The name of one of Leonardo da Vinc

The name of one of Leonardo da Vinci’s notebooks. It’s full of ideas for inventions. My favourite: a machine for making sequins.

It’s a mess of pulleys and levers. A sheet of gold slides onto a table. Punch presses punch. Sequins drop into a basket below. Scrap gold slides out.

Or something like that. It was never actually built. Still, I have to mention it. There are few visionaries in the history of sequins. Leonardo’s one.

Herbert Lieberman. He’s another.

Strippers. Shriners. Sonja Henie.

Mr. Lieberman costumed them all. He sewed sequin headdresses. Ringling Bros. Circus ordered them. For elephants.

Mr. Lieberman manufactured sequins. His former factory in New York turned out six million spangles a day. Spangle is a synonym for sequin.

He pioneered sequin production in the United States. He pioneered the use of plastics in sequins. He invented a new species of sequin. By solving a problem that plagued plastic sequins. The problem: dirt. He invented the washable sequin.

I phone him at his home in Florida. To talk sequins. The history of. The making of.

How he made sequin history.

“My father was an artist,” Mr. Lieberman says. “He made the pennants they bring to college football games. In those days they were handpainted.” The 1910s. His father a teen.

“The company my father worked for started to embroider pennants,” he says. “They taught my father the embroidery trade.” Mr. Lieberman, Sr. struck out on his own. As the Algy Trimming Company. He did contract work. Embroidering fine ladies’ wear.

“Then they found King Tut’s tomb.” Tutmania took America. Fashion designers designed sandals with Isis buckles. A “Luxor” gown in Egyptian colours. Gold and black. A New York City store advertised an Egyptian winter coat with “aristocratic” collar. The collar was squirrel.

Embroidery business boomed. Algy embroidered dresses with Egyptian motifs. Sphinxes. Scarabs. Hieroglyphics were big. It didn’t matter what they meant. “My father did well,” Mr. Lieberman says. “We always do well on fads. Who’s that woman that’s been married ten times? She played that queen? Elizabeth Taylor?”

He laughs. “We sold more Cleopatra costumes,” he says.

King Tut wore sequins.

At least his mummy did. “When they found King Tut’s tomb,” Mr. Lieberman says, “everything was gold.”

Gold sequins tucked between Tut’s bandages. In the antechamber of the tomb lay a shirt. Shimmering with sequins. So Tut could dress well in the afterworld.

“Ornate gold rolled thin and cut out and hung on,” he says. Egyptians glazed the gold. To stop scratches and chips. “Those were the first sequins.”

The Roma migrated to Europe in the Middle Ages.

Dark hair. Dark eyes. The Roma hailed from India. Europeans mistook them for Egyptians. Called them Gypsies.

Gypsies wore sequins. On belts. On blouses. “Gypsy coins,” Mr. Lieberman says. “They came to be known as Gypsy coins. And it was real gold, authentic gold.”

Europeans hated Gypsies. Loved Gypsy coins. King Charles VI of France hired a gold beater. To beat sequins. A French sumptuary law of 1294 declared that only royal princes could wear spangled embroidery.

Almanach des fabricans travaillant au matieres, d’or, argent, et autre metaux.

A directory published in Paris in 1810. It included a list of working goldsmiths. Almost a thousand. Among the smiths: “Manufacturers of spangles.”

Their days were numbered. Napoleon and his army had just crawled back from Egypt. He’d tried to colonize it. Failed. His troops were weak. He’d fed them a new food supplement.

Gelatin comes from carcasses. Boil cows. Horses. Old shoes work, too. Jelly rises up. Gelatin. Napoleon hoped it would take care of his army’s dietary needs. He was wrong. It’s pure protein. No vitamins. It had other uses.

“The first form of plastic was gelatin,” Mr. Lieberman says. France used gelatin in its paper money. Photographers used to develop photos on silver plates. Gelatin plates coated in silver worked just as well, they found.

And dress designers. They found that gelatin could be rolled into sheets, punch pressed, electroplated.

Voila—sequins.

“During the Great Depression,” says Mr. Lieberman, “people were honest.”

A customer owed Algy a debt of one hundred and seventy five dollars. The customer had no cash. He had something else. Mr. Lieberman, Sr. got paid in sequins.

“It took two taxis to transport them,” Mr. Lieberman says.
The sequins were gelatin. Made in Austria. Austria, Czechoslovakia—these were the capitals of sequin production. “And the colours,” he says. “Vivid.” The dye had lead.

“Gelatin melted if it got too hot,” he says. Forget dry cleaning. Forget ironing. “Someone would leave a garment close to the heating stove, it would melt.” Moisture was no better. “Someone got caught in a rainstorm, it would melt.”

Washing machines liquefied sequins. “The early sequins you couldn’t do anything with,” he says. “They just looked beautiful. You could only sponge the garment a little to get the perspiration odour out.”

Algy sequined nighclub dancers. Mardi Gras paraders. Sonja Henie wore Algy in her Hollywood Ice Revue. The first touring figure skating show. The first skater to sport sequins.

“My father taught himself how to stitch sequins,” Mr. Lieberman says. “And he was quite successful. If people needed sequins they looked to him to get it.”

Then sequins vanished. “All the European supplies dried up in World War Two,” Mr. Lieberman says. He himself served overseas. In Italy. A volunteer. His father persevered. “He had to learn how to manufacture sequins himself.”

Algy tried a new plastic. “Eastman Kodak was producing acetate for their film stock,” he says. “Clear plastic. They plated it on one side with real silver.” Kodak customized acetate for Algy. “They coated the silver with a clear ink of the colour we desired. They coloured the other side as well.”

The effect was brilliant. “The light would penetrate through the colour, hit the silver, and reflect back,” he says. “Like you painted a mirror with nail polish.” Brilliant, but brittle. “Acetate will crack like glass. The harder the plastic the nicer the sequin’s going to be.”

