LETTER FIR O M P E KINGThe YEAR is

LETTER FIR O M P E KING
The YEAR is 1950, the month is September,and the day the twenty-fifth. The place? It is this valley in the mountains of Vermont, where I was born and where I lived my childhood through. I have crossed the seas, I made my love's country my own. Then came war, and I was an alien in spite oslove, and I returned again to the valley
Half an hour ago I walked down our country road, under the arch of maples, red andgold, to meet the postman. He comes only three times a week to this remote spot in the mountains of Vermont, and three mornings a week I wake early and restless. There is always the chance that a letter will come from Peking, a letter from Gerald. For months no setter has come. But thismorning there was a letter. The postman singleditout and gave it to me.
“Here's what you're waitino for,” he said. I would not open it until he was gone. Then, alone in the lanc, under the arching maple trees blazing with autumn fire, I opened the envelope. I knew, as I read, that I had been
expecting this letter. No, rather, I knew that it could not
surprise me. Nothing that Gerald does can surprise me, or shock me, or even hurt me. I have loved him. I do love him and shall always love him.
I read the letter, over and over again. In the silent autumn air, no wind stirring, the bright leaves floated down. I could hear Gerald's voice speaking the words he had written.
My dear Wife:
First, before I say what must be said, let me tell you that I love only you. Whatever I do now, remember that it is you I love. If you never receive a letter from me again, know that in my heart I write you every day.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อักษรเฟอร์ O M P E คิง1950 เป็นปี เดือน กันยายน และวันที่ยี่สิบห้า สถานที่ มันเป็นหุบเขานี้ในภูเขาของเวอร์มอนท์ ผมเกิดมา และผมอยู่ในวัยเด็กของฉันผ่าน ผมได้ข้ามทะเล ทำความรักของฉันประเทศของตัวเอง แล้ว มาสงคราม และผมเป็นคนต่างด้าวในทั้ง ๆ oslove และฉันกลับมาอีกครั้งกับหุบเขาครึ่งชั่วโมงแล้วผมเดินลงถนนประเทศของเรา ภายใต้โค้งของเมเปิ้ล สีแดง andgold กับบุรุษไปรษณีย์ เขามาเพียง 3 ครั้งต่อสัปดาห์เพื่อจุดนี้ระยะไกลในภูเขาของเวอร์มอนท์ และสามตอนเช้าผมตื่นก่อน และกระสับกระส่ายต่อสัปดาห์ ก็มีโอกาสที่จดหมายจะมาจากปักกิ่ง จดหมายจากเจอราลด์ เดือน ได้มาไม่มีตัวเซ็ต แต่ thismorning มี ตัวอักษร Singleditout บุรุษไปรษณีย์ และมอบมันให้ฉันเขากล่าวว่า "นี่คือสิ่งที่คุณกำลัง waitino สำหรับ ผมจะไม่เปิดมันจนหายไป จากนั้น คนเดียวใน lanc ใต้ต้นเมเปิ้ล arching ที่โชน ด้วยไฟฤดูใบไม้ร่วง เปิดซองจดหมาย ฉัน รู้ เมื่อผมอ่าน ฉันได้รับคาดว่าอักษรนี้ ไม่ แต่ ฉันรู้ว่า มันไม่สามารถแปลก ๆ ครับ อะไรที่เขาไม่สามารถครับ หรือช็อตฉัน หรือแม้แต่ทำให้ฉันเจ็บ รักเขา ฉันรักเขา และจะรักเขา ผมอ่านตัวอักษร ซ้ำแล้วซ้ำอีก ในฤดูใบไม้ร่วงอากาศเงียบ ไม่มีลมกวน ใบสดใสลอยลง ฉันสามารถฟังเสียงของ Gerald พูดคำที่เขาเขียนภรรยาที่รักของฉัน:แรก ก่อนที่ผมบอกว่า อะไรต้องบอก ให้ฉันบอกคุณว่า ฉันรักคุณเท่านั้น สิ่งที่ผมทำตอนนี้ โปรดจำไว้ว่า มันเป็นคุณรัก ถ้าคุณไม่เคยได้รับจดหมายจากฉันอีก รู้ว่า ในหัวใจของฉัน ฉันเขียนคุณทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จดหมาย FIR OMPE KING
