As I walk on stage, I smile and wav

As I walk on stage, I smile and wave at the crowds of people there. I keep forgetting that I'm no longer a part of Shuang Zi. I started to sing my part of Sleep Talking with the Nuest members when all of a sudden I felt like everything was blacking out. I suddenly feel a warm liquid run down my head as I collapse onto the floor. All I remember seeing is Aron and Baekho hovering over me, almost crying as the paramedics shock me.
------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------
My name is Fu Long Fei. Born on May 21, 1988. I debuted in May 2012 along with my bandmate Leo. We were a C-Pop duo named Shuang Zi. We weren't that big but our fans sure loved us. Performing on stage was one of the things I loved most. I sometimes would wonder what it would've been like if I hadn't become an idol. I think I would've just quit on life in general.
One evening, I got a phonecall while in the studio with Leo. It was the manager from Pledis Entertainment. He had told me to pack my things because my company had decided to send me in for rehearsals to see if I was fit to become a new member for Nuest-M. I've heard of Nuest and always found their music to be intriguing. The next day, I left.
As I approached Pledis Ent., I was welcomed by these beautiful girls. After School to be exact. Lizzy and Nana were cute as always. Haha not saying that I have a crush on them or anything. Anyways, as I walk in, I feel daggers being shot at me. I turn and face the blonde guy who's leaning against the wall.
"Hello..." I say shyly as I bow.
He just stares at me, rolling his eyes and leaves.
Geez, so much for a warm welcome. . .I think.
I walk in, looking around like a lost puppy until the manager spots me. He tells me to go into the choreography room and I do. As I walk in, I'm suddenly the only thing everyone focuses on. Everyone kept asking me questions and questions. I didn't know how to respond. All I could do was smile and say "Annyeonghaseyo! Fu Long Fei, Jason imnida!"
I learned a little bit of korean just to speak to them although I'm sure that they speak mandarin just fine.
We practiced one of the numbers, Sleep Talking, for three hours straight. I wasn't exhausted but I felt like I wasn't welcomed. We took a break and I walked to a corner to eat alone. I sigh when I realize that I had forgotten my own food. I rub my stomach, anxious for someone to just come over and feed me. And to my surprise, one of the members kneels down and stuffs a rice cake into my mouth.
"G-gomawo~" I smile.
"I'm Kang Dongho! Otherwise known as Baekho" he says and sits down next to me.
I stay silent for most of the time as he just welcomes me openly. We both suddenly started talking, A LOT. He made me feel welcomed. He's a really sweet and down to earth guy. He reminds me of a giant teddy bear rather than a white tiger.
Practice had finally ended and the others had left. I finally turned off the lights and was about to head out until I was shoved to the wall.
"Move. You're in the way . . ." growled the blonde.
I fell to my knees and sighed. I stayed there as I looked down at myself and decided to go back into the practice room.
I turned on the lights and stood in front of the mirrors that surrounded the left side of the room.
What's wrong with me? Is there something wrong with my appearance? I pondered.
I look back down and hide my face into my hands. I start to cry then and there. I then decided, maybe I should just go home. . .

