Primarily motivated by business and

Primarily motivated by business and office requirements, the design of CorrecText resembles more that of a grammatical checker than that of a stylistic processor. The system detects mostly non-stylistic problems, none of which were considered a priority in the design of STASEL:
• spelling errors and typos;
• grammatical problems including verb form errors, subject/verb and number disagreement, and sentence fragments;
• punctuation mistakes;
• errors in typographic conventions such as capitalization and the use of numbers.
Its stylistic component covers word usage standards and context-free writing practices of the kind found in the appendix of most writing textbooks: split infinitives, double negatives, colloquialisms, informal habits, wordy phrases and redundancies. In this sense, CorrecText functions much like STASEL, but it bases its analysis on an unsystematic and informal treatment of style. Moreover, it has no sense of goal-directed stylistic analysis and shows no teaching disposition. It is solely aimed at relieving business writers from the task of refining documents by getting rid of spelling errors, common grammatical mistakes, and prescriptive stylistic misusages.
The interest of the program lies in its use of a parsing component that
yields fewer incorrect parses and makes more complex sentence analyses than pattern-matching approaches of the Writer's Workbench sort. Since the techniques used in the parser's design are proprietary, only the account provided by Dobrin (Dob90) can shed light on the system’s operation and performance. An inspection of the examples that Dobrin fed to system reveals important portant flaws in the parsing mechanism, which ultimately make it unsuitable for language instruction purposes. CorrecText uses a probabilistic parser (referred to as a full parser by Dobrin) that does minimal semantic analysis and has no backtracking capabilities. It seemingly resolves syntactic ambiguities during the parsing process by applying stochastic clues derived from "an analysis of how errors actually occur". In dictating decisions to the parser, these clues are meant to increase the probability of catching grammatical errors, but, at the same time, this use seriously threatens the correctness of the resulting parse. In fact, Dobrin reports several instances of incorrect syntactic analyses. For instance, the following example sentence (p.69, example 2)
The Greek Islands form a barrier to progress through the Aegean sea.
is wrongly diagnosed by CorrecText as being an incomplete sentence (fragment).
