Gustav Klimt’s large painting Death

Gustav Klimt’s large painting Death and Life, created in 1910, features not a personal death but rather merely an allegorical Grim Reaper who gazes at “life” with a malicious grin. This “life” is comprised of all generations: every age group is represented, from the baby to the grandmother, in this depiction of the never-ending circle of life. Death may be able to swipe individuals from life, but life itself, humanity as a whole, will always elude his grasp. The circle of life likewise repeats itself in the diverse, wonderful, pastel-coloured circular ornaments which adorn life like a garland. Gustav Klimt described this painting, which was honoured with a first prize at the 1911 International Art Exhibition in Rome, as his most important figurative work. Even so, he seems to suddenly no longer have been satisfied with this version in 1915, for he then began making changes to the painting—which had been framed for long by that time. The background, reportedly once gold-coloured, was made grey, and both death and life were given further ornaments. Standing before the original and examining the left interior edge of Josef Hoffmann’s frame for the painting, one can still discern traces of the subsequent over-painting, which was done by Klimt himself.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

กุสตาฟ Klimt ภาพวาดขนาดใหญ่ตายและชีวิต สร้างขึ้นในปี 1910 สิ่งไม่ตายที่ส่วนบุคคลแต่เพียงแต่เป็นเชิงเปรียบเทียบถมึงทึงใคร gazes ที่ "ชีวิต" กับรอยยิ้มกว้างที่เป็นอันตราย "ชีวิต" นี้ประกอบด้วยวัย: ทุกวัยแสดง ทารกเพื่อยาย ในนี้แสดงให้เห็นวงจรชีวิตไม่ ความตายอาจปัดบุคคลจากชีวิต แต่ชีวิตของตัวเอง มนุษยชาติ มักจะหลบหนีของเขาเข้าใจ วงจรชีวิตในทำนองเดียวกันซ้ำตัวเองในหลากหลาย ดี สีพาสเทวงกลมเครื่องประดับซึ่งประดับชีวิตเช่นพวงมาลัย กุสตาฟ Klimt อธิบายนี้การวาดภาพ ซึ่งเป็นเกียรติกับรางวัลแรกในงานนิทรรศการศิลปะนานาชาติ 1911 ในโรม เป็นงานรูปที่สำคัญที่สุดของเขา ดังนั้นแม้ เขาน่าจะก็ไม่มีถูกใจรุ่นนี้ใน 1915 สำหรับเขาแล้วเริ่มทำการเปลี่ยนแปลงในการวาดภาพ — ซึ่งได้รับกรอบนานตามเวลาที่ พื้นหลัง สีทอง เมื่อถูกทำรายงานเทา และความตายทั้งสอง และชีวิตที่ได้รับเพิ่มเติมเครื่องประดับ ยืนอยู่ก่อนเดิม และตรวจสอบภายในขอบซ้ายของ Josef Hoffmann เฟรมสำหรับการวาดภาพ หนึ่งสามารถมองเห็นร่องรอยของการวาดภาพมากเกินไปตามมา ซึ่งโดย Klimt เองยังคง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

กุสตาฟคลิมท์ตายของภาพวาดขนาดใหญ่และชีวิตที่สร้างขึ้นในปี 1910 มีไม่ตายส่วนบุคคล แต่เพียงใจแข็งเปรียบเทียบที่จ้องที่ "ชีวิต" พร้อมกับรอยยิ้มที่เป็นอันตราย นี้ "ชีวิต" ประกอบด้วยทุกรุ่นทุกกลุ่มอายุมีตัวแทนจากทารกยายในภาพของวงกลมที่ไม่มีที่สิ้นสุดของชีวิตนี้ ความตายอาจจะไม่สามารถที่จะรูดบุคคลจากชีวิต แต่ชีวิตตัวเองเป็นมนุษย์เป็นทั้งมักจะหลีกเลี่ยงความเข้าใจของเขา วงกลมของชีวิตเช่นเดียวกันซ้ำตัวเองในความหลากหลายที่ยอดเยี่ยมสีพาสเทลสีเครื่องประดับวงกลมซึ่งประดับชีวิตเช่นพวงมาลัย กุสตาฟคลิมท์อธิบายภาพนี้ซึ่งเป็นเกียรติกับรางวัลที่ 1911 นานาชาตินิทรรศการศิลปะในกรุงโรมเป็นงานของเขาเป็นรูปเป็นร่างที่สำคัญที่สุด ดังนั้นแม้ดูเหมือนว่าเขาจะอยู่ ๆ ก็ไม่ได้รับความพึงพอใจกับรุ่นนี้ในปี 1915 สำหรับเขาหลังจากนั้นก็เริ่มมีการเปลี่ยนแปลงไปยังภาพวาดที่ได้รับกรอบนานในเวลานั้น พื้นหลังมีรายงานว่าครั้งหนึ่งเคยเป็นสีทองทำให้เป็นสีเทาและทั้งตายและชีวิตที่ได้รับเครื่องประดับเพิ่มเติม ยืนอยู่หน้าเดิมและการตรวจสอบภายในขอบด้านซ้ายของกรอบ Josef Hoffmann สำหรับการวาดภาพหนึ่งยังคงสามารถมองเห็นร่องรอยของการตามมามากกว่าการวาดภาพซึ่งทำโดย Klimt ตัวเอง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความตายของกุสตาฟ คลิมต์ภาพขนาดใหญ่และชีวิต สร้างขึ้นในปี 1910 , คุณสมบัติไม่ตายส่วนบุคคล แต่เพียงการเปรียบเทียบยมฑูตผู้ชื่นชอบใน " ชีวิต " ด้วยรอยยิ้มกว้างที่เป็นอันตราย " ชีวิต " ประกอบด้วยทุกรุ่นทุกกลุ่มอายุ คือ ตัวแทนจากเด็กกับคุณยาย ในการวงกลมไม่มีที่สิ้นสุดของชีวิต ความตายอาจจะรูดบุคคลจากชีวิต แต่ชีวิต มนุษยชาติโดยรวม จะพ้นเงื้อมมือของเขา วงกลมของชีวิตก็จะซ้ำรอยอีกครั้งในความหลากหลายที่ยอดเยี่ยม , ดินสอสีสีวงกลมเครื่องประดับซึ่งประดับชีวิตเหมือนพวงมาลัย พลังงานฟิวชั่นอธิบายภาพนี้ ซึ่งเป็นเกียรติกับรางวัลแรกในงานแสดงศิลปะนานาชาติ 2454 ในโรม , งานศึกษาของเขาที่สำคัญที่สุด ถึงกระนั้น เขาก็ไม่เคยพอใจกับเวอร์ชั่นนี้ 1915 เขาแล้วเริ่มการเปลี่ยนแปลงไปยังภาพวาดที่ถูกใส่ร้ายมานาน โดยเวลาที่ พื้นหลัง , รายงานเมื่อทองสี คือสีเทา และทั้งตายและชีวิตได้รับเครื่องประดับเพิ่มเติม ยืนอยู่ที่เดิม และการตรวจสอบจากภายในขอบของกรอบของโจเซฟ Hoffmann สำหรับภาพวาด หนึ่งยังสามารถมองเห็นร่องรอยที่ตามมาผ่านภาพวาด ซึ่งทำได้โดยคลิมท์ตัวเอง