Who was the man I had seen on High

Who was the man I had seen on High Tor? Was it the man Holmes and I had seen in London? But I was sure that the man on High Tor did not have a beard. Sir Henry did not see the man on the Tor and I said nothing to him.
There was nothing we could do for Selden. We went back to the house. What had Selden run away from? What had he seen? What had we heard? Was it the Hound of the Baskervilles? I felt safer in Baskerville Hall than out on the moor at night. Sir Henry felt the same.
In the morning, we sent for the police. They took Selden's body away.
Sir Henry told the Barrymores what had happened. But he did not speak about the strange sounds we had heard. Mrs Barrymore cried and covered her face with a handkerchief. Mr Barrymore said, 'It had to end. Poor Selden could not have lived on the moor in winter. It is far too cold.'
'Please forget what I said last night,' Sir Henry told them. 'I want you to stay at Baskerville Hall.'
'Thank you, sir. We will,' said Barrymore.
I went to my room and wrote a long report to Sherlock Holmes. Then I decided to go for a walk, but I did not want to walk on the moor. I did not like the moor.
Usually, I posted my letters to Holmes in Grimpen Village. But today I decided to walk to Coombe Tracey, the village to the south. It took me an hour to walk there along the road. On the way, I saw Stapleton.
'I heard you caught the escaped murderer,' said Stapleton. 'I will look forward to hearing the story from Sir Henry at dinner tomorrow.'
'Sir Henry is looking forward to dining with you and your sister tomorrow,' I replied.
'And so is my sister,' Stapleton said coldly. 'I look forward to seeing Sir Henry tomorrow at eight o'clock.'
'I will tell him,' I said. 'Good day.'
I walked on to Coombe Tracey and posted my letter. I saw a large house outside the village and asked who lived there.
'That is Mr Frankland's house,' the village shopkeeper told me.
Dr Mortimer had told me about Mr Frankland - and about Mr Frankland's interest in the stars. I decided to visit the gentleman and ask to see his telescope.
Mr Frankland was standing by his garden gate. He was a red-faced, elderly man with white hair.
'Good day,' I said, 'my name is Watson.'
'Dr Watson?' asked Mr Frankland.
'Yes,' I replied.
'I heard that you caught Selden last night on the moor,' said Mr Frankland. 'I nearly caught him myself.'
'How did you do that?' I asked in surprise.
'With my telescope. Come and see.'
Mr Frankland showed me into his house. I was very interested in his telescope. It was very large and powerful.
'I saw a man on the moor a number of times,' said Mr Frankland.
'Why did you not tell the police?' I asked.
'I was not sure that it was the murderer,' he replied. 'I began to think that perhaps there were two men on the moor. But why would anyone want to live out on the moor? There is no food and the weather is cold. Then, yesterday, I saw something.'
'What did you see?' I asked.
'I saw someone taking food out on the moor,' answered Mr Frankland.
'At night?' I asked. I thought of Barrymore and his signal light. Perhaps Mr Frankland had seen Barrymore taking food and clothing out to Selden.
'No,' said Mr Frankland. 'I saw a boy taking food during the day - and letters.'
'Letters?' I asked. 'Are you sure?'
'Very sure,' said Mr Frankland, 'because I know the boy. I asked the postman and learnt that the boy collects letters every day.'
'And where does he take them?' I asked.
'Look through the telescope,' said Mr Frankland. 'Look at that old farmhouse to the right of High Tor. That is High Tor Farm. Someone lives there, but I do not know who. He is a stranger.'
I looked through the telescope at High Tor. On the left of the Tor I saw the roof of Merripit House, where the Stapletons lived. On the right, I saw an old farmhouse. The roof was broken and so was one wall. But I saw smoke coming from the chimney.
'Thank you, Mr Frankland,' I said. 'Whoever lives there is not Selden. Selden is dead.'
I said goodbye to Mr Frankland. Then I decided to walk across the moor and look at old High Tor Farm. It was a mile or two away and I reached it late in the afternoon. The sun was low in the sky and the air was cold.
I walked up to the farmhouse slowly. The door broken and I looked inside. The farmhouse was empty and silent.
Part of the farmhouse was dry, where the roof was not broken. There was a wood fire on the floor and a bed in the corner. A lamp stood on a table with a pile of papers next to it.