ปีเป็นปี 1950 เดือนกันยายนและวันที่ยี่สิบห้า สถานที่? มันเป็นหุบเขานี้ในภูเขาของเวอร์มอนต์ที่ผมเกิดและสถานที่ที่ฉันอาศัยอยู่ในวัยเด็กของฉันผ่าน ผมได้ข้ามทะเลที่ผมทำในประเทศของฉันรักของฉันเอง จากนั้นก็มาสงครามและผมเป็นคนต่างด้าวในทั้งๆที่ oslove และฉันกลับมาอีกครั้งเพื่อหุบเขา
ครึ่งชั่วโมงที่ผ่านมาผมเดินลงถนนประเทศของเราภายใต้ซุ้มประตูของเมเปิ้ลที่ andgold สีแดงเพื่อให้ตรงกับบุรุษไปรษณีย์ เขามาเพียงสามครั้งต่อสัปดาห์ไปยังจุดที่ห่างไกลนี้ในภูเขาของเวอร์มอนต์และสามสัปดาห์ตอนเช้าผมตื่น แต่เช้าและกระสับกระส่าย ยังมีโอกาสที่จดหมายจะมาจากปักกิ่ง, จดหมายจากเจอราลด์ สำหรับเดือนไม่มี Setter ได้มา แต่ thismorning มีตัวอักษร singleditout บุรุษไปรษณีย์และมอบมันให้กับฉัน
"นี่คือสิ่งที่คุณกำลัง waitino สำหรับ" เขากล่าว ฉันจะไม่เปิดจนกว่าเขาก็หายไป จากนั้นคนเดียวใน Lanc ภายใต้โค้งต้นเมเปิ้ลที่เห็นได้ชัดด้วยไฟในฤดูใบไม้ร่วงผมเปิดซองจดหมาย ผมรู้ว่าที่ผมอ่านหรือว่าฉันได้รับการ
คาดหวังว่าจดหมายฉบับนี้ ไม่มีค่อนข้างผมรู้ว่ามันไม่สามารถ
ทำให้ผมประหลาดใจ อะไรที่เจอราลด์ไม่สามารถทำให้ผมแปลกใจหรือตกใจฉันหรือแม้กระทั่งทำร้ายฉัน ฉันได้รักเขา ฉันจะรักเขาและจะรักเขาเสมอ
ผมอ่านจดหมายซ้ำแล้วซ้ำอีก ในฤดูใบไม้ร่วงอากาศเงียบไม่มีกวนลมใบสดใสลอยลง ฉันสามารถได้ยินเสียงของเจอราลด์พูดคำพูดที่เขาได้เขียน
ภรรยาที่รักของฉัน:
ครั้งแรกก่อนที่ผมจะพูดในสิ่งที่ต้องบอกให้ฉันบอกคุณว่าฉันรักเธอคนเดียว สิ่งที่ฉันทำตอนนี้จำได้ว่าเป็นคุณฉันรัก ถ้าคุณไม่เคยได้รับจดหมายจากฉันอีกครั้งรู้ว่าในหัวใจของฉันที่ฉันเขียนให้คุณทุกวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จดหมายเฟอร์ O M P E กษัตริย์ปี 1950 , เดือนกันยายน และวันที่ ยี่สิบ ห้า สถานที่ เป็นหมู่บ้านในภูเขาของเวอร์มอนต์ ที่ที่ฉันเกิด และที่ผมอาศัยอยู่ในวัยเด็กของฉันผ่าน ฉันข้ามทะเล , ฉันรักประเทศของฉัน ของฉันเอง งั้นก็สงคราม และผมเป็นมนุษย์ต่างดาว ทั้งๆ oslove และฉันกลับไปยังหุบเขาครึ่งชั่วโมงก่อนเดินลงถนนประเทศของเราภายใต้ส่วนโค้งของเมเปิลแดง andgold เจอบุรุษไปรษณีย์ เขามาเพียงสามครั้งต่อสัปดาห์นี้ห่างไกลจุดในภูเขาของเวอร์มอนต์ , และสาม เช้าอาทิตย์ ผมตื่นแต่เช้า และกระสับกระส่าย มีเสมอโอกาสที่จดหมายจะมาจากปักกิ่ง , จดหมายจากเจอรัลด์ เดือน ไม่มีหมามา แต่ธีส มอร์นิ่ง มีจดหมาย บุรุษไปรษณีย์ singleditout และให้มันกับผม" นี่คือสิ่งที่คุณ waitino , ”เขากล่าวว่า . ผมจะไม่เปิดมันจนกว่าเขาจะจากไป แล้วลำพังใน lanc ใต้ต้นเมเปิ้ลโชนด้วยไฟ arching ฤดูใบไม้ร่วง ฉันเปิดซองจดหมาย ฉันรู้ว่า ฉันอ่าน ฉันได้หวังว่าจดหมายฉบับนี้ ไม่ แต่ฉันรู้ว่ามันไม่สามารถผมแปลกใจ ไม่มีอะไรที่เจอร์ราร์ดจะสามารถทำให้ผมแปลกใจ หรือตกใจ ผม หรือแม้กระทั่งทำร้ายฉัน ฉันรักเขา ฉันรักเขา และจะรักเขาผมอ่านจดหมาย กว่าและมากกว่าอีกครั้ง ในอากาศในฤดูใบไม้ร่วงที่เงียบ ไม่มีลมกวน , ใบสดใสลอยลง ฉันได้ยินเสียงของเจอรัลด์ คำที่เขาได้เขียน พูดภรรยาที่รักของฉันก่อนฉันจะพูดในสิ่งที่ควรจะพูด ให้ฉันบอกคุณว่าฉันรักเพียงแค่เธอ สิ่งที่ฉันทำตอนนี้ จำได้ว่าเป็นเธอที่ฉันรัก ถ้าคุณไม่เคยได้รับจดหมายจากผมอีก ว่าหัวใจของฉันที่ฉันเขียนถึงคุณทุกวัน