Frequent incorrect parses disqualify CorrecText from any potential language instruction application, as such errors cannot be tolerated in a teaching environment. The use of a non-stochastic parser, such as the one implemented in STASEL, is essential to ensure a high degree of precision in the syntactic analyses, which, in turn, will contribute to a more effective and adequate instruction. Dobrin acknowledges this limitation when he comments on the usefulness of CorrecText's probabilistic parser:
A full parser cannot be made into a [non-stochastic] parser. The methods that allow a program to uncover accurately the maximum number of grammatical errors are not necessarily those that are useful in second-language training. (p. 71)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แรงจูงใจทางธุรกิจและความต้องการของสำนักงานเป็นหลัก การออกแบบของ CorrecText มีลักษณะเพิ่มเติมของตัวตรวจสอบไวยากรณ์กว่าของตัวประมวลผลเป็นสำนวน ระบบตรวจพบปัญหาส่วนใหญ่ไม่เป็นสำนวน ซึ่งการพิจารณาว่ามีความสำคัญในการออกแบบ STASEL: •การสะกดผิดและพิมพ์ผิด •ปัญหาไวยากรณ์รวมทั้งกริยาแบบฟอร์มข้อผิดพลาด เรื่อง/กริยา และถือเอาเลข และบางส่วน ของประโยค •เครื่องหมายวรรคตอนผิดพลาด •ข้อผิดพลาดในแบบแผนการพิมพ์เช่นพิมพ์ใหญ่และตัวเลขการใช้ประกอบเป็นสำนวนของครอบคลุมมาตรฐานการใช้งาน word และเขียนแนวปฏิบัติชนิดที่ปราศจากบริบทพบในภาคผนวกของส่วนใหญ่เขียนตำรา: split infinitives ฟิล์มใหญ่ เทคนิค เป็นนิสัย วลีอนุ และ redundancies ในแง่นี้ CorrecText ฟังก์ชันมากเช่น STASEL แต่มันเผื่อการวิ unsystematic และไม่เป็นทางการรักษาแบบ นอกจากนี้ มันมีความรู้สึกกำกับเป้าหมายวิเคราะห์โวหาร และแสดงไม่จัดการสอน มันเป็นเพียงมุ่งบรรเทานักเขียนทางธุรกิจจากงานของกลั่นเอกสารโดยการกำจัดของคำที่สะกดผิด ผิดพลาดทางไวยากรณ์ทั่วไป และ misusages เป็นสำนวนที่เหมาะกับ สนใจโปรแกรมอยู่ที่การใช้งานของส่วนประกอบที่แยกวิเคราะห์ที่ ผลวิเคราะห์ไม่ถูกต้องน้อยลง และทำให้การวิเคราะห์ประโยคซับซ้อนกว่าตรงกับรูปแบบวิธีการจัดเรียงของโต๊ะ เทคนิคที่ใช้ในการออกแบบตัวแยกวิเคราะห์ที่เป็นกรรมสิทธิ์ เฉพาะบัญชีโดย Dobrin (Dob90) สามารถหลั่งน้ำตาแสงในงานและประสิทธิภาพของระบบ การตรวจสอบตัวอย่างที่ Dobrin เลี้ยงระบบเปิดเผยข้อมูลสำคัญข้อบกพร่องในกลไกการแยกวิเคราะห์ ซึ่งในท้ายที่สุด ทำให้ไม่เหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์ในการเรียนการสอนภาษา CorrecText ใช้ (เรียกว่าตัวแยกวิเคราะห์แบบเต็ม โดย Dobrin) ด้วยตัวแยกวิเคราะห์น่าจะที่ไม่วิเคราะห์ตรรกที่น้อยที่สุด และมีความสามารถไม่ backtracking มันดูเหมือนแก้งงงวยทางไวยากรณ์ในระหว่างกระบวนการแยกวิเคราะห์ โดยใช้ stochastic ปมมาจาก "การวิเคราะห์ว่าเกิดข้อผิดพลาดจริง" ในการบอกการการตัดสินใจ ปมเหล่านี้จะหมายถึงการเพิ่มความเป็นไปได้ของการจับผิดไวยากรณ์ แต่ พร้อมกัน ใช้งานนี้อย่างจริงจังคุกคามความถูกต้องในการแยกวิเคราะห์ผล ในความเป็นจริง Dobrin รายงานอินสแตนซ์ต่าง ๆ ของการวิเคราะห์ทางไวยากรณ์ที่ไม่ถูกต้อง เช่น ตัวอย่างฉันท์ (p.69 ตัวอย่างที่ 2)หมู่เกาะกรีกแบบอุปสรรคจะผ่านทะเลอีเจียนคือผิดวินิจฉัย โดย CorrecText เป็น ประโยคไม่สมบูรณ์ (ส่วน)วิเคราะห์ไม่ถูกต้องบ่อย ๆ รับรอง CorrecText จากโปรแกรมประยุกต์การเรียนการสอนภาษาเป็นไปได้ ไม่สามารถยอมรับข้อผิดพลาดในสภาพแวดล้อมการเรียนการสอนได้เช่น