Tuesday, April 17, 2007Traditional

Tuesday, April 17, 2007
Traditional regions
Thailand can be divided into five historical regions: Lanna Thai (northern Thailand), Isan (northeastern Thailand), the Central Plain, Pak Tai (southern Thailand), and west and southwest Thailand.
The people of the mountainous Lanna Thai speak a dialect of the Thai language called Kham Mu'ang, or Yuan in its written form, and follow Buddhist traditions more akin to those practiced in Myanmar. They also share a preference with the Lao-speaking Thai of northeastern Thailand and the people of Laos for glutinous rice as their staple food. The mountains of the north also are the home of many upland minority groups that have migrated from Myanmar, Laos, and southern China over the centuries.
The Isan region shares various linguistic, artistic, and religious traditions with Lanna Thai and the Lao across the Mekong River. The regional dialect is referred to as Lao or Isan, but most people can easily communicate in standard Thai. This region also had a history of relative autonomy until the late 18th century, which has helped to shape northeastern Thai identity.
The Central Plain, occupying most of the Chao Phraya basin, is the core cultural region, and its people (often called the Siamese) speak the national language—standard Thai, or Siamese. Historically, the Siamese followed a Buddhist tradition that has been more closely linked to that of the Khmer of Cambodia. Because of the plain's central position, population and economic activity are heavily concentrated there, especially in Bangkok, and industrial and commercial enterprises have grown faster there than elsewhere. This rapidly growing economic heartland continues to be a strong magnet, attracting people from the northeast and other places who are seeking greater economic and social opportunities.
The southeast, lying close to the sea, is an undulating and hilly region extending eastward from Bangkok to the Cambodian border. Sino-Thai, or Thai of Chinese descent, are a prominent segment of the regional population, their ancestors having originally settled there in the late l9th century to work on sugarcane plantations, in lumber mills, and as small merchants. There is also a significant number of people living along the border with Cambodia who speak Khmer or Khmer-related languages and follow distinctive traditions.
The southern Pak Thai region has a distinctive identity linked to the historical role of such towns as Nakhon Si Thammarat, once called Ligor. Because this background is related to the later Siamese kingdoms, the language and customs of Pak Thai are similar to those of the Siamese of central Thailand. The extreme south is inhabited by Malay-speaking Thai, most of whom are Muslim.
The west and southwest, consisting mostly of hilly to mountainous terrain adjoining the Myanmar border, are sparsely populated. The Karen from Myanmar often migrate and live within Thailand, clearing and cultivating uplands in a manner similar to the upland minorities of northern Thailand.
To cite this page: Encyclopædia Britannica

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วันอังคาร 17 เมษายน 2007
ภูมิภาคดั้งเดิม
ไทยสามารถแบ่งออกเป็น 5 ภูมิภาคประวัติศาสตร์: ล้านนาไทย (ภาคเหนือ), อิสาน (ไทยอีสาน), กลางล้วน ปากใต้ (ภาคใต้), และทางตะวันตก และตะวันตกเฉียงใต้ประเทศไทยได้
ชาวไทยล้านนาภูเขาพูดภาษาพื้นเมืองเรียกว่า Mu'ang คำ หยวนแบบเขียน ภาษาไทย และปฏิบัติตามพุทธประเพณีเพิ่มเติมเหมือนกับที่ปฏิบัติในประเทศพม่า พวกเขายังใช้ความสนใจกับไทยพูดลาวไทยอีสานและชาวลาวสำหรับข้าวเหนียวเป็นอาหารหลักของพวกเขา ภูเขาของภาคเหนือยังเป็นบ้านของกลุ่มชนกลุ่มน้อยค่อยมากที่ย้ายมาจากพม่า ลาว และจีนตอนใต้ผ่านศตวรรษ.
