The spell shook, and cracks appeare

The spell shook, and cracks appeared on its edges.

It was at this moment that Meng Hao’s eyes became fully clear. He shook himself and took in a deep breath. A gleam appeared in his eyes as he became aware of what was happening in the ancient cave. He saw the rope moving, as well as the rapidly collapsing restrictive spell.

There was no time to think. He clasped his hands and bowed toward the corpse. Then, carrying his mist with him, shot back toward the cave entrance. Before he could move even thirty meters, the shining restrictive spell shattered. Ten emaciated phantoms shot out, followed by the eight white-haired old men. All of them aimed directly for Meng Hao, screaming as they approached.

Behind them, thin streams of blackness floated up out of the deep hole. They looked like hair. The panting sound from within the hole became clearer.

Something inside was struggling fiercely, as if it desired nothing more than to burst out of the hole.

Meng Hao’s face was pale but his eyes shined brightly. His Dao Pillar began to rotate, sending the power of Foundation Establishment coursing throughout his body. He dashed forward several dozens of meters. Unfortunately, the emaciated, child-like phantoms behind him were even faster. Over and over again, they crashed into Meng Hao’s lightning mist.

Booms echoed out as the lightning mist rapidly began to deteriorate. The child-like phantoms didn’t seem to feel any pain. Every time they were knocked away by lightning bolts, they immediately charged back again. Everywhere Meng Hao looked, spirits charged toward him.

Sword auras shined out brightly as the wooden swords circled around him. Feathers spun, causing a wind to blow out. Meng Hao moved onward as quickly as possible.

That was when the eight white-haired men drew close. At the same time, several of the child-like spirit phantoms appeared in front of him, blocking his path. Meng Hao felt a profound sense of danger. Without hesitation, he slapped his bag of holding. A hundred flying swords appeared, forming into a sword rain which charged forth.

“Boom!”

As soon as Meng Hao uttered the word, the flying swords detonated, turning into a cloud of shrapnel that swept the phantoms off of their feet. Meng Hao raced past them toward the entrance of the cave, which was now about fifteen hundred meters away.

The shrieking behind him grew more intense. More and more black tendrils billowed about. They were nearly three hundred meters behind him.

Meng Hao didn’t have time to look closely. He knew that if he slowed even a little bit, he would most likely lose his life. Even the slightest delay in reaction on his part, and he would be finished.

“With great risk comes great reward. Getting the Eighth Demon Sealing Hex makes all of this worth it. Too bad I haven’t gained complete enlightenment regarding the Hex, otherwise I could use it right now.” He took a deep breath and pushed forward at top speed. The cave entrance was now almost twelve hundred meters away.

It was then that the white-robed men behind Meng Hao raised their arms and waved their fingers toward him.

The finger attacks made Meng Hao’s entire body turn cold. Without hesitation, he flickered his hand in an incantation and waved backwards. The feathers surrounding him shot back, then suddenly detonated. Another hundred swords appeared from within his bag of holding. They also shot back and then exploded.

A massive boom filled the cave tunnel, resounding outwards and diminishing the power of the white-robed men’s finger attacks. However, despite this, they still bore down on Meng Hao.

His face was pale as the mist around him shook; a gap opened up. His body instantly became freezing cold, and he coughed up a mouthful of blood. The blood instantly froze into solid chunks. It felt as if the power of his Cultivation base dropped by half. He was in great danger. However, amidst the danger, Meng Hao suddenly grabbed the red rope. He pulled it, borrowing from its power to shoot forward.

Meanwhile, out in the valley, the seven men gasped for breath. Gritting their teeth, they continued to heave on the red rope, pulling continuously. Behind them were over a dozen poison beasts, mouths clenched onto the rope as they pulled with incredible might.

“Dammit, how come it suddenly became so heavy!?”

“What’s happening? We just pulled out three hundred meters, it shouldn’t be like this!” The seven men were shocked, and anxious expressions appeared on their faces. Suddenly, the rope pulled back on them, jerking them dozens of meters forward. Then the tugging force disappeared. But moments later, even as they gritted their teeth and pulled on the rope again, it was tugged backwards with great strength.

