Grace looked quickly behind her, an

Grace looked quickly behind her, and saw the people on the rock. They were waving, shouting, laughing. ! She looked back at the waves and pulled hard and carefully with her oars. Grace and her father tried to get the boat near the rock, but three times they had to pull away at the last minute. The passengers pulled him onto the rock. Grace quickly rowed the boat out to sea again. She was alone in the boat now, and the boat moved differently. But she knew about boats. Grace went to the back of the boat with the woman, and held her. the lighthouse came nearer. At last, from the top of the waves, they could see Thomasin Darling. She was standing in ront of the lighthouse, and waving to them. They were very tired when they got to the lighthouse. William and Daniel carried the man with the broken leg into the kitchen, and Grace and her mother helped Mrs Dawson .Inside the kitchen, William smiled at his daughter. Daniel looked at the angry sea with its terrible waves,Queen Victoria thinks that Grace Darling is one of the finest young women in this country, and she is writing to thank her. One hundred years from now, people will remember this day. Sometimes the Forfarshire's engines made strange noises and the paddlewheels went slowly round. What's happened to the engines? said Mrs Dawson suddenly. God help the poor sailors to see this light. These engines are too old, and this one is broken in three places. A great wave broke against the rock, and white water crashed against the boat house doors. God help us! Save us from the sea, oh God! It was much quieter in her room because of the strong stone walls. If there are people alive on that ship now, you cannot save them, William. They waved and shouted at the lighthouse as hard as they could. We're all going to die! Daniel shouted. No one knows we are here! For a second the boat began to turn on its side. Carefully, slowly, Grace rowed the boat in to the rock Slowly, very slowly, the lighthouse came nearer. Daniel wanted to lie down in front of the fire and go to sleep for along, long time.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เกรซมองด้านหลังของเธอได้อย่างรวดเร็วและเห็นผู้คนบนก้อนหิน พวกเขาถูกโบกตะโกนหัวเราะ ! เธอมองกลับมาที่คลื่นและดึงหนักและรอบคอบกับพายของเธอ เกรซและพ่อของเธอพยายามที่จะได้รับเรือที่อยู่ใกล้หินสามครั้ง แต่พวกเขาจะต้องดึงออกในนาทีสุดท้าย ผู้โดยสารดึงเขาลงบนหิน เกรซได้อย่างรวดเร็วพายเรือออกไปในทะเลอีกครั้ง เธอเป็นคนเดียวในเรือในขณะนี้และเรือย้ายที่แตกต่างกัน แต่เธอรู้เกี่ยวกับเรือ เกรซไปด้านหลังของเรือกับผู้หญิงและกอดเธอ ประภาคารมาใกล้ ที่ล่าสุดจากด้านบนของคลื่นที่พวกเขาจะได้เห็น Thomasin ดาร์ลิ่ง เธอเป็นคนที่ยืนอยู่ใน ront ของประภาคารและโบกมือให้พวกเขา