If you want a kiss, then I’ll give

If you want a kiss, then I’ll give you a kiss. If you want me to kiss you, then I’ll kiss you.

Tang Feng looked over at Lu Tian Chen, who was sitting in the driver’s seat. He tapped his fingers on the car door a couple times, the corners of his lips rising in a smile. “So all along, President Lu wanted to personally give me a few pointers. I would be honored. Then, should we do it now, or should we wait until after we eat?”

While Tang Feng was talking, he was also leaning towards Lu Tian Chen. Not the least bit of shyness could be seen on his face.

Ever since he’d left kindergarten, Tang Feng did not know what it meant to be shy. You’re a man, and I’m also a man. If you’re going to kiss me, then I will kiss you back. Your personality may be rotten, but at least you’re handsome on the outside. To get a kiss from someone young and beautiful, you would even invite that person out for a drink. How nice of you. Not only did you invite me for dinner, you’re even paying for it.

If Lu Tian Chen had any idea of what Tang Feng was currently thinking, he would probably vomit blood and die.

Lu Tian Chen, however, did not expect Tang Feng to be this willing. A quick look of displeasure appeared in his eyes, but it was gone the next second, like a fleeting shooting star.

“President Lu?” If you put your hands on my shoulder, then I’ll put mine on yours too.

Tang Feng smiled as he laid both of his hands on Lu Tian Chen’s shoulder, his eyes reflecting the latter’s stern face.

“It was a joke.” Lu Tian Chen’s face, however, made him seem completely incapable of joking around. After uttering those words, he let go of Tang Feng’s shoulders and unlocked the car doors.

Tang Feng kept the joy of besting Lu Tian Chen to himself. It was enough for him; being greedy and openly gloating about it was not a smart thing to do. Tang Feng smiled and got out of the car. He did not mention the matter of Lu Tian Chen backing out of their kiss.

Everybody needed some dignity, and Tang Feng was more than happy to let Lu Tian Chen keep his.

♦

The interior design of the restaurant was extremely exquisite – everything had a feel of antiquity to it. One would know just by looking at the antiques all over the place that the food there was definitely not cheap. A beautiful waitress wearing a cheongsam led the way to their room; it seemed like Lu Tian Chen had already booked a seat.

A card hung next to the door: Leisure Room

Beyond the door, there was a small courtyard-like room with numerous skylights. There was an elegant display of artificial flowers and plants. A small bridge and river in the background added a feeling of serenity to the room. The small courtyard was like a theatre box. In the middle, there was a table and several chairs made out of bamboo. There was already a person sitting in one of the chairs.

Charles was sitting with his legs crossed, watching a tea ceremony. When he noticed Tang Feng and Lu Tian Chen, he beckoned them over.

Now Tang Feng understood. Lu Tian Chen didn’t invite him out to eat; it was probably Charles who’d asked Lu Tian Chen to bring him along.

As Charles could be counted as a competent lover with very good taste, Tang Feng smiled and greeted him. Naturally, Tang Feng took the spot beside Charles while Lu Tian Chen sat opposite of Charles.

At the small square table, Charles was to Tang Feng’s right, opposite them was Lu Tian Chen, and between the three of them was the beautiful lady performing the tea ceremony.

Charles waved his hand and let the beautiful lady withdraw, telling her that it was alright to start serving the food.

“Darling, how was the audition today?” Charles casually asked, but one could tell just by looking at his face that he didn’t truly care.

“It was alright.” Likewise, Tang Feng wasn’t interested in discussing work while eating. In that respect, he and Charles were quite similar. There weren’t many people who actually cared about how work was going for another person. Why don’t we just forget about conventional greetings.

Right in front of Lu Tian Chen, Charles smiled and said, “Personally, I think you’re more suited to the big screen than Ge Chen is. Look at that face – if it’s enlarged onscreen, people would go crazy for you.”

Tang Feng took a sip of tea and easily responded, “There are plenty of people with pretty faces. Even enlarged one hundred times, it would still be just a pretty face.”

“How can the men Charles fall for be just a pretty face?” Lu Tian Chen gave Tang Feng rare praise.

Tang Feng couldn’t stand the strange atmosphere those words created. Luckily, the other two men were both smart, and after a few casual exchanges, the conversation topic changed. Only, Tang Feng was even more averse to the following topics.