As they cried out to each other in confusion, Meng Hao was inside the cave, pulling on the rope to launch himself forward. He coughed up more blood. Without hesitation, he consumed some medicinal pills, not wasting any time as he used all his power to flee.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การสะกดส่าย และรอยแตกปรากฏบนจอมันเป็นช่วงเวลาเมงเฮาตากลายเป็นใส เขาส่ายตัวเอง และใช้เวลาในการหายใจลึก ๆ คให้การปรากฏในสายตาของเขาขณะที่เขากลายเป็นที่ตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในถ้ำโบราณ เขาเห็นเชือกเคลื่อนไหว รวมทั้งการสะกดจำกัดยุบอย่างรวดเร็วไม่มีเวลาจะคิดได้ เขา clasped มือของเขา และโค้งคำนับไปทางศพ แล้ว พกพาของเขาหมอกกับเขา ถ่ายกลับไปยังทางเข้าถ้ำ ก่อนที่เขาจะย้ายแม้สามสิบเมตร สะกดจำกัดส่องแสงทำลาย Phantoms ผอมสิบภาพ ตาม ด้วยแปดคนเก่าผมขาว พวกเขามุ่งเน้นโดยตรงสำหรับเมงเฮา กรีดร้องขณะที่พวกเขาเข้าเบื้องหลังพวกเขา มืดลำธารบางลอยขึ้นจากหลุมลึก พวกเขาดูเหมือนผม เสียง panting จากภายในหลุมกลายเป็นชัดเจนสิ่งภายในเป็นดิ้นรน ถึงพริกถึงขิงว่ามันต้องการอะไรมากไปกว่าการระเบิดออกเมงเฮาหน้าซีด แต่ตา shined สดใส เขาเสาดาวเริ่มหมุน ส่งพลังของ coursing จัดตั้งมูลนิธิทั่วร่างกายของเขา เขาไปข้างหน้าประหลายสิบเมตร อับ phantoms ผอม เหมือนเด็กหลังเขาถูกได้เร็วยิ่งขึ้น และอีกครั้ง พวกเขาชนเข้าเมงเฮาฟ้าผ่าหมอกบอมส์สะท้อนเสียงออกเป็นหมอกฟ้าผ่าอย่างรวดเร็วเริ่มเสื่อมสภาพ Phantoms เด็ก ๆ ไม่ได้ดูเหมือนจะ รู้สึกเจ็บปวดใด ๆ ทุกครั้งที่พวกเขาถูกเคาะห่างกัน โดยสลักเกลียวฟ้าผ่า พวกเขาทันทีคิดกลับอีกครั้ง ทุกที่เฮาเมงมอง สุรามีค่าต่อเขารัศมีดาบ shined ออกสดใสเป็นดาบไม้ที่วงกลมรอบเขา ขนปั่น ก่อให้เกิดลมพัดออก เมงเฮาย้ายเป็นต้นไปโดยเร็วที่สุดนั่นคือเมื่อผู้ชายผมขาวแปดดึงปิด ในเวลาเดียวกัน หลาย phantoms วิญญาณเด็ก ๆ ปรากฏหน้าเขา บล็อกเส้นทางของเขา เฮา เมงรู้สึกลึกซึ้งถึงอันตราย โดยไม่ลังเล เขาตบถือถุงของเขา ร้อยพยัคฆ์ปรากฏ ขึ้นรูปลงในฝนดาบที่เรียกเก็บไว้"Boom"เป็นเมงเฮาพูดคำ ดาบบินระเบิด เปลี่ยนเป็นมีเมฆดาวกระจายที่กวาด phantoms ออกจากเท้าของพวกเขา เฮา เมงวิ่งผ่านมาพวกเขาไปยังทางเข้าถ้ำ ซึ่งขณะนี้ประมาณห้าร้อยเมตรShrieking หลังเขาขยายตัวรุนแรงมากขึ้น ดำขึ้นเหล่า billowed เกี่ยวกับ พวกเขาก็เกือบสามร้อยเมตรหลังเขาเมงเฮาไม่มีเวลาดูอย่างใกล้ชิด เขารู้ว่า ถ้าเขาชะลอตัวแม้แต่เล็กน้อย เขาจะมักสูญเสียชีวิตของเขา แม้การหน่วงเวลาน้อยที่สุดในปฏิกิริยาในส่วนของเขา และจะเสร็จสิ้น"ด้วยความเสี่ยงมาประเสริฐ หกเหลี่ยมปิดผนึกปีศาจแปดการทำทั้งหมดนี้คุ้มค่า เลวร้ายเกินไปผมยังไม่ได้ตรัสรู้ที่สมบูรณ์เกี่ยวกับการ Hex มิฉะนั้น อาจใช้อยู่" เขาเอาหายใจลึก ๆ และผลักดันไปข้างหน้าที่ความเร็วสูงสุด ทางเข้าถ้ำเวลานี้เกือบสองร้อยเมตรได้แล้วว่า คนขาวจีวรหลังเฮาเมงยกแขน และนิ้วมือของเขาโบกร่างกายของเฮาเมงโจมตีทำนิ้วเปิดเย็น โดยไม่ลังเล เขา flickered ในบริกรรม และโบกย้อนหลัง ขนเขายิงกลับ จากนั้นก็ให้ระเบิด ดาบร้อยอื่นปรากฏจากภายในกระเป๋าของเขาของโฮลดิ้ง พวกเขาก็ ถ่ายกลับ และกระจายแล้วบูมใหญ่เต็มไปด้วยถ้ำอุโมงค์ กึกก้องว่อน และพลังของการโจมตีนิ้วจีวรขาวผู้ชายลดลง อย่างไรก็ตาม แม้นี้ พวกเขายังคงเจาะลงบนเฮาเมงใบหน้าของเขาก็ซีดเป็นหมอกทั่วเขาส่าย ช่องว่างที่เปิดรับสมัคร ร่างกายของเขากลายเป็น เย็นแช่แข็งได้ทันที และเขาไอขึ้นคำหนึ่งของเลือด เลือดแช่แข็งเป็นก้อนแข็งได้ทันที มันรู้สึกว่าพลังของเขาฐานการเพาะปลูกลดลง โดยครึ่งหนึ่ง เขาก็ตกอยู่ในอันตรายที่ดี อย่างไรก็ตาม ท่ามกลางอันตราย เมงเฮาก็คว้าเชือกสีแดง เขาดึงมัน จากอำนาจในการยิงไปข้างหน้าในขณะเดียวกัน ออกในหุบเขา เจ็ดคน gasped กระหอบ Gritting ฟันของพวกเขา พวกเขาอย่างต่อเนื่องเพื่อยกบนเชือกแดง ดึงอย่างต่อเนื่อง เบื้องหลังพวกเขามากกว่าสัตว์พิษโหล อาจปากกัดลงบนเชือกจะดึงด้วยเหลือเชื่อ"Dammit วิธีการมาก็กลายเป็นหนักมาก?""เกิดอะไรขึ้น เราดึงเพียงสามร้อยเมตร มันไม่ควรเป็นเช่นนี้" เจ็ดคนตกใจ และนิพจน์กังวลปรากฏบนใบหน้า ทันใดนั้น เชือกดึงกลับนั้น กระตุกไปหลายสิบเมตรข้างหน้า แล้ว แรงดึงหายไป แต่ช่วงเวลาต่อมา แม้ในขณะที่พวกเขา gritted ฟันของพวกเขา และดึงในเชือกอีก มันถูก tugged ย้อนหลัง มีความแข็งแรงเขาร้องทูลกันอุตลุด เมงเฮาเป็นภายในถ้ำ ดึงเชือกเพื่อเปิดตัวเองไปข้างหน้า เขาไอขึ้นเลือดมากขึ้น โดยไม่ลังเล เขาบริโภคยายาบางชนิด ไม่เสียเวลาใด ๆ ตามที่เขาใช้อำนาจของเขาหนี

