Purpose of the research: (a) To ide

Purpose of the research: (a) To identify the degree of much loneliness reported in the Portuguese
population over 50 years of age and (b) test whether loneliness can be predicted by socio-demographic,
health related or social characteristic of the sample other than age.
Materials and methods: 1174 late middle age and older adults were interviewed face to face by different
interviewers across the country; after the informed consent was signed, we asked the participants
several socio-demographic and health-related questions; finally we asked ‘‘How often do you feel
lonely?’’ and participants responded according to a five point Likert scale.
Principal results: The results showed that 12% of participants reporting feeling lonely often or always,
whereas 40% reporting never feeling lonely. The remaining 48% self-reported they felt lonely seldom or
sometimes. Additionally, results show that, when taken together, variables such as marital status, type of
housing, residence settings, health conditions, social satisfaction, social isolation, lack of interest,
transportation, and age were predictors of loneliness.
Major conclusions: (1) The association of loneliness with advanced age has been greatly exaggerated by
mass media and common sense; (2) But although our findings did not confirm the most alarmist views,
the 12% of older adults reporting thatthey are feeling lonely always or often should be cause for attention
and concern. It is necessary to understand the meaning, reasons and level of suffering implied on those
feelings of loneliness. (3) Our findings suggest that it makes no sense to construe age as a singular feature
or cause for feelings of loneliness. Instead, age and also a number of other features combine to predict
feelings of loneliness. But even with our predictor variables there was a substantial of variance left
unexplained. Therefore it is necessary to continue exploring how feelings of loneliness arise from the
experience of living and how they can be changed

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการวิจัย: (a) การระบุระดับของความเหงามากรายงานในโปรตุเกสที่ประชากรมากกว่า 50 ปีของอายุและ (ข) ทดสอบว่าสามารถทำนายความเหงาโดยสังคมประชากรสุขภาพที่เกี่ยวข้อง หรือสังคมลักษณะของตัวอย่างไม่ใช่อายุวัสดุและวิธีการ: 1174 สายกลางอายุ และผู้ใหญ่เก่าถูกสัมภาษณ์หน้า โดยแตกต่างกันinterviewers ทั่วประเทศ หลังจากแจ้งความยินยอมเซ็น เราถามผู้เข้าร่วมหลายสังคมประชากร และสุขภาพคำถาม finally ที่เราถาม '' บ่อยครับเหงา?'' และผู้เรียนตอบสนองตามสเกล Likert จุด fiveผลลัพธ์หลัก: ผลลัพธ์พบว่า 12% ของผู้เข้าร่วมรายงานความรู้สึกเหงาบ่อย หรือตลอด เวลาในขณะที่ 40% รายงานไม่รู้สึกโดดเดี่ยว 48% ที่เหลือได้รายงานจะรู้สึกโดดเดี่ยวแทบด้วยตนเอง หรือบางที นอกจากนี้ ผลลัพธ์แสดงว่า เมื่อนำมารวมกัน ตัวแปรเช่นสถานภาพการสมรส ชนิดของอยู่อาศัย ค่าเรสซิเดนซ์ สุขภาพ ความพึงพอใจทางสังคม สังคม แยก ไม่สนใจขนส่ง และอายุได้ predictors ของความเหงาบทสรุปหลัก: (1) สมาคมความเหงาอายุขั้นสูงได้ถูกอย่างที่พูดเกินจริงโดยสื่อมวลชนและสามัญสำนึก (2) แต่แม้ ว่า findings ของเรามากที่สุด alarmist วิว confirm ไม่ได้12% ของผู้ใหญ่เก่ารายงาน thatthey จะรู้สึกโดดเดี่ยวเสมอ หรือมักควรเป็นสาเหตุของความสนใจและกังวล จำเป็นต้องเข้าใจความหมาย สาเหตุ และระดับของความทุกข์โดยนัยผู้ความรู้สึกของความเหงา (3) findings เราแนะนำว่า มันทำให้รู้สึกไม่ตีความอายุเป็นเอกพจน์คุณลักษณะหรือสาเหตุของความรู้สึกของความเหงา แทน อายุ และจำนวนของคุณลักษณะอื่น ๆ รวมถึงการทำนายความรู้สึกของความเหงา แต่แม้จะ มีตัวแปรจำนวนประตูของเรา มีความสำคัญของผลต่างซ้ายไม่คาดหมาย ดังนั้น จึงจำเป็นต้องสำรวจความรู้สึกของความเหงาเกิดขึ้นจากวิธีการประสบการณ์ของชีวิตและสามารถเปลี่ยนวิธี