Weapons, smuggling, money laundering…he totally didn’t hear any of it.

Tang Feng focused on eating. Well, the food was very delicious.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ถ้าคุณต้องการจูบ แล้วฉันจะให้จูบ ถ้าคุณต้องการให้ฉันไปจูบคุณ แล้วฉันจะจูบคุณฮถังมองผ่านที่ Tian Chen Lu ที่มีนั่งในนั่งคนขับ เขาเคาะนิ้วมือของเขาที่ประตูรถสองครั้ง ทุกมุมของริมฝีปากของเขาเพิ่มขึ้นในการยิ้ม "ให้ตลอด Lu ประธานต้องการตัวให้ฉันตัวชี้บางประการ ฉันจะรู้สึกเป็นเกียรติ จากนั้น เราควรทำมันตอนนี้ หรือควรเรารอจนกว่าหลังจากที่เรากิน"ในขณะที่ถังเฟิงพูด เขาถูกยังพิงต่อ Lu Tian Chen อย่างน้อยอาจจะเห็นความอายบนใบหน้าของเขาตั้งแต่ที่เขาได้จากโรงเรียนอนุบาล ฮถังไม่ทราบความหมาย ที่จะอาย คุณชาย และยังเป็นคนขึ้น ถ้าคุณกำลังจะจูบฉัน แล้วจะจูบคุณกลับ บุคลิกภาพอาจจะเน่า แต่น้อย คุณก็หล่ออยู่ด้านนอก จะได้รับจูบจากคนหนุ่มสาว และสวย คุณจะเชิญชวนบุคคลออกดื่มได้ อย่างไรดีของคุณ ไม่เพียงแต่คุณไม่เชิญฉันอาหาร คุณจะจ่ายสำหรับมันถ้า Lu Tian Chen มีความคิดใด ๆ ของฮถังที่มีในปัจจุบัน คิด เขาจะอาจอาเจียนเลือด และตายLu Tian Chen อย่างไรก็ตาม ไม่คาดฮถังจะเต็มใจนี้ ดูอย่างรวดเร็วของเขียวปรากฏในดวงตาของเขา แต่มันก็หายไปในวินาทีถัดไป เช่นดาวเคลื่อน"ประธาน Lu" ถ้าคุณวางมือบนไหล่ของฉัน แล้วฉันจะใส่เหมืองบนของคุณเกินไปถังฮยิ้มกับเขาไว้ทั้งสองมือของเขาบนไหล่ของเฉิน Tian Lu ดวงตาของเขาสะท้อนตรง ๆ หน้าหลังของ"ไม่ตลก" ใบหน้าของเฉิน Tian Lu อย่างไรก็ตาม ทำให้เขาดูเหมือนไม่สามารถสมบูรณ์ล้อเล่นรอบ หลังจากกล่าวคำเหล่านั้น เขาปล่อยไหล่ Tang ฮ และปลดล็อคประตูรถยนต์ฮถังเก็บไว้ความสุขของ Tian Chen Lu ที่มากับตัวเอง ก็เพียงพอสำหรับเขา โลภ และ gloating อย่างเปิดเผยเกี่ยวกับเรื่องนี้ไม่ใช่สิ่งสมาร์ทจะทำ ถังฮยิ้ม และได้ออกจากรถ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของ Tian Chen Lu สำรองออกของจูบของพวกเขาทุกคนจำเป็นศักดิ์ศรีบาง และถังเฟิงก็ยินดีให้ Tian Chen Lu ให้เขา♦ตกแต่งร้านได้สวยงามมาก – ทุกอย่างได้ความรู้สึกสมัยโบราณนั้น ใครจะรู้ โดยการดูที่วัตถุโบราณทั่วสถานที่ที่มีอาหารไม่แน่นอนราคาถูก