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

คาถาสั่นสะเทือนและรอยแตกปรากฏบนขอบ. มันเป็นในขณะนี้ว่าดวงตาเม้งเฮาส์กลายเป็นที่ชัดเจนอย่างเต็มที่ เขาส่ายตัวเองและเอาในลมหายใจลึก ประกายปรากฏอยู่ในดวงตาของเขาในขณะที่เขาเริ่มตระหนักถึงสิ่งที่เกิดขึ้นในถ้ำโบราณ เขาเห็นเชือกที่เคลื่อนไหวเช่นเดียวกับการสะกดเข้มงวดยุบอย่างรวดเร็ว. มีเวลาที่จะคิดไม่ได้ เขากุมมือของเขาและโค้งคำนับไปทางศพ แล้วถือหมอกของเขากับเขายิงกลับไปยังทางเข้าถ้ำ ก่อนที่เขาจะย้ายแม้สามสิบเมตรส่องแสงสะกดเข้มงวดแตก สิบภูตผีผอมแห้งยิงออกมาตามด้วยชายชราผมสีขาวแปด ทั้งหมดของพวกเขาเล็งตรงสำหรับเม้งเฮากรีดร้องขณะที่พวกเขาเดินเข้ามาใกล้. อยู่เบื้องหลังพวกเขาลำธารบาง ๆ ของความมืดลอยขึ้นมาจากหลุมลึก พวกเขามองเหมือนผม เสียงหอบจากภายในหลุมกลายเป็นชัดเจน. สิ่งที่อยู่ภายในกำลังต่อสู้กันอย่างดุเดือดราวกับว่ามันต้องการอะไรมากไปกว่าที่จะระเบิดออกมาจากหลุม. ใบหน้าเม้งเฮาเป็นซีด แต่ดวงตาของเขาส่องสว่างสดใส ดาวเสาของเขาเริ่มที่จะหมุนส่งพลังของมูลนิธิจัดตั้งแล่นไปทั่วร่างกายของเขา เขาประไปข้างหน้าหลายหลายสิบเมตร แต่น่าเสียดายที่ผอมแห้งภูตผีเหมือนเด็กหลังเขาได้เร็วยิ่งขึ้น ซ้ำแล้วซ้ำอีกครั้งพวกเขาชนเข้ากับเม้ง Hao ของหมอกฟ้าผ่า. บูมสะท้อนออกมาเป็นหมอกฟ้าผ่าอย่างรวดเร็วเริ่มเสื่อมลง ภูตผีเหมือนเด็กไม่ได้ดูเหมือนจะรู้สึกเจ็บปวดใด ๆ เวลาที่พวกเขาถูกเขี่ยออกไปโดยสายฟ้าทุกพวกเขาทันทีเรียกเก็บกลับมาอีกครั้ง ทุกเม้งเฮามองสุราเรียกเก็บต่อเขา. รัศมีดาบส่องออกมาสดใสเป็นดาบไม้วงกลมรอบ ๆ ตัวเขา ขนปั่นก่อให้เกิดลมพัดออก เม้งเฮาย้ายเป็นต้นไปให้เร็วที่สุดเท่าที่เป็นไปได้. นั่นคือเมื่อแปดคนมีผมสีขาวเข้ามาใกล้ ในเวลาเดียวกันหลายแห่งภูตผีวิญญาณเหมือนเด็กที่ปรากฏในด้านหน้าของเขาปิดกั้นเส้นทางของเขา เม้งเฮารู้สึกความรู้สึกที่ลึกซึ้งของอันตราย โดยไม่ลังเลเขาตบกระเป๋าของเขาในการถือครอง ร้อยดาบบินปรากฏขึ้นรูปเป็นฝนดาบซึ่งเรียกเก็บมา. "บูม!" ทันทีที่เม้งเฮาเอ่ยคำว่าดาบบินระเบิดกลายเป็นเมฆของกระสุนที่กวาดภูตผีออกจากเท้าของพวกเขา เม้งเฮาวิ่งผ่านมาพวกเขาไปสู่ปากถ้ำซึ่งเป็นตอนนี้ห่างออกไปประมาณห้าร้อยเมตร. ร้องเสียงหลงหลังเขาเติบโตที่รุนแรงมากขึ้น มากขึ้นและไม้เลื้อยสีดำ billowed เกี่ยวกับ พวกเขาเกือบสามร้อยเมตรอยู่ข้างหลังเขา. เม้ง Hao ไม่ได้มีเวลาที่จะมองอย่างใกล้ชิด