ในภาคอีสานร่วมประเพณีภาษาศาสตร์ ศิลปะ และศาสนาต่าง ๆ กับไทยล้านนาและลาวที่ข้ามแม่น้ำโขง ภาษาท้องถิ่นเรียกว่าเป็นลาวหรืออีสาน แต่คนส่วนใหญ่สามารถสื่อสารได้อย่างง่ายดายในภาษาไทยมาตรฐาน ภูมิภาคนี้ยังมีประวัติศาสตร์สัมพันธ์อิสระจนกระทั่งปลายศตวรรษที่ 18 ซึ่งได้ช่วยให้รูปร่างอีสานไทยเอกลักษณ์
เดอะเซ็นทรัลธรรมดา ครอบครองส่วนใหญ่ของลุ่มน้ำเจ้าพระยา เป็นพื้นที่ที่วัฒนธรรมหลัก และคน (มักจะเรียกว่าสยาม) พูดภาษาประจำชาติคือมาตรฐานไทย หรือสยาม ประวัติ สยามตามประเพณีชาวพุทธที่มีการเชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดมากขึ้นกับเขมรกัมพูชา เนื่องจากตำแหน่งราบ ประชากรและกิจกรรมทางเศรษฐกิจมีมากเข้มข้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งในกรุงเทพฯ และองค์กรอุตสาหกรรม และพาณิชย์ได้เติบโตมีเร็วกว่าอื่น ๆ ฮาร์ทแลนด์นี้เศรษฐกิจเติบโตอย่างรวดเร็วยังคงเป็นแม่เหล็กแรง ดึงดูดคนจากภาคอีสานและสถานอื่น ๆ ที่กำลังมากกว่าเศรษฐกิจ และสังคมโอกาส
ตะวันออกเฉียงใต้ อยู่ใกล้ทะเล เป็นลุ่ม ๆ ดอน ๆ และภูมิภาคฮิลลีขยายออกจากกรุงเทพไปชายแดนกัมพูชา ซิโน-ไทย หรือไทยเชื้อสายจีน มีส่วนเด่นของประชากรภูมิภาค บรรพบุรุษมีครั้งแรกแล้วมีในศตวรรษที่ l9th สายการทำงานในไร่อ้อย โรงงานผลิตไม้ และ เป็นร้านค้าขนาดเล็ก นอกจากนี้ยังมีจำนวนมากของคนที่อาศัยอยู่ตามแนวเส้นขอบกับกัมพูชาที่พูดภาษาเขมรหรือภาษาเขมรที่เกี่ยวข้อง และปฏิบัติตามประเพณีเด่น
ปากใต้ภูมิภาคไทยมีเอกลักษณ์โดดเด่นที่เชื่อมโยงกับบทบาททางประวัติศาสตร์ของเมืองเช่นเป็นนครศรีธรรมราช เรียกว่าลิกอร์ครั้ง เพราะเบื้องหลังนี้ เกี่ยวข้องกับสยามในภายหลังที่อาณาจักร ภาษาและประเพณีของไทยปากจะใกล้เคียงกับสยามของภาคกลาง ใต้มากจะอาศัยอยู่ โดยพูดมาเลย์ไทย ส่วนใหญ่ของผู้เป็นมุสลิม
ตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้ ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของฮิลลีไปป่าติดกับชายแดนพม่า เบาบางถูกเติมข้อมูล กะเหรี่ยงจากพม่ามักโยกย้าย และอาศัยอยู่ในประเทศไทย ล้าง และเพาะปลูกชายในลักษณะที่คล้ายกับคมิค่อยของภาคเหนือไทย
การหน้านี้: Encyclopædia Britannica

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อังคาร , 17 เมษายน 2007

แบบภูมิภาคในประเทศไทยสามารถแบ่งออกเป็นห้าภูมิภาคทางประวัติศาสตร์ล้านนา ( ภาคเหนือ , ภาคอีสาน ( ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ ) , ภาคกลาง , ปากใต้ ( ภาคใต้ ) และทางตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้ของประเทศไทย .