I went into the farmhouse carefully. I put my hand into my jacket pocket where I kept my army revolver. I walked slowly to the table and looked at the pile of papers. I saw one of my own letters. Someone had stolen one of my own letters!
Who lived in the farmhouse? Was it the man with the black beard? Was it the man I had seen on the Tor?
I soon found out, as I heard the sound of footsteps outside. I took my revolver out of my pocket and turned towards

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

คนที่ผมเห็นใน Tor สูงคือใคร เป็นคนโฮล์มส์ และผมเห็นในลอนดอน แต่ผมมั่นใจว่า คนใน Tor สูงไม่มีหนวดเครา เซอร์เฮนรี่ไม่ได้เห็นคนบนทอร์ และผมพูดอะไรกับเขา ก็ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำให้ Selden เราก็กลับไปบ้าน Selden ได้รันอะไรออกจาก เขาได้เห็นอะไร สิ่งที่เรามีได้ยิน มันคือหมาผลาญตระกูล ฉันรู้สึกปลอดภัยในโถง Baskerville กว่าออกบนมัวร์ในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเหมือนกัน ในตอนเช้า เราส่งสำหรับตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายของ Selden ไป เซอร์เฮนรี่บอกแบร์รี่มอร์สได้เกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่เราได้ยิน ดรูว์แบร์รีมอร์นางร้องไห้ และปกคลุมใบหน้าของเธอ ด้วยผ้าเช็ดหน้า นายดรูว์แบร์รีมอร์กล่าวว่า, ' มันก็จะจบ Selden ยากจนไม่ได้อาศัยอยู่มัวร์ในฤดูหนาว หนาวเกินไป.' 'โปรดลืมอะไรบ้างเมื่อคืน Sir Henry บอกกับพวกเขา 'ฉันต้องการเข้าพักที่หอ Baskerville' ' ขอบคุณ ที่รัก เราจะ กล่าวว่า ดรูว์แบร์รีมอร์ ฉันไปที่ห้องผม และเขียนรายงานยาว ๆ ให้เชอร์ล็อกโฮล์มส์ จากนั้น ผมตัดสินใจไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการเดินบนมัวร์ ฉันไม่ชอบมัวร์ มักจะ ฉันโพสต์จดหมายของฉันให้โฮล์มส์ในหมู่บ้าน Grimpen แต่วันนี้ผมตัดสินใจเดินไปคูมเบ Tracey หมู่บ้านใต้ มันเอาฉันชั่วโมงเพื่อเดินไปตามถนน ในทาง ผมเห็น Stapleton 'ผมได้ยินคุณจับฆาตกรหนี Stapleton กล่าว 'ผมอยากจะได้ยินเรื่องราวจาก Sir Henry ค่ำพรุ่งนี้' 'เซอร์เฮนรี่คอยที่จะรับประทานอาหารกับคุณและน้องสาวของวันพรุ่งนี้ ผมตอบ 'และดังนั้น เป็นน้องสาวของฉัน Stapleton กล่าวว่า จ้างงาน 'ฉันหวังว่าจะเห็นเซอร์เฮนรี่พรุ่งนี้ที่แปดนาฬิกา' 'ฉันจะบอกเขาว่า กล่าว 'วันดี' ผมเดินเข้าไปยังคูมเบ Tracey และลงรายการบัญชีจดหมายของฉัน ผมเห็นบ้านใหญ่นอกหมู่บ้าน และคำถามที่อาศัยอยู่ที่นั่น 'เป็นบ้านนาย Frankland เจ้าของร้านวิลเลจที่บอกฉัน ดร. Mortimer ได้บอกฉัน เกี่ยวกับนาย Frankland - และนาย Frankland สนใจในดาว ผมตัดสินใจไปเยี่ยมสุภาพบุรุษ และขอดูกล้องของเขา นาย Frankland กำลังยืนอยู่ โดยประตูสวนของเขา เขาเป็นคนเกรงขาม ผู้สูงอายุที่ มีผมขาว ผมบอกว่า 'วันดี 'ชื่อของฉันคือ Watson' 'Dr Watson ' ถามนาย Frankland 'ใช่ ผมตอบ 'ผมได้ยินว่า คุณติด Selden เมื่อคืนมัวร์ กล่าวว่า นาย Frankland 'ผมเกือบจับเขาเอง' 'คุณทำที่' ผมถามในความประหลาดใจ ' ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มา และมองเห็น ' นาย Frankland แสดงให้ฉันเห็นเข้าไปในบ้านของเขา สนใจกล้องของเขาได้ มันเป็นขนาดใหญ่มาก และมีประสิทธิภาพ 'ผมเห็นคนในมัวร์ในจำนวนครั้ง กล่าวว่า นาย Frankland 'ทำไมคุณไม่บอกตำรวจ' ถาม เขาตอบว่า 'ผมไม่แน่ใจว่า เป็นฆาตกร ' คิดว่า อาจจะมีชายสองคนบนมัวร์ แต่ทำไมทุกคนจะต้องอยู่บนมัวร์ มีไม่มีอาหาร และอากาศจะเย็น แล้ว วันนี้ ฉันเห็นบางสิ่งบางอย่าง ' 'อะไรน้องๆ' ถาม 'ผมเห็นคนถ่ายอาหารออกบนมัวร์ ตอบนาย Frankland 'เวลากลางคืน' ถาม ผมคิดว่า ของดรูว์แบร์รีมอร์และไฟสัญญาณของเขา บางทีนาย Frankland ได้เห็นดรูว์แบร์รีมอร์พาอาหาร และเสื้อผ้าออกไป Selden 'ไม่ กล่าวว่า นาย Frankland 'ผมเห็นเด็กถ่ายอาหารในระหว่างวัน - และตัวอักษร' 'ตัวอักษร' ถาม 'คุณแน่ใจหรือไม่' กล่าวว่า นาย Frankland 'มั่นใจว่า ' เพราะฉันรู้ว่าเด็กชาย ผมถามนายสถานี และได้เรียนรู้ว่า เด็กรวบรวมตัวอักษรทุกวัน.' 'และที่เขาไม่ใช้พวกเขา' ถาม 'มองผ่านกล้องโทรทรรศน์ กล่าวว่า นาย Frankland ' ดูที่บ้านเก่าต้องการ Tor สูง นั่นคือสูง Tor ฟาร์ม คนอยู่ที่นั่น แต่ไม่ทราบที่ เขาเป็นคนแปลกหน้า ' ผมมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่ Tor สูง ด้านซ้ายของ Tor ผมเห็นหลังคาบ้าน Merripit ที่ Stapletons ที่อยู่ ด้านขวา ผมเห็นบ้านเก่า หลังคาเสียหาย และดังนั้น ผนัง แต่ผมเห็นมาควันจากปล่องไฟ 'ขอบคุณ นาย Frankland ผมพูด ' ผู้มีชีวิตอยู่ไม่ Selden Selden จะตาย.' ผมกล่าวลา Mr Frankland จาก นั้นผมตัดสินใจเดินข้ามมัวร์ และดูฟาร์ม Tor สูงเก่า ไมล์หรือสองห่างฉันเดินในตอนบ่าย ดวงอาทิตย์ต่ำสุดในท้องฟ้า และอากาศเย็น ผมเดินขึ้นไปที่ไร่ช้า ประตูที่เสียและมองภายใน ไร่คือเงียบ และว่างเปล่า ส่วนของไร่เป็นแห้ง หลังคาไม่หัก ไฟไม้บนชั้นและเตียงมุมได้ โคมไฟยืนอยู่บนตารางที่มีกองกระดาษข้าง ๆ ไปไร่อย่างระมัดระวัง ฉันใส่มือของฉันลงในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บปืนของกองทัพ ผมเดินช้าลงในตาราง และมองไปที่กองเอกสาร ผมเห็นตัวอักษรของตัวเองอย่างใดอย่างหนึ่ง บางคนได้ขโมยจดหมายของตัวเองอย่างใดอย่างหนึ่ง ผู้ที่อาศัยอยู่ในไร่ เป็นคนที่ มีเคราสีดำ เป็นคนที่ผมเห็นใน Tor เร็ว ๆ นี้พบ ตามที่ผมได้ยินเสียงของรอยเท้าด้านนอก ผมเอาปืนของฉันออกจากกระเป๋าของฉัน และหันไปทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ใครคือคนที่ฉันเคยเห็นในระดับสูงทอร์? มันเป็นคนที่โฮล์มส์และผมได้เห็นในลอนดอน? แต่ผมมั่นใจว่าคนในระดับสูงทอร์ไม่ได้มีเครา เซอร์เฮนรี่ไม่เห็นคนในทอร์และผมก็ไม่ได้พูดอะไรกับเขา.