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วัตถุประสงค์ของการวิจัยคือ ( 1 ) เพื่อระบุระดับของความเหงามาก รายงานในประชากรชาวโปรตุเกส
มากกว่า 50 ปีของอายุ และ ( ข ) การทดสอบว่า ความเหงา สามารถพยากรณ์ได้โดยสังคมประชากร ลักษณะทางสังคมของ
สุขภาพที่เกี่ยวข้อง หรืออย่างอื่นมากกว่าอายุ .
วัสดุและวิธีการ : 783 สายวัยกลางคนและผู้สูงอายุ ผู้ใหญ่จำนวนหน้าแตกต่างกัน
โดยผู้สัมภาษณ์ทั่วประเทศ หลังจากได้ลงนามยินยอมให้เราถามผู้เข้าร่วมสังคมประชากรและสุขภาพ
หลายคำถาม จึงแนลลี่ เราถาม " บ่อย ๆคุณรู้สึก
เหงา ? ' ' และผู้เข้าร่วมการตอบสนองตามการจึงได้ชี้ Likert สเกล .
ผลลัพธ์หลักพบว่า 12% ของผู้เข้าร่วมการรายงานความรู้สึกเหงาบ่อยๆ หรือเสมอ
ส่วน 40% รายงานไม่เคยรู้สึกเหงา เหลือ 48 % self-reported พวกเขารู้สึกเหงาบ่อยหรือ
บางครั้ง ผลการศึกษาแสดงให้เห็นว่า เมื่อถ่ายด้วยกันตัวแปร เช่น สถานภาพสมรส ประเภทของ
ที่อยู่อาศัย , การตั้งค่า , เงื่อนไข , ความพึงพอใจ , การแยกทางสังคมสุขภาพที่อยู่อาศัย , การขาดความสนใจ
การขนส่ง และอายุที่ทำนาย
สรุปหลัก : ความเหงา( 1 ) สมาคมของความเหงาที่มีอายุขั้นสูงได้รับอย่างมากล้น โดย
สื่อสามัญสำนึก ; ( 2 ) แต่ ndings จึงของเราไม่ได้หลอกจึง RM มากที่สุดความคิดเห็นที่ตื่นตูม
, 12% ของผู้สูงอายุรายงานว่ารู้สึกเหงาเสมอ หรือมักจะควรให้ความสนใจ
และความกังวล . มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะเข้าใจความหมาย เหตุผล และระดับของความทุกข์เหล่านั้น
โดยปริยายความรู้สึกของความเหงา ( 3 ) ndings จึงบ่งชี้ว่ามันไม่มีเหตุผลที่จะตีความอายุเป็นเอกพจน์คุณลักษณะ
หรือก่อให้เกิดความรู้สึกของความเหงา แต่อายุและหลายคุณสมบัติอื่น ๆรวมทำนาย
ความรู้สึกของความเหงา แต่แม้จะมีตัวแปรของเรามีความแปรปรวนจากไป
ที่ไม่สามารถอธิบายได้ดังนั้นจึงมีความจำเป็นที่จะต้องดำเนินการสำรวจว่าความรู้สึกของความเหงาเกิดขึ้นจาก
ประสบการณ์ของชีวิตและวิธีที่พวกเขาสามารถเปลี่ยนแปลงได้