ผู้คนแห่งภูเขาล้านนาไทยพูดภาษาท้องถิ่นของภาษาไทย เรียกคำ mu'ang หรือหยวนในการเขียนและตามประเพณีพุทธมากขึ้นคล้ายกับผู้ที่ปฏิบัติในพม่า พวกเขายังแบ่งปันความชอบกับลาวพูดไทยในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และคนลาว สำหรับข้าวเหนียวเป็นอาหารหลักของพวกเขา ภูเขาทางตอนเหนือยังเป็นบ้านของหลายกลุ่มชนกลุ่มน้อยที่ดอนที่อพยพจากพม่า ลาว และจีนตอนใต้กว่าศตวรรษ
ภาคอีสานหุ้นต่างๆ ภาษา ศิลปะและประเพณีทางศาสนา กับ ล้านนา ไทย และลาว ข้ามแม่น้ำโขง ในภาษาถิ่นเรียกว่าลาวหรืออีสาน แต่คนส่วนใหญ่สามารถสื่อสารภาษาไทยมาตรฐาน ภาคนี้ก็มีประวัติของตนเองญาติจนถึงปลายศตวรรษที่ 18 ซึ่งได้ช่วยให้รูปร่างเอกลักษณ์อีสาน .
ที่ราบภาคกลางครอบครองมากที่สุดของเจ้าพระยา เป็นวัฒนธรรมหลักของภูมิภาคนี้ และประชาชน ( มักจะเรียกว่าสยาม ) พูดภาษามาตรฐานแห่งชาติไทย หรือสยาม . ในอดีตชาวสยามตามประเพณีของชาวพุทธที่ได้รับเพิ่มเติมที่เชื่อมโยงอย่างใกล้ชิดเพื่อที่ของเขมรกัมพูชา เพราะตำแหน่งกลางของธรรมดา ประชากรและกิจกรรมทางเศรษฐกิจเป็นอย่างมากเข้มข้นมีโดยเฉพาะในเขตกรุงเทพมหานคร และ บริษัท อุตสาหกรรมและการค้ามีการเติบโตเร็วมีมากกว่าที่อื่น นี้เติบโตอย่างรวดเร็วทางเศรษฐกิจฮาร์ทแลนด์ยังคงเป็นแม่เหล็กแรง ดึงดูดผู้คนจากภาคตะวันออกเฉียงเหนือ และสถานที่อื่น ๆที่กำลังมองหามากขึ้นโอกาสทางเศรษฐกิจและสังคม .
ตะวันออกเฉียงใต้ นอนใกล้ๆ ทะเลเป็นลูกคลื่นและเนินเขาเขตขยายไปทางตะวันออกจากกรุงเทพฯ ถึงชายแดนกัมพูชา ชิโน ไทย หรือ ไทย เชื้อสายจีน เป็นส่วนที่โดดเด่นของประชากรในภูมิภาค , บรรพบุรุษของพวกเขาที่มีแต่เดิมตั้งรกรากที่นั่นในศตวรรษที่ l9th ทำงานดึกในอ้อยในโรงงานแปรรูป และเป็นร้านค้าขนาดเล็กนอกจากนี้ยังมีจำนวนของประชาชนที่อาศัยอยู่ตามแนวชายแดนกับกัมพูชาที่พูดเขมรหรือเขมรที่เกี่ยวข้องกับภาษาและตามประเพณีที่โดดเด่น
ภาคใต้ปากไทยมีเอกลักษณ์ที่โดดเด่นกับบทบาททางประวัติศาสตร์ของเมือง เช่น นครศรีธรรมราช เคยเรียกลิกอร์ . เพราะพื้นหลังนี้เกี่ยวข้องกับราชอาณาจักรสยามต่อมาภาษาและประเพณีของปากไทยจะคล้ายคลึงกับของชาวสยามในภาคกลางของประเทศไทย สุดทางทิศใต้เป็นที่อาศัยอยู่โดยมาเลย์พูดไทย ซึ่งส่วนใหญ่เป็นมุสลิม .
ตะวันตกและตะวันตกเฉียงใต้ ประกอบด้วยส่วนใหญ่ของเนินเขาในภูมิประเทศที่เป็นภูเขาที่ติดกับชายแดนพม่า มีประชากรเบาบาง . ชาวกะเหรี่ยงจากพม่ามักจะโยกย้ายและอาศัยอยู่ในประเทศไทยและในการปลูกในลักษณะที่คล้ายกับไร่ชนกลุ่มน้อยทางภาคเหนือของประเทศไทย
อ้างอิงหน้านี้ : สารานุกรมบริตานิกา