When war was over, Mr. Lieberman went to work for his father. “I knew sequins,” he says. “I wanted to find some new products.”

Mr. Lieberman started producing costumes for Broadway shows. It didn’t pan out. “If the show was a success, you got paid,” he says. “If the show was a failure, you didn’t get paid.”

Algy made costumes for Shriners. “We made sequin headdresses, jackets, pants,” he says. Shriners wear fezes. “They were coming in and spending thou—” He stops himself. He doesn’t want to snitch on Shriners.

Mr. Lieberman worked on The Jackie Gleason Show. He made costumes for Gleason’s costars, the June Taylor Dancers. “There were twelve or sixteen dancers,” he says, “and we had to produce a set of costumes for them each week.”

“Here it is Friday,” Mr. Lieberman says, “and the show is Saturday night, and Jackie Gleason came up to the establishment. ‘How do you expect the girls to dance in these?” he says. “They’ll all break their necks, they’re going to catch their heels!’

“I went and got him a big pair of shears,” Mr. Lieberman continues. “All the girls stood there and he cut twelve inches off of those skirts.” Mr. Lieberman laughs. He’s 79 years old. “I’m having a blast remembering.”

“Purdue University came out with their Golden Girl,” Mr. Lieberman says. In 1954. The Golden Girl was a baton-twirler featured at football games.

“She wore the first all-over sequin uniform.” Made by Algy. The company had a new name. Algy Dance Costume Company. “Band directors from all over the country started asking, ‘Where did that costume come from?’”

Majorettes and marching bands became major markets. “Some of our products were terribly abused,” he says. “They [customers] will go to the parade, and sit on the ground, or sit on a hard wooden bleacher bench. They can get them extremely dirty.”

Plastic sequins were hardier than gelatin sequins. Still, they could melt in sun. And tarnish in rain. “We had to get around that eventually,” he says. “It took many, many years. We experimented with different methods. What we came up with was a sandwich.”

Mylar’s the bread. Dupont developed Mylar during the war. To replace nylon in women’s hose. “It’s the plastic sequin with a piece of very thin, clear mylar around it,” Mr. Lieberman says. “The colouring is actually inside. Protected.” It’ll survive a washing machine. Set on Gentle. And Cold. “I warn mothers, ‘Don’t put it in a dryer,’” he says. “Or we’ll have very disappointed kids.”

In 1970 Mr. Lieberman sold the sequin factory. He moved Algy to Florida. It became a catalogue company. “We narrowed our scope,” he says. “The costume world is so vast. We concentrated on kiddie recital costumes. The other area where we concentrated was in the marching bands for high schools and colleges.”

“Drum corps is very big in Canada,” Susan Lieberman-Gordon tells me. Mr. Lieberman’s daughter. She and her sister Laurie Godbout run Algy. She’s joined the conversation. “You have two very competitive drum corps up there. And we have dance school clients in Canada, but no high school squads.”

“Weather’s our biggest enemy in Canada,” Mr. Lieberman says. He retired in 1999. He still comes around the office. “I get no greater joy than seeing these kids come pick up their costumes,” he says. “The minute a little girl puts on her fairy costume, she’s a fairy. I get the best photos and letters.”

Sequins aren’t made with silver anymore. “Silver tarnished,” he says. “As the air got in around the edges. Like your mirror turns black around the edges. Also the cost of silver was getting prohibitive.” New sequins come coated in aluminum. “The truth of the matter is that most sequins

