Imagination, also called the facult

Imagination, also called the faculty of imagining, is the ability to form new images and sensations in the mind that are not perceived through senses such as sight, hearing, or other senses. Imagination helps make knowledge applicable in solving problems and is fundamental to integrating experience and the learning process.[1][2][3][4] A basic training for imagination is listening to storytelling (narrative),[1][5] in which the exactness of the chosen words is the fundamental factor to "evoke worlds".[6] It is a whole cycle of image formation or any sensation which may be described as "hidden" as it takes place without anyone else's knowledge.[citation needed] A person may imagine according to their mood, it may be good or bad depending on the situation. Some people imagine in a state of tension or gloominess in order to calm themselves. It is accepted as the innate ability and process of inventing partial or complete personal realms within the mind from elements derived from sense perceptions of the shared world.[citation needed] The term is technically used in psychology for the process of reviving in the mind, percepts of objects formerly given in sense perception. Since this use of the term conflicts with that of ordinary language, some psychologists have preferred to describe this process as "imaging" or "imagery" or to speak of it as "reproductive" as opposed to "productive" or "constructive" imagination. Imagined images are seen with the "mind's eye".
Imagination can also be expressed through stories such as fairy tales or fantasies. Children often use such narratives and pretend play in order to exercise their imaginations. When children develop fantasy they play at two levels: first, they use role playing to act out what they have developed with their imagination, and at the second level they play again with their make-believe situation by acting as if what they have developed is an actual reality that already exists in narrative myth.[7][vague][further explanation needed]

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

จินตนาการ คณะ imagining เรียกว่าเป็นความสามารถในการสร้างภาพใหม่และรู้สึกในใจที่ไม่ได้รับรู้ผ่านประสาทสัมผัสเช่นการเห็น ได้ยิน หรือประสาทสัมผัสอื่น ๆ จินตนาการช่วยให้ความรู้ที่ใช้ในการแก้ปัญหา และเป็นพื้นฐานที่จะบูรณาการประสบการณ์และกระบวนการเรียนรู้ [1] [2] [3] [4] การฝึกขั้นพื้นฐานในจินตนาการเป็นฟัง storytelling (เล่าเรื่อง), [1] [5] ที่ไปคำท่านเป็นปัจจัยพื้นฐานการ "เรามอบให้โลก" [6] เป็นวงจรทั้งหมดของผู้แต่งภาพหรือความรู้สึกใด ๆ ซึ่งอาจจะเป็น "ซ่อน" ตามที่มันเกิดโดยไม่ทราบของใคร [ต้องการอ้างอิง] คนอาจจินตนาการตามอารมณ์ของพวกเขา มันอาจจะดี หรือไม่ดีขึ้นอยู่กับสถานการณ์ บางคนจินตนาการของความตึงเครียดหรือ gloominess เพื่อสงบเอง ยอมรับความสามารถโดยธรรมชาติและกระบวนการประดิษฐ์คิดค้นเพื่ออาณาจักรส่วนบุคคลบางส่วน หรือเสร็จสมบูรณ์ภายในจิตใจจากองค์ประกอบที่ได้มาจากการรับรู้ความรู้สึกของโลกร่วมกัน [ต้องการอ้างอิง] เทคนิคคำที่ใช้ในจิตวิทยาการฟื้นฟูกล้ามใจ percepts วัตถุเดิม ให้รับรู้ความรู้สึก ตั้งแต่นี้ใช้เงื่อนไขความขัดแย้งกับภาษาธรรมดา นักจิตวิทยาบางได้ต้องอธิบายกระบวนการนี้เป็นการ "ถ่ายภาพ" หรือ "ภาพ" หรือพูดว่าเป็นการ "สืบพันธุ์" ตรงข้ามกับจินตนาการ "ประสิทธิภาพ" หรือ "สร้างสรรค์" เห็นภาพเรื่องสมมติ ด้วยการ "นึกถึงตา"นอกจากนี้ยังสามารถแสดงจินตนาการผ่านเรื่องราวเช่นนิทานหรือ fantasies เด็กมักจะใช้ narratives ดังกล่าว และทำเป็นเล่นเพื่อออกกำลังกายของพวกเขา imaginations เมื่อเด็กพัฒนาจินตนาการที่พวกเขาเล่นในระดับที่สอง: ครั้งแรก พวกเขาการเล่นบทบาททำหน้าที่หาสิ่งที่พวกเขาได้พัฒนาด้วยจินตนาการ และระดับที่สอง จะเล่นอีกครั้งกับสถานการณ์ของเทียมดู โดยทำหน้าที่เป็นว่าสิ่งที่พวกเขาได้พัฒนา ความเป็นจริงที่จริงที่มีอยู่แล้วในตำนานบรรยาย [7] [คลุมเครือ] [เพิ่มเติมอธิบายจำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จินตนาการที่เรียกว่าคณะของจินตนาการที่เป็นความสามารถในการที่จะสร้างภาพใหม่และความรู้สึกในใจที่ไม่ได้รับรู้ผ่านทางประสาทสัมผัสเช่นสายตาการได้ยินหรือประสาทสัมผัสอื่น ๆ จินตนาการจะช่วยทำให้ความรู้ที่ใช้ในการแก้ปัญหาและเป็นพื้นฐานของการบูรณาการประสบการณ์และกระบวนการเรียนรู้. [1] [2] [3] [4] การฝึกขั้นพื้นฐานสำหรับจินตนาการคือการฟังการเล่าเรื่อง (คำบรรยาย) [1] [5] ซึ่งในความถูกต้องของคำได้รับการแต่งตั้งเป็นปัจจัยพื้นฐานที่จะ "ทำให้เกิดโลก". [6] มันเป็นวงจรทั้งการสร้างภาพหรือความรู้สึกใด ๆ ที่อาจจะอธิบายเป็น "ซ่อน" ในขณะที่มันจะเกิดขึ้นโดยไม่มีใครมีความรู้อื่น. [ อ้างจำเป็น] คนอาจนึกภาพตามอารมณ์ของพวกเขาก็อาจจะดีหรือไม่ดีขึ้นอยู่กับสถานการณ์ บางคนจินตนาการในสถานะของความตึงเครียดหรือความเศร้าโศกเพื่อสงบสติอารมณ์ตัวเอง เป็นที่ยอมรับว่าเป็นความสามารถโดยธรรมชาติและกระบวนการของการประดิษฐ์อาณาจักรส่วนบุคคลบางส่วนหรือทั้งหมดภายในใจจากองค์ประกอบที่ได้มาจากการรับรู้ความรู้สึกของโลกที่ใช้ร่วมกัน. [อ้างจำเป็น] คำที่ใช้เทคนิคในด้านจิตวิทยาสำหรับขั้นตอนของการฟื้นฟูในจิตใจ percepts ของวัตถุที่กำหนดเดิมในการรับรู้ความรู้สึก ตั้งแต่การใช้งานของความขัดแย้งในระยะนี้กับที่ของภาษาสามัญนักจิตวิทยาบางคนชอบที่จะอธิบายขั้นตอนนี้ว่า "การถ่ายภาพ" หรือ "ภาพ" หรือจะพูดว่ามันเป็น "สืบพันธุ์" เมื่อเทียบกับ "การผลิต" หรือ "สร้างสรรค์" จินตนาการ ภาพที่คิดจะเห็นด้วย "ตาใจ".