การใช้ตัวแยกวิเคราะห์-stochastic เช่นนำมาใช้ใน STASEL จะให้ระดับสูงของความแม่นยำในการวิเคราะห์ทางไวยากรณ์ ซึ่ง ในทางกลับกัน จะนำไปสู่การเรียนการสอนมีประสิทธิภาพมากขึ้น และเพียงพอ Dobrin รับทราบข้อจำกัดนี้เมื่อเขาเห็นในประโยชน์ของของ CorrecText น่าจะแยกวิเคราะห์: ไม่สามารถทำการแยกวิเคราะห์เต็มรูปแบบในการแยกวิเคราะห์ [ไม่ใช่-stochastic] วิธีการที่อนุญาตให้เปิดเผยจำนวนผิดไวยากรณ์อย่างถูกต้องโปรแกรมนี้ ไม่จำเป็นต้องผู้ที่มีประโยชน์ในการฝึกอบรมสองภาษา (p. 71)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แรงบันดาลใจหลักโดยธุรกิจและสำนักงานความต้องการการออกแบบของ CorrecText คล้ายมากขึ้นว่าการตรวจสอบไวยากรณ์กว่าที่ของหน่วยประมวลผลโวหาร ระบบตรวจพบปัญหาส่วนใหญ่ที่ไม่ใช่โวหารไม่มีใครที่ได้รับการพิจารณาจัดลำดับความสำคัญในการออกแบบของ STASEL นี้:
•การสะกดผิดและความผิดพลาด;
•ปัญหาไวยากรณ์รวมถึงข้อผิดพลาดของคำกริยารูปแบบหัวเรื่อง / คำกริยาและจำนวนขัดแย้งและเศษประโยค
ผิดพลาด•เครื่องหมายวรรคตอน ;
. •ความผิดพลาดในการประชุมการพิมพ์เช่นพิมพ์ใหญ่และการใช้งานของตัวเลข
องค์ประกอบโวหารครอบคลุมมาตรฐานการใช้คำและบริบทการปฏิบัติที่เป็นลายลักษณ์อักษรของชนิดที่พบในภาคผนวกส่วนใหญ่เขียนตำรา: infinitives แยกดับเบิลเนกาทีฟ, colloquialisms นิสัยทางการ วลีคำฟุ่มเฟือยและซ้ำซ้อน ในแง่นี้ฟังก์ชั่น CorrecText เหมือน STASEL แต่ฐานการวิเคราะห์ของตนในการรักษาระเบียบและเป็นกันเองของสไตล์ นอกจากนี้ยังมีความรู้สึกของการวิเคราะห์โวหารเป้าหมายกำกับและไม่แสดงให้เห็นว่าไม่มีการจำหน่ายการเรียนการสอน มันมีวัตถุประสงค์ แต่เพียงผู้เดียวในการบรรเทานักเขียนทางธุรกิจจากงานของเอกสารการกลั่นโดยการกำจัดข้อผิดพลาดการสะกดไวยากรณ์ผิดพลาดที่พบบ่อยและ misusages โวหารกำหนด.
ที่น่าสนใจของโปรแกรมที่อยู่ในการใช้งานของส่วนประกอบที่แยกว่า
อัตราผลตอบแทนจะแยกวิเคราะห์ไม่ถูกต้องน้อยลงและทำให้ ประโยคที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่าวิธีการวิเคราะห์รูปแบบการจับคู่ของนักเขียน Workbench การจัดเรียง ตั้งแต่เทคนิคที่ใช้ในการออกแบบของตัวแยกวิเคราะห์เป็นกรรมสิทธิ์เฉพาะบัญชีที่มีให้โดย Dobrin (Dob90) สามารถหลั่งน้ำตาแสงในการดำเนินงานของระบบและประสิทธิภาพการทำงาน การตรวจสอบตัวอย่างที่ Dobrin ป้อนให้กับระบบการเผยให้เห็นข้อบกพร่อง portant สำคัญในกลไกการแยกซึ่งในที่สุดทำให้มันไม่เหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์ในการเรียนการสอนภาษา CorrecText ใช้ตัวแยกวิเคราะห์ความน่าจะเป็น (เรียกว่า parser เต็มรูปแบบโดย Dobrin) ที่จะวิเคราะห์ความหมายน้อยที่สุดและไม่มีความสามารถในการย้อนรอย มันดูเหมือนจะแก้ไขงงงวยประโยคในระหว่างขั้นตอนการแยกวิเคราะห์โดยใช้เบาะแสสุ่มมาจาก "การวิเคราะห์ว่าข้อผิดพลาดเกิดขึ้นจริง" ในการตัดสินใจที่จะเล่าแจงปมเหล่านี้จะหมายถึงการเพิ่มโอกาสในการจับข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ แต่ในเวลาเดียวกันการใช้งานนี้อย่างจริงจังคุกคามความถูกต้องของการแยกวิเคราะห์ผลลัพธ์ ในความเป็นจริง Dobrin รายงานหลายกรณีของการวิเคราะห์ประโยคที่ไม่ถูกต้อง ยกตัวอย่างเช่นประโยคตัวอย่างต่อไปนี้ (หน้า 69 ตัวอย่าง 2)
หมู่เกาะกรีกในรูปแบบอุปสรรคต่อความคืบหน้าผ่านทะเลอีเจียนได้.