-----------------------------------------------------------------

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ขณะที่ฉันเดินบนเวที ฉันยิ้ม และคลื่นที่ชุมชนมี ฉันให้ลืมว่า ฉันไม่เป็นส่วนหนึ่งของซิเฮาชวง ผมเริ่มร้องเพลงส่วนหนึ่งของฉันของนอนพูดคุยกับสมาชิก Nuest เมื่อจู่ ๆ ผมรู้สึกเหมือนทุกสิ่งถูก blacking ออก ผมก็รู้สึกใช้น้ำอุ่นลงหัวของฉันเป็นฉันยุบลงบนพื้น สิ่งที่ผมจำได้ว่า เห็นคือ Aron และ Baekho ฉัน เกือบร้องไห้เป็นพยาการช็อคผมเลื่อนไปเหนือ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ชื่อของฉันคือ เฟย ยาว ฟู เกิดบน 21 พฤษภาคม 1988 ฉันออกมาพฤษภาคม 2555 พร้อมกับเล bandmate ของฉัน Duo C-ป็อปที่ชื่อซิเฮาชวงได้ เราไม่ว่า แต่แฟนของเราแน่ใจว่ารักเรา ดำเนินการในขั้นหนึ่งในสิ่งที่ฉันรักมากที่สุด บางครั้งผมจะสงสัยอะไรก็จะได้รับเช่นถ้าฉันไม่ได้เป็นไอดอล ฉันคิดว่า ฉันจะได้เพียงออกจากชีวิตโดยทั่วไปตอนเย็นหนึ่ง ฉันได้โทรศัพท์นี้โดยอ้างในสตูดิโอกับลีโอ ผู้จัดการจาก Pledis บันเทิงได้ เขาได้บอกผมแพ็คสิ่งของฉันเนื่องจากบริษัทได้ตัดสินใจที่จะส่งฉันใน rehearsals ดูถ้าฉันได้พอดีเป็น สมาชิกใหม่สำหรับ Nuest M ผมเคยได้ยิน Nuest และพบเสมอเพลงจะน่า ในวันถัดไป ทิ้งเป็นผมเวลาเอนท์ Pledis. ฉันถูกต้อนรับ โดยเหล่าสาวสวย หลังจากที่โรงเรียนให้แน่นอน Nana และ Lizzy ได้น่ารักเช่นเคย ฮาฮาที่ไม่บอกว่า ที่ฉันมีความสนใจในพวกเขาหรืออะไร อย่างไรก็ตาม ขณะที่ฉันเดินใน ฉันรู้สึกมีดเหน็บที่ถูกยิงที่ผม เปิด และหน้าคนสีบลอนด์ที่พิงกำแพง"...สวัสดี" ผมบอกว่า shyly เป็นฉันโบว์เขาเพียง stares ที่ฉัน ตาของเขาและใบไม้Geez ที่อบอุ่นมากขึ้น ฉันคิดว่าฉันเดิน ดูรอบ ๆ เช่นสุนัขสูญหายจนกว่าตัวจัดการจุดฉัน เขาบอกให้ผมไปในห้องออกแบบท่าเต้น และทำ ขณะที่ฉันเดินใน ฉันทันใดนั้นสิ่งเดียวที่ทุกคนเน้น ทุกคนยังคงถามผมคำถามและคำถาม ฉันไม่ทราบวิธีการตอบสนอง ทั้งหมดผมไม่ได้ยิ้ม และพูดว่า "Annyeonghaseyo ฟูนานเฟย Jason imnida "ฉันเรียนภาษาเกาหลีเพื่อพูดคุยกับพวกเขาแต่ฉันแน่ใจว่า พวกเขาพูดภาษาจีนกลางได้เล็กน้อยเราฝึกฝนหนึ่งหมายเลข นอน พูดตรงเวลา 3 ชั่วโมง ไม่ค่อยเหนื่อย แต่เหมือนไม่ค่อยยินดี เราจึงหยุดพัก และฉันเดินไปมุมกินคนเดียว ฉันถอนหายใจเมื่อฉันตระหนักว่า ฉันลืมอาหารของฉันเอง ฉันถูฉันท้อง พะวงเพียงมา และเลี้ยงผม และแปลกใจของฉัน หนึ่งในสมาชิกคุกเข่าลงลง และ stuffs เค้กข้าวเข้าไปในปากของฉัน" G-gomawo ~ " ฉันยิ้ม"ฉัน Kang Dongho เขาหรือที่เรียกว่า Baekho"กล่าวว่า กอยู่ลงข้างฉันฉันเงียบสำหรับส่วนมากของเวลาอยู่กับเขาเพียงต้อนรับผมอย่างเปิดเผย เราทั้งสองก็เริ่มพูดคุย มาก