พนักงานเสิร์ฟสวยสวม cheongsam ที่นำทางไปยังห้องพัก ดูเหมือนว่า Lu Tian Chen ได้จองนั่งแล้วบัตรที่แขวนอยู่ถัดจากประตู: ห้องนอกเหนือจากประตู มีมากมายบนหลังคาห้องลานเหมือนเล็ก มีการแสดงผลที่สวยงามของดอกไม้และต้นไม้ประดิษฐ์ สะพานเล็ก ๆ และแม่น้ำในพื้นหลังเพิ่มความรู้สึกของความสงบห้อง เที่ยวเล็กน้อยเช่นการละคร กลาง มีโต๊ะและเก้าอี้ทำจากไม้ไผ่ แล้วมีคนนั่งอยู่ในเก้าอี้ชาร์ลส์ถูกนั่ง ด้วยขาข้าม ชมพิธีชงชา เมื่อเขาสังเกตเห็นถังเฟิงและ Lu Tian Chen เขา beckoned พวกเขาผ่านตอนนี้ ถังฮเข้าใจ Lu Tian Chen ไม่ชวนเขาออกไปกิน อาจจะเป็นชาร์ลส์ที่ได้ถาม Tian Chen Lu จะนำเขาไปเป็นชาร์ลส์อาจนับเป็นคนรักมีรสชาติดีมาก ถังฮยิ้ม และต้อนรับเขา ธรรมชาติ ฮถังเอาจุดข้างชาร์ลส์ขณะ Lu Tian Chen นั่งตรงข้ามของชาร์ลส์โต๊ะสี่เหลี่ยมขนาดเล็ก ชาร์ลส์ถูก Tang เฟิงขวา ตรงข้ามพวกเขาถูก Lu Tian Chen และระหว่างทั้งสามก็ ถูกผู้หญิงสวยทำพิธีชงชาชาร์ลส์โบกมือของเขา และช่วยให้ผู้หญิงสวย ถอน บอกเธอว่า มันเป็นเรื่องการเริ่มต้นอาหาร"รัก วิธีวันนี้ฟังยัง" ชาร์ลส์ถามแบบสบาย ๆ แต่หนึ่งสามารถบอกได้ โดยการดูที่ใบหน้าของเขาที่เขาไม่ได้ดูแลอย่างแท้จริง"ภัตตาคาร" ในทำนองเดียวกัน ฮถังไม่สนใจคุยงานขณะรับประทานอาหาร ในนั้น เขาและชาร์ลส์ได้คล้าย ไม่มีคนจำนวนมากที่จริง ดูแลเกี่ยวกับการจะทำงานสำหรับบุคคลอื่น ทำไมไม่เราแค่ลืมทักทายทั่วไปหน้า Lu Tian Chen ชาร์ลส์ยิ้ม และกล่าว ว่า "ส่วนตัว ผมคิดว่า คุณขึ้นเหมาะกับหน้าจอขนาดใหญ่กว่า Ge Chen ดูที่ใบหน้า – ถ้ามันใหญ่ขึ้นบนหน้าจอ คนจะไปบ้าคุณ"ฮถังเอาจิบชา และตอบ สนองได้อย่างง่ายดาย "มีคนที่มีใบหน้าสวยมากมาย แม้ขยายหนึ่งร้อยครั้ง มันจะยังคงเป็นเพียงใบหน้าที่สวย""ไรชายชาร์ลส์ตกสำหรับมีเพียงใบหน้าที่สวย? " Lu Tian Chen ให้ฮถังหายากสรรเสริญถังฮไม่ยืนบรรยากาศแปลกคำเหล่านั้นสร้างขึ้น โชคดี ผู้ชายสองคนอื่น ๆ ได้ทั้งสมาร์ท และหลังจากกี่สบาย ๆ แลกเปลี่ยน การเปลี่ยนแปลงหัวข้อการสนทนา เท่านั้น ฮถังถูกเสริมขึ้นไปหัวข้อต่อไปนี้อาวุธ การลักลอบเคลื่อนย้าย ฟอก...เงินเขาทั้งหมดไม่ได้ยินมันถังฮเน้นกิน ดี อาหารถูกอร่อยมาก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

