Listening to music reduces acute an

Listening to music reduces acute and chronic pain (Guétin et al., 2012; Roy et al., 2012; Korhan et al., 2013). Several studies have suggested that the analgesic effect of music (or music-induced analgesia) may be secondary to cognitive and emotional effects that arise from listening to music: distraction from the pain, pleasantness, and pleasure, memory evoked emotions and relaxation (Mitchell et al., 2006; Juslin and Västfjäll, 2008; Roy et al., 2008, 2009; Wiech and Tracey, 2009; Bernatzky et al., 2011; Salimpoor et al., 2011). Distraction is a well-known cognitive analgesic mechanism (Tracey et al., 2002; Villemure and Bushnell, 2009) that is present when listening to music. Also, listening to music has been related to dopamine release from the caudate and the nucleus accumbens (Salimpoor et al., 2011), and dopamine itself is know to have a role in central analgesia (Wood, 2008). Pleasant (consonant) and unpleasant (dissonant) music has an effect on the descending pain modulation pathway, increasing or decreasing pain perception, respectively (Roy et al., 2009). Mitchell et al. (2006) found that familiarity with the music listened may be important to the analgesic effect and in a recent study we found that pleasant and relaxing nature sounds has the same analgesic effect as unfamiliar music (Garza Villarreal et al., 2012). Finally, the relaxation produced by music also influences the analgesic effect (Kenntnermabiala et al., 2007; Rhudy et al., 2008). Preferred or self-chosen music is likely to be especially proficient at reducing pain as self-chosen music is already liked, which provides an easily achievable sustained attention and entrainment (Mitchell and MacDonald, 2006; Mitchell et al., 2006). All this evidence suggests that music-induced analgesia may be regarded as a “central” type of analgesia, as the effect seems to occur in the brain stem, secondary to cognitive and emotional brain processes and by means of central neurotransmitters (i.e., dopamine), and not in the peripheral nociceptive receptors. Therefore, exploiting the features and elements of music that produce the analgesic effect should proficiently reduce pain in chronic pain diseases such as fibromyalgia, regarded as a generalized type of central pain.