Leon Battista Alberti (1404-72) who

Leon Battista Alberti (1404-72) who was the first, consciously and completely, to carry out the new ideals. In his De re aedificatoria (1485) he defined what seemed to him to be the essential of architecture: 'The harmonious unity of every part, combined in such a way that nothing can be added, subtracted, or altered, that is not for the worse.' The facade of the Palazzo Rucellai in Florence (1446-51), with its perfect harmony and proportion, exemplifies this maxim; so do his churches, S. Andrea and S. Sebastiano at Mantua, S. Francesco at Rimini (usually known as the Tempio Malatestiana), and S. Maria Novella at Florence.

In the churches built by Alberti and other architects in the late fifteenth and very early sixteenth centuries, there is a frequent use of the Greek cross plan that is to say, a cross with equal arms, as opposed to a Latin cross in which one arm, the nave, is longer than the other three. This is another instance of the early Renaissance conception of space, with its ideals of clarity, lucidity and order, and its idea of a building as something as unified and harmoniously proportioned as a crystal.

Florence was the centre of the early Renaissance, but about the turn of the century the centre moved to Rome, where all the great architects of the High Renaissance, Donato Bramante, Raphael, Michelangelo and Peruzzi, none of them Roman by birth, gravitated.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ลีออน (1404-72) ที่เป็นครั้งแรก สมบูรณ์ และมีสติเพื่ออุดมคติใหม่ ในเขาเด re aedificatoria (1485) เขากำหนดสิ่งที่ดูเหมือนเขาจะ จำเป็นสถาปัตยกรรม: 'สามัคคีสามัคคีของทุกส่วน รวมในลักษณะว่า ไม่มีอะไรสามารถเพิ่ม ลบ หรือการเปลี่ยน แปลง ที่จะไม่ให้แย่ลง ' ด้านหน้าของไม่พาลาซโซในฟลอเรนซ์ (1446-51), สมบูรณ์แบบและสัดส่วน เกียรติแม็กนี้ เพื่อ ทำของเขาโบสถ์ S. Andrea และปา Sebastiano ที่มานตัว S. ฟรานเชสในริมินี (มักจะเรียกว่า Tempio Malatestiana), และ S. เวลลาที่ฟลอเรนซ์ในโบสถ์สร้างขึ้น โดย Alberti และสถาปนิกอื่นในปลายเดือนสิบห้า และศตวรรษที่สิบหกต้นมาก มีการใช้ข้ามกรีกวางแผนกล่าวคือ ข้ามกับแขนเท่ากัน ตรงข้ามกับข้ามละตินซึ่งแขนข้างหนึ่ง บูชา มีความยาวมากกว่าอีกสาม อินสแตนซ์อื่นของเรอเนสซองซ์คิดต้นพื้นที่ อุดมคติของความคมชัด ความสว่าง และสั่งซื้อ และความคิดของอาคารเป็นสิ่งเดียว และสัดส่วนอย่างกลมกลืนเป็นคริสตัลอยู่ฟลอเรนซ์เป็นศูนย์กลางของต้น แต่เกี่ยวกับการเปลี่ยนศตวรรษ กลางย้ายไปโรม ที่ดีสถาปนิกของศิลปวิทยา โดนารามันเต ราฟาเอล Michelangelo และ Peruzzi ไม่มีโรมัน โดยกำเนิด gravitated

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ลีออนแบตติสอัลเบอร์ (1404-1472) ซึ่งเป็นครั้งแรกที่รู้ตัวและสมบูรณ์เพื่อดำเนินการอุดมคติใหม่ ในของเขาอีกครั้ง aedificatoria (1485) เขากำหนดสิ่งที่ดูเหมือนว่าเขาจะเป็นที่สำคัญของสถาปัตยกรรม: 'เอกภาพความสามัคคีของทุกส่วนรวมกันในลักษณะที่ไม่มีอะไรสามารถเพิ่มลบออกหรือการเปลี่ยนแปลงที่เป็นไม่ได้สำหรับ ที่เลวร้ายยิ่ง. ซุ้มของ Palazzo Rucellai ในฟลอเรนซ์ (1446-1451) โดยมีความสามัคคีที่สมบูรณ์และสัดส่วนโรมรัน Maxim นี้ เพื่อทำคริสตจักรของเขาเอเดรียและเอสเตียที่คลุมเอสฟรานที่ริมินี (รู้จักกันมักจะเป็น Tempio Malatestiana) และเอสมาเรียโนเวลลาที่ฟลอเรนซ์.