หากคุณต้องการจูบแล้วฉันจะให้คุณจูบ หากคุณต้องการให้ฉันไปจูบคุณแล้วฉันจะจูบคุณ. Tang ฮมองไปที่ลูเทียนเฉินซึ่งนั่งอยู่ในที่นั่งคนขับ เขาเคาะนิ้วมือของเขาบนประตูรถกี่ครั้งมุมของริมฝีปากของเขาเพิ่มขึ้นในรอยยิ้ม "ดังนั้นตลอดประธาน Lu อยากจะให้ฉันเองไม่กี่ตัวชี้ ฉันจะได้รับเกียรติ จากนั้นเราควรจะทำมันในตอนนี้หรือเราควรจะรอจนกว่าหลังจากที่เรากินหรือ? " ในขณะที่ถังฮวงได้พูดคุยเขาก็ยังเอนเอียงไปทางลูเทียนเฉิน ไม่บิตอย่างน้อยขี้อายอาจจะเห็นบนใบหน้าของเขา. นับตั้งแต่ที่เขาทิ้งไว้อนุบาล Tang ฮไม่ได้รู้ว่าสิ่งที่มันหมายถึงการเป็นคนขี้อาย คุณผู้ชายและฉันยังมีชายคนหนึ่ง หากคุณกำลังจะจูบฉันแล้วฉันจะจูบคุณกลับ บุคลิกภาพของคุณอาจจะเน่าเสีย แต่อย่างน้อยคุณหล่ออยู่ข้างนอก ที่จะได้รับจูบจากคนหนุ่มสาวและสวยคุณก็จะเชิญบุคคลที่ออกมาสำหรับการดื่ม วิธีการที่ดีของคุณ ไม่เพียง แต่คุณเชิญผมสำหรับอาหารค่ำว่าคุณกำลังจ่ายเงินสำหรับมัน. หากลูเทียนเฉินมีความคิดของสิ่งที่ถูก Tang ฮปัจจุบันคิดว่าเขาอาจจะอาเจียนเลือดและตาย. ใด ๆลูเทียนเฉิน แต่ไม่ได้คาดหวังถัง ฮจะต้องยินดีที่นี้ ดูอย่างรวดเร็วของความไม่พอใจที่ปรากฏอยู่ในดวงตาของเขา แต่มันก็หายไปสองต่อไปเช่นประเดี๋ยวเดียวดาวยิง. "ประธาน Lu?" หากคุณใส่มือของคุณบนไหล่ของฉันแล้วฉันจะวางระเบิดกับคุณมากเกินไป. Tang ฮ ยิ้มในขณะที่เขาวางไว้ทั้งสองมือของเขาบนไหล่ลูเทียนเฉินตาของเขาสะท้อนให้เห็นถึงใบหน้าของสเติร์นหลังของ. "มันเป็นเรื่องตลก." ใบหน้าของลูเทียนเฉิน แต่ทำให้เขาดูเหมือนสมบูรณ์ไม่สามารถล้อเล่นรอบ หลังจากที่เปล่งคำพูดเหล่านั้นเขาปล่อยให้ไปของไหล่ Tang ฮและปลดล็อคประตูรถ. Tang ฮเก็บไว้ความสุขของการเอาชนะลูเทียนเฉินเพื่อตัวเอง มันก็เพียงพอแล้วสำหรับเขา; โลภมากมองด้วยความละโมบและเปิดเผยเกี่ยวกับเรื่องนี้ก็ไม่ได้เป็นสิ่งที่จะทำสมาร์ท Tang ฮยิ้มและได้ออกจากรถ เขาไม่ได้พูดถึงเรื่องของลูเทียนเฉินการสนับสนุนจากพวกเขาจูบ. ทุกคนจำเป็นศักดิ์ศรีบางส่วนและถังฮก็มีความสุขมากกว่าที่จะปล่อยให้ลูเทียนเฉินให้เขา. ♦ การออกแบบตกแต่งภายในของร้านอาหารก็สวยงามมาก - ทุกอย่างที่มี ความรู้สึกของสมัยโบราณกับมัน ใครจะรู้ว่าเพียงแค่มองของเก่าทั่วทุกสถานที่ว่าอาหารที่มีแน่นอนไม่ได้ราคาถูก พนักงานเสิร์ฟที่สวยงามสวม cheongsam