จินตนาการนอกจากนี้ยังสามารถแสดงผ่านเรื่องราวเช่นนิทานหรือจินตนาการ เด็กมักจะใช้เรื่องเล่าดังกล่าวและแกล้งเล่นเพื่อออกกำลังกายจินตนาการของพวกเขา เมื่อจินตนาการในการพัฒนาเด็กที่พวกเขาเล่นในสองระดับแรกที่พวกเขาใช้การเล่นบทบาทที่จะกระทำสิ่งที่พวกเขาได้รับการพัฒนาด้วยจินตนาการของพวกเขาและในระดับที่สองที่พวกเขาเล่นอีกครั้งกับสถานการณ์ที่ทำให้เชื่อของพวกเขาโดยทำหน้าที่เป็นถ้าสิ่งที่พวกเขาได้มีการพัฒนาเป็น ความเป็นจริงที่เกิดขึ้นจริงที่มีอยู่แล้วในตำนานเล่าเรื่อง. [7] [คลุมเครือ] [คำอธิบายเพิ่มเติมที่จำเป็น]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

จินตนาการ เรียกว่าคณะจินตนาการ มีความสามารถในการสร้างภาพใหม่และความรู้สึกในจิตใจ ที่ไม่รับรู้ผ่านประสาทสัมผัส เช่น เห็น ได้ยิน หรือสัมผัส จินตนาการช่วยให้ความรู้ที่ใช้ในการแก้ปัญหา และเป็นพื้นฐานของการบูรณาการประสบการณ์และการเรียนรู้[ 1 ] [ 2 ] [ 3 ] [ 4 ] พื้นฐาน ฝึกจินตนาการ ฟังการเล่านิทาน ( เรื่องเล่า ) [ 1 ] [ 2 ] ซึ่งในความถูกต้องของการเลือกใช้คำที่เป็นปัจจัยพื้นฐานในการ " สร้างโลก " [ 6 ] มันเป็นวงจรทั้งการสร้างภาพ หรือความรู้สึกใด ๆ ซึ่ง อาจจะอธิบายเป็น " ซ่อน " ตามที่มันเกิดขึ้นโดยปราศจากความรู้ของคนอื่น . อ้างอิง [ จำเป็น ] คนอาจจินตนาการไปตามอารมณ์มันอาจจะดีหรือร้ายขึ้นอยู่กับสถานการณ์ บางคนจินตนาการในสถานะของความตึงเครียดหรือความโศกเศร้าในการสงบเอง มันเป็นที่ยอมรับความสามารถโดยธรรมชาติและกระบวนการประดิษฐ์บางส่วนหรือสมบูรณ์ส่วนบุคคลอาณาจักรภายในจิตใจ จากองค์ประกอบที่ได้จากประสาทสัมผัสการรับรู้ร่วมกันของโลก[ อ้างอิงที่จำเป็น ] ศัพท์เทคนิคที่ใช้ในจิตวิทยาสำหรับกระบวนการของการฟื้นฟูในจิตใจ percepts ของวัตถุเดิมที่ระบุในการรับรู้ความรู้สึก ตั้งแต่นี้ใช้คำว่าขัดแย้งกับที่ของภาษาสามัญนักจิตวิทยาบางอย่างได้เลือกที่จะอธิบายกระบวนการนี้เป็น " ภาพ " หรือ " ภาพ " หรือพูดมันเป็น " การสืบพันธุ์ " เป็นนอกคอก " ประสิทธิผล " หรือ " สร้างสรรค์จินตนาการ นึกภาพเห็นได้ด้วย " ใจ "
จินตนาการยังสามารถแสดงผ่านนิทาน เช่น นิทาน หรือจินตนาการ .เด็กมักจะใช้เรื่องเล่าดังกล่าวและแกล้งเล่นเพื่อออกกำลังกาย จินตนาการของพวกเขา เมื่อลูกพัฒนาจินตนาการพวกเขาเล่นอยู่สองระดับ ระดับแรกเป็นพวกเขาใช้บทบาทสมมุติให้ทำสิ่งที่พวกเขาได้พัฒนาจินตนาการของพวกเขาและในระดับที่สอง พวกเขาเล่นอีกแล้วด้วยทำให้เชื่อว่าสถานการณ์ โดยทำหน้าที่เป็นถ้าพวกเขาได้พัฒนาเป็นจริงความเป็นจริงที่มีอยู่แล้วในตำนานเรื่องเล่า [ 7 ] [ คลุมเครือ ] [ อธิบายเพิ่มเติมต้องการ ]