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชื่อของสมุดบันทึกของ Leonardo da Vinci's เต็มไปด้วยความคิดสิ่งประดิษฐ์ได้ ชื่นชอบ: เครื่องจักรสำหรับทำเลื่อมมันเป็นระเบียบของรอกและคันโยก แผ่นทองภาพนิ่งลงในตาราง กดหมัดชก เลื่อมปล่อยลงในตะกร้าที่ด้านล่าง ภาพนิ่งเสียทองออกหรือสิ่งที่ต้องการที่ มันก็สร้าง ยัง ฉันต้องพูดถึงมัน ยังมี visionaries น้อยในประวัติของเลื่อม ของ Leonardo หนึ่งเฮอร์เบิร์ต Lieberman เขาได้อีกStrippers Shriners Sonja Henieนาย Lieberman costumed พวกเขาทั้งหมด เขา sewed เลื่อมสี headdresses ละครโอบราเธอร์ส Ringling สั่งให้พวกเขา ช้างนาย Lieberman ผลิตเลื่อม โรงงานของเขาอดีตในนิวยอร์กเปิดออก spangles ล้านหกวัน Spangle เป็นคำเหมือนสำหรับเลื่อมสีเขาเป็นผู้บุกเบิกเลื่อมสีผลิตในสหรัฐอเมริกา เขาเป็นผู้บุกเบิกการใช้พลาสติกในเลื่อม เขาคิดค้นพันธุ์เลื่อมสีใหม่ โดยแก้ปัญหาที่เลือกเลื่อมพลาสติก ปัญหา: สิ่งสกปรก เขาคิดค้นเลื่อมสีล้างทำความสะอาดฉันโทรศัพท์เขาที่บ้านของเขาในฟลอริด้า พูดเลื่อม ประวัติของ การทำของวิธีเขาทำประวัติเลื่อมสีนาย Lieberman กล่าวว่า "พ่อเป็นศิลปิน "เขาได้ไตรรงค์ที่จะให้เกมฟุตบอลวิทยาลัย ในสมัยนั้น พวก handpainted " 1910s พ่อวัยรุ่น"บริษัทพ่อทำงานเริ่มต้นปักไตรรงค์ เขากล่าวว่า "พวกเขาสอนพ่อค้าเย็บปักถักร้อย" นาย Lieberman, Sr. หลงออกในของเขาเอง เป็น บริษัทตัดแต่ง Algy เขาได้สัญญาทำงาน ถักเครื่องแต่งกายสตรีดี"แล้วพวกเขาพบสุสานคิงตันคาเมน" Tutmania เอาอเมริกา นักออกแบบแฟชั่นออกแบบรองเท้าแตะกับ Isis ปุ ชุด "ลัก" ในอียิปต์สี ทองและสีดำ ร้านนครนิวยอร์กประกาศเป็นเสื้อกันหนาวที่อียิปต์กับคอ "รูป" ปลอกคอเป็นกระรอกธุรกิจปัก boomed Algy ปักชุด ด้วยความที่อียิปต์ Sphinxes Scarabs Hieroglyphics ใหญ่ได้ มันไม่สำคัญว่าสิ่งที่พวกเขาหมายถึง นาย Lieberman กล่าวว่า "พ่อไม่ดี "เราจะทำดีใน fads ผู้หญิงที่จะแต่งงานสิบครั้งคือใคร ควีนที่เล่นเธอ เอลิซาเบธเทย์เลอร์หรือไม่"เขาหัวเราะที "เราขายคลีโอพัตราเพิ่มเติมเครื่องแต่งกาย เขากล่าวว่าคิงตันคาเมนสวมเลื่อมที่มัมมี่ของพระองค์ไม่ "เมื่อพวกเขาพบที่สุสานกษัตริย์ตันคาเมน กล่าวว่า นาย Lieberman "ทุกอย่างเป็นทอง"เลื่อมทองที่อยู่ระหว่างการใช้ผ้าพันแผลของตันคาเมน ในมเบอร์สุสานวางให้สั้น ส่องแสง ด้วยเลื่อม ดังนั้น ตันคาเมนสามารถแต่งตัวดีในการ afterworld"ทองสมสะสมบางตัดออก และแขวนบน เขากล่าวว่า ชาวอียิปต์เคลือบทอง เมื่อต้องการหยุดรอยขีดข่วนและชิ "ผู้เลื่อมแรก"โรม่าที่ย้ายไปยุโรปในยุคกลางผมดำ ตามืด โรมาคำยกย่องจากอินเดีย ชาวยุโรป mistook เหล่านั้นสำหรับคน เรียกพวกเขาว่าชาวชาวสวมเลื่อม บนสายพาน ในบ้าน "เหรียญยิปซี นาย Lieberman กล่าวว่า "พวกเขาจะมาเรียกเป็นยิปซีเหรียญ และก็ทองแท้ ทองแท้"ชาวยุโรปเกลียดชังชาว รักยิปซีเหรียญ คิงชาร์ลส์ VI ของฝรั่งเศสว่าจ้างตีทอง จะชนะเลื่อม Sumptuary กฎหมายฝรั่งเศสของ 1294 ประกาศว่า ปริ๊นซ์รอยัลเฉพาะสามารถสวมใส่เย็บปักถักร้อยงเกิ้ลAlmanach matieres เด fabricans travaillant au ดอร์ สีเงิน et autre metauxไดเรกทอรีที่ตีพิมพ์ในปารีสใน 1810 มันรวมรายการทำงาน goldsmiths เกือบพัน ระหว่างเดอะสมิธส์: "ผู้ผลิตของ spangles"วันของพวกเขาถูกกำหนดหมายเลข นโปเลียนและกองทัพของเขามีเพียงตระเวนกลับจากอียิปต์ เขาได้พยายาม colonize มัน ล้มเหลว พลอ่อนได้ เขาได้ติดตามพวกเขาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารที่ใหม่ตุ๋นมาจากซาก ต้มวัว ม้า รองเท้าเก่าได้ เกินไป เจลลี่เพิ่มขึ้นค่า ตุ๋น นโปเลียนได้หวังว่าจะดูแลความต้องการอาหารของกองทัพของเขา เขาไม่ถูกต้อง เป็นโปรตีนบริสุทธิ์ วิตามินไม่ จะมีการใช้งานอื่น ๆนาย Lieberman กล่าวว่า "แบบฟอร์มแรกของพลาสติกถูกตุ๋น ฝรั่งเศสใช้ตุ๋นเงินเป็นกระดาษ ช่างภาพที่ใช้ในการพัฒนาภาพถ่ายบนแผ่นเงิน แผ่นตุ๋นเคลือบในซิลเวอร์ทำดีเช่น พวกเขาพบและแต่งตัวออกแบบ พวกเขาพบว่า ตุ๋นอาจจะสะสมเป็นแผ่น เจาะกด electroplatedVoila-เลื่อม"ในระหว่างการดีเหยียบ กล่าวว่า นาย Lieberman "คนไม่ซื่อสัตย์"ลูกค้าหนี้ Algy หนี้หนึ่งร้อยเจ็ดห้าดอลลาร์ ลูกค้าเงินสดไม่ได้ เขามีอย่างอื่น นาย Lieberman, Sr. ได้ชำระในเลื่อมนาย Lieberman กล่าวว่า "มันใช้เวลาสองแท็กซี่ให้ขนเหล่านั้น เลื่อมตุ๋นได้ ทำในประเทศออสเตรีย ประเทศออสเตรีย ประเทศเชโกสโลวาเกียซึ่งเป็นเมืองหลวงของเลื่อมสีผลิต "และสี เขากล่าวว่า "สดใส" สีย้อมที่มีลูกค้าเป้าหมาย"ตุ๋นหลอมถ้าได้ร้อนเกินไป เขากล่าวว่า ลืมซักแห้ง ลืมนี่ "คนจะทำให้เสื้อผ้าใกล้กับเครื่องทำความร้อนเตา มันจะละลาย" ความชื้นได้ไม่ดี "คนมีติดตัว rainstorm มันจะละลาย"เครื่องซักผ้าหมุนเลื่อม "ในช่วงเลื่อมคุณไม่สามารถทำอะไรกับ เขากล่าวว่า "พวกเขาเพียงแค่ดูสวยงาม คุณสามารถเพียงฟองน้ำเสื้อผ้าน้อยจะได้รับกลิ่นเหงื่อออก"Algy sequined เต้น nighclub มาร์ดิกราส์ paraders Sonja Henie สวม Algy ใน Revue น้ำแข็งของฮอลลีวูด รูปสเก็ตแรกของจักรยานทัวร์ริ่งแสดง เล่นสเก็ตแรกเพื่อกีฬาเลื่อมนาย Lieberman กล่าวว่า "พ่อสอนตัวเองวิธีการตะเข็บเลื่อม "และเขาก็ค่อนข้างประสบความสำเร็จ ถ้าคนต้องดูเพื่อเขาจะได้รับมันเลื่อม"แล้ว เลื่อมศาสดา นาย Lieberman กล่าวว่า "อุปกรณ์ยุโรปทั้งหมดเหือดแห้งในสงครามโลกครั้งที่สอง เขาเองให้บริการต่างประเทศ ในอิตาลี อาสาสมัคร พ่อ persevered "เขาต้องเรียนรู้วิธีการผลิตเลื่อมตัวเอง"Algy พยายามพลาสติกใหม่ "อีสต์แมนโกดักได้ผลิต acetate สำหรับหุ้นของฟิล์ม เขากล่าวว่า "ล้างพลาสติก จะเคลือบมันด้านหนึ่ง ด้วยเงินจริง" โกดักเอง acetate สำหรับ Algy "พวกเขาเคลือบซิลเวอร์ ด้วยหมึกชัดเจนของสีที่เราต้องการ พวกเขาสีด้านอื่น ๆ เช่นกัน"ผลยอดเยี่ยม "ไฟจะทะลุสี กดเงิน และสะท้อนกลับ เขากล่าวว่า "เหมือนคุณทาสีกระจก ด้วยน้ำยาทาเล็บ" สดใส แต่เปราะ "Acetate จะแตกเหมือนแก้ว หนักที่พลาสติกสวยเลื่อมสีของไปได้"เมื่อสงครามผ่าน Lieberman นายไปทำงานพ่อ "ผมรู้ว่าเลื่อม เขากล่าวว่า "อยากจะพบบางผลิตภัณฑ์ใหม่"นาย Lieberman เริ่มผลิตเครื่องแต่งกายสำหรับการแสดงในบรอดเวย์ มันไม่เลื่อนออก "ถ้าการแสดงได้ประสบความสำเร็จ คุณมีชำระ เขากล่าวว่า "ถ้าการแสดงความล้มเหลว คุณไม่ได้รับการชำระ"Algy ทำเครื่องแต่งกายสำหรับ Shriners "เราทำเลื่อมสี headdresses เสื้อ กางเกง เขากล่าวว่า Shriners สวมใส่ fezes "พวกเขาได้มา และใช้จ่ายพระองค์ — " เขาหยุดตัวเอง เขาไม่อยาก snitch บน Shrinersนาย Lieberman ทำงานบน Jackie Gleason แสดง เขาทำเครื่องแต่งกายสำหรับของ Gleason costars มิถุนายนเทย์เลอร์นักเต้น "มีสิบสอง หรือสิบหกเต้น เขากล่าวว่า "และเราได้ผลิตชุดเครื่องแต่งกายสำหรับพวกเขาแต่ละสัปดาห์"นาย Lieberman กล่าวว่า "นี่เป็นวันศุกร์ , " และมีคืนวันเสาร์ และ Jackie Gleason ขึ้นมาก่อตั้ง ' วิธีทำคุณคาดหวังว่าผู้หญิงการเต้นเหล่านี้ "เขากล่าวว่า "พวกเขาจะทั้งตัดคอของพวกเขา พวกเขากำลังจะจับส้นเท้าของพวกเขา!'"ฉันไป และมีเขาใหญ่คู่ของกรรไกร นาย Lieberman ยังคง "สาวยืนมี และเขาตัด 12 นิ้วออกจากกระโปรงเหล่านั้น" นาย Lieberman หัวเราะที เขามีอายุ 79 ปี "ฉันมีระเบิดจำ"นาย Lieberman กล่าวว่า "มหาวิทยาลัยเพอร์ดูออกมากับสาวทองของพวกเขา ใน 1954 สาวทองมีเป็นบา-twirler ที่โดดเด่นในเกมฟุตบอล"เธอสวมเครื่องแบบเลื่อมสีรับแรก" ทำ โดย Algy บริษัทที่มีชื่อใหม่ เครื่องแต่งกาย เต้น Algy "กรรมการวงจากทั่วประเทศเริ่มถาม "เครื่องแต่งกายที่มาจากไหน ' "Majorettes และวงเดินกลายเป็น ตลาดหลัก "บางอย่างของผลิตภัณฑ์ของเราถูกฟ้าถูก เขากล่าวว่า "พวกเขา [ลูกค้า] จะไปแห่ และนั่งบนพื้น หรือนั่งบนม้าไม้ bleacher ยาก พวกเขาสามารถได้รับพวกเขาสกปรกมาก"Hardier กว่าตุ๋นเลื่อมเลื่อมพลาสติกได้ ยังคง จะสามารถละลายในดวงอาทิตย์ และพจน์ในฝน "เราได้รับสถานที่ในที่สุด เขากล่าวว่า "เอาจำนวนมาก หลายปี เราเบื้อง ด้วยวิธีแตกต่างกัน อะไรเรามากับได้แซนด์วิช"Mylar ของขนมปัง ดูปองท์พัฒนา Mylar ในระหว่างสงคราม แทนในผู้หญิงท่อไนล่อน นาย Lieberman กล่าวว่า "มันเป็นเลื่อมสีพลาสติก มี mylar มาก ล้างรอบ "ให้สีที่เป็นจริงภายใน ป้องกัน" มันจะอยู่รอดเครื่องซักผ้า ไว้ใจ และเย็น "ฉันเตือนมารดา 'ไม่ใส่มันเป็นเครื่องเป่า" เขากล่าวว่า "เราจะได้มากเด็กที่ผิดหวัง"ในปี 1970 นาย Lieberman ขายโรงงานเลื่อมสี เขาย้าย Algy ไปฟลอริด้า มันกลายเป็นบริษัทแคตตาล็อก "เราจำกัดขอบเขตของเรา เขากล่าวว่า "เครื่องแต่งกายโลกได้มากมายดังนั้น เราเข้มข้นในจำนวนปฐมทัศน์เครื่องแต่งกาย อื่น ๆ ที่เราเข้มข้นขึ้นในวงการเดินสูงโรงเรียนและวิทยาลัย""Drum corps เหมาะมากในแคนาดา ซูซาน Lieberman Gordon บอกฉัน ลูกสาวนาย Lieberman เธอและเธอน้องสาว Laurie Godbout รัน Algy เธอได้เข้าร่วมการสนทนา "คุณได้โยธินแข่งขันกลองสองค่ามี และเรามีลูกค้าโรงเรียนเต้นในแคนาดา แต่ไม่ squads มัธยม"นาย Lieberman กล่าวว่า "สภาพอากาศของศัตรูที่ใหญ่ที่สุดในแคนาดา เขาปลดเกษียณในปี 1999 นอกจากนี้เขายังมารอบสำนักงาน "ได้รับความสุขไม่มากขึ้นกว่าการชมเด็กเหล่านี้มารับเครื่องแต่งกายของพวกเขา เขากล่าวว่า "นาทีทำให้สาวน้อยในเครื่องแต่งกายของนางฟ้า เธอคือนางฟ้า ผมได้ภาพและตัวอักษรที่ดีที่สุด"เลื่อมไม่ทำ ด้วยเงินอีกต่อไป "ซิลเวอร์มัวหมอง เขากล่าวว่า "เท่าที่มีในอากาศรอบ ๆ ขอบ เช่นกระจกของคุณเป็นสีดำรอบ ๆ ขอบ นอกจากนี้ ต้นทุนของเงินคือการห้ามปราม" เลื่อมใหม่มาเคลือบอลูมิเนียม "ความจริงของเรื่องว่าเลื่อมมากที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชื่อของหนึ่งในโน๊ตบุ๊ค Leonardo da Vinci ของ มันเต็มไปด้วยความคิดในการประดิษฐ์ โปรดของฉัน:. เครื่องสำหรับการทำเลื่อมมันเป็นระเบียบของรอกและคันโยก แผ่นทองสไลด์ลงบนโต๊ะ กดหมัดหมัด เลื่อมวางลงในตะกร้าที่ด้านล่าง เศษทองสไลด์ออก. หรือสิ่งที่ต้องการที่ มันก็ไม่ได้สร้างขึ้นจริง แต่ถึงกระนั้นผมต้องพูดถึงมัน มีวิสัยทัศน์ไม่กี่คนในประวัติศาสตร์ของเลื่อมที่มี หนึ่งของเลโอนาร์โด. เฮอร์เบิร์ลีเบอร์แมน เขาเป็นคนอื่น. Strippers Shriners ซอนญา Henie. นาย ลีเบอร์แมนคิวพวกเขาทั้งหมด เขาเย็บเลื่อมมงกุฎ Ringling พี่น้องละครสั่งให้พวกเขา สำหรับช้าง. นาย ลีเบอร์แมนที่ผลิตเลื่อม โรงงานเดิมของเขาในนิวยอร์กเปิดออกหกล้าน Spangles วัน แพรวพราวเป็นคำพ้องสำหรับเลื่อม. เขาเป็นหัวหอกเลื่อมผลิตในประเทศสหรัฐอเมริกา เขาเป็นหัวหอกการใช้พลาสติกในเลื่อม เขาคิดค้นสายพันธุ์ใหม่ของเลื่อม โดยการแก้ปัญหาที่รบกวนเลื่อมพลาสติก ปัญหาที่เกิดขึ้น: สิ่งสกปรก เขาคิดค้นเลื่อมล้างทำความสะอาดได้. ผมโทรหาเขาที่บ้านของเขาในฟลอริด้า ที่จะพูดคุยเลื่อม ประวัติความเป็นมา การทำ. วิธีการที่เขาสร้างประวัติศาสตร์เลื่อม. "พ่อของฉันเป็นศิลปิน" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "เขาทำเสาธงที่พวกเขานำไปเล่นเกมฟุตบอลวิทยาลัย ในวันนั้นพวกเขาถูก handpainted. "1910s พ่อของเขาวัยรุ่น. "บริษัท พ่อของฉันทำงานให้เริ่มต้นในการเย็บปักถักร้อยเสาธง" เขากล่าว "พวกเขาสอนพ่อของฉันค้าเย็บปักถักร้อย" มร. ลีเบอร์แมนซีเนียร์ออกกับตัวเขาเอง ในฐานะที่เป็น บริษัท Algy Trimming เขาได้ทำงานที่สัญญา ถักสวมใส่ผู้หญิงที่ดี. "จากนั้นพวกเขาก็พบหลุมฝังศพของกษัตริย์ตุตันคาเมน." Tutmania เอาอเมริกา นักออกแบบแฟชั่นรองเท้าแตะออกแบบที่มีหัวเข็มขัดไอซิส A "ลักซอร์" ชุดสีอียิปต์ ทองและสีดำ ร้านนครนิวยอร์กโฆษณาเสื้อฤดูหนาวอียิปต์กับ "ชนชั้นสูง" ปก ปกเป็นกระรอก. ธุรกิจดังเย็บปักถักร้อย Algy ปักชุดที่มีลวดลายอียิปต์ สฟิงซ์ scarabs อักษรอียิปต์โบราณมีขนาดใหญ่ มันไม่ได้สำคัญว่าสิ่งที่พวกเขาหมายถึง "พ่อของฉันได้เป็นอย่างดี" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "เรามักจะทำอย่างดีในแฟชั่น ใครเป็นผู้หญิงที่ได้รับการแต่งงานสิบครั้งที่? เธอเล่นราชินีที่? Elizabeth Taylor? "เขาหัวเราะ "เราขายเครื่องแต่งกายอื่น ๆ คลีโอพัตรา" เขากล่าว. King Tut สวมเลื่อม. อย่างน้อยแม่ของเขาได้ "เมื่อพวกเขาพบหลุมฝังศพของกษัตริย์ตุตันคาเมน" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "ทุกอย่างเป็นทองคำ." เลื่อมทองซุกระหว่างผ้าพันแผลตุตันคาเมน ในมุขของหลุมฝังศพวางเสื้อ ส่องแสงด้วยเลื่อม ดังนั้นตุตันคาเมนสามารถแต่งตัวดีใน afterworld