ไม่มีอะไรที่เราสามารถทำได้สำหรับเซลเด้นเป็น เราก็กลับไปที่บ้าน สิ่งที่ได้เซลเด้นหนีออกจาก? สิ่งที่เขาได้เห็น? สิ่งที่เราได้ยิน? มันเป็นหมาผลาญตระกูล? ฉันรู้สึกปลอดภัยมากขึ้นในฮอลล์ Baskerville กว่าออกในทุ่งในเวลากลางคืน เซอร์เฮนรี่รู้สึกเดียวกัน.
ในตอนเช้าเราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายเซลเด้นออกไป.
เซอร์เฮนรี่บอก Barrymores สิ่งที่เคยเกิดขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเกี่ยวกับเสียงแปลก ๆ ที่เราเคยได้ยิน นางแบรี่มอร์ร้องไห้และปกคลุมใบหน้าของเธอด้วยผ้าเช็ดหน้า นายแบรี่มอร์กล่าวว่า "มันจะต้องจบ แย่เซลเด้นอาจจะไม่ได้อาศัยอยู่ในทุ่งในช่วงฤดูหนาว มันอยู่ไกลเย็นเกินไป. '
' โปรดลืมสิ่งที่ผมกล่าวว่าคืนที่ผ่านมา 'เซอร์เฮนรี่บอกพวกเขาว่า 'ฉันต้องการให้คุณอยู่ที่ฮอลล์ Baskerville.'
'ขอบคุณครับ เราจะ 'แบรี่มอร์กล่าว.
ฉันไปที่ห้องของฉันและเขียนรายงานยาวเพื่อ Sherlock Holmes แล้วฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ผมไม่ได้ต้องการที่จะเดินบนทุ่ง ฉันไม่ชอบทุ่ง.
โดยปกติผมโพสต์จดหมายของฉันไปที่โฮล์มส์ใน Grimpen วิลเลจ แต่วันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไป Coombe Tracey หมู่บ้านไปทางทิศใต้ ผมใช้เวลาหนึ่งชั่วโมงในการเดินไปที่นั่นไปตามถนน เกี่ยวกับวิธีการที่ผมเห็นสเตเปิล.
'ผมได้ยินคุณจับฆาตกรหนี' เตเปิลตันกล่าวว่า 'ผมจะหวังว่าจะได้ยินเรื่องราวจากเซอร์เฮนรี่ที่รับประทานอาหารค่ำในวันพรุ่งนี้.'
'เซอร์เฮนรี่รอคอยที่จะรับประทานอาหารกับคุณในวันพรุ่งนี้และน้องสาวของคุณ' ผมตอบ.
'และเพื่อให้เป็นน้องสาวของฉัน' เตเปิลตันกล่าวอย่างเย็นชา 'ฉันหวังว่าจะได้เห็นเซอร์เฮนรี่ในวันพรุ่งนี้เวลา 08:00.'
'ฉันจะบอกเขาว่า' ฉันกล่าวว่า 'วันดี.
ฉันเดินไป Coombe Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน . ผมเห็นบ้านหลังใหญ่ที่อยู่นอกหมู่บ้านและถามว่าใครอาศัยอยู่ที่นั่น
'นั่นคือบ้านของนายแลนด์ของ' เจ้าของร้านหมู่บ้านบอกฉัน.
ดร Mortimer เคยบอกฉันเกี่ยวกับนายแลนด์ - เกี่ยวกับความสนใจและนายแลนด์ในดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องโทรทรรศน์ของเขา.
นายแลนด์ยืนอยู่ที่ประตูสวนของเขา เขาเป็นสีแดงเผือดชายสูงอายุที่มีผมสีขาว.
'วันดี' ผมพูดว่า 'ฉันชื่อวัตสัน.'
'Dr Watson? ถามนายแลนด์.
'ใช่' ผมตอบ.
"ผมได้ยินมาว่าคุณจับเซลเด้นคืนที่ผ่านมาในทุ่ง 'นายแลนด์กล่าวว่า "ผมเกือบจะจับเขาตัวเอง. '
' คุณทำอย่างไรว่า? ฉันถามด้วยความประหลาดใจ.
'ด้วยกล้องโทรทรรศน์ของฉัน มาดู.