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ฟังเพลงช่วยลดอาการปวดเฉียบพลัน และเรื้อรัง (Guétin et al., 2012 รอย al. et, 2012 Korhan et al., 2013) หลายการศึกษาได้แนะนำว่า ผลการระงับปวดของเพลง (หรือเกิดเพลง analgesia) อาจรองเพื่อผลการรับรู้ และอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากการฟังเพลง: ดีปวด pleasantness และความสุข evoked หน่วยความจำอารมณ์ และผ่อนคลาย (Mitchell et al., 2006 Juslin และ Västfjäll, 2008 รอยเอ็ด al., 2008, 2009 Wiech และแทรคเซย์ 2009 Bernatzky et al., 2011 Salimpoor et al., 2011) เพลิดเพลินความรู้จักรับรู้ระงับปวด (แทรคเซย์และ al., 2002 Villemure และ Bushnell, 2009) ที่มีอยู่เมื่อฟังเพลงนี้ ยัง ฟังเพลงมีความเกี่ยวข้องปล่อยโดพามีนใน caudate และ accumbens นิวเคลียส (Salimpoor et al., 2011), และโดปามีนเองจะรู้จะมีบทบาทในเซ็นทรัล analgesia (ไม้ 2008) ผ่อน (พยัญชนะ) และเพลง (dissonant) ไม่มีผลในการเรียงปวดเอ็มทางเดิน เพิ่ม หรือลดการรับรู้ความเจ็บปวด ตามลำดับ (รอยเอ็ด al., 2009) Mitchell et al. (2006) พบว่า ความคุ้นเคยกับเพลงที่ฟังอาจจะสำคัญผลการระงับปวดในการศึกษาล่าสุด พบที่ดี และผ่อนคลายเสียงธรรมชาติมีผลระงับปวดเหมือนกับเพลงที่คุ้นเคย (Garza Villarreal et al., 2012) สุดท้าย ผ่อนคลายผลิต โดยเพลงยังมีผลต่อผลการระงับปวด (Kenntnermabiala et al., 2007 Rhudy et al., 2008) เพลงที่ต้องการ หรือท่านเองจะมีความเชี่ยวชาญโดยเฉพาะที่ลดอาการปวดเป็นเพลงเองท่านเป็นแล้วชอบ ซึ่งมีความสนใจ sustained ทำได้ง่าย ๆ และ entrainment (Mitchell และแมคโดนัลด์ 2006 Mitchell et al., 2006) หลักฐานทั้งหมดนี้แนะนำว่า เกิดเพลง analgesia อาจถือเป็นชนิด "กลาง" ของ analgesia ตามผลดูเหมือนว่าจะ เกิดขึ้น ใน ก้านสมอง รอง เพื่อกระบวนการรับรู้ และอารมณ์สมอง และ จาก neurotransmitters กลาง (เช่น โดปามีน), และ ใน receptors nociceptive ต่อพ่วงไม่ ดังนั้น exploiting คุณลักษณะและองค์ประกอบของเพลงที่ทำให้เกิดผลระงับปวดควรให้ลดอาการปวดในโรคปวดเรื้อรังเช่น fibromyalgia ถือเป็นชนิดเมจแบบทั่วไปปวดกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ฟังเพลงช่วยลดอาการปวดเฉียบพลันและเรื้อรัง (Guétin et al, 2012;.. รอย et al, 2012;. Korhan et al, 2013) งานวิจัยหลายชิ้นชี้ให้เห็นว่าผลยาแก้ปวดของเพลง (หรือปวดเพลงที่เกิดขึ้น) อาจจะรองกับผลกระทบทางความคิดและอารมณ์ที่เกิดขึ้นจากการฟังเพลง: สิ่งที่ทำให้ไขว้เขวจากความเจ็บปวดที่ร่มรื่นและมีความสุขความทรงจำปรากฏอารมณ์และการผ่อนคลาย (มิทเชลล์เอต อัล, 2006. Juslin และVästfjäll 2008; รอย, et al, 2008, 2009. Wiech และ Tracey 2009; Bernatzky et al, 2011;.. Salimpoor et al, 2011) สิ่งที่ทำให้ไขว้เขวเป็นกลไกยาแก้ปวดกับความรู้ความเข้าใจที่รู้จักกันดี (Tracey, et al., 2002; Villemure และเนลล์ 2009) ที่มีอยู่เมื่อฟังเพลง นอกจากนี้การฟังเพลงได้รับการที่เกี่ยวข้องกับการปล่อย dopamine จาก caudate และนิวเคลียส accumbens (Salimpoor et al., 2011) และต้องใจตัวเองเป็นที่ทราบว่าจะมีบทบาทในการปวดกลาง (ไม้ 2008) ก็ดี (พยัญชนะ) และไม่พึงประสงค์ (ซึ่งไม่สอดคล้องกัน) เพลงมีผลต่อความเจ็บปวดทางเดินลงมาปรับการรับรู้อาการปวดเพิ่มหรือลดตามลำดับ (รอย et al., 2009) มิทเชลและอัล (2006) พบว่าความคุ้นเคยกับเพลงฟังอาจจะเป็นสิ่งสำคัญที่จะมีผลบังคับใช้ยาแก้ปวดและในการศึกษาล่าสุดพบว่าธรรมชาติที่น่ารื่นรมย์และผ่อนคลายเสียงมีผลยาแก้ปวดเช่นเดียวกับเพลงที่ไม่คุ้นเคย (เรอัลการ์ซา et al., 2012) ในที่สุดการพักผ่อนที่ผลิตโดยเพลงนี้ยังมีอิทธิพลต่อผลยาแก้ปวด (ที่ Kenntnermabiala et al, 2007;.. Rhudy et al, 2008) ที่ต้องการหรือเพลงที่เลือกตัวเองมีแนวโน้มที่จะมีความเชี่ยวชาญโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการลดความเจ็บปวดเป็นเพลงที่เลือกตัวเองชอบอยู่แล้วซึ่งมีความสนใจได้อย่างง่ายดายทำได้อย่างต่อเนื่องและรถไฟ (มิตเชลล์และ MacDonald, 2006. มิทเชลล์, et al, 2006) หลักฐานทั้งหมดนี้แสดงให้เห็นว่าปวดเพลงที่เกิดขึ้นอาจจะได้รับการยกย่องว่าเป็น "กลาง" ประเภทของการปวดเป็นผลดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นในก้านสมองรองกับกระบวนการสมองคิดและอารมณ์และโดยวิธีการของสารสื่อประสาทกลาง (เช่นโดพามีน) และไม่ได้อยู่ในตัวรับเจ็บปวดต่อพ่วง ดังนั้นการใช้ประโยชน์จากคุณสมบัติและองค์ประกอบของเพลงที่ผลิตผลยาแก้ปวดคล่องควรลดอาการปวดในโรคที่มีอาการปวดเรื้อรังเช่น fibromyalgia การยกย่องให้เป็นประเภททั่วไปของอาการปวดกลาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฟังเพลงลดปวดเฉียบพลันและเรื้อรัง ( กู ) ดีบุก et al . , 2012 ; รอย et al . , 2012 ; korhan et al . , 2013 ) หลายการศึกษาพบว่าผลการศึกษาของเพลง ( หรือเพลงที่ชักนำด้วย ) อาจจะรองทางปัญญาและอารมณ์ ผลที่เกิดขึ้นจากการฟังเพลง ความสนใจจากความเจ็บปวด ความสุข ความรื่นรมย์ และความจำที่เกิดอารมณ์และการผ่อนคลาย ( Mitchell et al . , 2006 ; และ juslin แวร์ม stfj และจะ , 2008 ; รอย et al . , 2008 , 2009 ; และ wiech Tracey , 2009 ; bernatzky et al . , 2011 ; salimpoor et al . , 2011 ) รบกวนเป็น ที่รู้จักกันดี การใช้กลไก ( Tracey et al . , 2002 ; villemure และกล้อง , 2009 ) ที่เป็นปัจจุบันเมื่อฟังเพลง นอกจากนี้ฟังเพลงได้รับการปล่อยจากโดปามีนและนิวเคลียส caudate ในสมอง ( salimpoor et al . , 2011 ) และโดปามีน ตัวเองรู้ว่ามีบทบาทมากในภาคกลางด้วยไม้ ( 2008 ) ( พยัญชนะ ) ที่ถูกใจและไม่พอใจ ( ที่ไม่กลมกลืนกัน ) เพลงมี ผลต่อลงทางเดินและความเจ็บปวด การเพิ่มหรือลดความเจ็บปวด ตามลำดับ ( รอย et al . , 2009 )Mitchell et al . ( 2006 ) พบว่า ความคุ้นเคยกับเพลงที่ฟังอาจจะสำคัญสำหรับผลการศึกษาและผลการศึกษาล่าสุดพบว่า รื่นรมย์และผ่อนคลายเสียงของธรรมชาติ มีฤทธิ์ยาแก้ปวดที่ไม่คุ้นเคย ( เหมือนเพลง Garza Villarreal et al . , 2012 ) ในที่สุด ความผ่อนคลายที่ผลิตโดยเพลงนอกจากนี้ยังมีผลต่อผลยาแก้ปวด ( kenntnermabiala et al . , 2007 ; rhudy et al . , 2008 )เลือกเพลงที่ต้องการ หรือ ตนเองมีโอกาสที่จะเป็นโดยเฉพาะอย่างยิ่งมีความเชี่ยวชาญในการลดความเจ็บปวดที่ตนเองเลือกเพลงแล้วชอบ ซึ่งมีได้ง่าย ได้รับความสนใจ และรถไฟ ( Mitchell และแมคโดนัลด์ , 2006 ; Mitchell et al . , 2006 ) หลักฐานทั้งหมดแสดงให้เห็นว่าเพลงที่ชักนำด้วยอาจจะถือว่าเป็น " พิมพ์กลาง " ด้วยขณะที่ผลดูเหมือนว่าจะเกิดขึ้นในก้านสมองและสมอง กระบวนการคิดและการมัธยมศึกษา โดยส่วนกลาง ( เช่น dopamine สารสื่อประสาททางอารมณ์ ) และไม่ได้อยู่ในอุปกรณ์ต่อพ่วงความเจ็บปวด receptor ดังนั้น การใช้ประโยชน์จากคุณลักษณะและองค์ประกอบของดนตรีที่ผลิตผลยาแก้ปวดควรคล่อง ลดอาการปวดในโรคปวดเรื้อรังเช่น fibromyalgiaถือว่าเป็นประเภททั่วไปของความเจ็บปวดที่กลาง