ได้. "ทองหรูหรารีดบางและตัดออกและแขวนอยู่บน" เขากล่าว ชาวอียิปต์เคลือบทอง ในการหยุดการรอยขีดข่วนและชิป "สิ่งเหล่านี้เป็นเลื่อมแรก." โรอพยพไปยังยุโรปในยุคกลาง. ผมสีเข้ม ดวงตาสีเข้ม. โรยกย่องจากประเทศอินเดีย ยุโรปเข้าใจผิดคิดว่าพวกเขาสำหรับชาวอียิปต์ พวกเขาเรียกว่ายิปซี. ยิปซีสวมเลื่อม บนสายพาน บนเสื้อ "เหรียญยิปซี" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "พวกเขามาเป็นที่รู้จักเป็นเหรียญยิปซี และมันก็เป็นทองจริงทองแท้. "ยุโรปเกลียดยิปซี รักเหรียญยิปซี กษัตริย์ชาร์ลหกของฝรั่งเศสได้รับการว่าจ้างผู้ชนะทอง ที่จะชนะเลื่อม ฝรั่งเศสกฎหมายของลัทธิ 1294 ประกาศว่าเจ้าชายพระราชเท่านั้นที่สามารถสวมใส่แพรวพราวเย็บปักถักร้อย. Almanach des fabricans travaillant au matieres ศิลปวัตถุหรือเงิน, และคนละ Metaux. ไดเรกทอรีที่ตีพิมพ์ในปารีสในปี 1810 มันรวมถึงรายชื่อของช่างทองทำงาน เกือบพัน ท่ามกลางช่างเหล็ก: ". ผู้ผลิต Spangles" วันของพวกเขาถูกเลข นโปเลียนและกองทัพของเขาได้รวบรวมข้อมูลเพิ่งกลับมาจากอียิปต์ เขาต้องการพยายามที่จะตั้งรกรากมัน ล้มเหลว ทหารของเขากำลังอ่อนแอ เขาต้องการเลี้ยงพวกเขาผลิตภัณฑ์เสริมอาหารใหม่. เจลาตินมาจากซาก ต้มวัว ม้า รองเท้าเก่าทำงานมากเกินไป วุ้นขึ้นมา เจลาติน นโปเลียนหวังว่ามันจะดูแลความต้องการอาหารของกองทัพของเขา เขาเป็นคนที่ไม่ถูกต้อง มันเป็นโปรตีนบริสุทธิ์ ไม่มีวิตามิน มันมีความหมายอื่น. "รูปแบบแรกจากพลาสติกเป็นเจลาติน" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า เจลาตินฝรั่งเศสใช้เงินกระดาษ ช่างภาพใช้ในการพัฒนารูปถ่ายบนแผ่นเงิน แผ่นเจลาตินเคลือบสีเงินทำงานก็เช่นกันพวกเขาพบว่า. และชุดที่ออกแบบ พวกเขาพบว่าเจลาตินที่สามารถนำมารีดเป็นแผ่นเจาะกด electroplated. Voila-เลื่อม. "ในช่วงเศรษฐกิจตกต่ำครั้งใหญ่" นายลีเบอร์แมน "คนซื่อสัตย์." กล่าวว่าหนี้ที่ค้างชำระหนี้ของลูกค้าAlgy ของ 175 ดอลลาร์ . ลูกค้ามีเงินสดไม่ เขามีอย่างอื่น นายลีเบอร์แมนซีเนียร์ได้จ่ายในเลื่อม. "มันใช้เวลาสองรถแท็กซี่ไปส่งพวกเขา" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า. เลื่อมมีเจลาติน ทำในออสเตรีย ออสเตรียสโลวาเกีย-เหล่านี้เป็นเมืองหลวงของการผลิตเลื่อม "และสี" เขากล่าว "คมชัด." ย้อมเป็นผู้นำ. "เจลาตินละลายถ้ามันได้รับความร้อนมากเกินไป" เขากล่าว ลืมซักแห้ง ลืมรีดผ้า "ใครบางคนจะออกจากเสื้อผ้าใกล้กับเตาความร้อนก็จะละลาย." ความชื้นก็ไม่ดีขึ้น "ใครบางคนถูกจับในพายุฝนก็จะละลาย." เครื่องซักผ้าเลื่อมเหลว "เลื่อมต้นที่คุณไม่สามารถทำอะไรกับ" เขากล่าว "พวกเขาเพียงแค่มองที่สวยงาม คุณจะสามารถฟองน้ำเสื้อผ้าเล็ก ๆ น้อย ๆ ที่จะได้รับกลิ่นเหงื่อออก. "นักเต้นAlgy เลื่อม nighclub มาร์ดิกราส์ paraders ซอนญา Henie สวม Algy ในชุดน้ำแข็งฮอลลีวู้ดเธอ ตัวเลขการเดินทางครั้งแรกของการแสดงสเก็ต เล่นสเก็ตแรกที่จะเลื่อมกีฬา. "พ่อของฉันสอนตัวเองวิธีการเย็บเลื่อม" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "และเขาก็ประสบความสำเร็จมาก ถ้าคนที่จำเป็นเลื่อมพวกเขามองไปที่เขาจะได้รับมัน. "จากนั้นเลื่อมหายไป "ทุกอุปกรณ์ยุโรปแห้งขึ้นในสงครามโลกครั้งที่สอง" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า ตัวเขาเองทำหน้าที่ในต่างประเทศ ในอิตาลี. อาสาสมัคร. พ่อของเขามีความพยายาม "เขาจะต้องเรียนรู้วิธีการผลิตเลื่อมตัวเอง." Algy พยายามพลาสติกใหม่ "Eastman Kodak กำลังการผลิตอะซิเตทสำหรับหุ้นฟิล์ม" เขากล่าว "พลาสติกใส พวกเขาชุบมันในด้านใดด้านหนึ่งด้วยเงินจริง. "โกดักอะซิเตทที่กำหนดเองสำหรับ Algy "พวกเขาเคลือบสีเงินที่มีหมึกสีที่ชัดเจนของเราที่ต้องการ พวกเขาสีด้านอื่น ๆ เช่นกัน. "ผลที่ตามมาก็ยอดเยี่ยม "แสงจะทะลุสีตีเงินและสะท้อนกลับมา" เขากล่าว "เช่นเดียวกับที่คุณวาดกระจกกับยาทาเล็บ." ที่ยอดเยี่ยม แต่เปราะ "Acetate จะแตกเหมือนแก้ว ยากพลาสติกดีกว่าเลื่อมเป็นไปได้. "เมื่อสงครามถูกกว่านายลีเบอร์แมนไปทำงานให้กับพ่อของเขา "ผมรู้ว่าเลื่อม" เขากล่าว "ผมต้องการที่จะหาผลิตภัณฑ์ใหม่บาง." นาย