เขารู้ว่าถ้าเขาชะลอตัวแม้แต่นิด ๆ หน่อยเขาส่วนใหญ่มีแนวโน้มจะสูญเสียชีวิตของเขา แม้ล่าช้าน้อยที่สุดในการเกิดปฏิกิริยาในส่วนของเขาและเขาจะเสร็จ. "ด้วยความเสี่ยงที่ดีมารางวัลอันยิ่งใหญ่ การเดินทางที่แปดปีศาจซีล Hex ทำให้ทั้งหมดนี้มันคุ้มค่า เสียดายที่ผมยังไม่ได้รับการตรัสรู้ที่สมบูรณ์เกี่ยวกับ Hex มิฉะนั้นฉันจะใช้มันในขณะนี้. "เขาเอาลมหายใจลึกและผลักไปข้างหน้าด้วยความเร็วสูง ทางเข้าถ้ำตอนนี้ห่างออกไปเกือบสองร้อยเมตร. ถูกแล้วที่คนขาวเสื้อคลุมอยู่เบื้องหลังเม้งเฮายกแขนของพวกเขาและโบกมือมือของพวกเขาที่มีต่อเขา. การโจมตีนิ้วทำร่างกายทั้งหมดเม้งเฮาหันเย็น โดยไม่ลังเลเขา flickered มือของเขาในคาถาและโบกมือไปข้างหลัง ขนรอบตัวเขากลับยิงแล้วระเบิดอย่างฉับพลัน อีกร้อยดาบปรากฏจากภายในกระเป๋าของเขาในการถือครอง พวกเขายังยิงกลับมาแล้วระเบิด. บูมขนาดใหญ่ที่เต็มไปด้วยอุโมงค์ถ้ำดังก้องออกลดลงและพลังของคนขาวเสื้อคลุมโจมตีนิ้ว อย่างไรก็ตามแม้จะมีนี้พวกเขายังคงเจาะลงบนเม้งเฮา. ใบหน้าของเขาซีดเป็นหมอกรอบ ๆ ตัวเขาส่าย; ช่องว่างเปิดขึ้น ร่างกายของเขาทันทีกลายเป็นเย็นแช่แข็งและเขาไอคำหนึ่งของเลือด เลือดทันทีแช่แข็งเป็นชิ้นที่เป็นของแข็ง มันให้ความรู้สึกราวกับว่าพลังของฐานการเพาะปลูกของเขาลดลงครึ่งหนึ่ง เขาเป็นคนที่ตกอยู่ในอันตราย อย่างไรก็ตามท่ามกลางอันตรายเม้งเฮาจู่ ๆ ก็คว้าเชือกสีแดง เขาดึงมันกู้ยืมเงินจากอำนาจของตนที่จะยิงไปข้างหน้า. ในขณะที่ออกไปในหุบเขาที่เจ็ดคนอ้าปากค้างสำหรับการหายใจ gritting ฟันของพวกเขาพวกเขาอย่างต่อเนื่องเพื่อยกบนเชือกสีแดงดึงอย่างต่อเนื่อง อยู่เบื้องหลังพวกเขามีมากกว่าสัตว์โหลพิษปาก clenched บนเชือกที่พวกเขาดึงด้วยพระหัตถ์อย่างไม่น่าเชื่อ. "Dammit วิธีมามันก็กลายเป็นหนัก !?" "เกิดอะไรขึ้น? เราเพียงแค่ดึงออกมาสามร้อยเมตรก็ไม่ควรเป็นเช่นนี้! "เจ็ดคนตกใจและสำนวนกังวลปรากฏบนใบหน้าของพวกเขา ทันใดนั้นเชือกดึงกลับมาที่พวกเขากระตุกพวกเขาหลายสิบเมตรข้างหน้า จากนั้นแรงดึงหายไป แต่ช่วงเวลาต่อมาแม้ในขณะที่พวกเขา gritted ฟันของพวกเขาและดึงเชือกอีกครั้งก็ถูกดึงไปข้างหลังมีความแข็งแรงที่ดี. ขณะที่พวกเขาร้องออกมาจากแต่ละอื่น ๆ ในความสับสนเม้งเฮาเป็นภายในถ้ำดึงเชือกเพื่อเปิดตัวเองไปข้างหน้า . เขาไอเป็นเลือดมากขึ้น โดยไม่ลังเลเขาบริโภคยาสมุนไพรบางชนิดไม่เสียเวลาใด ๆ ในขณะที่เขาใช้พลังงานทั้งหมดของเขาจะหนีไป