นายแลนด์แสดงให้ฉันเข้าไปในบ้านของเขา ผมสนใจมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันมีขนาดใหญ่มากและมีประสิทธิภาพ.
'ฉันเห็นชายคนหนึ่งในทุ่งจำนวนครั้ง' นายแลนด์กล่าวว่า.
'ทำไมคุณไม่บอกตำรวจ?' ฉันถาม.
'ผมไม่แน่ใจว่ามันเป็นฆาตกร' เขาตอบ 'ผมเริ่มที่จะคิดว่าอาจจะมีอยู่สองคนบนทุ่ง แต่ทำไมทุกคนต้องการจะมีชีวิตอยู่ออกในทุ่ง? มีอาหารและอากาศเย็น จากนั้นเมื่อวานนี้ผมเห็นอะไรบางอย่าง. '
' คุณเห็นอะไร? ฉันถาม.
'ผมเห็นมีคนนำอาหารออกในทุ่ง' ตอบนายแลนด์.
'ในเวลากลางคืน?' ฉันถาม. ฉันคิดว่าแบรี่มอร์และสัญญาณไฟของเขา บางทีนายแลนด์ได้เห็นแบรี่มอร์การอาหารและเสื้อผ้าออกไปเซลเด้น.
'ไม่' นายแลนด์กล่าวว่า 'ผมเห็นเด็กนำอาหารในระหว่างวัน -. และตัวอักษร'
'จดหมาย'? ฉันถาม. 'คุณแน่ใจหรือไม่?'
'มั่นใจ' นายแลนด์กล่าวว่า 'เพราะฉันรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์และได้เรียนรู้ว่าเด็กเก็บจดหมายทุกวัน. '
' และสถานที่ที่เขาไม่ใช้พวกเขา? ฉันถาม.
'มองผ่านกล้องโทรทรรศน์' นายแลนด์กล่าวว่า 'ดูที่บ้านไร่เก่าไปทางขวาของสูงทอร์ ที่สูงทอร์ฟาร์ม คนที่อาศัยอยู่ที่นั่น แต่ผมไม่ทราบว่าใคร เขาเป็นคนแปลกหน้า. '
ผมมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่สูงทอร์ ที่ด้านซ้ายของทอร์ที่ผมเห็นหลังคาของ Merripit บ้านที่อาศัยอยู่ Stapletons ทางด้านขวาผมเห็นบ้านไร่เก่า หลังคาเสียและเพื่อเป็นผนังด้านหนึ่ง แต่ผมเห็นควันออกมาจากปล่องไฟ.
'ขอบคุณนายแลนด์' ฉันกล่าวว่า 'ผู้ใดอาศัยอยู่ที่นั่นไม่ได้เป็นเซลเด้น เซลเด้นจะตาย. '
ฉันบอกลานายแลนด์ จากนั้นฉันตัดสินใจที่จะเดินข้ามทุ่งและมองไปที่เก่า Tor ฟาร์มสูง มันเป็นไมล์หรือสองออกไปและฉันถึงมันสายในช่วงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ในระดับต่ำในท้องฟ้าและอากาศหนาว.
ฉันเดินขึ้นไปยังบ้านไร่ช้า ประตูเสียและผมมองภายใน บ้านไร่เป็นที่ว่างเปล่าและเงียบ.
เป็นส่วนหนึ่งของบ้านไร่แห้งที่หลังคาไม่ขาด มีไฟไม้บนพื้นและเตียงในมุมที่เป็น โคมไฟยืนอยู่บนตารางที่มีกองเอกสารต่อไปกับมัน.
ฉันเดินเข้าไปในบ้านไร่อย่างระมัดระวัง ฉันใส่มือของฉันในกระเป๋าเสื้อของฉันที่ฉันเก็บปืนกองทัพของฉัน ผมเดินช้าไปที่โต๊ะและมองไปที่กองเอกสาร ฉันเห็นหนึ่งของตัวอักษรของตัวเอง ใครบางคนที่ถูกขโมยจดหมายฉบับหนึ่งของฉันเอง!
ที่อาศัยอยู่ในบ้านไร่? มันเป็นคนที่มีหนวดเคราดำ? มันเป็นคนที่ฉันเคยเห็นใน Tor?