ลีเบอร์แมนเริ่มการผลิตเครื่องแต่งกายสำหรับการแสดงบรอดเวย์ มันไม่ได้เลื่อนออกไป "ถ้าการแสดงที่ประสบความสำเร็จที่คุณได้จ่าย" เขากล่าว "ถ้าการแสดงเป็นความล้มเหลวคุณไม่ได้รับการชำระเงิน." Algy ทำเครื่องแต่งกายสำหรับ Shriners "เราทำเลื่อมมงกุฎ, เสื้อ, กางเกงขายาว" เขากล่าว Shriners สวม fezes "พวกเขาเข้ามาและการใช้จ่าย thou-" เขาหยุดตัวเอง เขาไม่ต้องการที่จะ snitch ใน Shriners. นาย ลีเบอร์แมนทำงานเกี่ยวกับแจ็กกี้กลีสันแสดง เขาทำเครื่องแต่งกายสำหรับ costars Gleason ของเดือนมิถุนายนแดนเซอร์เทย์เลอร์ "มีสิบสองหรือสิบหกนักเต้นได้" เขากล่าว "และเรามีการผลิตชุดของเครื่องแต่งกายสำหรับพวกเขาในแต่ละสัปดาห์." "นี่มันเป็นวันศุกร์" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "และแสดงเป็นคืนวันเสาร์และแจ๊คกี้ Gleason มาถึงสถานประกอบการ 'คุณไม่คาดหวังว่าสาว ๆ วิธีการเต้นในเหล่านี้หรือไม่ "เขากล่าว "พวกเขาจะทำลายทุกคอของพวกเขาที่พวกเขากำลังจะไปจับส้นเท้าของพวกเขา!" ฉันไปและเขาได้คู่ใหญ่ของกรรไกร "นายลีเบอร์แมนยังคง "สาว ๆ ทุกคนยืนอยู่ที่นั่นและเขาตัดสิบสองนิ้วออกจากกระโปรงเหล่านั้น." นายลีเบอร์แมนหัวเราะ เขาเป็น 79 ปี "ฉันมีความทรงจำระเบิด." "มหาวิทยาลัยเพอร์ดูออกมาพร้อมกับสาวของพวกเขาโกลเด้น" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า ในปี 1954 สาวโกลเด้นเป็นกระบอง-ปั่นให้ความสำคัญกับเกมฟุตบอล. "เธอสวมแรกทั้งหมดกว่าเครื่องแบบเลื่อม." ทำโดย Algy บริษัท มีชื่อใหม่ บริษัท Algy เต้นรำเครื่องแต่งกาย "กรรมการวงดนตรีจากทั่วประเทศเริ่มถาม" ไหนเครื่องแต่งกายที่มาจากไหน? "" Majorettes และวงดนตรีที่เดินกลายเป็นตลาดที่สำคัญ "บางส่วนของผลิตภัณฑ์ของเราได้ถูกทารุณกรรมชะมัด" เขากล่าว "พวกเขา [ลูกค้า] จะไปที่ขบวนแห่และนั่งอยู่บนพื้นหรือนั่งบนม้านั่งอัฒจันทร์ไม้อย่างหนัก พวกเขาสามารถได้รับพวกเขาสกปรกมาก. "เลื่อมพลาสติกเป็นhardier กว่าเลื่อมเจลาติน แต่ถึงกระนั้นพวกเขาสามารถละลายในดวงอาทิตย์ และทำให้เสื่อมเสียในสายฝน "เรามีจะได้รับรอบว่าในที่สุด" เขากล่าว "มันต้องใช้เวลาหลายปี เราทดลองด้วยวิธีการที่แตกต่างกัน สิ่งที่เราขึ้นมาเป็นแซนวิช. "ขนมปังMylar ของ ดูปองท์พัฒนา Mylar ในช่วงสงคราม ในการเปลี่ยนไนลอนในท่อของผู้หญิง "มันเลื่อมพลาสติกกับชิ้นส่วนของบางมากวัสดุที่ชัดเจนรอบ" นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า "สีเป็นจริงภายใน การป้องกัน. "มันจะอยู่รอดเครื่องซักผ้า ตั้งอยู่บนอ่อนโยน และเย็น "ผมเตือนคุณแม่ 'อย่าวางไว้ในแห้ง'" เขากล่าว "หรือเราจะมีเด็กผิดหวังมาก." ในปี 1970 นายลีเบอร์แมนขายโรงงานเลื่อม เขาย้ายไปอยู่ที่ฟลอริดา Algy มันกลายเป็น บริษัท แคตตาล็อก "เราลดขอบเขตของเรา" เขากล่าว "โลกที่แต่งกายเป็นใหญ่ดังนั้น เราจดจ่ออยู่กับการแต่งกายการบรรยายตัวเล็ก พื้นที่อื่น ๆ ที่เรามีความเข้มข้นอยู่ในวงดนตรีที่เดินสำหรับโรงเรียนมัธยมและวิทยาลัย. "" คณะกลองที่มีขนาดใหญ่มากในแคนาดา "ซูซานลีเบอร์แมนกอร์ดอนบอกฉัน นายลูกสาวของลีเบอร์แมน เธอและน้องสาวของเธอลอรี Godbout ทำงาน Algy เธอเข้าร่วมการสนทนา "คุณมีสองคณะกลองแข่งขันมากขึ้นมี และเรามีลูกค้าเต้นรำโรงเรียนในประเทศแคนาดา แต่ไม่มีทีมโรงเรียนมัธยม. "" สภาพอากาศของศัตรูใหญ่ที่สุดของเราในแคนาดา "นายลีเบอร์แมนกล่าวว่า เขาจะออกในปี 1999 เขายังคงมารอบ ๆ สำนักงาน "ผมไม่ได้รับความสุขมากกว่าที่ได้เห็นเด็ก ๆ เหล่านี้มารับเครื่องแต่งกายของพวกเขา" เขากล่าว "นาทีที่สาวน้อยสวมเครื่องแต่งกายนางฟ้าของเธอเธอเป็นนางฟ้า ฉันจะได้รับภาพถ่ายที่ดีที่สุดและตัวอักษร. "เลื่อมไม่ได้ทำด้วยเงินอีกต่อไป "เงินทำให้มัวหมอง" เขากล่าว "ในขณะที่อากาศได้ในรอบขอบ เหมือนกระจกของคุณเปลี่ยนเป็นสีดำรอบขอบ นอกจากนี้ยังมีค่าใช้จ่ายของเงินได้รับห้ามปราม. "เลื่อมใหม่มาเคลือบอลูมิเนียม "ความจริงของเรื่องก็คือว่าเลื่อมที่สุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชื่อของเลโอนาร์โด ดา วินชี โน้ตบุ๊ค มันเต็มไปด้วยความคิดในการประดิษฐ์ ที่ชื่นชอบของฉัน : เครื่องจักรสำหรับทำเลื่อม

