The state of fiscal policy is usual

The state of fiscal policy is usually summarized by looking at the difference between what the government pays out and what it takes in that is, the government deficit. Fiscal policy is said to be tight or contractionary when revenue is higher than spending (the government budget is in surplus) and loose or expansionary when spending is higher than revenue (the budget is in deficit). Often the focus is not on the level of the deficit, but on the change in the deficit. The most immediate impact of fiscal policy is to change the aggregate demand for goods and service. A fiscal expansion, for example, raises aggregate demand through one of two channels. First, if the government increases purchases but keeps taxes the same, it increases demand directly. Second, if the government cuts taxes or increases transfer payments, people’s disposable income rises, and they will spend more on consumption. This rise in consumption will, in turn, raise aggregate demand.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มักจะมีสรุปสถานะของนโยบายทางการเงิน โดยดูที่ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่รัฐบาลจ่ายออก และมันใช้เวลาที่ เป็น ขาดดุลของรัฐบาล นโยบายทางการเงินว่า จะแน่น หรือ contractionary เมื่อรายได้สูงกว่าค่าใช้จ่าย (งบประมาณของรัฐบาลเป็นส่วนเกิน) และหลวม หรือคลังขยายตัวเมื่อใช้จ่ายสูงกว่ารายได้ (งบประมาณจะติด) มักจะเน้นเป็น ในระดับของดุลไม่ แต่ การเปลี่ยนแปลงในดุล ผลกระทบของนโยบายทางการเงินมากเป็นการ เปลี่ยนแปลงอุปสงค์รวมสำหรับสินค้าและบริการ การขยายตัวทางการเงิน เช่น เพิ่มอุปสงค์มวลรวมผ่านสองช่องทางหนึ่ง ก่อน ถ้ารัฐบาลเพิ่มซื้อ แต่เก็บภาษีเหมือนกัน มันเพิ่มความต้องการโดยตรง สอง ถ้ารัฐบาลลดภาษี หรือเพิ่มโอนชำระเงิน รายได้ประชาชนเพิ่มขึ้น และพวกเขาจะใช้จ่ายเพิ่มเติมเกี่ยวกับปริมาณการใช้ นี้เพิ่มขึ้นในปริมาณการใช้จะ จะ เพิ่มอุปสงค์มวลรวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รัฐของนโยบายการคลังมักจะสรุปได้โดยดูที่ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่รัฐบาลจ่ายออกและสิ่งที่จะใช้เวลาในการที่เป็นผู้ขาดดุลของรัฐบาล นโยบายการคลังกล่าวจะแน่นหรือหดตัวเมื่อมีรายได้สูงกว่าค่าใช้จ่าย (งบประมาณของรัฐบาลที่อยู่ในส่วนเกิน) และหลวมหรือขยายตัวเมื่อใช้จ่ายสูงกว่ารายได้ (งบประมาณที่ขาดดุล) มักจะโฟกัสไม่ได้อยู่ในระดับของการขาดดุล แต่การเปลี่ยนแปลงการขาดดุล ผลกระทบทันทีส่วนใหญ่ของนโยบายการคลังคือการเปลี่ยนอุปสงค์รวมค่าสินค้าและบริการ ขยายตัวทางการคลังเช่นเพิ่มอุปสงค์รวมผ่านทางหนึ่งของสองช่องทาง ขั้นแรกหากรัฐบาลเพิ่มการซื้อสินค้า แต่เก็บภาษีเดียวกันก็มีความต้องการเพิ่มขึ้นโดยตรง ประการที่สองถ้ารัฐบาลลดภาษีหรือเพิ่มการชำระเงินโอนของผู้คนที่เพิ่มขึ้นรายได้ทิ้งและพวกเขาจะใช้จ่ายมากขึ้นในการบริโภค การเพิ่มขึ้นของการบริโภคนี้ในที่สุดก็จะเพิ่มอุปสงค์รวม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รัฐนโยบายการคลังมักจะสรุปได้โดยดูที่ความแตกต่างระหว่างสิ่งที่รัฐบาลจ่ายให้ และสิ่งที่ใช้ในที่ รัฐบาลขาดดุล นโยบายการคลัง กล่าวว่า จะแน่น หรือ contractionary เมื่อรายได้สูงกว่าค่าใช้จ่าย ( งบประมาณของรัฐอยู่ในส่วนเกิน ) และหลวมหรือขยายตัวเมื่อใช้จ่ายสูงกว่ารายได้ ( งบประมาณขาดดุล )มักจะมุ่งเน้นไม่ได้อยู่ในระดับของการขาดดุล แต่การเปลี่ยนแปลงในการขาดดุล ผลกระทบของนโยบายการคลังทันทีมากที่สุดคือการเปลี่ยนแปลงอุปสงค์สำหรับสินค้าและบริการ การ การคลัง เช่น เพิ่มอุปสงค์รวมผ่านสองช่องทาง ก่อน ถ้ารัฐบาลเพิ่มภาษีซื้อแต่ยังคงเหมือนเดิม การเพิ่มอุปสงค์โดยตรง ประการที่สองถ้าตัดภาษีรัฐบาล หรือเพิ่มเงินโอนของผู้คน , รายได้ทิ้งที่เพิ่มขึ้นและพวกเขาจะใช้จ่ายมากขึ้นในการบริโภค เพิ่มขึ้นในการบริโภค จะ จะ เพิ่มอุปสงค์ .