่คุณสามารถร้องเพลงได้ทุกฤดูหนาวเท่าที่ผมกังวล" เขากล่าว และไม่มีคำอื่นเขาหันกลับไปทำงานของเขา. อิสลามสอนให้เราว่าเราควรจะช่วยให้ผู้ด้อยโอกาส แต่มันก็ยังสอนเราว่าเราจะต้องทำงานอย่างหนักและได้ขึ้นอยู่กับความมีน้ำใจของคนอื่น ๆ สำหรับความต้องการประจำวันของเรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉลาดเด็ก
ผู้ชายกับลาของเขาแบกของข้าวสาลี 2 กระสอบถูกในทางของเขา
ตลาด อีกสักครู่หนึ่งเขาเหนื่อยก็พักใต้ต้นไม้ เมื่อเขาตื่นจากงีบ เขาไม่อาจเห็นลาและเริ่ม
ค้นหาลาไปทุกที่ ระหว่างทางเขาได้พบกับเด็ก เขาถามเด็กที่ " คุณเห็นลาของฉัน " เขาถาม "
ลา ตาซ้ายบอดเท้าขวาของเขาอ่อนแอและเขาแบกภาระของข้าวสาลี " เขามีความสุข และกล่าวว่า " ใช่ ถูกต้อง ! คุณมีที่ไหน
เห็นมัน ? " เด็กชายตอบ " ผมไม่เห็นมัน . " นี้ ทำให้คนมาก
โกรธและเขาเอาเด็กไปให้หัวหน้าหมู่บ้าน เพื่อลงโทษ

ผู้พิพากษาถามว่า " ที่รัก ถ้าคุณไม่เคยเห็นที่ลาแล้ว
จะอธิบายมัน " เด็กชายตอบ" ผมเห็นรอยเท้าของลา
และขวาและซ้ายเพลงที่ต่างจากนี้ผมก็เข้าใจ
ลาไปแล้วก็เดินกระเผลก และหญ้าบนด้านขวาของถนนถูก
แต่หญ้าบนด้านซ้ายไม่ได้ จากที่ผมเข้าใจ ว่า ตาซ้ายของเขาตาบอด มีข้าวสาลีเมล็ดกระจาย
บนพื้น และฉันก็เข้าใจ ว่าเขาต้องแบกภาระของข้าวสาลี ผู้พิพากษาเข้าใจ ความฉลาดของเด็ก และบอกคนที่จะให้อภัยเด็ก

เรื่องนี้สอนเราว่า เราไม่ควรด่วนตัดสินคน .





amerchant ลาของเขาและหนึ่งในฤดูใบไม้ผลิที่สวยงามยามเช้า พ่อค้าโหลดลาของเขากับ
ถุงเกลือไปในตลาด เพื่อที่จะขายพวกเขาพ่อค้า
และลาของเขาเดินไปด้วยกัน พวกเขาไม่ได้เดิน
ไกลเมื่อถึงแม่น้ำบนถนน

ขออภัย ลาลื่นและตกลงไปในแม่น้ำ และสังเกตเห็น
ว่าถุงเกลือโหลดบนหลังของเขากลายเป็นเบา

ไม่มีอะไรพ่อค้าสามารถทำได้ ยกเว้นกลับบ้าน
ลาของเขา กับถุงที่เขาโหลดเพิ่มเติม ของเกลือ เมื่อพวกเขามาถึง
ลื่นริมตลิ่ง แล้วจงใจ ลา ตกลงไปในแม่น้ำ และเสีย
ถุงทั้งหมดของเกลือบนหลังของมันอีกครั้ง

พ่อค้าลาอย่างรวดเร็วค้นพบเคล็ดลับ จากนั้นเขาก็กลับไปที่บ้านอีกครั้ง แต่จะโหลด
ลาของเขากับกระเป๋าของฟองน้ำ

โง่ , หากินลาอีกชุดในทางของมัน เมื่อถึงแม่น้ำเขาอีก ตกลงไปในน้ำแต่แทนที่จะโหลดกลายเป็นเบา ก็หนัก

พ่อค้าหัวเราะเยาะเขาและกล่าวว่า " คุณโง่ลา , เคล็ดลับของคุณได้ถูกค้นพบ คุณควรทราบว่า
ผู้ฉลาดเกินไป บางครั้งไปถึงเอง "



มดและตั๊กแตน


หนึ่งเย็น วันหนาวจัดในช่วงกลางของฤดูหนาวเป็นอาณานิคมของมดไม่ว่าง
แห้งออกบางเม็ดข้าวโพดซึ่ง
ได้เติบโตขึ้นในช่วงฤดูใบไม้ร่วง อากาศชื้นเปียก


ตั๊กแตนตายครึ่ง ด้วยความหิวและหนาวมา
ถึงหนึ่งของมด " กรุณาให้เกรลหรือสอง
จากร้านของคุณข้าวโพดเพื่อช่วยชีวิตฉัน " เขาพูดเบาๆ


" เราทำงานทั้งกลางวันและกลางคืน เพื่อให้ได้ข้าวโพดใน
ทำไมฉันต้องให้นายด้วย " ถามมด crossly .
" สิ่งที่คุณทำเมื่อคุณ
ฤดูร้อนที่แล้วควรเก็บอาหารของคุณ ? "

ฉันเลยไม่มีเวลาแบบนั้น บอกว่า
ตั๊กแตน " ผมยุ่งเกินกว่าจะร้องให้อุ้ม ข้าวโพด . . . . "

มดหัวเราะฉันโดยไม่ปราณี " ในกรณีที่คุณสามารถร้องเพลงฤดูหนาวทั้งหมดเท่าที่ผมกังวล " เขากล่าว และไม่มีคำอื่นเขาก็กลับไปทำงานของเขา

อิสลามสอนเราว่า เราควรจะช่วยน้อยโชคดีแต่มันก็สอนเราว่า เราต้องทำงานให้หนัก และไม่ต้องพึ่งพาความเมตตาของผู้อื่นสำหรับความต้องการประจำวันของเรา
.