เขาทำให้ฉันรู้สึกยินดี เขาเป็นผู้ชายจริง ๆ หวาน และลงสู่พื้นดิน เขาจะแจ้งเตือนฉันของตุ๊กตาหมียักษ์มากกว่าเสือขาว ปฏิบัติสุดท้ายสิ้นสุดลง และอื่น ๆ ได้จากไป ผมก็ปิดไฟ และกำลังจะออกจนกว่าฉันถูก shoved กับผนัง"ย้าย คุณแบบ... . " growled บลอนด์ผมให้หัวเข่าของฉัน และถอนหายใจ น้ำมีเป็นมองลงที่ตัวเอง และว่าสมควรที่จะกลับไปที่ห้องปฏิบัติการเปิดไฟ และยืนอยู่หน้ากระจกที่ด้านซ้ายของห้องมีอะไรผิดกับฉัน มีบางอย่างผิดปกติกับลักษณะของฉัน ผม ponderedกลับไปดู และซ่อนใบหน้าของฉันฉัน ฉันเริ่มร้องไห้นั้น ฉันแล้วตัดสินใจ บางทีฉันควรเพียงแค่กลับบ้าน -----------------------------------------------------------------

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ขณะที่ผมเดินอยู่บนเวทีผมยิ้มและคลื่นที่ฝูงชนของคนที่นั่น ฉันให้ลืมไปว่าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของ Shuang Zi ผมเริ่มที่จะร้องเพลงในส่วนของการนอนหลับการพูดคุยกับสมาชิก Nuest เมื่อทั้งหมดในทันทีที่ฉันรู้สึกเหมือนทุกอย่างถูกขัดออก ผมก็รู้สึกอบอุ่นของเหลววิ่งลงไปที่หัวของฉันเป็นฉันยุบลงบนพื้น ทั้งหมดที่ฉันจำได้ว่าเห็นเป็นแอรอนและแบคโฮโฉบเหนือผมเกือบร้องไห้เป็นช็อตแพทย์ ชื่อ Fu ยาวเฟ เกิดเมื่อวันที่ 21 พฤษภาคม 1988 ผมออกมาพฤษภาคม 2012 พร้อมกับเพื่อนร่วมวงสิงห์ของฉัน เราเป็นคู่ C-Pop ชื่อ Shuang Zi เราไม่ว่าใหญ่ แต่แฟน ๆ ของเราแน่ใจว่ารักเรา การแสดงบนเวทีเป็นหนึ่งในสิ่งที่ผมรักมากที่สุด บางครั้งผมจะสงสัยว่ามันจะได้รับเช่นถ้าผมไม่ได้กลายเป็นไอดอล ผมคิดว่าผมจะได้เลิกเพียง แต่ในชีวิตในทั่วไป. เย็นวันหนึ่งผมได้ phonecall ขณะที่อยู่ในสตูดิโอกับลีโอ มันเป็นผู้จัดการจาก Pledis ความบันเทิง เขาบอกผมว่าสิ่งที่จะแพ็คของฉันเพราะ บริษัท ของฉันได้ตัดสินใจที่จะส่งฉันในการฝึกซ้อมเพื่อดูว่าผมก็พอดีกับที่จะเป็นสมาชิกใหม่สำหรับ Nuest-M ผมเคยได้ยินของ Nuest และมักจะพบว่าเพลงของพวกเขาจะเป็นที่น่าสนใจ วันรุ่งขึ้นผมออก. ขณะที่ผมเดินเข้ามาใกล้ Pledis Ent. ผมได้รับการต้อนรับจากสาวสวยเหล่านี้ After School เป็นที่แน่นอน ลิซซี่และนานาน่ารักเช่นเคย ฮ่า ๆ ไม่ได้บอกว่าผมมีความสนใจเกี่ยวกับพวกเขาหรืออะไร Anyways ที่ผมเดินไปในผมรู้สึกมีดถูกยิงมาที่ผม ผมเปิดและใบหน้าคนที่แต่งตัวประหลาดสีบลอนด์ผู้ที่ยืนพิงผนัง. "สวัสดีครับ ... " ผมบอกว่าอายเป็นฉันน้อม. เขาก็จ้องมองมาที่ฉันกลิ้งตาและใบของเขา. Geez มากสำหรับการต้อนรับอย่างอบอุ่น . คิด .I. ฉันเดินในมองไปรอบ ๆ เหมือนลูกสุนัขที่หายไปจนผู้จัดการจุดฉัน เขาบอกให้ผมไปเข้ามาในห้องออกแบบท่าเต้นและที่ฉันทำ ขณะที่ผมเดินไปในผมก็เป็นสิ่งเดียวที่ทุกคนมุ่งเน้นไปที่ ทุกคนเก็บไว้ขอให้ฉันคำถามและคำถาม ผมไม่ทราบวิธีการตอบสนอง ทั้งหมดที่ผมทำได้ก็คือรอยยิ้มและพูดว่า "Annyeonghaseyo! Fu ยาวเฟเจสัน imnida!" ผมได้เรียนรู้นิด ๆ หน่อย ๆ ของเกาหลีเพียงเพื่อพูดคุยกับพวกเขาแม้ว่าฉันแน่ใจว่าพวกเขาพูดภาษาจีนกลางได้ดี. เราได้รับการฝึกฝนอย่างใดอย่างหนึ่งของตัวเลข การนอนหลับการพูดคุยเป็นเวลาสามชั่วโมงตรง ผมไม่ได้หมด แต่ฉันรู้สึกเหมือนฉันไม่ได้รับการต้อนรับ เราเอาหยุดพักและฉันเดินไปที่มุมที่จะกินคนเดียว ผมถอนหายใจเมื่อฉันรู้ว่าฉันได้ลืมอาหารของตัวเอง ผมถูท้องของฉันกังวลสำหรับคนที่จะมาเพียงแค่กว่าและกินฉัน และแปลกใจของฉันเป็นหนึ่งในสมาชิกคุกเข่าลงและยัดเค้กข้าวเข้าไปในปากของฉัน. "G-gomawo ~" ฉันยิ้ม. "ผมคังดงโฮ! หรือที่เรียกว่าแบคโฮ" เขากล่าวและนั่งลงข้างๆฉันผมอยู่เงียบมากที่สุดในเวลาที่เขาก็ต้อนรับผมอย่างเปิดเผย เราทั้งสองก็เริ่มพูดมาก เขาทำให้ฉันรู้สึกยินดี เขาเป็นคนที่หวานจริงๆและลงไปคนแผ่นดิน เขาทำให้ผมนึกถึงยักษ์ตุ๊กตาหมีมากกว่าเสือขาว. ปฏิบัติได้สิ้นสุดลงในที่สุดและคนอื่น ๆ ได้ทิ้ง ในที่สุดผมก็ปิดไฟและกำลังจะมุ่งหน้าออกจนกว่าฉันจะถูกผลักไปที่ผนัง. "ย้าย. คุณอยู่ในทาง..." สีบลอนด์คำราม. ฉันตกหลุมไปที่หัวเข่าของฉันและถอนหายใจ ผมอยู่ที่นั่นเป็นฉันมองลงไปที่ตัวเองและตัดสินใจที่จะไปกลับเข้ามาในห้องซ้อม. ผมเปิดไฟและยืนอยู่หน้ากระจกที่ล้อมรอบด้านซ้ายของห้อง. มีอะไรผิดปกติกับผมได้ไหม มีสิ่งผิดปกติกับการปรากฏตัวของฉันได้อย่างไร ผมครุ่นคิด. ผมมองย้อนกลับไปลงและซ่อนหน้าของเราไปอยู่ในมือของฉัน ผมเริ่มที่จะร้องไห้แล้วและมี จากนั้นผมก็ตัดสินใจที่บางทีฉันก็ควรจะกลับบ้าน . . ------------------------------------------------- ----------------

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ฉันเดินขึ้นไปบนเวที ฉันยิ้มและโบกมือให้ฝูงชนของผู้คนที่นั่น ฉันลืมไปว่าผมไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งของซวงจื่อ . ฉันเริ่มร้องท่อนของผมนอนพูดกับสมาชิก nuest เมื่อจู่ ๆ ผมรู้สึกเหมือนกับว่า ทุกอย่างมันสลบไป ฉันก็รู้สึกถึงของเหลวอุ่นไหลลงหัวของฉันเป็นฉันล้มลงบนพื้น ทั้งหมดที่ผมจำได้ว่าเห็นเป็นรอน แบคโฮและโฉบเหนือชั้นเกือบร้องไห้ตามแพทย์ช็อกผม

ฉันชื่อ ------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------ ฟู่หลงเฟย เกิดวันที่ 21 พฤษภาคม 2531 ฉันเดบิวท์ในเดือนพฤษภาคม 2012 พร้อมกับ bandmate ของฉัน ลีโอ เราเป็น c-pop ดูโอชื่อซวงจื่อ .เราไม่ได้ว่าใหญ่ แต่แฟนเราว่าชอบเรา การแสดงบนเวที ก็เป็นหนึ่งในสิ่งที่ฉันรักมากที่สุด . บางครั้งผมก็สงสัยว่ามันคงจะชอบ ถ้าผมไม่ได้เป็นไอดอล ฉันคิดว่าฉันจะเลิกชีวิตในทั่วไป .