ในคริสตจักรที่สร้างขึ้นโดยอัลเบอร์และสถาปนิกคนอื่น ๆ ในช่วงปลายที่สิบห้า และมากในช่วงต้นศตวรรษที่สิบหกมีการใช้งานบ่อยของแผนกรีกข้ามกล่าวคือข้ามด้วยอาวุธเท่ากันเมื่อเทียบกับข้ามละตินซึ่งเป็นหนึ่งในแขนวิหารเป็นเวลานานกว่าคนอื่นอีกสาม นี่คือตัวอย่างของความคิดเรเนซองส์ในช่วงต้นของพื้นที่อื่นที่มีอุดมการณ์ของความคมชัดความสว่างและความสงบเรียบร้อยและความคิดของอาคารเป็นสิ่งที่เป็นแบบครบวงจรและสัดส่วนเป็นคริสตัลกลมกลืน.

ฟลอเรนซ์เป็นศูนย์กลางของต้นยุคฟื้นฟูศิลปวิทยา แต่เกี่ยวกับ หันของศตวรรษที่ศูนย์ย้ายไปกรุงโรมที่ทุกสถาปนิกที่ดีของศิลปวิทยาสูง, Donato Bramante ราฟาเอลเกลันเจโลและ Peruzzi ไม่มีของพวกเขาโรมันโดยกำเนิดโน้มเอียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บุคคลจากรัฐมหาราษฏระ ( 1404-72 ) ที่แรกคือ consciously และสมบูรณ์ เพื่อดำเนินการอุดมการณ์ใหม่ ใน Re aedificatoria เดอ ( 1347 ) เขากำหนดสิ่งที่ดูเหมือนเขาเป็นสำคัญของสถาปัตยกรรม : " ความสามัคคีความสามัคคีของทุกส่วน รวมในลักษณะที่ไม่มีอะไรสามารถเพิ่ม ลบ หรือเปลี่ยนไป มันไม่แย่กว่า " ซุ้มของ Palazzo rucellai ในฟลอเรนซ์ ( 1446-51 ) ด้วยความสมบูรณ์แบบของความสามัคคีและสัดส่วนเป็นตัวอย่างภาษิตนี้ ดังนั้น โบสถ์ของเขา เอส แอนเดรีย และ เซบาสเตียโน ใน Mantua , S . Francesco ใน Rimini ( มักจะเรียกกันว่าบริเวณ malatestiana ) , และ มาเรีย โนเวลลา ใน ฟลอเรนซ์ในโบสถ์ที่สร้างโดยอัลเบอร์ติสถาปนิกอื่น ๆและในวันที่ 15 และศตวรรษที่ 16 สายต้นมาก มีการใช้บ่อยของกรีกข้ามวางแผนว่า ไขว้แขนกันเป็นนอกคอกกางเขนละตินซึ่งเป็นหนึ่งในแขน เนฟ ยาวกว่าสามอื่น ๆ นี้เป็นอีกหนึ่งตัวอย่างของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาตอนต้นความคิดของพื้นที่ที่มีอุดมคติของความคมชัด ความสว่าง และ สั่งซื้อ และความคิดของอาคารเป็นสิ่งที่เป็นอันหนึ่งอันเดียวกันกลมกลืนได้สัดส่วน เป็นคริสตัลฟลอเรนซ์เป็นศูนย์กลางของยุคก่อน แต่ประมาณศตวรรษที่ศูนย์ย้ายไปกรุงโรม ซึ่งมหาสถาปนิกของยุคฟื้นฟูศิลปวิทยาสูงโดนาโตบรามันเต ราฟาเอล และไมเคิล แองเจโล peruzzi ไม่มีใครโรมันโดยกำเนิด gravitated ธรรมช .