ฉันเร็ว ๆ นี้พบว่าที่ผมได้ยินเสียงฝีเท้าที่อยู่ด้านนอก ผมเอาปืนของฉันออกมาจากกระเป๋าของฉันและหันไปทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นคนที่ผมเคยเห็นในเว็บสูง เป็นผู้ชาย และฉันได้เห็นในลอนดอน ? แต่ผมมั่นใจว่าผู้ชายใน TOR สูงไม่มีเครา ท่านเฮนรี่ไม่ได้เจอผู้ชายบนเว็บและฉันกล่าวว่าไม่มีอะไรกับเขาไม่มีอะไรที่เราจะทำเพื่อที่ตั้ง . เรากลับไปบ้าน สิ่งที่มีที่ตั้งวิ่งหนี ? สิ่งที่เขาเห็น สิ่งที่เราได้ยิน มัน Hound จาก Baskervilles ? ผมรู้สึกปลอดภัยในวิลฮอลล์กว่าบนทุ่งโล่งในตอนกลางคืน ท่านเฮนรี่ รู้สึกแบบเดียวกันในตอนเช้า เราส่งตำรวจ พวกเขาเอาร่างกายที่ตั้งอยู่ห่างออกไปท่านเฮนรี่บอก barrymores เกิดอะไรขึ้น แต่เขาไม่ได้พูดเรื่องแปลกๆ เสียงที่เราได้ยินมา คุณนาย แบร์รีมอร์ ร้องไห้และครอบคลุมใบหน้าของเธอกับผ้าเช็ดหน้า นาย แบร์รีมอร์ กล่าวว่า " มันก็จบ ที่ตั้งจนไม่สามารถอาศัยอยู่ในทุ่งในฤดูหนาว มันเป็นเย็นไกลเกินไป .กรุณาลืมเรื่องที่ฉันพูดเมื่อคืน " ท่านเฮนรี่บอกพวกเขา . ฉันต้องการเธอให้อยู่ที่วิลฮอลล์’" ขอบคุณครับ เราจะ " แบร์รีมอร์ .ฉันไปที่ห้องและเขียนรายงานยาว เชอร์ล็อค โฮล์มส์ ฉันตัดสินใจที่จะไปเดินเล่น แต่ฉันไม่ต้องการที่จะเดินในมัวร์ ฉันไม่ชอบมัวร์โดยปกติ ผมโพสต์จดหมาย grimpen โฮลมส์ในหมู่บ้าน แต่ในวันนี้ฉันตัดสินใจที่จะเดินไปคูมบ์ เทรซีย์ หมู่บ้านไปทางทิศใต้ มันใช้เวลาเป็นชั่วโมงเลย เดินอยู่ตามถนน ระหว่างทางผมเห็นสเตเปิล ." ผมได้ยินว่าคุณจับหนีฆาตกร " สเตเปิล " ฉันจะมองไปข้างหน้าเพื่อที่ได้ยินเรื่องราวจาก เซอร์ เฮนรี ที่พรุ่งนี้ ." ท่านเฮนรี่คือมองไปข้างหน้าเพื่อรับประทานอาหารกับคุณและพี่สาวของคุณพรุ่งนี้ " ผมตอบ" แล้วน้องสาว " " สเตเปิล กล่าวเสียงเย็นชา ฉันหวังจะได้เห็น พรุ่งนี้ท่านเฮนรี่ที่ 8 โมง . . .ผมจะบอกเขาว่า " ผมพูด " " ดีวันฉันเดินอยู่บนคูมบ์ Tracey และโพสต์จดหมายของฉัน ผมเห็นบ้านหลังใหญ่นอกหมู่บ้าน และขอให้ผู้ที่อาศัยอยู่ที่นั่น" ที่คุณ Frankland บ้าน " หมู่บ้าน เจ้าของร้านบอกดร. มอร์ติเมอร์ บอกฉันเกี่ยวกับคุณ Frankland และเกี่ยวกับคุณ Frankland สนใจดาว ฉันตัดสินใจที่จะเยี่ยมชมสุภาพบุรุษและขอดูกล้องโทรทรรศน์ของเขานายแลนด์ยืนอยู่ประตูสวนของเขา เขาหน้าแดง คนแก่ ผมขาว" สวัสดี " ผมพูด " " ฉันชื่อ วัตสัน" ดร. วัตสัน ? ถามคุณแลนด์ ." ครับ " ผมตอบผมได้ยินว่าคุณจับที่ตั้งเมื่อคืนในทุ่ง " นายแลนด์” ฉันเกือบจับมันเอง”" ทำไมคุณทำอย่างนั้น ? ผมถามด้วยความประหลาดใจกับกล้องของฉัน เข้ามาดู . . .