นำวิธีการไปที่ห้องของพวกเขา; มันดูเหมือนลูเทียนเฉินได้จองที่นั่งแล้ว. บัตรแขวนติดกับประตูห้องสันทนาการนอกเหนือจากประตูมีห้องคอร์ทยาร์ดเหมือนขนาดเล็กที่มีสกายไลท์มากมาย มีการแสดงผลที่สง่างามของดอกไม้ประดิษฐ์และพืชเป็น สะพานเล็ก ๆ และแม่น้ำในพื้นหลังเพิ่มความรู้สึกของความเงียบสงบไปที่ห้อง ลานเล็ก ๆ เป็นเหมือนกล่องละคร ที่อยู่ตรงกลางมีโต๊ะและเก้าอี้หลายที่ทำจากไม้ไผ่ มีอยู่แล้วเป็นคนนั่งอยู่ในหนึ่งในเก้าอี้. ชาร์ลส์นั่งอยู่กับขาของเขาข้ามเฝ้าดูพิธีชา เมื่อเขาสังเกตเห็นถังฮลูเทียนเฉินเขากวักมือเรียกพวกเขามากกว่า. ตอนนี้ถังฮเข้าใจ ลูเทียนเฉินไม่ได้เชิญเขาออกไปกิน มันอาจจะเป็นชาร์ลส์ที่ต้องการถามลูเทียนเฉินที่จะนำเขาไป. ชาร์ลส์จะถูกนับเป็นคนรักความรู้ความสามารถที่มีรสชาติดีมาก Tang ฮยิ้มและทักทายเขา ธรรมชาติ Tang ฮเอาจุดข้างชาร์ลส์ในขณะที่ลูเทียนเฉินนั่งตรงข้ามของชาร์ลส์. ในตารางสี่เหลี่ยมเล็ก ๆ , ชาร์ลส์รสฮขวาตรงข้ามพวกเขาคือลูเทียนเฉินและระหว่างสามของพวกเขาเป็นผู้หญิงที่สวยการแสดง พิธีชงชา. ชาร์ลส์โบกมือและปล่อยให้ผู้หญิงที่สวยถอนบอกเธอว่าก็ไม่เป็นไรที่จะเริ่มต้นให้บริการอาหาร. "ดาร์ลิ่งเป็นยังไงบ้างออดิชั่นในวันนี้?" ชาร์ลส์ถามลวก แต่อย่างหนึ่งที่สามารถบอกได้เพียงแค่มองใบหน้าของเขา ว่าเขาไม่ได้อย่างแท้จริงดูแล. "ก็ไม่เป็นไร." ในทำนองเดียวกัน Tang ฮไม่ได้สนใจในการอภิปรายการทำงานในขณะที่รับประทาน ในส่วนที่เขาและชาร์ลส์มีความคล้ายคลึงกัน มีไม่มากคนที่จริงดูแลเกี่ยวกับวิธีการทำงานที่เกิดขึ้นสำหรับบุคคลอื่น ทำไมเราไม่เพียงแค่ลืมเกี่ยวกับคำทักทายธรรมดา. ขวาในด้านหน้าของลูเทียนเฉินชาร์ลส์ยิ้มและกล่าวว่า "ส่วนตัวผมคิดว่าคุณเหมาะกับหน้าจอขนาดใหญ่กว่าจีอีเฉินเป็น มองหน้าว่า - ถ้ามันบนหน้าจอขนาดใหญ่ขึ้นคนจะไปบ้าสำหรับคุณ ". Tang ฮจิบชาและง่ายดายตอบ" มีมากมายของผู้คนที่มีใบหน้าสวย แม้ขยายหนึ่งร้อยครั้งก็ยังคงเป็นเพียงแค่ใบหน้าสวย. " " วิธีสามารถชายชาร์ลส์ตกสำหรับเป็นเพียงใบหน้าสวย? "ลูเทียนเฉินให้ Tang ฮสรรเสริญที่หายาก. Tang ฮไม่สามารถยืนบรรยากาศแปลก ๆ เหล่านั้น คำพูดที่สร้างขึ้น โชคดีที่อีกสองคนเป็นทั้งสมาร์ทและหลังจากการแลกเปลี่ยนสบาย ๆ ไม่กี่หัวข้อสนทนาที่มีการเปลี่ยนแปลง เท่านั้น Tang ฮก็ยิ่งเกลียดชังหัวข้อต่อไปนี้. อาวุธลักลอบขนฟอกเงิน ... เขาโดยสิ้นเชิงไม่ได้ยินเสียงใด ๆ ของมัน. Tang ฮมุ่งเน้นไปที่การรับประทานอาหาร ดีอาหารอร่อยมาก