ได้รับการวินิจฉัยผิดพลาดโดย CorrecText เป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ (ชิ้นส่วน).
จะแยกวิเคราะห์ไม่ถูกต้องบ่อยตัดสิทธิ์จาก CorrecText ที่อาจเกิดขึ้น การประยุกต์ใช้การเรียนการสอนภาษาเป็นข้อผิดพลาดดังกล่าวไม่สามารถทนต่อสภาพแวดล้อมในการเรียนการสอน การใช้ parser ไม่ใช่สุ่มเช่นเดียวที่นำมาใช้ใน STASEL เป็นสิ่งจำเป็นเพื่อให้แน่ใจว่ามีระดับสูงของความแม่นยำในการวิเคราะห์ประโยคซึ่งในที่สุดก็จะนำไปสู่การเรียนการสอนมีประสิทธิภาพมากขึ้นและเพียงพอ Dobrin ยอมรับข้อ จำกัด นี้เมื่อเขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของการแยกวิเคราะห์ความน่าจะเป็นของ CorrecText:
ตัวแยกวิเคราะห์เต็มไม่สามารถทำให้เป็น [ไม่ใช่สุ่ม] parser วิธีการที่ช่วยให้โปรแกรมที่จะค้นพบได้อย่างถูกต้องจำนวนสูงสุดของไวยากรณ์ผิดพลาดไม่จำเป็นต้องมีผู้ที่มีประโยชน์ในการฝึกอบรมภาษาที่สอง (พี. 71)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นแรงจูงใจจากความต้องการทางธุรกิจและสำนักงาน , ออกแบบ correctext คล้ายกับที่ของตัวตรวจสอบไวยากรณ์กว่าของโปรเซสเซอร์โวหาร . ระบบตรวจจับส่วนใหญ่ไม่มีปัญหา โวหาร ไม่มีซึ่งถือว่ามีความสำคัญในการออกแบบ stasel :- ข้อผิดพลาดการสะกดและพิมพ์ผิด ;- ปัญหาข้อผิดพลาดไวยากรณ์รวมทั้งแบบฟอร์มคำกริยา คำกริยาและหมายเลขเรื่อง / ข้อขัดแย้ง และประโยคเศษ ;เครื่องหมายวรรคตอน - ความผิดพลาดข้อผิดพลาดในการพิมพ์ เช่น การประชุม - มูลค่าและการใช้ตัวเลขส่วนประกอบของคำ การใช้โวหาร ครอบคลุมมาตรฐานและบริบทฟรีการเขียนการปฏิบัติชนิดที่พบได้ในภาคผนวกของส่วนใหญ่เขียนตำรา : Split split infinitives double negatives colloquialisms นิสัยเป็นกันเอง วลี และซ้อนซึ่งใช้คำมากเกินไป ในความรู้สึกนี้ , correctext ฟังก์ชั่นมากเช่น stasel แต่ฐานการวิเคราะห์ที่ไม่เป็นระบบและนอกระบบ การรักษาแบบ นอกจากนั้น ยังไม่มีความรู้สึกที่ดำเนินไปสู่เป้าประสงค์การวิเคราะห์โวหารและการแสดงการสอนการจัดการ มันเป็น แต่เพียงผู้เดียวที่มุ่งบรรเทานักเขียนธุรกิจจากงานเอกสารกลั่นกำจัดข้อผิดพลาดการสะกดผิดพลาดทางไวยากรณ์ทั่วไป และคําโวหาร misusages .