มันเป็นระเบียบของรอก และคันโยก แผ่นสไลด์ทองลงบนโต๊ะ เจาะกดเจาะ เลื่อมวางในตะกร้าที่ด้านล่าง เศษทองนิ่ง

หรือบางสิ่งบางอย่างเช่นเดียวกับที่ มันไม่เคยถูกสร้างขึ้น แต่ฉันต้องพูดมันมีวิสัยทัศน์ในประวัติศาสตร์ของ sequins เลโอนาร์โด หนึ่ง

เฮอร์เบิร์ตลีเบอร์แมนครับ เขาอีก

เต้นระบำ shriners . ซอนย่าฮีนี่

นายลีเบอร์แมนคิวทั้งหมด เขาเย็บเลื่อม headdresses . คณะละครสัตว์ Ringling พี่น้องที่สั่งมา 2 .

นายลีเบอร์แมนผลิตเลื่อม . โรงงานเก่าของเขาในนิวยอร์กกลายเป็นเครื่องประดับล้านหกวัน แพรวพราว เป็นไวพจน์ของเลื่อม .

เขาเป็นผู้บุกเบิกการผลิตเลื่อมในสหรัฐอเมริกา เขาเป็นผู้บุกเบิกการใช้พลาสติกใน sequins เขาคิดค้นสายพันธุ์ใหม่ของเลื่อม . โดยการแก้ปัญหาที่ plagued เลื่อมพลาสติก ปัญหา : ดิน เขาแต่งเลื่อมซัก

ฉันโทรศัพท์ไปที่บ้านของเขาในฟลอริด้า พูดคุย sequins ประวัติความเป็นมาของ การทํา

วิธีการที่เขาสร้างประวัติศาสตร์เลื่อม

" พ่อเป็นศิลปิน " คุณลีเบอร์แมนกล่าวว่า " เขาทำ pennants พวกเขานำวิทยาลัยฟุตบอลเกม ในวันเหล่านั้น พวกเขาเป็นแบบ " คริสต์ทศวรรษ 1890 . พ่อวัยรุ่น

" บริษัทที่พ่อทำงานเริ่มปัก pennants ” เขากล่าว " พวกเขาสอนพ่อค้าเย็บปักถักร้อย มิสเตอร์ ลีเบอร์แมน ซีเนียร์ หลงไปเอง เป็น algy ตัดของบริษัท เขาได้งานสัญญา ถักได้เครื่องแต่งกายสตรี

" แล้วพวกเขาพบสุสานกษัตริย์ตุตันคาเมน . " tutmania เอาอเมริกา ออกแบบแฟชั่นออกแบบรองเท้าแตะกับไอซิส หัวเข็มขัด " เซอร์ " ชุดสีใน อียิปต์ ทองและสีดำ ร้านนิวยอร์กโฆษณาเสื้อฤดูหนาวอียิปต์กับ " ชนชั้นสูง " ปลอกคอ ปกเป็นกระรอก

เย็บปักถักร้อยธุรกิจไปได้สวย . algy ชุดปักด้วยลวดลายอียิปต์ สฟิงซ์ . scarabs .