พวกเขาเหนื่อยมากเมื่อพวกเขาได้ที่ประภาคาร วิลเลียมและแดเนียลดำเนินการคนที่มีขาหักเข้าไปในห้องครัวและเกรซและแม่ของเธอช่วยนางดอว์สัน .Inside ห้องครัว, วิลเลียมยิ้มให้ลูกสาวของเขา แดเนียลมองไปที่ทะเลมีคลื่นโกรธที่น่ากลัวของสมเด็จพระราชินีวิกตอเรียคิดว่าเกรซดาร์ลิ่งเป็นหนึ่งในหญิงสาวที่ดีที่สุดในประเทศนี้และเธอจะเขียนจะขอขอบคุณเธอ หนึ่งร้อยปีนับจากนี้คนจะจำได้ว่าวันนี้ บางครั้งเครื่องมือ Forfarshire ทำเสียงแปลกและ paddlewheels เดินไปรอบ ๆ อย่างช้าๆ สิ่งที่เกิดขึ้นกับเครื่องยนต์หรือไม่ นางดอว์สันกล่าวว่าก็ พระเจ้าช่วยลูกเรือที่ไม่ดีที่จะเห็นแสงนี้ เครื่องมือเหล่านี้จะเก่าเกินไปและหนึ่งนี้ถูกทำลายในสามสถานที่ คลื่นลูกที่ดียากจนกับหินและน้ำสีขาวชนกับประตูบ้านเรือ พระเจ้าช่วยให้เรา! ช่วยเราจากทะเล, โอ้พระเจ้า! มันเป็นเรื่องที่เงียบสงบในห้องของเธอเพราะผนังหินที่แข็งแกร่ง ถ้ามีคนที่มีชีวิตอยู่บนเรือลำนั้นตอนนี้คุณไม่สามารถช่วยให้พวกเขาวิลเลียม พวกเขาโบกมือและตะโกนที่ประภาคารเป็นเรื่องยากที่จะทำได้ เราทุกคนกำลังจะตาย! แดเนียลตะโกน ไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี่! เป็นครั้งที่สองเรือเริ่มหันด้านข้าง ระมัดระวังอย่างช้า ๆ เกรซพายเรือในร็อคช้าช้ามากประภาคารมาใกล้ แดเนียลต้องการที่จะนอนลงในหน้าของการเกิดไฟไหม้และไปนอนพร้อมสำหรับเวลานาน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เกรซมองข้างหลังของเธออย่างรวดเร็ว และเห็นผู้คนบนหิน เขาโบกมือ ตะโกน หัวเราะ ! เธอมองกลับคลื่นและดึงหนักและรอบคอบกับพายของเธอ เกรซและพ่อของเธอพยายามที่จะได้รับเรือหินใกล้ แต่สามครั้งพวกเขาต้องดึงออกไปในนาทีสุดท้าย ผู้โดยสารก็ดึงเขาลงบนหิน เกรซรีบพายเรือออกสู่ทะเลอีกครั้งเธอเป็นคนเดียวในเรือ แล้วเรือย้ายที่แตกต่างกัน แต่เธอรู้เรื่องเรือ เกรซไปด้านหลังของเรือ กับผู้หญิง และกอดเธอไว้ ประภาคารมาใกล้ ในที่สุด จากยอดคลื่นที่พวกเขาสามารถเห็น thomasin ที่รัก เธอยืนอยู่ใน ront ของประภาคาร และโบกมือให้พวกเขา พวกเขาเหนื่อยล้ามากเมื่อพวกเขาได้รับไปที่ประภาคารวิลเลี่ยม และ แดเนียลอุ้มผู้ชายกับขาหัก ในครัว และเกรซและแม่ของเธอช่วยนาง ดอว์สัน ภายในครัว วิลเลียม ยิ้มให้ลูกสาว แดเนียลมองทะเลโกรธมันน่ากลัวคลื่นราชินีวิกตอเรียคิดว่าเกรซลูกรักเป็นหนึ่งของหญิงสาวที่เก่งที่สุดในประเทศนี้ เธอกำลังเขียนเพื่อขอบคุณ หนึ่งร้อยปีประชาชนจะจดจำวันนี้ บางครั้งเครื่องยนต์ของ forfarshire ทำเสียงแปลกๆ และ paddlewheels เดินไปรอบ ๆอย่างช้า ๆ เกิดอะไรขึ้นกับเครื่องยนต์ ? บอกว่านางไว้ในทันที พระเจ้าช่วยลูกเรือจนเห็นแสงแบบนี้ เครื่องมือเหล่านี้จะเก่ามาก และอันนี้หักสามที่ คลื่นใหญ่ทุบกับหิน และน้ำสีขาวตกจากเรือบ้านประตูพระเจ้าช่วยเราด้วย ! บันทึกเราจากทะเล โอ้พระเจ้า ! มันเงียบกว่าในห้องของเธอ เพราะผนังหินแข็ง ถ้ามีคนมีชีวิตอยู่บนเรือที่ตอนนี้ คุณไม่สามารถช่วยพวกเขาได้ วิลเลี่ยม เขาโบกมือและตะโกนที่ประภาคารมากเท่าที่พวกเขาสามารถ เราทั้งหมดกำลังจะตาย ! แดเนียลตะโกน ไม่มีใครรู้ว่าเราอยู่ที่นี่ สักพักเรือก็เริ่มหันนอนตะแคง อย่างช้าๆเกรซเลยพายเรือในหินช้าๆ อย่างช้าๆ ประภาคารมาใกล้ แดเนียลอยากนอนลงในด้านหน้าของไฟ และ ไปนอนได้แล้วไป นาน แล้ว ครับ