ในเย็นวันหนึ่ง ฉันได้รับโทรศัพท์ในขณะที่ในสตูดิโอกับลีโอ มันเป็นผู้จัดการที่ pledis ความบันเทิงเขาบอกให้ฉันเก็บของ เพราะบริษัทผมได้ตัดสินใจที่จะส่งฉันในการฝึกซ้อมเพื่อดูว่าฉันเหมาะที่จะกลายเป็นสมาชิกใหม่ของ nuest-m. ฉันได้ยิน nuest และมักจะพบเพลงของพวกเขาจะน่าสนใจมาก วันถัดไป , ฉันซ้าย .
ขณะที่ผมเข้าหา pledis ent ผมก็ยินดี โดยสาวสวย หลังเลิกเรียนได้แน่นอน ลิซซี่และนานาน่ารักเสมอฮ่าๆ ไม่ได้ว่า ฉันมีความสนใจในพวกเขาหรืออะไร ยังไงก็ตาม ผมเดินเข้าไป ผมรู้สึกว่า กริชถูกยิงฉัน ฉันเปิดและหน้าสีบลอนด์คนที่พิงกำแพง .
" สวัสดี . . . . . . . " ฉันพูดอย่างอายๆ ฉันก้ม .
เขาแค่จ้องฉันรีดตาของเขาและใบ .
เฮ้อ มาก สำหรับการต้อนรับที่อบอุ่น . . . . . ฉันคิดว่า .
ฉันเดินเข้ามา มองไปรอบๆเหมือนลูกหมาหลงทางจนผู้จัดการจุดฉันเขาบอกให้ฉันเข้าไปในห้องและการเต้นที่ผมทำ ฉันเดินเข้าไป ฉันก็ สิ่งเดียวที่ทุกคนมุ่งเน้น ทุกคนถามแต่คำถามและคำถาม ฉันไม่รู้จะตอบอย่างไรดี ผมทำได้แค่ยิ้ม และบอกว่า " annyeonghaseyo ! ฟู่หลงเฟย เจสัน imnida ! "
ฉันเรียนนิดหน่อยภาษาเกาหลีก็พูดกับพวกเขาแม้ว่าฉันแน่ใจว่าพวกเขาพูดภาษาจีนกลางได้ดี
เราฝึกหนึ่งในตัวเลข นอนคุยกัน สามชั่วโมง ผมไม่เหนื่อย แต่ผมรู้สึกเหมือนผมไม่ได้ยินดี เราจึงหยุดพักและฉันเดินมาถึงมุมกินคนเดียว ผมถอนหายใจเมื่อฉันตระหนักว่าฉันได้ลืมอาหารของฉันเอง ฉันลูบท้อง กังวล สำหรับคนที่จะมาป้อนผม และเพื่อความประหลาดใจของฉัน , หนึ่งในสมาชิกคุกเข่าและ stuffs เป็นเค้กข้าวเข้าไปในปากของฉัน .
" g-gomawo ~ " ฉันยิ้ม .
" ฉัน คัง ดงโฮ ! หรือที่เรียกว่าแบคโฮ " เขาพูดและนั่งลงข้างๆฉัน ฉันเงียบ
สำหรับส่วนมากของเวลาที่เขาต้อนรับฉันอย่างเปิดเผย เราทั้งคู่ก็เริ่มพูดเยอะมาก เขาทำให้ผมรู้สึกยินดี เขาหวานจริงๆและลงเพื่อแผ่นดินจริงๆ เขาทำให้ฉันนึกถึง ตุ๊กตาหมียักษ์มากกว่า เสือสีขาว
ซ้อม สุดท้าย ก็สิ้นสุดกับคนอื่นไปแล้วในที่สุดผมก็ปิดไฟ และกำลังจะออกไป จนกว่าจะถูกผลักไปที่กำแพง
" ย้าย คุณกำลังอยู่ในทาง . . . . . . . " ร้องผมบลอนด์
ฉันล้มลงกับหัวเข่าของฉันและถอนใจ ผมอยู่ที่นั่น ผมก้มลงมองตัวเอง และตัดสินใจที่จะกลับไปที่ห้องซ้อม
ฉันเปิดไฟและยืนอยู่หน้ากระจกที่ล้อมด้านซ้ายของห้อง
เกิดอะไรขึ้นกับฉัน ?