นายแลนด์ให้ฉันในบ้านเขา ฉันสนใจมากในกล้องโทรทรรศน์ของเขา มันใหญ่มากและมีประสิทธิภาพผมเห็นผู้ชายในทุ่งหลายครั้ง " นายแลนด์ ." ทำไมคุณไม่แจ้งตำรวจ ? ฉันถามผมก็ไม่แน่ใจว่าเป็นฆาตกร , " " เขาตอบ ผมเริ่มที่จะคิดว่าบางทีมีชายสองคนในมัวร์ แต่ทำไมทุกคนต้องการที่จะอยู่ในมัวร์ ไม่มีอาหาร และอากาศหนาว แล้วเมื่อวานนี้ ผมเห็นอะไรบางอย่าง .สิ่งที่คุณเห็น ? ฉันถามผมเห็นคนถ่ายอาหารบนทุ่งโล่ง " ตอบคุณแลนด์ .ตอนกลางคืน ? ฉันถาม ฉันคิดว่า Barrymore และสัญญาณแสง บางทีคุณ Frankland เห็นแบร์รีมอร์ถ่ายอาหารและเสื้อผ้าออกไปที่ตั้ง ." ไม่ " นายแลนด์” ผมเคยเห็นเด็กเอาอาหารระหว่างวัน - และตัวอักษร ." " ตัวอักษร ผมถาม . . . คุณแน่ใจนะ ?" มั่นใจ " นายแลนด์ " เพราะผมรู้ว่าเด็ก ฉันถามบุรุษไปรษณีย์และได้เรียนรู้ว่าเด็กเก็บรวบรวมจดหมายทุกวัน ." และที่เขาใช้พวกเขา ? ฉันถาม" มองผ่านกล้องโทรทรรศน์ " นายแลนด์” ดูที่ฟาร์มเก่าที่ด้านขวาของเว็บสูง ที่ฟาร์มต่อสูง มีคนอาศัยอยู่ที่นั่น แต่ผมไม่รู้ว่าใคร เขาเป็นคนแปลกหน้า . . .ฉันมองผ่านกล้องโทรทรรศน์ที่ถือว่าสูง ด้านซ้ายของเว็บ ผมเห็นหลังคาบ้าน merripit ที่ stapletons อาศัยอยู่ ด้านขวาที่เห็นเป็นโรงนาเก่า หลังคาเสียจึงเป็น wall แต่ผมเห็นควันออกมาจากปล่องไฟขอบคุณ คุณแลนด์ " " ผมพูด ใครก็ตามที่อาศัยอยู่ไม่มีที่ตั้ง . ที่ตั้ง ตายแล้ว . . .ผมบอกลาคุณแลนด์ . ฉันตัดสินใจที่จะเดินข้ามทุ่ง และดูที่ฟาร์ม ต. เก่าสูง มันเป็นหนึ่งหรือสองไมล์ห่างฉันไปถึงบ่าย ดวงอาทิตย์อยู่ต่ำในท้องฟ้า และอากาศหนาวฉันเดินขึ้นไปที่ไร่ ช้า ๆ ประตูที่เสีย และผมมองเข้าไปข้างใน บ้านไร่ว่างเปล่าและเงียบส่วนหนึ่งของบ้านไร่ แห้ง ที่หลังคาก็ไม่ขาด มีไม้ไฟบนพื้น และเตียงในมุม โคมไฟยืนบนโต๊ะกับกองกระดาษข้างๆฉันเดินเข้าไปในบ้านอย่างระมัดระวัง ฉันวางมือของฉันลงในกระเป๋าเสื้อที่ฉันเก็บปืนที่กองทัพของข้า ฉันเดินช้าๆไปที่โต๊ะและมองกองเอกสาร ฉันได้เห็นหนึ่งในจดหมายของฉันเอง มีคนขโมยหนึ่งของจดหมายของฉันเอง !ที่อาศัยอยู่ในบ้านไร่ ? เป็นผู้ชายที่มีหนวดดำ เป็นผู้ชายที่ฉันได้เห็นบนเว็บ ?ฉันได้พบในไม่ช้า ผมได้ยินเสียงฝีเท้าด้านนอก ผมเอาปืนออกจากกระเป๋าและเปิดต่อ