ประโยชน์ของโปรแกรมอยู่ในการใช้งานของการแยกองค์ประกอบที่ผลผลิตน้อยลง และทำให้ต้องวิเคราะห์ที่ซับซ้อนมากขึ้นกว่ารูปแบบการจับคู่ประโยควิเคราะห์วิธีการของผู้เขียนปรับแต่งจัดเรียง เนื่องจากเทคนิคที่ใช้ในการออกแบบของ parser เป็นกรรมสิทธิ์เฉพาะบัญชีให้โดยดับบริน ( dob90 ) สามารถหลั่งไฟในการทำงานและประสิทธิภาพของระบบ การตรวจสอบตัวอย่างที่สำคัญ portant ดับบรินเลี้ยงระบบ พบข้อบกพร่องในการกลไก ซึ่งในที่สุดทำให้มันไม่เหมาะสมสำหรับวัตถุประสงค์ในการสอนภาษา correctext ใช้แสดงความน่าจะเป็น ( เรียกว่า Parser เต็มโดยดับบริน ) ที่ไม่วิเคราะห์ความหมายน้อยที่สุดและไม่มี backtracking ความสามารถ มันดูเหมือนจะช่วยแก้ไวยากรณ์งงงวยระหว่างแยกกระบวนการโดยใช้ Stochastic เบาะแสมาจาก " การวิเคราะห์ว่าข้อผิดพลาดเกิดขึ้นจริง " ในการตัดสินใจและ parser ปมเหล่านี้จะหมายถึงการเพิ่มขึ้นของความน่าจะเป็นของการจับข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ แต่ในเวลาเดียวกัน ใช้เรื่องนี้ขู่ความถูกต้องของผลแยก . ในความเป็นจริง ดับบรินรายงานหลายกรณีของการใช้ที่ไม่ถูกต้อง . ตัวอย่าง , ตัวอย่างประโยคต่อไปนี้ ( p.69 ตัวอย่าง ( 2 )เกาะกรีกรูปแบบเป็นอุปสรรคต่อความก้าวหน้าทางทะเลอีเจียนเป็นแค่การวินิจฉัยโดย correctext เป็นประโยคที่ไม่สมบูรณ์ ( เบส )บ่อยครั้งที่ไม่ถูกต้องตัดสิทธิ์ correctext วิเคราะห์จากโปรแกรมใด ๆการเรียนภาษาอาจเป็นข้อผิดพลาดเช่นไม่สามารถยอมรับในระบบการสอน ใช้ non Stochastic parser เช่นหนึ่งที่ใช้ใน stasel เป็นสำคัญเพื่อให้แน่ใจว่าระดับสูงของความแม่นยำในการวิเคราะห์ไวยากรณ์ซึ่งในที่สุดจะส่งผลให้มีประสิทธิภาพมากขึ้น และมีการสอน ดับบรินยอมรับข้อ จำกัด นี้ เมื่อเขาแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับประโยชน์ของการ correctext parser :ไม่สามารถแสดงเต็มทำเป็น [ สุ่ม ] ไม่แสดง . วิธีที่ช่วยให้โปรแกรมที่จะเปิดเผยถูกต้องจำนวนสูงสุดของข้อผิดพลาดทางไวยากรณ์ไม่จําเป็น ที่เป็นประโยชน์ในการฝึกภาษา 2 ( หน้า 71 )